KWO Whatsapp met Herwin Kwint

Woensdag, KWO Whatsapp dag! Dit maal vragen we Herwin Kwint het XS hemd van z’n lijf. Onze Drentse vertelt over zijn (wit)vis activiteiten, zijn gezinsvakanties én over zijn boeken!

We zijn vereerd om wederom een mooi persoon te mogen ondervragen. Dit keer is het de legende uit Drentse dorpje Beilen: Herwin Kwint. Let’s go!

Herwin, we moeten eens serieus praten! Want wat las ik nou toch weer in de krant…?! Ben je tegenwoordig voorntjes aan het tikken? 🙂

Gezien mijn lengte is een voorn al een hele vis, Pilaar. Maar toch vreemd hé, dat ik me constant moet verantwoorden aan karpervissers die het allemaal maar vreemd vinden dat ik af en toe eens een zijsprongetje maak. Kennelijk voldoe ik niet aan een bepaald verwachtingspatroon of legt het een stukje bekrompenheid bloot. Steeds meer karpervissers maken in de winter een uitstapje naar andere disciplines zoals de snoekvisserij. Karpervissers die dit niet begrijpen kun je vergelijken met voetbalsupporters, uitgedost met van die gekleurde shirts, sjaals en mutsen en alleen maar blij worden als hun club wint. Voor de rest bestaat er niets, alleen maar hun club. Ik houd van voetbal en van het spel. Ik geniet als ik naar een mooie wedstrijd kan kijken.

Karpervissen is een passie die ik in de winter graag verruil voor een uitstapje naar het witvissen.

Zo is het ook bij vissen. Daarbij gaat het erom dat je doet waar je zin in hebt. In het koude seizoen vis ik de laatste jaren af en toe met de mannen van het Koopman/Van Der Eynde team op kleine karper. Dit doen we met de moderne witvismethodes zoals de method feeder. We vissen dan op parkvijvers met een royaal bestand aan karper. Vangsten van 30 tot 40 vissen tot een pond of zes op 14/100 lijn zijn haalbaar. Ook vis ik graag met de vaste stok in de IJsselmeerhavens op dikke voorns en vis ik een stuk of tien wedstrijden per jaar. Ik vul het koude seizoen dus in met actieve visserij. Dit doe ik trouwens al een jaar of vier en dat bevalt me uiterst goed. In het warme seizoen, zo vanaf april tot oktober, gaan de vaste stok en feederhengels weer op zolder en pak ik de karperstokken weer tevoorschijn.

Je hebt wel vaker ‘uitstapjes’ gemaakt naar andere disciplines, zoals het wedstrijdvissen. Ik kan me herinneren dat je tijdens het karpervissen liever niemand in de buurt had en nu zit je met 40 man aan een sloot met een vaste stok?! What’s different cook!

Dat klopt. Ten eerste; Bij karpervissen is (vrije) stekkeuze één van de belangrijkste elementen voor het resultaat en dus vind ik het wenselijk dat je zo min mogelijk concurrentie hebt. Ten tweede; wanneer ik me op een circuitwater begeef, dan moeten er soms mensen aan de kant als ik in wil werpen. Ze komen allemaal even bij me buurten, me tactisch uithoren en vooral vertellen waar hun voerplek volgende week wordt gestart. Daar heb ik dus geen zin meer in.

Toch kan ik bij momenten mijn hobby op een prestatiegerichte manier beleven. Ik denk dat iedereen zijn viskunsten met anderen wel toetst. Ik bedoel; als ik iemand het veelvoudige zie vangen dan wat ik op de kant sleep, dan analyseer ik mijn visserij grondig en probeer daar waar nodig verbeteringen aan te brengen. Dit vind ik een mooi facet in de visserij, die zoektocht naar perfectie en beheersing.

Ik vis jaarlijks zo ’n vijf tot acht wedstrijden en alleen maar in het koude seizoen. Ik weet me daarbij goed staande te houden tussen al die titanen. Die kleine, volledig onbekende dwerg, vormt zo langzamerhand een serieuze bedreiging ☺ Voor mij is dit echter een mooie invulling van de treurige winter. Daarbij ben ik ben een raszuivere perfectionist in mijn visserij. Dat zit in mijn genen en soms zit me dat behoorlijk in de weg. Om het karpervissen tot in de perfectie uit te voeren heb ik tijd nodig. En die tijd heb ik niet meer. Die ontembare drang naar perfectie en prestatie kan ik wél kwijt in een potje wedstrijd of feedervissen. De voorbereiding kan ik volledig thuis uitvoeren en in de relatief beperkte tijdspanne moet alles op maximaal scherp en zelfs meer dan dat.

    Ontspanning, ingevuld op een andere wijze.

In een kort tijdsbestek vis ik mijn kop helemaal leeg. Dit terwijl ik normaliter ’s winters maar een vervelende tijd vond (en vind) om te karpervissen. Je hoort mij niet (meer) zeggen dat de winter een fantastische periode is om te karperen. Nee, het is ronduit kut. Die handvol winterkarpers waarvoor je twaalf weken moet afzien, vang ik in de zomer op één avond, bij wijze van..! Toch dwingt zo ’n dikke winterkarper wel respect af. Vandaar ook dat ik foto’s voorbij zie komen waarop de visser een wintermuts draagt terwijl op de achtergrond het groene blad nog aan de bomen hangt ☺

Heeft de ‘switch’ te maken met het drukke gezinsleven? Ik zag laatst een foto van Melvin die een bommetje deed in bad. Prachtige plaat, maar ook duidelijk dat een gezin veel aandacht vraagt van een (vissende) vader.

Ja dat klopt. Kinderen zijn sowieso veel aandacht nodig natuurlijk, maar die ene foto laat inderdaad weinig te raden over. Melvin heeft AD/HD en daar waren we al kort na de geboorte achter. Je probeert het allemaal in goede banen te leiden, maar dat lukte tot een zeker niveau. Hij zat menigmaal ontroostbaar naast me op de bank en begreep bijvoorbeeld niet waarom hij nooit werd uitgenodigd voor een kinderfeestje. Zoiets gaat je door merg en been.

    Kwint Junior in actie!

Gelukkig hebben we van alle kanten hulp gehad en gezocht. We hebben onder andere ouderschapcursussen en trainingen gevolgd. Ook hebben we een voedingsconsulent geraadpleegd en ons laten adviseren betreffende Melvin zijn voeding. Doch, het belangrijkste is om een duidelijke structuur in huis te organiseren omdat kinderen met AD/HD hier enorm gevoelig voor zijn. Simpelweg een nachtje vissen en dus papa ’s morgens niet aantreffen in bed is voor zo ’n jongen amper te bevatten. Een weekendje weg met de caravan en we waren een week bezig om Melvin weer op de rails te krijgen. Dan worden keuzes ineens heel eenvoudig. Maar doordat we die keuzes namen kregen we ook het begrip van zijn school. Ondertussen zit ons mannetje prima in zijn vel en haalt prima resultaten op school. Hij krijgt zelfs de ene uitnodiging na de andere voor kinderfeestjes, zelfs van de meiden waar hij al enkele keren als enige jongen werd uitgenodigd. Hij heeft sinds kort met twee meiden verkering. Kortom; we hebben dus een druk gezinsleven waarin ontspanning wenselijk, maar ook schaars is. Daarbij zijn de afgelopen jaren behoorlijk turbulent voor ons geweest. Mijn zusje kreeg vier jaar geleden de vreselijke ziekte met zes letters. Ze is uiteindelijk door het oog van de naald gekropen. Kort daarna volgde mijn moeder. Zij werd door de artsen opgegeven, maar na haar operatie konden ze die diagnose bijstellen. Ze staat nu weer te werken in haar kapsalon, samen met haar tien engelen die ze op haar schouders heeft. In dergelijke zware periodes kan ik mij niet ontspannen achter een stel hengels die er statisch bij liggen. Juist door die ‘switch’ te maken vond ik mijn broodnodige ontspanning weer terug. Het ‘plaatje’ werd weer compleet.

    Dochter Yasmijn met een vakantiekarper.

Hoe ziet je karpervisserij er nu uit? Vis je nog in Drenthe?

Sinds zes jaar ben ik dit jaar weer voor het eerst zonder gezin naar het buitenland geweest om te karpervissen. Dat heb ik dus jarenlang niet meer gedaan omdat Janke haar handen thuis vol had, mede omdat Melvin behoorlijk reageerde op mijn afwezigheid. Daarom gingen we dus altijd met ons vieren. Dit jaar ben ik weer volop op avontuur geweest onder aanmoediging van Willem, iemand die in hetzelfde schuitje als ik heeft gevaren en mijn situatie begrijpt. Het is dan mooi wanneer je elkaar al ruim vijftien jaar kent en dan ineens samen de stoute schoenen aantrekt en op pad gaat om de kop eens lekker leeg te blaffen. En hoe gekker hoe beter natuurlijk!

Herwin met een Franse buffel, wát een moment na zoveel jaar zonder Franse karpertrips.

Eigenlijk vis ik in Drenthe nog amper op (grote) karper. De voorbereiding die dit vraagt, de drukte langs de waterkant en uiteraard de verzadiging, zijn geen elementen waar ik nog volop mijn ontspanning in kan vinden. Vandaar dat ik me in het warme seizoen alleen nog op het buitenland ga richten. Op die manier kan ik er helemaal voor gaan terwijl ik bij mijn ’thuisvisserij’ op grote karper alleen maar concessies moet doen en het ’totale plaatje’ niet rond krijg.

Heb je na het uitkomen van WvZ II nog mooie avonturen meegemaakt of bewaar je deze voor deel 3?

Zeer zeker! In Drenthe zwommen er nog twee grote vissen waarvan ik het bestaan wel wist, maar ik kreeg ze niet gevangen. De een was een naald in een hooiberg en die andere vis had ik zelfs doodgewaand. Ik mocht ze beiden vangen onder toezicht van héél veel mazzel. Niemand die deze beide vissen samen in zijn fotoalbum heeft dus kunnen spreken van een wereldrecord. Ja toch? Wat een primeur, Pilaar!

      Deze rakker komen we vast wel tegen in Woord van Zwijgen III…

Zoals gezegd heb ik weer een aantal buitenlandse sessies gevist . Voor het eerst ben ik aangeschoven op een Frans circuitwater samen met Willem waar we enkele witvistechnieken hebben toegepast. We hadden 104 vissen in een week. Wel maf; in één sessie meer aantallen vangen dan al die jaren ploeteren op de grote Franse rivieren. Ook heb ik de weer een Franse rivier bevist en een groot bergmeer waarin de tegenslag ons als slagroom werd geserveerd. Maar ook hier wederom een wereldrecord; ik was de kleinste buitenlandse visser die op dat bergmeer een karper ving. Ik verwacht dat de sponsors mij nu gaan bellen ondanks dat ik geen tieten heb. Wat denk jij, Pilaar?

Ik verwacht inderdaad wel een paar sponsorcontracten die zomaar jou kant op vallen. Bedrijven als deze staan in de rij om lucratieve contracten aan jou aan te bieden Kwinsel! Daarnaast voorzie ik een mooie toekomst als het gaat om coaching.

Wat zijn de momenten waarvan je het meest geniet in je visserij?

Als het allemaal klopt. Het gevoel hebben dat je een resultaat –zelf- hebt afgedwongen.
Zo ’n moment dat de volharding en ijzeren discipline ineens wordt uitgekeerd in succes.
En terwijl het succes je geest zo heerlijk bevredigt, komt vanzelf die herinnering toen je nog onder aan de grote berg stond en het allemaal niet wist.

Staan Hakkert en jij nog op beurzen deze winter met jullie boek?

We staan aanstaand weekend op de Hengelsportbeurs in Utrecht (31 november, 1 en 2 december). We mogen het parkeergeld teruggeven en dus kunnen we het boek Woord van Zwijgen deel II aanbieden met 10,- korting voor slechts 35,-.

Tot het einde van dit jaar is het boek voor 40,- porto vrij via onze website te bestellen; www.woordvanzwijgen.nl Een mooi Sinterklaas of Kerstcadeau!

Herwin, bedankt voor je tijd en tot ziens op de beurzen!

Michiel Pilaar