Een pittige eerste sessie in Frankrijk – Joey Kouwenhoven
Met dit beeld in gedachten ben ik de winter door gekomen, tijd om naar Frankrijk af te reizen!
Vol enthousiasme laad ik mijn busje in met visspullen die ik de komende week ga gebruiken op een openbaarwater in Frankrijk. Het betreft een niet al te diep water van 16 hectare waar ik al eerder ben geweest. Ik heb een mooie stek in gedachten en al snel liggen alle spullen in mijn bus! De temperaturen voor de komende 7 dagen zijn prima en vol goede moed vertrek ik richting het zuiden. Het watertemperatuur daarentegen is vooral in het diepere gedeelte nog laag, maar ik weet dat hier vis gevangen kan worden, zelfs in extreme weersomstandigheden.
Down South!
Na 5 uurtjes crossen via verschillende omleidingen kom ik midden in de nacht aan bij het water. Snel voorzie ik een paar stekken van verse Krill bolletjes en wat tijgernoten. Hierna duik ik de slaapzak in om wat slaap in te halen. Eenmaal wakker zie ik dat ik niet de enige ben op het water en maak hier en daar een praatje. Er wordt, naar zeggen, weinig tot niets gevangen maar dat deert me niet en ik vaar met evenveel vertrouwen mijn lijnen uit. Om een lang verhaal kort te maken; ik blank de daarop volgende drie dagen en ik krijg enorm veel drang om te verkassen. Met nog vier dagen in het vooruitzicht wil ik nu zo min mogelijk tijd verspelen. Snel gooi ik alles in mijn bus en verkas naar een ander water. De TomTom gaat aan en de reis gaat verder richting het Zuiden.
Het geluk wordt beproefd op een ander eerder bevist water.
Op dit water heb ik eerder een vroege voorjaarsessie gemaakt en hierbij mooie vissen gevangen tot dik in de 20 kilo. Dit meer van 12 hectare bevat vele hoofdprijzen tot en met de goudenbeker van wel 34 kilo! De drie dagen die hierop volgen vang ik vier graskarpers en ontelbaar veel brasems. Alle mogelijke oorzaken spelen door m’n hoofd… Waar ligt het toch aan? Ik weet waar ik mijn lijnen moet droppen, ik weet wat hier zwemt en ik weet dat mijn aas werkt op dit water… Later werd duidelijk dat er bij dit water een enorme overstroming heeft plaatsgevonden waardoor er zeker 500 karpers zijn verhuist naar een naastgelegen privégebied.
Op naar water drie
Tot zover zit het dus flink tegen en de laatste nacht van de sessie nadert. Ik ben op zoek naar een noodoplossing om toch met vis richting huis te keren. Opeens schiet me een ander klein watertje te binnen die op 10 minuten afstand ligt van mijn huidige locatie. Hier ving ik destijds in een korte tijd een aantal mooie vissen. Voor ik het weet zit ik weer achter het stuur om 2 keer goed gas te geven richting het water.
Het derde water van de tot nu toe nog vruchteloze voorjaarssessie.
Dit azuurblauwe meertje is een kleine 4 hectare groot en is het leefgebied van vele mooie vissen waarbij het gemiddelde gewicht wat lager ligt dan het vorige water. Hier geef ik weinig om aangezien mijn eisen nog maar minimaal zijn. Ook dit water zal niet gemakkelijk worden want de enorme wier- en plantengroei maakt het vissen hier moeilijk en (voer)boten zijn niet toegestaan.
Interdite..?
Bij aankomst is er één andere karpervisser aanwezig die waarschijnlijk nog zijn roes uitslaapt want alles zit potdicht. Ik ruk meteen de hengels uit de laadruimte en prik de nog even verse bollen op de hair. Bij het ingooien van mijn lijnen merk ik meteen dat de wiergroei nog steeds massaal aanwezig is maar niet meer zo taai als de vorige keer. Na een uur vissen en fantaserend over mijn lijnen die precies tussen de waterplanten op schone plekjes liggen, word ik gek. Gek van de onzekerheid dat mijn rigs juist verstrikt zijn geraakt in de planten tijdens de worp. Ik denk niet lang na en koppel een ongebruikte accu aan de voerboot. Snel vaar ik 2 lijnen naar het midden en de dieptemeter geeft netjes schone plekken aan die met werpen onbereikbaar zijn. Na het uitvaren van de laatste lijn staat er plots een licht gefrustreerde Fransman naast me iets te schreeuwen over ‘internet boten’. Tuurlijk begrijp ik het woordje verboden in het Frans daar wordt je immers mee doodgegooid.
Ik leg de vriendelijke local uit dat ik hier niet van op de hoogte was en er ontstaat zich een gesprek. Nadat zijn stoom is afgeblazen verteld de Fransman ook dat hij vier vissen heeft gevangen in de afgelopen 4 nachten. Voor mij een teken dat de vis wel eet en met 2 lijnen op de juiste spot weet ik zeker dat er nu eindelijk een vis op de kant gaat komen. Laat in de middag komt de verlossende aanbeet en vang ik één van de weinig aanwezige schubkarpers van 16 kilo.
Een mooie start van mijn laatste nacht vissen.
De laatste nacht…
Ondertussen is er tegenover mij nog een andere karpervisser bijgekomen en wordt het plots best druk op dit kleine meertje. Nu er nóg meer ogen zijn gericht op het water betekend tevens dat het uitvaren onmogelijk wordt. Aangezien ik het idee heb dat de vis verder in het midden ligt betekend geen uitvaren, geen vis. Omdat ik alles uit de kast wil halen in deze laatste nacht wacht ik tot het donker wordt en vaar ik met afgeplakte lampjes van de voerboot mijn lijntjes ver het midden op. Dit lukt en de voerboot is een sterretje in de duisternis die zelfs voor mij maar nauwelijks zichtbaar is.
Met de afgeplakte led-verlichting is het mogelijk de lijnen stiekem in het donker uit te varen!
In deze nacht wordt mijn sessie dan toch nog goed gemaakt en ben ik de hele nacht in de weer met het drillen van vissen en het nauwkeurig uitvaren. Vijf mooie flink gebouwde spiegelkarpers van 14, 15, 16 en bijna 17 kilo zien voor even de bovenwaterwereld. Volledig afgepeigerd maar voldaan kan ik ’s morgens toch nog even slaap inhalen voor de 7 uur durende terugrit naar huis. Gelukkig staat mijn betrouwbare busje direct achter de stek en is het opruimen zo gebeurd. Terwijl ik over het smalle bospad naar huis rijd zie ik in mijn spiegel hoe de wederom gefrustreerde fransman kilo’s wier uit het water tilt…
Een mooie afsluiter van deze taaie sessie.
Never give up,
