De zoektocht naar Belgische Pralines – Cris Scheffer
‘On a roll’… dat was Cris Scheffer tijdens een reeks sessies in het najaar. In dit artikel neemt hij ons mee naar de oevers van een heldere put, verscholen in het Belgische land. Een gedegen aanpak bracht hem een reeks karpers om van te watertanden. Maar ook hier blijkt eens te meer: een goede voorbereiding is het halve werk…
Cris vertelt: We schrijven begin september en het najaar is weer in aantocht. Je ruikt het in de kille lucht en merkt het aan de dagen die stilletjes aan steeds korter worden. Ik heb heel het jaar aan de betonnen oevers van een hard kanaal gezeten, maar omdat ik een echte voorjaars- en zomer stek beviste begonnen de vangsten in augustus al iets terug te lopen. Tijd om een najaarsoffensief op te starten, echter: niet aan het ?Beton?.
Het was een mooi jaar aan het ‘Beton’. Al gebeurde er af en toe een ongelukje… 🙂
De grindafgraving
Al jaren spookt er een grindafgraving door mijn hoofd, maar tot nu toe ben ik er nooit aan toegekomen om er mijn lijnen nat te maken, helaas kan een visser niet op meerdere stekken tegelijk zijn 😉 Nu was toch cht het moment aangebroken dat ik er aan de slag zou gaan. Zo vertrek ik op een zondagavond na Studio Sport gewapend met een peilhengel en een half kilootje bollen naar het water. Omdat ik geen andere karpervissers in de weg wil zitten zoek ik naar stekken waar het gras tot aan mijn knien staat. Dan weet ik zeker dat ik ?safe? zit.
Ik peil een paar uur en als de donkerte invalt is het voor mij duidelijk: er springt namelijk n hotspot tussen alle uitgepeilde stekken uit. Een mooi aflopend talud waar minder wier groeit dan op vergelijkbare spots. Ik besluit dan ook om hier mijn bollen te water te laten. Dit wordt mijn najaars stekje, en direct heb ik er een goed gevoel over.
De Green Sensation van Carpelicious, een attractieve bol met verschillende algen er in.
De daarop volgende dagen verspreid ik hier erg ruim een half kilootje boilies. Ik doe dit om de dag en het plan is om de karpers lekker te laten zoeken naar deze heerlijke snoepjes. Dit zodat ze steeds terug komen en actief blijven naarmate het water kouder wordt. Dit voerstramien houd ik 4 weken vol zonder op de stek te vissen. Ondertussen pak ik mijn nachtjes mee op het kanaal, maar stiekem kijk ik enorm uit naar de visserij op de put.
Ik maak nog wat nachten op het kanaal alvorens ik start met vissen op de voerstek.
Sneller (bij)leren dankzij 2 verschillende systemen
Het is inmiddels oktober en het najaar is in volle gang, met een beetje mazzel kan ik hier de komende anderhalve maand nog met acceptabele watertemperaturen vissen. Als ik voor het eerst mijn hengels op sta te tuigen moet ik toch wel even wennen aan mijn materiaal wat ik op deze put ga inzetten. Ik heb heel het jaar al met zware Big Grippa loden en met 65 lb leaders gevist op het ?Beton?. Nu hangt er zo?n klein inline loodje aan de ene stok te bungelen en op de andere hengel heb ik een wartelloodje van 85 gram gemonteerd. Een raar gezicht! Het enige dat 100% hetzelfde is zijn de vlijmscherpe haken van PB.
Links het inline ‘shocker’ systeem, rechts het wartelsysteem met de PB lijnclip.
Ik vis overigens bewust met 2 verschillende systemen, dit omdat ik in alle 2 zeer veel vertrouwen heb. Nu ik start op een nieuw water wil ik beide opties inzetten om vervolgens te kijken of er een systeem meer aanbeten oplevert. Het inline lood bevestig ik losjes op een rubbertje zodat de karper direct het lood direct vrij komt van de wartel als de karper met zijn kop schud. Zo kan de vis het loodgewicht niet gebruiken om de haak uit de bek te werken.
Het andere systeem vis ik met een wartelloodje in een loodclip van PB. Doormiddel van een pinnetje zet ik de wartel vast in de clip. Totaal het tegenover gestelde van van het andere systeem,maar ook deze ‘laatste meter’ heeft mij al zoveel vissen opgeleverd dat ik het zeker een kans wil geven.
Ook heeft mijn bus (vanuit waar ik aan het kanaal vis) plaats gemaakt voor een oude oval, deze zet ik lekker laag tussen de bosjes. De tactiek en het materiaal is er klaar voor, laten we gaan vissen!
Laat het najaar maar beginnen!
De eerste nacht
Als ik op de eerste morgen een paar piepen krijg ben ik er dan ook als de kippen bij, de slip tikt langzaam en na een stevige dril van een minuut of 10 kan ik mijn eerste vis van het water scheppen. En wat voor 1! Het is gelijk een mooi beschubte spiegel van iets in de 20 kilo.
De eerste vis. Goed begin is het halve werk zeggen ze wel eens 😉
Na het maken van wat foto?s ruim ik op en strooi het restant boilies wat ik bij heb over de stek. Ik gebruik hier de Green Sensation, een bol waarin verschillende soorten algen zijn verwerkt. Hij is mooi groen van kleur en valt niet zo op in dit kraakheldere water vol met wier. Heel het najaar weet het leger aan duikeendjes mijn boilies niet te lokaliseren. Ideaal dus!
Rust op de stek
Tussen de sessies door voer ik frequent zonder t snel weer te gaan vissen. Zo kunnen de karpers ongestoord smikkelen op de voerstek en stijgt het vertrouwen per voerbeurt. Ik bevis mijn voerstek dan ook maar 1 kort nachtje per week. Ik probeer dat wel zo te plannen dat alle omstandigheden goed zijn: de wind, maanstand en geen koude najaarsregen! Zo zul je mij tijdens volle maan niet snel aan een heldere zandput vinden. Mijn ervaring op dit soort wateren is dat de vissen dan in hogere waterlagen zwemmen en vrijwel niet azen.
Volle maan… mij zul je tijdens dit weerfenomeen niet snel zien aan de oevers van een kraakheldere zandput.
Door deze voorbereiding en met deze strategie lukt het mij om elke sessie een karper te vangen. Het zijn stuk voor stuk parels van vissen en ik vraag mezelf dan ook hardop af ?waarom ik hier in hemelsnaam niet eerder ben gaan vissen???
Een karper met prachtige herfstkleuren.
De vissen zijn van ongekende schoonheid.
Het einde is in zicht
Ik houd nauwkeurig de water temperatuur in de gaten en zie dat deze steeds een stapje terug doet. Aangezien dit water dieptes heeft van meer dan 20 meter vermoed ik dat het niet heel lang meer gaat duren dat mijn stek stil gaat vallen. Als ik thuis op het weerbericht zie dat er voor maandag een stevige Zuidwester op het programma staat gevolgd door een koude nacht met temperaturen net onder 0 besluit ik nog maar een nachtje onder mijn pluutje in te plannen.
Tijdens alle sessies kwam er karper op de mat.
Als ik die avond op mijn stek sta voel ik gewoon dat ik ga vangen, her en der draait zelfs karper en er is nog veel activiteit van watervogels. Heerlijk! Alhoewel het al donker is liggen mijn 2 hengels binnen no-time op de juiste stekjes. Ondanks alle activiteit die er op het water was toen ik aankwam duurt het tot de volgende morgen 7 uur dat ik een aanbeet krijg op mijn rechter hengel. Het is werkelijk een snoeiharde run en als ik bij de stokaan kom is de vis al door een grote pluk wier gezwommen.
Ik krijg maar weinig contact met de vis en alles lijkt muurvast te zitten. Ik probeer van alles maar er komt geen beweging in. Als laatste redmiddel pak ik stevig mijn spoel vast en zet heel voorzichtig een paar passen achteruit. Pas bij de vijfde stap komt er een klein beetje beweging in het zaakje waarna ik blijf doorpompen met de hengel. Vlak voor de kant zie ik een hele grote pluk wier naar me toe komen. Het wierplakkaat is haast zo groot als mijn oval en ik denk ?holy shit, hoe ga ik dit in godsnaam oplossen?? Plots zie ik achter de baal wier de schim van een gigantische spiegelkarper en word ik zelfs wat zenuwachtig.
Wonder boven wonder zit de vis na wat kunst- en vliegwerk toch in mijn net. Na een berg wier verwijderd te hebben stuit ik op een brede chocolade-bruine rug met een grote knik. Ik weet direct om welke vis het gaat, het is de topvis van het water! Eentje van het kaliber dat je ?s middags nog last hebt van je polsen. Na wat foto?s en filmpjes gemaakt te hebben zet ik de mastodont voorzichtig terug en ruim ik (met een glimlach van oor tot oor) mijn materiaal op.
Wat een bak! Met een dikke vijftiger in de pocket sluit ik het visjaar af.
Als afscheidscadeautje strooi ik het restant boilies over de stekken. Dit is het minste wat ik de karpers kan gunnen als bedankje voor het schitterende najaar. Het was werkelijk genieten!
