Brabo’s in the Bush 2013 – deel 3
‘Het aantal positieve reacties die we vorig jaar op de verhalenreeks kregen was geweldig. Zelf hebben we er ook alle plezier in om onze avonturen op deze manier op de lezers over te brengen. De passie en puurheid waarmee wij vissen is echt. Deze woorden hebben we ook meegenomen bij het schrijven van een nieuwe reeks Brabo’s in the Bush. Een nieuw avontuur zijn we aangegaan en we hebben weer mooie en minder mooie dingen meegemaakt. Ik hoop dat we jullie wederom een aantal weken kunnen vermaken met onze avonturen. Veel leesplezier!’
De updates van vorig jaar kun je HIER teruglezen! Het deel 1 van 2013 lees je HIER ! Deel 2 van 2013 is HIER te lezen.
Muggensessie met Loet
Sjoerd vertelt:
Angstige momenten…
Eind juni staat er een sessie met Loet Rooijackers op de proppen. Loet is een klasgenoot van me en ook gefascineerd door de Franse openbare wateren. Een gezamenlijke sessie was dus maar een kwestie van tijd.
Nu eind juni is het dan eindelijk zover en met een aanhanger vol karper gerelateerde spullen zetten we samen koers naar Frankrijk voor een vier nachten durende trip. Na een vlotte rit van zes uur zetten we de eerste stappen aan de oevers van het water. Voor mij voelt het als een Frans thuiswater, voor Loet is het een nieuw avontuur. En een avontuur gaat het worden want op het moment dat we uit de auto stappen word mijn grootste angst waarheid. Net als het jaar ervoor zijn de bossen rond de wateren omgeven door muggen. Dit kunnen wel eens erg lange dagen gaan worden… Midden in de nacht is het als we arriveren. We varen snel wat hengeltjes uit en proberen in de auto even wat te slapen. Door het grote aantal muggen is dat een hele opgave maar toch lukt het uiteindelijk om even wat te slapen.
Ochtends wanneer het al licht is krijgen we een felle aanbeet op een hengel. De boot wordt snel gepakt en we gaan achter de vis aan. Helaas voor ons verspelen we de eerste aanbeet op een obstakel. We eten snel wat en verkassen daarna na een ander water. Het water waar we onze ogen op gericht hebben. Hier willen we vier nachten gaan vissen. Het weer is perfect alleen de hoeveelheid muggen maakt het verkassen en opnieuw uitvaren van de hengels tot een ware hel.
Angstige momenten!
Tegen het eind van de middag zitten we al even te vissen wanneer een gigantische hoosbui de omgeving teistert. Net wanneer de bui op zijn hevigst is krijg ik een aanbeet. De eerste aanbeet van de sessie is altijd een geluksmomentje. Dit keer was het zeker geen geluksmomentje maar een angstig moment. Ik dril de vis van de kant af zittend op mijn knieën vanwege het onweer wat boven me hangt. Ik geniet totaal niet van de dril en ben meer met het onweer bezig dan met de vis. De hengel probeer ik zo laag mogelijk te houden en hoop dat het snel voorbij is. Het zijn een aantal angstige minuten maar Loet kan na een tijdje het net onder de kleine schubkarper schuiven. De eerste is binnen en ik heb het overleefd!
Alsof het lijkt dat de weergoden met ons spelen is na de dril de hoosbui zo goed als over. We varen de hengel opnieuw uit en nemen weer plaats in ons geïmproviseerd kampje. Deze is ‘geheel’ muggenvrij en dus een heerlijke verademing. De avond verloopt vervolgens visloos en vol goede moed gaan we de nacht in. Het zal rond een uur nachts zijn geweest wanneer zich een run voordoet op de meest rechtse hengel, na een korte maar krachtige dril wordt de vis geland. En het zal niet de enige vis zijn die we die nacht vangen. Uiteindelijk vangen we zes vissen die allen van rechts afkomen. Het is opmerkelijk dat alles van rechts komt maar wij klagen niet want we vangen vis. Mooie exemplaren maar de echte grote jongens laten nog even op zich wachten.
Door de harde hoosbui van de avond ervoor is de watertemperatuur flink gedaald. We hopen maar dat dit geen negatieve invloed gaat hebben op de vangsten. In eerste instantie niet zo blijkt want op de dag die volgt krijgen we tot de avond nog vijf aanbeten welke we allemaal weten te verzilveren.
Een mooie schub welke flink gehavend uit de paai is gekomen.
De eerste bak wordt die dag ook gevangen door Loet een ruige schub die flink gehavend uit de paai is gekomen. Ik ben blij voor Loet en schud hem de hand. Stiekem hoop ik ook op zo’n vis maar ik geniet ook van de vangst door Loet. Ik neem hem mee naar wateren waar ik hem veel over heb verteld en vind het dan ook mooi dat dit een beetje waargemaakt kan worden. Geen eigen belang dus, gewoon lekker samen vissen en vangsten delen!
Waar het stopt
De avond valt weer en zo nu en dan vangen we nog een karper. Met nog een aantal mooie twintigers erbij. Ik vang zelfs nog een spiegel van elf kilo wat erg uniek is voor dit water. We gaan de tweede nacht in met een nodige dosis vertrouwen. Dat dit vertrouwen niet voor niks was kunnen we de volgende morgen wel bevestigen. We hebben een flink aantal runs gehad en alle vissen weten te landen. De vissen die we nachts vangen worden geland, onthaakt en daarna gelijk teruggezet. De massa’s muggen maken het onthaken al tot een hels karwei. Laat staan dat je de vissen ook nog moet fotograferen en wegen. Dit besparen we onszelf dus maar om het nog enigszins dragelijk te maken.
De laatste vis van de ochtend.
De dag vordert en we verschuilen ons in het geïmproviseerde kampement. Het weer is uitstekend met een aangename temperatuur van 20 graden en een mooie kabbel op het water. Na de hoosbui van de eerste dag is het weer eigenlijk constant zo geweest. Erg stabiele factoren zou je zeggen. Ware het niet dat de watertemperatuur sinds de hoosbui met ongeveer vijf graden is gezakt. Geen ideale omstandigheden maar we vangen nog steeds vis dus we klagen niet.
Improvisatie ten top!
De derde nacht gaan we in met wederom een grote dosis vertrouwen. We staan inmiddels, na twee nachten vissen, op 21 karpers met een aantal mooie vissen ertussen. Niets lijkt erop dat deze nachts visloos gaat worden. Met goede moed ga ik op mijn stretcher liggen en val kijkend naar de maan in een diepe slaap. Wanneer ik wakker word is het al licht en ik baal en zeg verontwaardigd tegen Loet. ‘Hoe kan dat nou, na twee goede nachten vol vis gewoon helemaal niets.’ De realiteit is hard en ik ben bang dat de watertemperatuur mee is gaan spelen. We zien immers ook geen enkele vis meer springen. Na een korte brainstorm besluiten we te verkassen naar een stek waar ik al een aantal dagen gevoerd heb. Ondanks dat het op de huidige stek goed liep heb ik een ‘back-up stek’ elke dag voorzien van wat bollen. Dit is iets wat ik altijd probeer te doen. Zo kan je in een onvoorziene situatie toch altijd op een voorgevoerde stek komen te zitten dit hoeft natuurlijk niet altijd op hetzelfde water te zijn waar je op dat moment vist. Niet altijd neem ik plaats op zo’n stek en het letterlijk weggooien van dit voer neem ik voor lief. De voordelen wegen voor mij zwaarder dan de investering in het weggegooide voer.
Alles in de aanhanger en verkassen maar.
Het verkassen gebeurt in een rap tempo en al snel zitten we weer geïnstalleerd op de nieuwe stek. Tegen de avond vangen we een mooie schub en de rest van de dag blijft het stil. Wat ons wel gelukkig stemt is dat het aantal muggen snel af lijkt te nemen. In de wind kunnen we zelfs buiten de klamboe gaan zitten. Iets wat heel de sessie nog niet mogelijk was. We proosten op de laatste nacht wanneer we een pilsje open trekken. De volgende dag rijden we aan het eind van de ochtend naar huis na een mooie sessie. Dit is echter pas de volgende dag, eerst nog een nacht vissen. Helaas voor ons gaat deze ook visloos voorbij. Het lijkt erop dat de vis met de noorderzon verdwenen is. Tot overmaat van ramp verspeel ik terwijl we al aan het opruimen zijn een vis. Het vet lijkt van de soep te zijn. Het wordt tijd om te gaan en een andere keer terug te komen. Binnen een half uur is de aanhanger volgeladen met alle spullen en zetten we koers richting Brabant.
De laatste vis van de sessie.
Stay tuned @ KWO for more!
