Brabo’s in the bush 2013 – deel 2
‘Het aantal positieve reacties die we vorig jaar op de verhalenreeks kregen was geweldig. Zelf hebben we er ook alle plezier in om onze avonturen op deze manier op de lezers over te brengen. De passie en puurheid waarmee wij vissen is echt. Deze woorden hebben we ook meegenomen bij het schrijven van een nieuwe reeks Brabo’s in the Bush. Een nieuw avontuur zijn we aangegaan en we hebben weer mooie en minder mooie dingen meegemaakt. Ik hoop dat we jullie wederom een aantal weken kunnen vermaken met onze avonturen. Veel leesplezier!’
De updates van vorig jaar kun je HIER teruglezen! Het deel 1 van 2013 lees je HIER !
Koningsweekend
Sjoerd vertelt:
Het begin van…
In de week dat er in Nederland geschiedenis geschreven gaat worden met het aanstellen van een nieuw staatshoofd verlaten Daan en ik de landsgrenzen om ergens in het zuiden van Frankrijk op een groot stuwmeer een nieuwe uitdaging aan te gaan. We schrijven 26 april 2013, een dag na de verjaardag van mijn vader stampen we de kangoo bomvol karperspullen. Een lading aas welke eerder die week is opgehaald bij de man achter TTB Baits wordt ook in de auto gepropt. We hebben een mooie mix aan verschillende diameters en soorten bollen.
Strawberry fish in combinatie met de Extreme Smell, een toppertje!
Na een nacht flink doorhalen zetten we rond zes uur in de morgen voet aan de oevers van het prachtige meer. We zijn overdonderd. Het is niet de eerste keer dat we voet zetten aan een groot meer maar wel de eerste keer aan een meer met deze schoonheid. Wat een prachtige natuur! Met een blikje energy in onze handen genieten we samen van een mooie zonsopgang en de omgeving geeft hiermee steeds meer van zichzelf vrij. Omdat het nog zo vroeg is besluiten we eerst om een flinke ronde te peilen met de boot. De oude benzinemotor die we speciaal voor deze trip van Ronald van de Riet hebben geleend wordt gestart en we zijn verbaasd dat dit oude beestje nog zo lekker pruttelt…
Tijdens het varen wordt langzaamaan duidelijk hoe ontzettend diep dit meer is. Dieptes tot 37 meter zie ik op mijn scherm verschijnen. Bij de dam loopt dit zelfs op tot een meter of 45. Gelukkig vinden we een aantal zeer interessante stekken vlakbij de dam op zes tot en met vijftien meter. Tijdens het peilrondje zie ik zelfs de eerste vissen al springen. Het vertrouwen stijgt hiermee tot een hoog niveau. Uit ervaring weet ik dat het vinden van de vis op dit soort meren vaak het lastigste is en als er eenmaal vis gevonden is kan het een leuke sessie worden. Dit is een zorg voor later want we moeten eerst inkopen doen en ergens een vergunning op de kop tikken. Een klein lokaal dorpje wordt bezocht en we parkeren onze auto voor de kerk op het plein. Zo Brabants als we zijn struinen we gelijk de eerste de beste kroeg in die we kunnen vinden. Geweldige mensen die Fransen, zitten om negen uur ochtends al in de kroeg. Het zijn wat dat betreft net Brabanders. In de kroeg vragen we naar een supermarkt en een winkel waar we vergunningen kunnen bemachtigen. De mannen aan de bar weten ons te vertellen dat we 100 meter verder om de hoek moeten zijn. Met een dankbare groet zetten we vervolgens koers richting de supermarkt.
Nuchtere Brabanders, in waadpak, in een lokaal frans winkeltje op zoek naar…
Na het aanschaffen van de vergunningen rijden we weer terug naar het meer. De boten worden van de auto af gehaald en in het water gelegd. Het is erg regenachtig weer dus we beginnen maar gelijk met de hengels. Onder het motto: nat worden we toch wel! In de regen instaleren we ons kampement. Onze stek bestaat uit twee landtongen die door het lage water droog zijn komen te liggen. De hengels kunnen we hierdoor heel strategisch opstellen om zo een groot deel van het water te bevissen. We hebben namelijk nog geen idee op welke diepte of stek de vis aast. De dag vordert en we beginnen beide helemaal op te breken van de reis. We zijn beide al meer dan 24 uur achter elkaar wakker en dat beginnen we te merken. Na een goede maaltijd hopen we een klein middagdutje te kunnen doen. De karpergoden zijn hier anders over gezind want binnen een uur na het uitvaren van de hengels is het al prijs. Een hengel die op tien meter diepte is gepositioneerd veroorzaakt een immens harde run. Snel stappen we de boot in en na een tiental minuten kan Daan het net onder een mooie hoge twintiger spiegel schuiven. De handen gaan de lucht in want we zijn blij verrast met deze snelle vangst op een nieuw water.
Snel succes…
Het middagdutje wordt na deze vis weer uitgesteld want amper een half uur later is het wederom raak, ditmaal voor Daan. Op dezelfde hengel vangt Daan ook een hoge twintiger spiegel. We zijn zeer in onze nopjes met twee mooie spiegels. Na nog een snelle vangst van een kleinere spiegel zijn we ervan overtuigd dat deze zone vol met karper ligt. Instant op een meer van deze grote binnen drie uur drie vissen vangen is vrij uniek, helemaal als je nagaat dat de watertemperatuur amper de twaalf graden aantikt.
Tegenslag
Het loopt ondertussen tegen de avond aan en we genieten van een maaltijd. Het regent ondertussen al de gehele dag en het lijkt er niet op dat het nog droog gaat worden. We zijn beide al meer dan 30 uur wakker, wat deze trip al tot een ware uitputtingsslag maakt. Na de maaltijd komt er een auto de landtong op gereden en de chauffeur stapt uit de auto. Hij komt langzaam onze kant op gelopen en ik zeg tegen Daan dat we de lompe Nederlanders uit gaan hangen, we weten immers dondersgoed dat de stek waar we nu vissen geen nachtstek is! De persoon in kwestie begint inderdaad een verhaaltje over het nachtvissen en het gebruik van een boot. Wij zitten met de moed in onze schoenen. We weten namelijk niet het controlebeeld van de lokale garde de peche op dit water. We besluiten het een nachtje op een stek te proberen waar we wel legaal mogen vissen en kijken later de week wel of we een nachtje op deze stek vissen. Er gaat in ieder geval een emmer bollen in om de aanwezige vis actief te houden, dit blijven we gedurende de week volhouden.
We gaan dus verkassen, Daan met de auto en ik in de boot met wat spullen die we niet snel in de auto konden gooien. Het oude motortje wordt gestart en ik zet koers naar een andere stek zo’n vijf kilometer verderop. Ik spreek met Daan af dat ik hem bij een afgesproken punt ontmoet.
Hier ging alles nog volgens plan…
De vaart vordert gestaag en onderweg zwaai ik richting Daan die op de brug staat dat alles goed gaat. Daan zet dus vast koers richting de uitgekozen stek. Op het moment dat Daan uit het zicht is verdwenen begint het oude vertrouwde motortje te haperen. Een mankement welke ik niet direct kon thuisbrengen. Rustig vaar ik verder maar de motor begint steeds meer te ‘kuchen’. Enkele momenten later valt deze zelfs geheel uit en er is daarna ook geen leven meer in te krijgen. Wat een ellende. Ik probeer Daan te bereiken op zijn telefoon maar volgens mij had die zijn rekening niet betaalt want hij schijnt in Zuid Frankrijk geen bereik te hebben.
Daar drijf ik dan in mijn eentje op een gigantisch stuwmeer met twee boten en een kapotte motor. Ik heb het geluk dat ik achter mijn volgbootje een elektromotor heb hangen. Ik pak de volgboot en zet langzaam maar degelijk mijn vaart voort. Ik ben net over de helft van de ‘reis’ wanneer dit allemaal plaatsvind. De elektromotor moet alle krachten bijzetten om de twee boten vooruit te krijgen. Gelukkig is de accu voldoende vol. Daan weet toch een smsje op zijn telefoon te ontvangen waarin staat dat ik motorproblemen heb. Ik kom ondertussen aan op de afgesproken plek maar ik kan Daan nergens vinden. Ik begin aan mezelf te twijfelen of dit wel de afgesproken stek is. Ik vaar daarom dus maar verder in de gedachte dat de stek iets verderop gelegen is. Het begint tot mijn angst ook al langzaam donker te worden, ik heb geen licht aan boord en moet het dus met het minimale maanlicht doen.
Het slaaptekort begint mij nu echt parten te spelen. Ik kan na bijna 40 uur wakker te zijn niet meer helder nadenken. Even denk ik dat ik een soort van oase zie als ik Daan over de weg parallel aan waar ik vaar zie rijden. Ik begin met zwaaien en roepen maar door de ingevallen duisternis ziet Daan dit niet. Ik ben er ondertussen wel van overtuigd dat de stek waar ik Daan daarstraks niet kon vinden de afgesproken plek is. Ik vaar dus maar weer terug, Daan weet ondertussen nog steeds niet waar ik ben. Deze blijkt dus naar mij opzoek te zijn gegaan na het sms’je waarin stond dat ik motor problemen had. Ik begin paniekerig te worden bij de gedachte dat Daan mij niet voor de gehele duisternis kan vinden. Nadat ik hem nog een aantal keer over de weg heb zien rijden stopt hij tot mijn grote opluchting ineens. Hij heeft mij gezien en we kunnen door te roepen met elkaar communiceren. Na een kwartier kom ik op de oorspronkelijk afgesproken stek aan. Daan staat daar ook en ik ben opgelucht dat we elkaar hebben gevonden. Woorden worden er verder niet meer aan vuilgemaakt. We varen snel zes hengeltjes uit en vallen beide snel in een zeer zware slaap na bijna 45 uur wakker te zijn geweest.
We maken er verder geen woorden aan vuil…
Nachts worden we een keer gewekt door de vangst van een kopvoorn. Verdere actie krijgen we niet wat ik stiekem ook niet erg vind. Als ik de volgende morgen wakker word zie ik pas op wat voor een schitterende stek we zijn beland.
We blijven tot de middag op deze stek zitten en besluiten om dan het water verder te verkennen en een nieuwe stek op te zoeken. De motor welke ons de dag ervoor zwaar in de steek heeft gelaten wordt niet meer gebruikt. Dat risico gaan we niet meer nemen. Er wordt die dag veel rondgereden en de stek bij de dam wordt wederom aangevoerd. We vinden een interessante vrij centraal gelegen stek aan het eind van de middag. Snel wordt er een rondje gepeild met de boot en we besluiten om op deze stek plaats te nemen.
Vanaf deze stek kunnen we een aantal zeer interessante stekken bevissen. De hengels worden snel uitgevaren en het grote wachten kan beginnen. Het is die dag minder regenachtig dan de dag ervoor maar zo nu en dan valt er nog steeds een buitje. Door de vele regenval begint het water ook langzaam te stijgen. De avond valt en we eten een goede maaltijd die bestaat uit een Hollandse pot van aardappelen, groenten en vlees. De radio wordt afgestemd op een ruisende Franse zender waar nog enigszins goede muziek wordt afgespeeld.
We zoeken onze stretchers op en dromen langzaam weg bij een kille maar mooie nacht. Het is rond drie uur in de nacht wanneer ik word gewekt door een aantal piepen van de sounderbox. Snel trek ik een sprintje richting de hengels en zie dat Daan ook al wakker is. De top van de hengel buigt zwaar door en Daan slaat aan. Een zeer zware weerstand volgt en Daan geeft aan dat het niet om een vis gaat. Ik vraag wat het dan kan zijn en hij geeft aan dat het lijkt of er iets in de lijn verstrikt is geraakt. Langzaam kan Daan het object binnen ‘drillen’ en we zijn verbaasd als er een gigantische tak naar de kant toe komt drijven. Deze is natuurlijk door het stijgende water komen te drijven en met de wind mee zo in onze lijn terecht gekomen. Na het een en ander ontward te hebben varen we de hengel snel weer uit en kan het wachten weer beginnen.
Vroeg in de ochtend rond zes uur wordt ik wederom gewekt. Ditmaal door een gierende run op een van de linkse hengels. Ik spurt me naar de hengel toe die om aandacht vraagt. Na deze aangeslagen te hebben geef ik hem over aan Daan. Het is namelijk zijn beurt. Na een tiental minuten schuif ik het net onder een mooie twintiger spiegel. We klappen elkaar de hand en brengen alles weer rap in positie.
De gigantische tak die in de lijn dreef.
Ik word een tijd na de vangst wakker van een brom geluid wat lijkt op een stel motoren. Ik kijk vanuit mijn shelter over het water en zie een stel Franse ‘carpisten’ varen. Ik maak Daan snel wakker en vertel hem van onze collega’s. Na een stevig ontbijt ga ik kijken waar de Franse karpervissers zich gevestigd hebben en kom tot de conclusie dat we elkaar niet in de weg gaan zitten. Ik zie dat ze zijn gevestigd op een gedeelte van het water waar wij niet hebben gevoerd.
We besluiten om pas in het donker terug te gaan naar de stek bij de dam omdat nachtvissen daar niet toegestaan is. Dit geeft ons de mogelijkheid om de volle 24 uur uit te vissen op deze stek. We vangen in de loop van de dag nog een aantal grote kopvoorns maar krijgen verder geen actie meer.
Doorzetten
In de stromende regen wordt avonds koers gezet richting de dam. De spanning is te snijden, dit is het moment waar we deze sessie op gewacht hebben. Op de ‘damstek’ hebben we al onze hoop gevestigd. Wanneer we op de dam staan met de auto kunnen we nog net zien dat er niemand op de stek zit. Het kan beginnen…
Wanneer we op de stek gearriveerd zijn rijden we met de auto snel tot aan het water. In de stromende regen snel alle spullen eruit en daarna wordt de auto verstopt achter wat struiken. Het is tegen 21:00 wanneer we de eerste hengels uitvaren. De regen houdt nog steeds onafgebroken aan en heeft ons tot op het bot toe doorweekt. Ik leg net de laatst uitgevaren hengel op de steun wanneer de eerste hengel al vertrekt. Helaas verspil ik deze vis al in een vroeg stadium van de dril. Toch zien we het positief in en zijn we ervan overtuigd dat de vis nog steeds in de zone aanwezig is. Lang kunnen we niet balen want ik krijg een herkansing binnen tien minuten. Er loopt wederom een hengel af. Tot mijn opluchting weet ik deze vis wel te vangen en zet niet lang daarna een mooie spiegel terug in zijn element. Het gaat precies volgens plan wanneer Daan niet lang daarna de eerste dertiger van de sessie vangt. De aanbeten blijven elkaar opvolgen met tussenpozen van 30 tot 45 min. Er worden mooi gebouwde spiegels, hoge twintigers en prachtig getekende vissen gevangen.
De eerste dertiger, een goed gevoel.
Het zal rond vier uur in de nacht zijn geweest wanneer we nog geen moment tijd hebben gehad om op de stretchers plaats te nemen. De hengels staan over heel de landtong verspreid. Bij een run moeten we vaak een forse afstand sprinten. We zijn doodop maar we gaan door. Hier hebben we op gewacht en gehoopt. Dit ‘sprookje’ gaan we uitzingen tot het eind. Het enige wat we die nacht doen is rennen, drillen, fotograferen, uitvaren en voeren.
Prachtig getekende spiegels!
Rond half vijf hebben we even tijd om te gaan zitten. Zittend op de grond trek ik een pilsje open voor Daan en daarna ook een voor mezelf. We genieten even van het moment want we verwachten snel weer een vis. Ik heb de eerste slok nog niet genomen of er schreeuwt weer een pieper om aandacht. Het ritme wordt weer herpakt. Pas om tien uur in de ochtend hebben we tijd om te ontbijten. De aanbeten zijn de hele nacht doorgegaan net als de regen die gelukkig is afgezwakt tot een miezerbui. We krijgen binnen twaalf uur negentien aanbeten waarvan we er zeventien vangen. Getallen waar we alleen maar van hebben kunnen dromen.
Na een nacht vol aanbeten.
Ik maak een stevig ontbijt klaar en we rusten daarna wat op de stoeltjes bij. Overdag laten we de setup er zo uitzien of het lijkt dat we dagjesvissers zijn. Tegen de middag krijgen we de derde aanbeet van die dag. Na een stevige dril is ook mijn eerste dertiger van dit water een feit. Ik ben blij met de vangst en schud Daan de hand. De vissen lijken nog steeds in de zone te zitten. De aanbeten zijn wat in frequentie verminderd maar blijven nog steeds regelmatig komen. Na de vangst van mijn dertiger is het nog geen vijftien minuten stil of de volgende vis meld zich aan. Deze wordt vanaf de kant gedrild door Daan. Halverwege de dril komt de vis aan de oppervlakte en beide zien we een enorm karper lijf draaien. Dit is een bak, roep ik. Daan zet de dril rustig gecontroleerd voort en na een vijftal minuten van spanning schuif ik het net onder de bak. Onze handen gaan de lucht in. Dit is waar we het samen voor doen. Bakken van vissen op openbaar water in Frankrijk! De hoge dertiger wordt op de gevoelige plaat vastgelegd en zwemt al gauw weer in zijn biotoop.
Onze grote liefde: bakken van vissen op openbaar Frans water!
Deze hele dag beleven we beide in een roes. We zijn gesloopt maar dolgelukkig. De frequentie aanbeten neemt af. We vangen die dag nog een vijftal vissen bij en besluiten avonds te verkassen naar een nieuw gevonden stek op het centraal. We voeren de ‘damstek’ aan om deze na een nachtje rust wederom te bevissen. Net voor het donker varen we de hengels op de centrale stek uit. De nacht verloopt stil en de slaap kan die nacht goed ingehaald worden. Het is tegen half acht in de ochtend wanneer ik voor me uit zit te kijken over het water heen. Ik zet net een pannetje water op het vuur voor de koffie wanneer er een hengel vertrekt. De boot wordt gepakt en al snel zitten we boven de vis. Daan drilt de vis rustig af en na een tiental minuten schuif ik het net onder een mid-twintiger spiegel.
Na deze vis besluiten we om terug te gaan naar de ‘damstek’. Deze trekt aan ons en we kunnen niet wachten om deze stek weer te bevissen. De auto wordt volgeladen en de boten worden op het dak gemonteerd. Zwaar beladen maar degelijk stuurt Daan de Kangoo over het steile ‘geitenpaadje’ welke ons naar de openbare weg moet brengen. Ongeveer tien meter voor het eind van het paadje is de helling te steil en trekt de Kangoo het niet meer. Ik begin met duwen maar dit heeft weinig zin. We besluiten de boten en de accu’s uit de auto te halen. Toch een gewichtsbesparing van zo’n 150 kilogram. Daan geeft gas en tot mijn opluchting zie ik dat de auto het nu wel trekt en draait de openbare weg op. Wederom een leermomentje! Na dit oponthoud staan we binnen een paar minuten weer op de ‘damstek’. De hengels worden snel uitgevaren en de stekken aangevoerd. Het kan weer beginnen! Al snel krijgen we de eerste aanbeten en tegen het eind van de middag staat de teller op vijf vissen met daarbij een zeer mooie lage dertiger voor mij.
Een mooi einde van een geweldige sessie!
Na de vangst van de lage dertiger lijkt het voorbij te zijn. De vissen lijken met de noorderzon verdwenen en we krijgen geen aanbeten meer. Het is genoeg geweest, de buit is binnen. We rijden die avond nog terug naar ons Brabantse land.
Wanneer we al een tijdje op de snelweg zitten worden we door de douane aangehouden bij een tolweg. Of we drugs vervoerden was de vraag. Iets wat Daan en ik niet doen en ons antwoord was dan ook ‘non’. De douanebeambte geloofd ons niet en vraagt of we de auto open kunnen maken. Met het inpakken hebben we alles er net in kunnen krijgen. Bij het openmaken van de auto valt gelijk een aantal natte netten en onthaakmatten op de grond. De drugshonden duiken er gelijk bovenop en schijnen het erg leuk te vinden. De beambte schrikt van onze hoeveelheid spullen en zegt dat we maar snel door moeten rijden. Iets wat we ook zeker doen. Na een nacht doorhalen komen we rond zeven uur in de morgen thuis aan en drinken we een lekkere bak koffie. Zes nachten weg geweest waarvan we er drie niet hebben geslapen. Twee nachten hebben we gereden en de andere nacht is uitgelopen op onze beste nacht ooit!
