Operatie Rhône 2014 – Mark Kilsdonk
Al jaren reizen we elk jaar af richting één van de Franse rivieren die het land rijk is. We hebben het in dit geval over de Saône, maar toch waren we op zoek naar een nieuw avontuur. Operatie Rhône werd in het leven geroepen, na veel zoeken op Google Earth en met advies van mede Carpboard leden ging de reis richting een zijarm van deze grote rivier.
Snel de spullen in de auto en het avontuur kon beginnen. Een reis van zo’n 14 uur bracht ons op de plek van bestemming, en ondanks dat het pas 9:00 in de ochtend was werd het eerste biertje genuttigd. Wat een prachtige omgeving! Direct hebben we de boot getrailerd en daarna werd het water aandachtig bekeken op de dieptemeter en de stekken werden bepaald. Verschillende dieptes werden aangevoerd en na het uitvaren van de hengels kon het wachten beginnen. Met 25 graden en een lekker weertje was dit natuurlijk absoluut geen straf.
Wat een prachtige omgeving…
Een van mijn vismaten verslikte zich op een gegeven moment bijna tijdens een potje kaarten in zijn bier. Normaal een teken van een aanbeet of het zien van een dikke vis in het water. Dit was nu echter niet het geval. Er kwam namelijk een slang van 2,5 meter voorbij kruipen. Wij snel erachter aan om na al die jaren misschien dan eindelijk eens een mooie foto er van te kunnen maken. Mijn eigen bivvy stond iets verder op, en de slang leek dat plekje wel erg mooi te vinden en ging er lekker in liggen. Toch niet zo’n fijn idee maar naar een paar foto’s te hebben gemaakt vertrok mijn tijdelijke logé weer en konden we verder waar we mee bezig waren.
Slang in je bivvy..
Vissen die moesten in het net, maar helaas bleven de aanbeten uit. Maar na drie dagen zonder enig teken van leven, dan moet je soms keuzes maken! We hadden nog 4 dagen om te vissen en de weersvoorspelling gaf die nacht bakken met regen aan. Al snel waren we het met zijn drieën eens, we gaan terug naar de Saône. De spullen werden snel ingepakt en de reis ging weer 380 km noordwaarts. Aangekomen op plek deden we nog een poging om een paar uurtjes te slapen in de auto tot het licht zou worden en de gigantische buien voorbij waren. Een paar dikke wallen en een halve hernia verder begon het gelukkig licht te worden. Snel even langs de boulangerie voor een paar croissants, baquettes en pizza’s! Hier konden we het de eerste dag wel mee redden… Aangezien we al vaker op dit stuk van de rivier hadden gevist konden de lijnen snel het water in. Na drie uur kregen we de eerste aanbeet met als resultaat een meerval van 119 cm.
Een meerval 119 cm.
Het is dan wel geen karper maar ook deze meerval was van harte welkom. Na drie dagen zonder vis was dit een mooi begin. Door eerdere jaren gingen we er vanuit dat we voornamelijk kleine vis zouden vangen tot een pond of 20. Ondanks dat ze zo klein zijn hebben deze kleine (meestal schubkarper) nog een behoorlijke kracht. Twee uur later kregen we weer een snoeiharde run op de meest linkse hengel. Aangezien deze voor een overhangende boom aan de overkant lag moest eerst even flink druk uitgeoefend worden op de vis voordat we de boot in konden om deze vis te drillen. Al snel kregen we het gevoel dat het hier alweer niet om een kleine vis ging. Na een mooie dril vanuit de boot werd ons gevoel duidelijk bevestigd, een prachtige schub van 33 pond!
Zouden we dan toch eens een jaar hebben met dikkere vissen was de vraag die we ons stelden? Snel werd de onderlijn gecontroleerd, voorzien van een nieuwe snowman en weer uitgevaren. Verder bleef het de eerste dag stil en zochten we vroeg de stretchers op want na een nacht haast niet slapen waren we wel toe aan een paar uurtjes slaap. ’s Nachts was ik zelf aan de beurt om mijn eerste vis van deze sessie te drillen. Het ging hier in dit geval wel om een klein oersterk schubkarpertje van een pond of 19 waar ik al eerder over schreef. Om het voor ons alle drie leuk te houden vissen we om en om met de aanbeten/vangsten.
Wat dacht je van deze schubkarper van 33 pond?
Op deze manier komen we tenminste allemaal met een vis thuis. Na nog een uurtje slapen begonnen de vogels alweer vrolijk te fluiten en gingen we er weer vroeg uit om de boillies te verversen en de lijnen opnieuw uit te varen. Nadat we dit hadden gedaan hadden bleef Dennis bij de hengels en ging ik samen met Wilfred naar supermarkt. Aangezien een stukje verderop Duitse collega’s zaten maar even een praatje maken om erachter te komen of zij al veel gevangen hadden. Ze gaven aan er nu 6 dagen te zitten en 4 vissen gevangen te hebben. (Wat ben ik jaloers op dat zij maar 3 uurtjes hoefden te rijden naar deze plek) Dit gaf ons dan toch wel een gevoel dat we in 24 uur goede zaken hadden gedaan. Maar ook een van de Duitsers gaf aan dat de gedraaide wind naar zuidwest wellicht een positieve factor was.
We spraken af van de week nog wel een biertje te komen drinken want daar zijn onze oosterburen altijd wel voor te strikken. Nu snel naar de supermarkt want we wilden weer terug naar de stek. In de supermarkt vraag ik altijd bij de visafdeling ” C’est possible un peux glasse ici s’il vous plait” . Ik wijs dan naar mijn koeltas die ik in mijn handen heb, en op deze manier krijg ik meestal wat van het stikstof ijs waar ze de vis in hebben liggen. Een perfecte manier om je eten koel te houden en niet te vergeten een stuk of wat flesjes Kronenbourg goed op temperatuur te houden. Maar helaas was het personeel de dag voor “Fete de la victoire op 8 mei” misschien al niet zo heel erg gemotiveerd door alle drukte en kreeg ik helaas geen ijs. Dan maar snel wat eten bij elkaar pakken wat wel houdbaar is. Na een uurtje weg geweest te zijn komen we weer terug bij de stek. In de tijd dat we weg waren was er verder niets gevangen en hadden we gelukkig dus niets gemist. Het gekochte ontbijt werd genuttigd en we konden er weer tegen aan. Sochtends bleef het verder stil en smiddags werd er een schubkarper van 16 en 25 pond gevangen en een meerval van 90 cm.
Die nacht verspilde we helaas een vis die zichzelf in korte tijd vast had gezwommen. Doordat er langs de hele rivier allemaal bomen staan wil het nog wel eens zo zijn dat je vast zit aan een of andere tak/boomwortel. De volgende dag begon vroeg met een karper van 14 pond en even later zetten we onze kaartcompetitie die we aan de Rhône waren begonnen weer voort. Op een begeven momenten kregen we een aantal piepjes op een van de linkse hengels. Aangezien de vorige aanbeten van de meervallen ook geen volle fluiters waren werd er direct aangeslagen. De 13ft/3lbs ging behoorlijk krom en ook deze vis werd besloten te drillen vanuit de boot. Zelf kon ik het vanaf de kant bekijken hoe deze vis de boot mooi een stuk over de rivier heen trok. Ik krijg de vis maar niet naar boven wat een kracht hoorde ik vanuit de boot roepen. Het vermoeden heerste dat ook dit een meerval was. Dit bleek na een dril van ongeveer 20 minuten vanuit de boot dus ook het geval. Na meten was deze vis 137 cm en werd alweer een grote vis geland. Hij was maar 18 cm groter als die we als eerste vingen deze sessie maar wat een wereld van verschil. De kop en buik met gemak een keer zo groot!
Oeffff, deze meerval is nog groter!
We hadden duidelijk wat te vieren en dronken er een paar biertjes op. Een paar uur later krijg ik op de meest rechtse hengel een volle fluiter, na aanslaan moest ook deze hengel vanuit de boot gedrild worden (overhangende takken en boomwortels waar voor gevist wordt). Eenmaal in de boot kwam er van links ook nog een boot aanvaren. En je zult altijd zien op zo’n moment weigert ook nog eens de buitenboord motor.. Dan maar met de elektro motor snel naar het midden van het water proberen te komen. Op deze manier konden we de boot hopelijk om de lijn heen loodsen. Want doordat de vis omhoog komt is het anders snel gebeurt met de lijn die in de schroef komt van de voorbij varende boot. Wonder boven wonder ging dit allemaal nog goed en was de schipper zeer oplettend! Maar vlak nadat de boot voorbij was schoot deze vis los…
Een behoorlijk gevloek klonk over het water heen en een stilte ontstond. Wat kan je balen van een vis die verspild wordt! Helaas hoort dit nou eenmaal bij het vissen en al helemaal als je op dit soort rivieren vist op deze manier. De onderlijn werd voor de zekerheid verwisseld en de lijn opnieuw uitgevaren. Verder bleef het deze dag en de opvolgende nacht angstig stil. Pas de volgende dag ’s avonds werd er weer gevangen, in dit geval een schubje van 13 pond. Kort daarna vingen we wederom een meerval en konden we met gemak concluderen dat onze boillies erg gewild waren bij deze mooie sportvis. We hadden nog een nacht te gaan, de volgende morgen moesten we weer richting Nederland. Maar voordat onze wekker op de telefoon afging de volgende ochtend werden we gewekt door achteraf gezien de laatste aanbeet deze sessie. Een bak van een spiegel belande op de mat met een gewicht van 36 pond!
De fraaie spiegel van maar liefst 36 pond.
Een geweldige afsluiter van deze sessie. Met een voldaan gevoel werd de boot uit het water gehaald, de spullen ingepakt en begon de reis terug naar Nederland. Tot volgend jaar!
Soms moet je keuzes maken…
