Ode aan de Herfst – Nick Turelinckx
In deze update lees je het relaas van een Franse mini-trip van onze Belgische vriend Nick Turelinckx. Op meeslepende wijze vertelt hij over zijn recente avontuur aan de oevers van een pittoresk kanaaltje…
Vroeg in de ochtend sta ik aan de oevers van een prachtig kanaaltje voor een tweedaagse sessie. De magische sfeer die hier rondhangt is voor mij als visser iets wat moeilijk te beschrijven valt. Ik ruik in de atmosfeer een verandering… iets fris. Je voelt het op kousenvoeten dat de herfst in volle gang is.
Het wisselen der seizoen is een groots gebeuren en we staan er gewoon werkloos op toe te kijken. We zien de bomen dag na dag verkleuren. De natuur werkt zo geruisloos, zo perfect, zo fijn. Dan besef je dat we als mensen toch o zo klein zijn. Ik maak snel de ‘grand tour’ en voer een tweetal stekken aan die ik de komende dagen systematisch ga afvissen.
Kleine voerstekjes worden afgeroomd met een scherp rigje.
De eerste avond installeer ik mij op een stek waar altijd wel een visje te vangen valt. De linker hengel gaat volgens goede gewoonte met een ‘choddy’ onder een overhangende struik. De rechterhengel plaats ik op een minuscuul taludje dicht tegen de vaargeul aan en voorzie ik van een anti eject-rig.
Als de actie snel moet komen gebruikt Nick graag klein, attractief aas.
De nacht verloopt rustig en pas tegen de ochtend krijg ik een mooie run op de geul hengel. Een aantal minuten gaan voorbij en er ontstaat een gevecht waarin de karper aan het einde van mijn lijn zich ontpopt tot een heuse ridder der kanalen. Voor ik het weet waan ik me in een bitter gevecht waarbij mijn tegenstander geen genade toont. De tijd tikt langzaam voorbij en er lijkt geen einde aan te komen. Toch win ik lijn en beetje bij beetje komt deze strijder dichterbij.
Karpers als deze zijn altijd welkom bij Nick.
Uiteindelijk weet ik de beresterke kanaal ridder in mijn net te loodsen. Voorzichtig leg ik hem op de mat en maak een buiging uit respect voor deze donker brons gekleurde vechtersbaas. Ik ontdoe hem snel van de vlijmscherpe haakje en vervolg mijn ritueel door de vis te wegen en enkele beelden te schieten. Daarna neem ik afscheid en met een aantal gracieuze staart bewegingen zie ik de spiegel in het diepe verdwijnen.
Snel gaat de ketel op het het vuur want mijn lichaam heeft nood aan wat warme drank die onder andere het oppeppend middel cafeïne bevat. Mijn zintuigen staan weer op scherp en al snel ben ik ingepakt en klaar om de tweede stek op te zoeken. Ik bulder met mijn wagentje over de (naar mijn mening) veel te kleine boerenwegen. Het is een heus geslinger, maar zo’n geslinger waar je vrolijk van wordt.
Wanneer ik aankom op stek nummer twee valt het me al snel op dat de stek aan de overkant bulkt van de activiteit. Vlug de hengels optuigen en vissen maar! Nog geen minuut nadat het lood aan de overkant de houten beschoeiing lichtjes raakte, meldt de eerste tegenstander zich al aan. De tijd verstrijkt en al snel mag ik het landingsnet onder een kleinere schubkarper schuiven. Meer dan tevreden geef ik hem snel terug de vrijheid.
Ik merk op dat het eigenlijk best wel koud aanvoelt en bedenk me dat de natuur zich nu echt wel aan het klaarmaken is voor de meest donkere periode van het jaar.
De dieren en vooral de karpers zijn druk bezig om hun winter voorraad bij elkaar te zoeken. Zelf heb ik me bewapend met warme kledij en een goed gevoerde slaapzak van Trakker om de koude te trotseren.
Verder in de namiddag vang ik nog twee iets kleinere vissen te verschalken en ik constateer dat het nu toch wel erg lekker loopt. Hierdoor ga ik met een goed gevoel de laatste nacht in. Ik maak me nog een bak koffie en geniet. Ver op de achtergrond klinken de Franse chansons uit mijn oude reisradio en ik zwijmel weg in m’n warme bed.
Nick gebruikt klein, attractief aas om de karpers snel tot een aanbeet te verleiden.
Verbaasd constateer ik ’s ochtends dat er helemaal geen actie is geweest en ik stel me de vraag of ik gisteren na die snelle aanbeten niet beter verkast had. Het antwoord kan ik nu niet geven daar de vistijd op is. Het is mooi geweest, de karpergoden zijn me weer uiterst goed gezind geweest en hebben me weer een aantal prachtig parels cadeau gedaan. Ik neem afscheid van mijn kanaaltje en keer terug naar de maatschappij, terug naar de realiteit.
De herfst… Voor Nick Turelinckx de mooiste periode van het jaar.
Geniet er van, voor je het weet is het winter 😉
