Lac du Der: een nieuwe uitdaging voor Arno Spruit
Het vissen op grote Franse wateren is niet voor iedereen weggelegd, zo weet ook Arno Spruit. Jarenlang trok hij naar het diepe zuiden om daar op Lac du Salagou te vissen. Na zijn laatste sessie had hij het gevoel dat het tijd was voor iets anders en werden er nieuwe plannen gesmeed. De pijlen werden gericht op Lac du Der, waar al snel de eerste sessie werd gevist. Hoe dat verliep lezen jullie hieronder!
Arno aan het woord:In november 2016 viste ik m?n laatste sessie op Salagou. Eerlijk gezegd was het een erg tegenvallende sessie, zowel in de aantallen als in het gemiddelde gewicht. Ondanks dat de omstandigheden goed waren liet de vis het behoorlijk afweten. Met een naar gevoel in m?n lijf verlieten we het water, met de staart tussen de benen. Tenminste, zo voelde het voor mij!
Salagou, een fraai water maar voor Arno was het tijd voor wat nieuws!
Eenmaal thuis ging dat gevoel niet weg, het bleef maar aan me knagen. Meestal als ik weer foto?s en filmpjes van Salagou zag dan kreeg ik er toch weer zin in, ook al was ik net terug. Nu had ik dat niet, zelfs na een paar weken niet! Ik kon maar tot n conclusie komen: ik was er klaar mee. De reisafstand, de toch wel gemiddeld kleinere vis ten opzichte van andere wateren, de beschadigingen en de drukte… Het voelde niet goed meer. Na 16 jaar vissen op Salagou is het tijd voor wat anders, tijd voor verandering (tenminste dat dacht ik toen)!
Tijd voor verandering!
Zelf bij het terugkijken van de foto’s voelde Arno weinig meer voor Salagou. Tijd voor iets nieuws!
Lac Du Der
Het nadeel van het vissen op ver weg gelegen wateren is vaak dat je het ruim van tevoren moet plannen. Het is dan maar afwachten of (maanden later) alle factoren die een bepalende rol spelen ook een beetje kloppen. Dat is vaker niet het geval dan wel! Het nieuw te bevissen water moest dan ook een flink stuk dichterbij liggen zodat meerdere kortere sessies mogelijk zouden zijn. Daarmee spreid je dan je kansen beter en val je zeer waarschijnlijk eerder met je neus in de spreekwoordelijke boter. De grote vraag was dus ook: waar. Welk water moest het worden? Een nieuw water moet voor mij aan een aantal voorwaarden voldoen. Het moet om te beginnen groot zijn, niet te ver weg liggen (maximaal tussen de 500 en 600 km) en het bestand moet meer dan de moeite waard zijn.
Een groot, bruut, ruig water: waar vinden we dat?
Mijn oog viel al snel op de grote meren in het noordoosten van Frankrijk. Met m?n maat samen bespraken we een aantal wateren. Orint, Temple, Amance, Madine en Du Der, allemaal kwamen ze aan bod. Allemaal wateren die aan onze wensen voldeden, echter had m?n maat uit het verleden, toen we nog jong en onschuldig waren, nog een rekening openstaan op Du Der. Wat me een beetje tegenhield waren de nachtvisstekken waar je voor moet betalen. Dit geeft behoorlijk wat beperking in je mogelijkheden! Echter was het misschien toch niet zo’n gek idee om op een water als Du Der van start te gaan. Na wat wikken en wegen (lees: na heel veel foto’s en filmpjes te hebben gezien) hebben we er toch maar eens een mailtje aan gewaagd.
Het is jullie ondertussen wel duidelijk dat Arno een liefhebben is van grote wateren!
Op verkenning
De ideale periode voor ons zou dan ergens na de tweedeweek van mei moeten zijn. Al snel vond ik een antwoord op m?n mail in m?n mailbox. Ik vond het verbazingwekkend hoeveel nachtvisstekken er nog beschikbaar waren in mei!
De voorpret kon beginnen!
Ons oog hadden we laten vallen op een stek aan de noordoever van het grote bassin. Om deze stek heen lag nog een andere stek op ruim 1300 m en verder niets. Niet de drukte van de geigende stekken in het noordoosten van het meer. De stek bleek beschikbaar en al snel was deze geboekt voor 19 tot en met 26 mei. Nu kon de voorpret beginnen! We hadden voor het eersteweekend van april sowieso al een roadtrip naar de eerder genoemde meren gepland. Nu was het doel duidelijk en konden we ons dat weekend volledig richten op Du Der!
Lac du Der, een machtig water!
Aan de oever
Begin april stonden we in de kou en de regen voor het eerst aan de oever van Du Der. Niels had me er natuurlijk onderweg al het een en ander over verteld, en de vele filmpjes en foto?s hadden me ook al een idee gegeven van het water. Maar man man man, wat was ik onder de indruk van deze enorme binnenzee! Ik bedoel, Salagou is bepaald geen klein water, maar in vergelijking hiermee lijkt dat wel een pisputje. Er stond een bescheiden windje, maar zelfs hierdoor waren er al behoorlijke golven zichtbaar. “Dit is de uitdaging die ik zoek” was de eerste gedachte die bij me opkwam.
Dit is de uitdaging die ik zoek!
Na een bak koffie gingen we op weg naar de stek die we voor mei hadden geboekt. Toen we de dijk overstapten leek het wel of we in een klein paradijs terecht kwamen. Een schitterend stuk natuur met bos, riet en bomen die in het water stonden. De stek rook gewoon naar karper!
De geur klopte: er bleek zeker karper te zitten!
Mijn enthousiasme werd ondanks het koude en slechte weer alleen maar groter en groter. Op deze stek kon ik wel aarden! Terwijl we terugliepen naar de auto werden we nog verrast door een stel reen die voor ons uit vluchtten de dijk over. De rest van de dag besteedden we om globaal de rest van het meer te bekijken. Sommige stukken bevielen me beter dan andere, maar over het algemeen was het allemaal heel geweldig en indrukwekkend!
Sommige stekken zagen er behoorlijk kansrijk uit!
Bijna mislukt
Donderdag 18 mei is het eindelijk zo ver. Na een uitgebreide voorbereiding was het tijd om al het uitgedachte eens in de praktijk te gaan brengen. Het plan was om donderdagavond de kant van Du Der op te rijden, daar ergens een plu en stretcher neer te zetten en een paar uurtjes te slapen, zodat we de volgende morgen ruim op tijd bij het ‘maison du pecheur’ konden zijn. Donderdag overdag besteedde ik aan het inladen van m?n auto en de aanhanger en toen ging het mis. Het neuswiel van de volgeladen aanhanger klapte abrupt in en de dissel klapte hard op m?n rechter voet. De dissel kwam terecht op m?n grote teen en ik voelde gelijk m?n sok vollopen met bloed.
Ik voelde m’n sok gelijk vollopen met bloed.
Nadat ik eerst de aanhanger nog aan de auto had gekoppeld besloot ik de schade toch maar eens te gaan bekijken. M?n grote teen zag er niet uit! Ik wist n ding: die nagel ging eraf komen. Toen het bloeden niet stopte besloot ik toch maar om even naar de huisarts te gaan. Gelukkig heb ik in m?n teen een metalen pen zitten, dus er kon weinig breken. Nadat ik de huisarts had gesproken over wat er gebeurd was en dat ik die avond nog op pad moest voor een vistrip, fronste hij z?n wenkbrauwen en zag ik hem denken dat ik gek was. Nadat de boel goed verbonden was werd het tijd om rust te pakken voor de reis.
Oef… Door dit ongeluk had Arno de trip bijna af kunnen blazen!
Daar gaan we dan!
Om een uur of negen ?s avonds vertrekken we richting Du Der. Dat is wel even wat anders dan de lange (nachtelijke) ritten naar het zuiden! Een krappe vijf uurtjes later hebben we een plekje gevonden om wat te slapen. De formaliteiten verlopen de volgende morgen vlot en na het aftikken van een aanzienlijk bedrag zijn we op weg naar een trailerhelling om de boten te laden en naar de stek te varen. Er staat een stevige wind in de richting van de stek, dus dat komt mooi uit. De golfslag is indrukwekkend, maar gelukkig ben ik wel wat gewend. Onderweg komt er plotseling rook uit de accubak! Vol ongeloof kijk ik er naar en zet snel de motor uit. Wat is dat dan? Ik kijk om me heen, maar behalve een zeilschoolklasje ben ik echt alleen op het water. Wat nu?
On the move! De accu liet het helaas wel afweten.
Ik besluit de polen van de accubak los te maken en deze op een reserveaccu vast te maken. Zo kan ik in ieder geval nog naar de stek varen. Nou was het niet echt warm op het water, maar hier kreeg ik het wel een beetje warm van. De boel zou maar in de fik vliegen midden op het water! Eenmaal op de stek bouwen we razendsnel de tenten op, want de regenwolken komen dreigend onze kant op en al snel storten er stevige buien over ons heen. Ook trekt de wind nog eens flink aan. In de middag klaart het op en kunnen we de hengels uitleggen en voeren. We kiezen ervoor om twee grote voerstroken met partikels en bollen te maken. De boilies die we gebruiken zijn een combinatie van Proceed & Smell van TTB Baits.
Slecht weer op komst!
Het vissen kan beginnen
Een zestal hengels gaan het wijd op in de hoop de vis op de voerstroken te kunnen onderscheppen. Twee hengels gaan, voorzien van weinig voer, richting een stel bomen in het water. Nadat we alle hengels op hun plek hebben liggen is het goed rusten, en na de maaltijd genieten we van een welverdiend ijskoud biertje. Het weer nodigt niet echt uit om lang buiten te blijven en de vermoeid begint ook een rol te spelen, dus gaan we op tijd plat.
Nadat alle hengels in liggen is het tijd voor een welverdiend biertje!
De volgende morgen, totaal onverwacht, worden we bruut uit onze slaap gewekt door een knalharde aanbeet op n van de hengels die bij de in het water staande bomen lag. De routine doet z?n werk en voordat we goed en wel echt beseffen wat er gebeurd zitten we al in de boot, onderweg naar de herriemaker die hier verantwoordelijk is. In de schemer zien we al snel een leuke schub aan de andere kant van de lijn. De dril lijkt wat plichtmatig te verlopen en de vis verdwijnt dan ook snel in het net. De (figuurlijke) kop is er in ieder geval af en dat is natuurlijk altijd een lekker gevoel. De vis gaat voor even in de bewaarzak, net als wij. Voor de derde week mei is het gewoon nog behoorlijk koud, dus we warmen ons eerst nog even op in de slaapzak.
De eerste vis voor Arno van het machtige ‘Der’ is binnen!
Paaimodus
Overdag gebeurd er niets meer, ondanks de keiharde wind die onze kant opstaat. Ook regent het van tijd tot tijd stevig, om afgewisseld te worden met felle opklaringen. Echt top visweer! De volgende morgen is een kopie van de dag ervoor. Nagenoeg rond dezelfde tijd gaat er weer een hengel vandoor die bij de bomen ligt. Ook deze vis is snel de klos en ik kan m?n eerste Du Der vis op m?n palmares schrijven. Ondanks dat het geen gigant is geeft deze vis mij wel een heel blij gevoel. Deze dag slaat het weer helemaal om, het wordt in een rap tempo hoog zomer! Dit is niet goed natuurlijk… Ondanks dat we vrij veel vis zien en horen springen gebeurt er helemaal niets meer.
Ook de kleinere vissen zijn zeer welkom op een water als Du Der!
Het lijkt wel of de vis massaal vertrekt om andere dingen te gaan doen. Ieder dag zien we minder en minder vissen springen. We zien ze echt letterlijk uit ons gezichtsveld verdwijnen! De klappen die we af en toe horen zijn gigantisch. De dagen worden warmer en warmer en de laatste twee dagen zien en horen we niets meer. De vis is duidelijk in de paaimodus gegaan, en dat doen ze in ieder geval niet waar wij nu zitten! Hiermee komt eigenlijk ook gelijk het grootste nadeel van een gereserveerde stek aan het licht: de vis verdwijnt en er is gewoon geen mogelijkheid om hier op in te spelen. Zeker niet vanaf deze afgelegen stek!
Het nadeel van stekgebonden zijn wordt bij de eerste sessie al snel duidelijk.
Het zit er weer op
De laatste avond krijgen we voor het eerst visite. Het zijn twee Oost-Europese vissers, aardige gasten. En van hen, ene Thomas Blazek, wordt door ons al heel snel omgedoopt tot Thomas Blaaskaak. Wat een ongelofelijke praatjesmaker was deze man! Zijn manier van doen was op z?n zachts gezegd bijzonder te noemen. Hij was op z’n zachts gezegd behoorlijk trots op z?n vangsten op Du Der (en eerlijk is eerlijk, deze waren ook best wel indrukwekkend). De foto?s vlogen ons ongevraagd om de oren! Niet helemaal ons ding, maar vermakelijk was het wel op een bepaalde manier.
Na de gezellige avond zat de eerste sessie er op. Gelukkig werd er niet geblankt!
De komende jaren kan ik hier m?n ei wel kwijt!
De volgende morgen is het klaar en zit mijn eerste week op Du Der erop. Ik moet zeggen dat het water een diepe, diepe indruk op mij heeft achtergelaten. Ook de mogelijkheid om vaker (spontaan) te gaan is een pr. Natuurlijk, twee visjes is niet om over naar huis te schrijven, maar er is zoveel meer dan dat. Ja, er kleven nadelen aan het vissen op een gereserveerde stek. Het is totaal anders dan de vrijheid die ik gewend was op Salagou, maar het bestand dat vele malen groter en interessanter is dan op Salagou en de omgeving maken een hoop goed. De komende jaren kan ik hier m?n ei wel kwijt!
Arno kan wel wennen aan dit uitzicht!
Tegen beter weten in
Door omstandigheden kon ik in november 2017 nog een tweetal weken vissen. Ik heb me toch nog een keer, ondanks de twijfels, laten verleiden om naar Salagou te rijden. Stom, stom, stom. Wat en flop was dat! De focus was er niet en een blank was dan ook het gevolg. Het maakte voor mij wel duidelijk dat het echt klaar is daar. Als ik ook zag hoe vies en goor het geworden was? niet normaal! Dit alles is het gevolg van een enorme drukte het hele jaar door.
Het hoofdstuk ‘Salagou’ wordt afgesloten. Voorlopig staat alleen Du Der op de planning!
En nu?
Voor 2018 staan er een aantal sessie gepland naar Du Der. In mei weer een weekje op een gereserveerde stek, maar ook een aantal dagsessies staan al op de agenda. Ik heb al zin om deze noot te kraken!
Stay tuned!
Arno Spruit
