Jeroen en Seb op karperavontuur in de Alpen
Het Franse avontuur trekt ieder jaar honderden vissers over de landsgrenzen. Jeroen Waardenburg ging samen met zijn maat Sebastiaan naar de Alpen en maakte een bijzondere sessie mee.
Midden in het donker, ver van de bewoonde wereld galmen enkele kreten over een magisch alpenmeer. “Jeroen! Jeroen!” Er is een storm op komen zetten, het onweert en giet dat het kraakt. Op dat moment bevind ik mij midden op het water, drijfnat en mijn blik op oneindig. Ik kijk een aantal maal om, maar heb werkelijk geen idee wat er zich daar aan de kant afspeelt bij mijn maatje Seb! Hij zal me wel roepen omdat het waanzin is om met dit weer nog met de boot het water op te gaan, dacht ik…
Stoïcijns vaar ik door en positioneer mijn laatste rig onder een struik, waarna ik terugvaar. Daar aangekomen zie ik Seb, drijfnat in een wit t-shirt en een groene boxershort turend naar de inhoud van zijn net. Niet veel later wordt een schitterende spiegelkarper op de gevoelige plaat vastgelegd. Het startschot heeft geklonken, de kronenbourg vloeit, het begin van een memorabele sessie!
Een goede start!
De eerste maal La Douce France
Ieder jaar trekken Seb en ik er gezamenlijk een aantal maal op uit, zoekend naar nieuw Frans visavontuur. Ons eerste avontuur dateert al weer van heel wat jaren geleden. Met het rijbewijs vers in de pocket, scheurden wij als jonge knulletjes van zestien en achttien voor het eerst de Franse grens over. Onze bestemming, het immense lac du der. Door het hoge water was het onmogelijk om vanaf de kant te vissen. We hadden geen nachtstek gehuurd en waren dus overgeleverd aan de dagvisserij. Een week lang visten wij vanuit een zodiac die we in een zijarm geparkeerd hadden tegen een omgevallen boom in het water. Het was een week lang zomers weer en aan het eind van de dag zonk de boot nog net niet van de opgestapelde lege kronenbourg flesjes.
We willen spiegels, en het liefst zo groot mogelijk.
Na een week te hebben geblankt besloot ik nog een laatste duik te nemen, waarna wij diezelfde middag zouden vertrekken. Ik maakte een bommetje vanuit de boot op nog geen drie meter van mijn stek. Op het moment van bovenkomen staat Seb ineens met een kromme hengel, druk gebarend met zijn handen. “We hebben er een, we hebben er een!” Vol ongeloof kijk ik neer op het schouwspel, waarna kort daarop een echte du der leder wordt geland. Achttien kilo rond! Als kleine kinderen stonden we te springen en te juichen. Een moment wat ik nooit meer vergeten zal… Later keerden wij enkele malen terug en niet zonder succes. Na Du Der, Cassien en enkele andere grote openbare wateren was het nu tijd voor een nieuw avontuur. Geïnspireerd door de verhalen en filmpjes van Pilaar en Hofman werd ons vizier op de Alpen gezet!
Op naar een wonderschone omgeving.
Aftellen
Ver voor ons avontuur worden de plannen al gesmeden, er wordt besloten om twee weken te gaan vissen. Vier verschillende wateren worden nauwkeurig in kaart gebracht en alle toegankelijk informatie wordt verzameld. Strategieën worden besproken en uiteraard wordt er een plan B in werking gezet, zodat we bij drukte en/of controle uit konden wijken naar andere visoorden. Het betreft openbare wateren, waar nachtvissen ten strengste verboden is.
De boetes zijn hier hoog en de controle is streng. Toch wagen we onze kans.
De boetebedragen zijn niet mals, maar gedreven door ons jachtinstinct besluiten we toch om de gok te nemen. Een week voor de geplande sessie volgen apps, belletjes, filmpjes en foto’s elkaar in rap temp op. Er gaat geen dag meer voorbij dat we niet met de sessie bezig zijn. Tijd om te vertrekken!
Campinglife
Na een nacht rijden komen we aan op de camping die we vooraf hadden geboekt, hier komt ons basiskampement. De te bevissen wateren liggen in een omtrek van nog geen 30 minuten rijden. Vanuit hier hebben we de mogelijkheid om o.a. onze spullen op te slaan, accu’s te laden en lekker te chillen als het voer zijn werk doet. Het voordeel van een camping in de buurt is dat je flexibel en compact kunt gaan vissen. Niet geheel onbelangrijk in een gebied waar nachtvissen niet is toegestaan. Alleen het hoognodige wordt meegenomen naar de waterkant!
Even her-organiseren aan de waterkant 🙂
Volle bak
Na het opzetten en inrichten van de tenten op de camping wordt er een douche gepakt en een hapje gegeten. Op naar het water! Bij de eerste verkenningsronde wordt hetgeen bevestigd waar we al bang voor waren, drukte.
Het eerste water wat we voor ogen hebben betreft werkelijk een schitterend helder water midden tussen de bergen. Er is echter een nadeel, niet ver van het water bevind zich een zigeunerkamp. Een jaar eerder stonden wij ook al aan dit schitterende meer, de auto stond nog geen vijf minuten op de parkeerplaats waarna bij terugkomst het zijraampje was ingetikt. Ditmaal hadden wij bedacht om eerst te zoeken naar een plek waar we de auto veilig konden neerzetten. Niet ver van het water bevindt zich een winkelcentrum waar de auto wellicht een stuk veiliger zal staan. Echter treffen wij hier een auto met een Nederlands kenteken en een skibox, karpervissers luidt ons pleidooi. Niet veel later worden onze vermoedens aan de waterkant bevestigd en druipen we af. Op naar water twee!
Water twee betreft wederom een schitterend helder, klein bergmeer. Een moeilijk te parten water, met een klein bestand aan Alpen beren. Bij aankomst blijkt het water stampvol te zitten met Franse carpisten. Allen met een rodpod en vier lijnen richting de horizon, wegwezen hier!
Water drie betreft een langgerekt bergmeer met een gevarieerd bestand. Onder de meesten wel bekend onder de naam Dildeau. Persoonlijk vind ik het niet een van de mooiste meren in de regio, maar het bestand is zeer zeker interessant te noemen. Ook hier treffen wij veel karpervissers, Nederlanders, Belgen en Fransen. Het is druk in de regio, misschien zijn we wel te laat! Op naar water vier.
Het vierde water bevat minder grote karper, maar daar malen we niet om.
Water vier is in tegenstelling tot de andere wateren geen helder bergmeer, maar bevind zich werkelijk waar in een prachtig Alpen decor. Het bestand is ruim te noemen, maar betreft ook veel vissen van een respectievelijk kleiner formaat. Bij aankomst zien de omstandigheden er gunstig uit, geen enkele karpervisser te bekennen! Na een wandeling om het water wordt besloten om onze pijlers op dit water te richten. De natuur hier is prachtig en het water geeft ons een magisch gevoel. Uiteindelijk gaat het niet alleen om de kilo’s, genieten dat is nog vele malen belangrijk! En met die insteek starten wij dan ook onze sessie.
Tijgernoten maken het verschil
Na een weergaloze start en enkele kronenbourg besluiten Seb en ik onze tenten op te zoeken. De storm heeft een ravage achterlaten, zeiknat en tot onze enkels in de blubber duiken we onze slaapzakken in. De adrenaline en grote regendruppels op mijn oval houden mij echter nog lang wakker. Net op het moment dat ik de slaap probeer te vatten loopt een van mijn hengels af. Na een korte dril is de tweede vis een feit, super! Die nacht vangen we in totaal zes vissen, stuk voor stuk plaatjes. Een droomstart!
Genieten!
De rest van de week maken de donkere wolken plaats voor de zon en blauwe lucht. Iedere dag vangen we meerdere vissen en we genieten ten volste. Mede door de grote aanwezigheid van dwergmeervallen zijn we gebonden aan het vissen met tijgernoten, plastic imitatie aas en boilies met bait protection. Tijdens de sessie valt ons beiden een ding op, bijna alle vissen worden gevangen met tijgernoten. Wat daarnaast ook opvalt, is dat vooral de grotere exemplaren van minuscule kleine voerplekjes af lijken te komen. Geen kilo’s voer (Lees: boilies), maar enkele tientallen tijgernoten maken het verschil.
Ook de grotere vissen worden gevangen met partikels.
Er wordt gevist met een soepele onderlijn, haakmaatje 10, lange hair en een enkele zwevende tijgernoot. Partikels brengen alleen maar kleine vis op de kant wordt er vaak geroepen. Gelukkig weten Seb en ik wel beter! Al menig grote vis wisten wij te verschalken op een partikel, zowel in het binnen- als buitenland. Maar zeg nou zelf hoeveel vissers kom je tegenwoordig nog tegen aan de waterkant die vissen met partikels als Pinda’s, Paranoten, Lupines?! De groeiende boilie promotende massa lijkt de karperwereld langzaam te veroveren, naar mijns inziens onterecht. Hierbij wil ik niet beamen dat een partikel altijd de beste keuze is, integendeel soms maakt die ‘ene’ bol zeer zeker het verschil!
Het is hier goed vertoeven.
Seb vist overdag zeer dicht tegen een eiland met obstakels aan, in de vorm van omgevallen bomen en verdwaalde takken. Vrijwel iedere dag komen er meerdere aanbeten van deze stek af. In de nacht wordt er gekozen voor een veiligere benadering, zodat we zeker weten dat de vissen de beoogde obstakels niet kunnen bereiken. We vissen run om run, samen genieten en beleven staat in onze visserij voorop! Er wordt gevist met een gevlochten hoofdlijn, shockleader en een visveilig loodsysteem. Het visveilige loodsysteem geeft de vis de kans om zich bij lijnbreuk van het lood te ontdoen. Niet te verwarren met het drop off lead system systeem, welke absoluut niet onze voorkeur geniet! Op een enkele vis na worden alle aanbeten verzilverd, we zitten op goud.
Nieuw record en memorabele drill
We hebben de smaak te pakken en de aanbeten lijken niet te stoppen. Seb verbreekt zijn record met een hoog gebouwde spiegel die de naald van weger op 21 kilogram doet stoppen. Even later doet hij het nog dunnetjes over met een lederachtige spiegel op twintig kilo rond. De visgoden zijn ook mij goed gezind, want na een ‘bizarre’ dril galmt er midden in de nacht een oerkreet door de Alpenscene. Een spiegel, net onder de magische grens van 25 kilogram is voor even de mijne! De manier waarop we deze vis gevangen hebben zal mij altijd bijblijven. Na een volle run, midden in de nacht zijn mijn ogen gespitst op een kromme hengeltop.
BAM, wat een vis!
Seb is het geluid van mijn delkims niet ontgaan en vergezelt mij tijdens de dril. Na een korte, stevige dril bevindt de vis zich onder mijn hengeltop. De vis beweegt zich rustig in het diepe water zonder ook maar een enkele schim van zichzelf prijs te geven. Het is echter pikkendonker en mistig! Links van mij bevind zich een omgevallen boom die een klein stuk onder het water reikt. Seb adviseert mij wijselijk om toch even de boot in te stappen en de vis vanuit de boot af te drillen. Echter, op het moment dat ik de boot in stap, vertrekt de vis in volle vaart het wijde sop op. De boot wordt op sleeptouw genomen en binnen enkele ogenblikken bevindt ik mij midden op het water in een dicht pak mist. Op dat moment kom ik erachter dat ik in alle extase mijn net ben vergeten! “Moet ik het net komen brengen”, roept Seb. ” Nee, misschien lukt het wel om de vis met mijn handen te landen” roep ik terug.
Wat een moment!
Na zo’n vijftien minuten vang ik voor het eerst een glimp van de vis op. Mijn hart gaat sneller kloppen, deze vis gaat waarschijnlijk ruim over de magische grens. “Het is een megabak”, schreeuw ik terug naar de oever waar Seb gespannen staat te wachten. Seb bedenkt zich geen moment, ontdoet zich van zijn kleding en komt zwemmend met een net mijn kant opgezwommen. De vis ligt inmiddels panklaar aan de oppervlakte, als hij nu maar niet losschiet! Minuten lijken wel uren te duren, maar dan komt het verlossende moment. Seb sluit de mazen van het net al zwemmend om de ‘megabak’. Wat een moment!
Pionieren
De tweede week bezoeken we meerdere wateren met het oog op de toekomst. Van stuwmeren tot maagdelijke idyllische putjes. We weten nog enkele ‘geluksvissen’ te vangen in korte priknachtjes. De trip zit er weer op, nieuwe gronden zijn verkent en samen kijken we al weer uit naar nieuwe Franse avonturen!
Op naar een volgend avontuur.
Check ook het filmpje van deze sessie!
