Fish of a Lifetime – Geert Bauwens
Dromen hoort bij het karpervissen. Wie niet droomt zal niet blijven vissen. Mysieke, grote karpers zweven van tijd tot tijd door het hoofd van iedere karpervisser. Soms zijn het onbekende, maagdelijke vissen, soms zijn het bekende buffels die het hart van de visser sneller doen kloppen… In de serie ‘Fish of a Lifetime’ laten we karpervissers aan het woord die ooit een droomvangst hebben gedaan en deze willen delen met de bezoekers van KWO.
Geert vertelt: Het water van deze Fish of a Lifetime zit enigszins ‘onder de radar’. Er zijn enkele locals op de hoogte maar iedereen hield alles geheimzinnig voor zichzelf (zoals wel meerdere zaken in dit karperwereldje). Alleen wist niemand welke vissen er nog hun baantjes trokken.
Het water was meer dan 10 jaar geleden bekend geraakt door wie anders dan Alijn Danau. Hij heeft een ruim hoofdstuk aan dit meer gewijd in zijn eerste fantastisch verhalend boek Karperblues. Toen ik dit boek recent weer uit de kast pakte triggerde dit hoofdstuk mij enorm en wist ik wat mijn missie was nadat ik hersteld zou zijn van een borstbeenbreuk. Dit letsel hield mij al 2 maanen aan bed gekluisterd en ik kon hierdoor niet meer doen dan lezen. Dit waren angstige weken, want ik wist toen nog niet of ik ooit nog zou kunnen vissen…
Het toeval wilde dat de afstand naar het water heel kort bij was waar ik toen woonde. Het spookte werkelijk dagelijks door mijn hoofd. De vissen die er zwommen waren stuk voor stuk monumenten. Alleen waren er behoorlijk wat struikelblokken. Niet alleen het water dat niet toegankelijk was , het was een combinatie van moeilijkheden. Het water zelf had een ware metamorfose ondergaan.
Door de jaren heen heeft het water flinke veranderingen ondergaan…
Vroeger betrof het een diep water, dat 6 jaar geleden veel ondieper werd gemaakt. Door er een onderkomen van te maken voor vogels met eilanden en watergangen. Hierdoor had het water nog maar een diepte tot 4 meter waar dit vroeger het dubbele was. Het had hierdoor voordelen maar nog meer nadelen. Het vroeg opkomend wier door de helderheid van het water, de schuwheid van het kleine bestand van vissen die uiterst moeilijk vangbaar waren….
Motivatie 2.0
Mijn lichaam herstelde gelukkig goed van de borstbeenbreuk en het was pas eind april dat ik voor het eerst kort een wandeling kon maken rond het water op een zonnige voorjaarsochtend. Het waren de eerste zonnestralen die tevoorschijn kwamen na een veel te lange winter. Ik kreeg een gevoel dat moeilijk te beschrijven was, heerlijk om weer buiten te zijn. Uit het niets zag ik plots enkele vissen hun baantjes zag trekken, waardoor ik 100 % gemotiveerd raakte.
Van dan af aan liet het water me niet meer los. Ik stond er mee op en ging ermee slapen. Ik ging broeden op een plan want hier wilde ik dolgraag de topvissen vangen! Alleen mijn vaste copain Darwin vertelde ik over mijn snode plannen. Hij heeft ook een verleden met dit water. Ooit heeft hij er zelf met Alijn Danau gevist. Een heel verhaal waar we een nachtje over doorboomde tijdens een volgende Franse sessie.
Let’s do this!
Voordat ik van start zou gaan, wilde ik het water in me opnemen door er zoveel mogelijk te observeren. Telkens liet ik het nodige aas te water tijdens mijn wandel- en observatierondes. Ik koos voor de 15mm Pro Line BBQ-boilies. Ik wist dat de karpers deze boilie snel zouden vinden door de in het aas verwerkte boterzuur.
Een voerplan werd losgelaten op dit lastige water…
Dat de visserij hard gespeeld ging worden merkte ik tijdens de eerste sessies al waar ik technisch gezien heel wat moest bijstellen om al vissend het tot een goed einde te brengen. Nadien hoorde ik dat velen er reeds maanden aan het blanken waren. Al mijn vis- en vrije tijd ging op aan voeren en observeren. Om af en toe relaxt met Darwin enkele buitenlandse sessies te vissen dat jaar.
Al was mijn plan wel zo ingesteld dat ik de piekperiodes inlaste wanneer het gevoel zei dat ik moest doorgaan op het thuiswater. Het was puur genieten als ik er nu aan terugdenk. Maanden aan een stuk toeleven naar iets dat dan uiteindelijk komt wanneer je het dan toch niet meer verwacht.
Het laatste offensief!
Door mijn drukke job kon ik minder vissen dan ik eigenlijk wilde. Ook een aantal buitenlandse sessies met Darwin zorgden ervoor dat ik niet al mijn vistijd in hét water kon steken. Gelukkig had ik nog 1 offensief gepland staan, maar liefst een maand lang zou ik vrijwel iedere dag aan het water kunnen zijn om te voeren (en om de paar dagen om te vissen).
Een eerste succes, de opstap naar meer?
Na een goede voorbereiding was mijn vertrouwen dan ook torenhoog. Darwin twijfelde echter; “zou er echt nog iets van kaliber rond zwemmen?”… Het antwoord kwam al snel, er brak een nacht aan die ik niet vlug zal vergeten. Ik had weken gevoerd en ik voelde dat het binnenkort zou gaan gebeuren. Door het kleine bestand van grote vissen moest ik als het ware wachten ’tot de tijd rijp was’ dat de vissen uit de middenklasse hun wintervoorraad aangelegd hadden en de topvissen hopelijk nog op de mat zouden gaan komen.
De bewuste avond en nacht, voelde ik dat het aanmerkelijk kouder geworden was. De vissen waren nooit zo actief als die avond. Vrij vroeg kreeg ik op mijn kanthengel een run. Een korte rondbuikige vis had zich duidelijk tegoed gedaan aan het aas. Ik wou geen tijd verliezen en zette de vis quasi onmiddellijk terug in zijn element. Ik verplaatste de hengel naar een spot die tot dan weken was bevoerd maar niet bevist. En vrij vlug kreeg ik ook daar een aanbeet op de bewuste hengel maar die bracht ik jammer genoeg niet tot een goed einde.
De vis kon een paaltje bereiken en de lijn viel slap. Het was al een eind door middernacht en vond het vrij raar dat mijn meest productieve hengel waar (de vissen zo graag vertoefden en aasden) niet in actie kwam. Zou hij in de war liggen? Neen dat kon niet, mijn vertrouwen in het systeem was te hoog.
Dé run…
Enkele uren later nadat ik een beetje in slaap was gesukkeld. Kreeg ik een trage zakker, de hengel trok ik meteen uit de steun, ik wilde de vis absoluut niet op snelheid laten komen. Het was buigen of barsten, de slip werd dichtgedraaid vanwege een nabij gelegen wierveld en een verankerd ponton. Met grote moeite kon ik de vis van de obstakels weghouden. Hij bleef minutenlang op zijn gewicht doorgaan onder de kant. Uiteindelijk viel het verdict en schoof ik de vis in het net. Mijn mond viel open van verbazing, toen ik de vis amper uit het water getild kreeg.
“Mijn mond viel open van verbazing.”
Een vis van het kaliber waarvan ik er in België nog geen had mogen vangen. Een verassing van formaat, en een beloning voor mijn doorzettingsvermogen. Er viel iets van mij af; jarenlang waren Darwin en ik het er over eens dat er niets op kon tegen het vangen van een Belgische vijftiger… En nu,… nu is het me uiteindelijk gelukt.
Jammer genoeg kon Darwin er niet bij zijn, daar hij ‘GSM-gewijs’ onbereikbaar was. Maar nadien hebben we dit samen uitbundig gevierd. Het was een jaar om niet snel te vergeten.
Nadat ik uit mijn roes ontwaakt was belde ik met Alijn en iets later wist hij me te vertellen dat hij de vis veertien jaar voor mij ving, toen nota-bene nog gefotografeerd door mijn beste maat Darwin… Het boilietje kan raar rollen in karperland… 😉
Relativeren
Voor mij was dit een zeer bijzondere vangst, het is een zeer speciale vis en de ‘weg er heen’ is minstens zo bijzonder. Op het moment van schrijven relativeer ik als nooit tevoren, door mijn borstbeenbreuk (en de revalidatie die volgde) is karpervissen voor mij een manier om het beste uit het leven te halen. Ik geniet als nooit tevoren van vriendschappen, natuur, fotografie en het vissen zelf. Ook geniet ik van het leuke (en grappige) wat er op KWO te lezen of te zien is. Zelfs voor mij, als ‘oude rot’, kunnen al deze updates mij heel erg bekoren. Ga zo door mannen!
Genieten van het leven!
