De Smitjes op avontuur (deel 1)
Jasper Smit en Robin Smit zijn neven, behalve hun achternaam hebben ze nog meer gemeen; ze houden van karpervissen en dat doen zij graag samen! In het eerste deel van dit tweeluik doen ze verslag van hun eerste nacht in een oer-Hollandse polder!
Jasper vertelt: Geregeld vis ik een sessie met mijn neef Robin en telkens krijgen we het voor elkaar om de meest bizarre momenten mee te maken. Het leuke is dat onze visserijen totaal verschillend zijn. Dit maakt dat de gezamenlijke sessies uiterst leerzaam zijn. Uiteraard is het altijd supergezellig en zit de sfeer er goed in. Het afgelopen jaar hebben we wat vaker gevist en dit heeft tot prachtige resultaten geleid! Robin bevist al enkele jaren een groot poldersysteem waar een gigantisch mooi bestand aan karper huist.
Daarnaast is het een prachtige omgeving om de lijnen nat te maken. De rust die hier nog heerst is werkelijk onbeschrijfelijk! Karpervissers kom je hier nauwelijks tegen waardoor je het gevoel hebt dat je ergens aan het pionieren ver terug in de tijd. De grootwatervisserij waar ik mij op richt is ook prachtig, maar door de toenemende drukte gaat onze voorkeur uit naar de rust en de uitdaging in de polder.
Onze voorkeur gaat uit naar de rust en uitdaging in de polder.
De omgeving waarin we ons bevinden bestaat veelal uit veen. De oevers waarvan we vissen zijn drassig en ook de bodem waarop we vissen is vaak zacht. De zachte bodem en het warme water verklaren ook de zachte bekken van de vissen. Vanwege de zachte bekken raadt Robin mij af om de voor mij gebruikelijke super strong haak in te wisselen voor een wide gape haak. Hier stem ik meteen op in, aangezien een dergelijk model meer grip heeft in de bek. Zeker doordat de punt iets naar binnen gebogen staat, zal deze haak niet snel grip verliezen.
Als onderlijnmateriaal pakken we een soepel lijntje. Dit zal beter de bodemcontouren blijven volgen wanneer het lood wegzakt in de bagger. We houden het zo simpel mogelijk en kiezen voor een loodclip systeem met een 50 grams loodje i.c.m. een onderlijntje van zo?n 15-20 cm. Dit moet voldoende zijn om de vis goed te kunnen prikken. De plaatst van de inhaking is in dit geval extra belangrijk. Aangezien we een obstakelrijk water bevissen, zal er veel druk op de haak worden uitgeoefend. Als aas verkiezen we een zoete Scopex boilie boven onze favoriete Monster Crab. Het barst namelijk van de kreeften op dit water! Op andere delen van de poldert heeft Robin al meerdere keren ondervonden dat deze ?terror?-beestjes er binnen enkele uren voor kunnen zorgen dat je voor Jan met de korte achternaam aan het vissen bent. Een zoete bol zal dus bij moeten dragen aan het zo veel mogelijk voorkomen hiervan.
Na een lange dag werken, laad ik snel mijn spullen in de bus en schuif ik een warme maaltijd naar binnen voordat ik vertrek. Het gaat allemaal wat gehaast, aangezien ik nog een uurtje moet rijden om op plaats van bestemming te komen. Gelukkig is het rustig op de weg en kom ik netjes op tijd aan bij Robin. Het weer is echt super en de verwachtingen zijn hoog! We hebben slechts n nachtje de tijd en we bespreken in de auto onze tactiek. De stek die we gaan bevissen is voor ons allebei nieuw, maar het ziet er allemaal veelbelovend uit!
We varen onze spullen per boot over naar een eiland waarvan we twee richtingen op kunnen vissen. De ene kant bestaat uit allemaal kleine eilandjes met paaltjes als beschoeiing. Aan de andere zijde bestaat de kant uit omgevallen bomen en struiken die worden afgewisseld door rietkragen en lelievelden. De mooiste stekken zijn vaak moeilijk te bereiken en dat is nu niet anders. We bereiken de stek na ruim een uur varen! Tijdens de route passeren we namelijk enkele natuurgebieden waar niet met een buitenboordmotor gevaren mag worden. Op deze stukken zijn we op onze peddelkunsten aangewezen. Kortom, n groot gestuntel!
Inmiddels is het al behoorlijk aan het schemeren en we beseffen ons dat we niet veel daglicht hebben om de hengels inte leggen. We moeten snel handelen en besluiten om eerst de stekken vast te stellen en om deze vervolgens direct van een aantal handen gebroken bollen te voorzien. Terwijl het voer vast zijn werk doet, kunnen wij de hengels van aas voorzien. Gelukkig werken wij als een goed geoliede machine en ligt alles in zoals we het willen hebben in slechts een uurtje.
Het weer is echt super en de verwachtingen zijn hoog.
Nu alles ligt zoals we het willen hebben, is het tijd voor een koud biertje. Ondertussen wordt er lekker bijgepraat! We zien elkaar immers niet heel vaak en dus is een sessie als deze perfect om elkaar even op de hoogte te brengen. Daarnaast worden ervaringen gedeeld waarmee we onze individuele visserij weer kunnen perfectioneren. Het is doodstil en we genieten op en top! De eerste aanbeet laat niet lang op zich wachten en verbaasd sta ik enkele seconden later met een hoepelronde stok in mijn handen. De lijnen liggen net een half uurtje in, dit hadden we alleen maar kunnen dromen! Helaas komt er snel een einde aan onze vreugde want de vis is niet te houden en bereikt een obstakel. Ik grijp meteen in en trek alles uit de kast om de vis te bevrijden. Maar eenmaal boven het obstakel blijkt de vis al gelost te zijn. Erg jammer, maar een veelbelovend begin!
Al balend van de verspeelde vis, drop ik een verse rig op de plek die zojuist een aanbeet opleverde. Terwijl we nog even verder ouwehoeren over de karpervisserij hier in de polder loopt er weer een hengel af. We zijn er snel bij en ditmaal weet ik hem snel onder de top te krijgen. De vis haalt alles uit de kast en laat de hengel werkelijk kraken! Bij de eerste poging weet Robin de vis te scheppen en zien we dat het om een mooie spiegel gaat. Dit is nog eens een revanche! Het blijkt een mooie twintiger te zijn en na een aantal plaatjes mag hij weer zwemmen. Nadat de hengel weer op scherp ligt besluiten we om maar eens de slaapzak op te zoeken aangezien het nog wel eens chaos kan worden vannacht!
Het blijkt een mooie twintiger te zijn en na een aantal plaatjes mag hij weer zwemmen.
Het is heerlijk fris weer vannacht en na een lange dag ben ik ook wel blij dat ik even in de gestrekte houding kan. Het duurt dan ook niet lang voordat ik in slaap val. Veel slaap wordt me echter niet gegund want voor mijn gevoel heb ik net vijf minuten de ogen dicht als er een beetmelder begint te janken! Ditmaal is het de beurt aan Robin en een mooi gevecht volgt. De vissen zijn hier oersterk en ook deze weet van geen ophouden. Terwijl de vis maar lijn blijft nemen, gaat er ook een hengel aan de andere kant van het eiland af. Gelukkig ben ik er op tijd bij en weten we allebei een schubkarper te landen.
Er volgen nog een paar mooie vissen die nacht, zelfs Robin heeft dit hier nog nooit meegemaakt! Gedurende de tweede helft van de nacht lijkt er een pauze ingelast te worden. Een mooi moment om even wat slaap te pakken. Tot op dat moment hebben we geen kans gehad om ook maar even op de stretcher te liggen. En wie beweert er dat karpervissers lui zijn?
Terwijl de vis maar lijn blijft nemen, gaat er ook een hengel aan de andere kant van het eiland af.
Een dampende sloot, het zeiknatte gras en een waterig zonnetje na een koude en heldere nacht. Robin en ik zijn nog ver weg als er weer een hengel vandoor gaat. Ik ben er snel bij, maar het mag niet baten. De vis heeft een dode boom bereikt en is er compleet doorheen gezwommen! Het lijkt een hopeloze zaak, maar na enig geduld en spanning op de lijn komt er beweging in het zaakje en weet ik de vis zelfs uit de boom te krijgen. Wellicht een beetje geluk, maar tijd om daarover na te denken heb ik niet. De vis ramt meters lijn van de spoel en weet van geen ophouden.
Gespannen kijkt Robin toe die ook weet dat de hoofdlijn waarschijnlijk flink beschadigd is. Gelukkig verschijnen er na 10 minuten eindelijk luchtbellen en modderwolken aan de oppervlakte waardoor we weten dat het elk moment over is metde krachtige runs van de vis. Niet veel later kan Robin het net onder een hoge spiegel schuiven en er galmt een harde ?YES? over het water. Tijdens het onthaken van de vis loopt er weer een hengel af en gelukkig is Robin attent. Ik besluit mijn vis even weg te hangen in de sling om hem te helpen. Gelukkig komt deze vis zonder slag of stoot op de kant en mogen we met twee prachtige spiegels poseren in het ochtendlicht.
De eerste vroege spiegel…
…die gevolgd werd door de tweede vroege spiegel.
De zon begint inmiddels ook aan warmte te winnen en terwijl alles te drogen hangt, chillen wij lekker onderuit gezakt op de strecher. Turend over het water beseffen we pas echt wat er de afgelopen nacht is gebeurd. De beetmelders hebben ons maar liefst tien keer gewekt! Waarschijnlijk is het nu gebeurd met de actie.. Het water oogt dood, er is geen teken van leven waar te nemen en het begint bloedheet te worden. Genoeg is genoeg. Het is mooi geweest. Na een uurtje varen rijden we terug en wordt er meteen een nieuwe afspraak gemaakt. De volgende ronde is aanstaande!
De spullen liggen te drogen en wij kijken terug op een geslaagde nacht, op naar de volgende sessie!
