Cassien Times – Deel 1 – Smoke on the water
Voor veel vissers is en blijft Cassien het meest legendarische karperwater uit de geschiedenis. Ben Scholten en Arjen Verleun bezochten dit kraakheldere meer afgelopen najaar. In deel 1 van dit tweeluik genieten we van een schitterende video en het verhaal. Afzien, tegenslagen, doorzetten, noodweer zijn de ingrediënten waar de mannen het mee moeten doen. Kunnen ze Cassien kraken? Lees het in dit artikel!
“Cassien…”
Lac de Saint Cassien… De naam alleen al heeft iets moois, iets mysterieus, iets magisch. Het was liefde op het eerste gezicht. Met haar bloedmooie rondingen (het landschap) en mooie blauwe ogen (het water), zijn haar diepliggende geheimen ons doel. Wij mannen willen, vooral als jonge onervaren testosteronbommen, snel teveel. Zoals enkel een vrouw dat kan ramt ze je eens in de zoveel tijd onderuit om je op je plek te zetten wanneer je je weer eens misdraagt. Zij die geduld hebben en bereid zijn ongekende moeite te doen, worden beloond…
Geluk ligt in de voorbereiding, niet de uitvoering
Maanden voorafgaand aan de trip maken Arjen en ik elkaar gek met verhalen en als er ook maar iets wat met Cassien te maken heeft op internet verschijnt, vliegen de apps heen en weer. In 2012 heeft Arjen al met succes een poging gewaagd tijdens een familievakantie. Het beeldmateriaal (klik hier voor het filmpje) daarvan deed mijn hart sneller kloppen. De laatste twee jaar vissen we steeds vaker een sessie samen en werken we samen bij verschillende activiteiten voor de s’Gravenhaagse Hengelsport Vereniging. Tijdens één van die gezamenlijke nachten kwam Cassien ter sprake en ik zei dat ik daar ook wel eens naartoe zou willen. Arjen verlangde naar meer dan een enkele sessie en had er ook wel oren naar. De weken, maanden daarna hadden we het er steeds vaker over en de ideeën werden plannen. Voordat je het weet ben je volop in bedrijf met het water inspecteren via Google maps, verslagen aan het lezen op diverse fora en vergaap je je aan vangstfoto’s. Nachtvissen is niet toegestaan op Cassien, wat jammer is en een extra uitdaging met zich meebrengt.
Een goede optie zijn de campings in de buurt van Cassien maar Arjen weet op 15 minuten rijden van het water een huisje te vinden en stelt dat voor. Na het zien van de foto’s ga ik al snel overstag en wordt de boeking en aanbetaling gedaan. Nu is het officieel, WE GAAN! (Zelfs nu ik het zit te typen gaat mijn hartslag omhoog.) In plaats van één week besluiten wij om twee weken te gaan. Naast het feit dat het een groot water is waar je letterlijk alle kanten op kan, is het ook een ellendig stuk kilometervreten.
De zomer is in volle gang en de dagen vliegen voorbij. Toch komt steeds dat stemmetje weer, die zei dat C-Day steeds dichterbij komt. Soms hebben we het er weken niet over en soms is het 24 uur per dag het gespreksonderwerp. Wat nemen we voor aas mee en nog belangrijker, hoeveel? Past het allemaal in de auto? Met welke auto gaan we eigenlijk? We besluiten om allebei onze eigen bollen mee te nemen en deze te mixen met tijgernoten. Op basis van onze eigen leeservaringen en tips/adviezen, kiezen we om bollen mee te nemen zonder vismeel. Dit vanwege allerlei ongedierte zoals kreeft, meerval en dwergmeerval.
Cassien Time!
Eindelijk is het zover, de dag van vertrek is aangebroken. Heerlijk die spanning en het enthousiasme! Wanneer Arjen in de avond voor de deur staat, slaat bij mij heel even de twijfel toe of alles gaat passen. Mede door het gebruik van een dakkoffer gaat alles er gemakkelijk in. Bijna 13 uur, geeft de navigatie aan. Zo ver heb ik nog nooit aan een stuk gereden. Het scheelt dat we met ze tweeën zijn dus het moet te doen zijn. Na flink wat vertraging vanwege wegwerkzaamheden passeren we eindelijk de grens en België lijkt ook voorbij te vliegen. Na 400 km worden mijn oogleden zwaar en doezel ik wat weg. Wanneer ik weer bij mijn positieven kom, merk ik dat Arjen een parking oprijdt en heeft ie al bijna de 600 km aangetikt. We wisselen van plek en ik rijd de zon tegemoet. De laatste 300 km neemt Arjen weer voor zijn rekening. Bij aankomst is de nieuwsgierigheid niet meer te bedwingen en rijden we gelijk richting Lac de st. Cassien. Zodra we de eerste glimp zien van het machtige bergmeer klinkt in de auto een gezamenlijke ‘wauw’. Man, wat een water. Het is een zonnige dag en het water kleurt diepblauw. De omgeving is prachtig en nog volop in bloei. We bezoeken het restaurant waar we de vergunningen kunnen scoren en 20 minuten later staan we weer buiten met beide een alleszeggende glimlach op onze gezichten.
A room with a view!
Eenmaal aangekomen bij het verblijf lopen we richting onze betonnen bivvy. We contacten de gastvrouw en worden door een vriendelijke Engelssprekende madame ontvangen. De mevrouw zelf woont beneden en de gehele afgesloten bovenverdieping wordt in bruikleen aan ons afgestaan. Beneden bij de ingang merken we een ruime garage op. Wanneer we vragen of we daar gebruik van kunnen maken is haar reactie met ‘pas de problème’ hetgeen waar we op hoopten. Je kan het slechter treffen!
De garage bood uitkomst!
Nadat de auto lijkt te zuchten wanneer de laatste spullen de garage ingeslingerd worden en de vering zich voor het eerst in 15 uur weer kan strekken, is het tijd om te vertrekken om boodschappen te gaan doen voor de eerste week. s ’Avonds hakt de lange rit er hard in en vallen de luiken al vroeg dicht. Na de broodnodige uurtjes slaap word ik heerlijk uitgeslapen wakker. Vandaag wordt er niet gevist. Tijdens het speurwerk van Arjen kwam hij een bericht tegen waar een opruimdag van de lokale HSV aangekondigd werd. Wij gaan er vanuit dat dit veel activiteit op en aan het water met zich meebrengt en dat het beter is om de dag te gebruiken om op onderzoek te gaan en stekken te verkennen. We bekijken daarnaast een back-up water voor het geval dat. Het back-up water is vele malen kleiner, maar doet niet onder van Cassien qua schoonheid. Graag zou ik hier mijn lijnen eens nat maken of op z’n minst met een penhengel een poging wagen. Eenmaal bij het huisje zetten wordt alles klaargezet voor de volgende dag en proberen we alvast of de rubberboot van Arjen op het dak past.
Hoe we het ook proberen, de boot blijft klapperen en het is niet verstandig om iedere dag op deze manier naar het water te rijden. Er zit niets anders op dan de boot iedere dag op te pompen. In de avond zetten we de puntjes op de i en zijn we klaar voor het avontuur.
Dan toch maar de uitvoering
Nooit eerder ben ik zo enthousiast opgestaan nadat de wekker is gegaan. Het ontbijt wordt naar binnen geschoven, de tassen worden gevuld en de emmers voer lijken te roepen dat ze het water in willen. Deze eerste dag langs het water vissen we vanaf de stek die Arjen in 2012 ook heeft bevist. Na een rondje varen over de stek vinden we al gauw mooie taluds en plateaus en wordt het gelijk duidelijk waarom een boot onmisbaar is. Het wordt een prachtige dag al hadden we liever wat meer bewolking en wind gezien. Halverwege de dag worden we alert, wanneer er een karper springt vlakbij een stek van Arjen. Vlak daarna geeft mijn beetmelder een teken van leven. Ik spring op en grijp de hengel, maar na twee tellen slaat mijn enthousiasme over in teleurstelling als duidelijk wordt dat het een brasem zich vergrepen heeft aan het haakaas.
Actie! Helaas is het een brasem die zich aandient.
De eerste dag eindigt in een blank maar we hebben nu wel wat ‘feeling’ met de blauwe plons. We hebben wat vissen zien springen aan de overkant en de volgende dag doen we daar een poging. Om 6 uur staan we weer op de trailerhelling. Het water is bedekt met een dikke laag magische mist. De stek is een uitloper van een baai die ons erg aantrekt. Arjen vist voor en in de baai en mijn hengels gaan het wijd op waar het al snel 14 meter diep is. Wanneer de hengels op scherp liggen veegt de zon de laatste mistflarden van het water en stijgt de temperatuur tot aangename waarden. Geheel onverwacht en net als ik lig te doezelen, buigt de rechterhengel van Arjen door en begint zijn Delkim te gillen en de spoel te gieren. Als een ware acrobaat springt Arjen van zijn stretcher af en is in recordtijd bij zijn hengel. Ook ik ben wonderbaarlijk lenig en sta al bij de boot op het moment dat Arjen zijn hengel oppakt. Niks!
De haak is gelost voor er contact gemaakt kon worden. Een lange stilte volgt… Vol ongeloof en teleurstelling kijken we elkaar aan. Een paar krachttermen volgen. We hebben even nodig, herpakken ons en gaan door. De rest van de dag gebeurt er niets meer en met de staart tussen de benen keren we terug richting het huisje. In de avond, tijdens de voorbereidingen voor de volgende dag, bespreken we keer op keer wat er gebeurd is, waarom en wat is er anders aan deze rig dan de rest. We berusten ons erin. Sometimes shit happens.
Dag 3, let’s go!
De derde visdag breekt aan en we proberen weer een andere stek. Deze stek lijkt ideaal met meer ondiepere stukken en taluds. Een uur nadat de hengels inliggen zijn er bij de kantstek van Arjen opvallend veel aasbellen. Het vertrouwen en de hoop stijgt met de minuut maar helaas blijft een aanbeet uit. Als er tegen het eind van de middag een karpervisser bovenop de meest rechterstek van Arjen gaat zitten, vinden we het genoeg geweest voor die dag en druipen we wederom af zonder vis. Op de terugweg naar de trailerhelling bespreken we onze plannen en alhoewel we nog niet veel stekken geprobeerd hebben, besluiten we de stek van de dag ervoor opnieuw aan te voeren.
Geen slecht uitzicht…
Geluk is er om af te dwingen
Ik weet niet waar ik last van heb, maar in de vroege ochtend van dag vier heb ik het even helemaal gehad. De stekken die ik bevis zijn allemaal diep en ook nog eens rijk aan obstakels. Het varen heb ik nog niet helemaal onder de knie en als ik mijn eerste rig drop en deze nog iets wil verleggen, zit ik alweer vast met lijnbreuk als gevolg. Met stoom uit de oren vaar ik terug naar de kant en vraag Arjen mijn hengels uit te varen. “Gaat het?” vraagt hij. “Laat me maar even”, is mijn antwoord en hij weet genoeg. De losser van Arjen en het feit dat mijn hengels na 3 dagen nog helemaal geen teken van leven hebben gegeven, vallen me zwaarder dan ik dacht. Je weet van te voren dat Cassien lastig kan zijn, maar je hoopt toch op vis en doet daar ook je best voor. Een half pakje shag en de nodige energydrank later, herpak ik mijzelf. Wanneer we beiden een verse pain au chocolat naar binnen werken, ben ik weer in m’n sas. Vrouwelijke hormonen? Het dagelijkse opstaan rond de klok van 05:00 is merkbaar.
" Je weet van te voren dat Cassien lastig kan zijn, maar je hoopt toch op vis en doet daar ook je best voor. "
Ik lig half te slapen wanneer uit het niets de rechterhengel van Arjen opnieuw tot leven komt en het eerste wat ik zie als ik een oog open doe is Arjen in vogelvlucht naar zijn stokken. Ik stuif erachteraan en pak de boot. Arjen springt erin en ik duw hem de juiste richting op.
Zenuwen en hartkloppingen… Arjen op het water om de vis af te drillen!
De vis heeft een run van jewelste genomen en als Arjen eindelijk boven de vis is, zie ik dat hij ruim 100 meter van de plek is waar zijn haakaas gepositioneerd lag. Via de camera volg ik alles. Ik voel de spanning en geniet. De dril duurt maar voort en de vis neemt Arjen flink op sleeptouw. Na ruim 25 minuten komt de vis voor het eerst boven en ramt vervolgens weer de diepte in om nog wat minuten aan de dril toe te voegen. De tweede keer dat de vis de oppervlakte doorbreekt bedenkt Arjen zich geen moment en steekt hij het net moeiteloos onder de vis. Via het schermpje ziet het er groot uit en als ik zie hoe de vis de boot in wordt getild, weet ik het zeker. Dit is een bak! Met een dikke grijs komt Arjen de kant op varen en weet niet veel meer uit te brengen dan dat dit dé dril van zijn leven was. De vis gaat voor even in de sling. De rig wordt weer op de stek gedropt en ik zet alvast alles klaar voor de meet-, weeg- en fotorituelen. Het is mooi om mee te maken hoe blij je samen kunt zijn na de voorgaande investeringen. Wanneer we beiden gekalmeerd zijn, halen we de vis uit de sling en zien nu pas echt goed wat voor beauty dit is. Een echte Cassiendinosaurus met een halve rij schubben op beide flanken. De donkerbruine kleur maakt het geheel af. Dat het een nieuw PB voor Arjen betekent is de kers op deze taart. Wat een vis en wat een beloning! Meezwemmend laat Arjen de vis weer vrij en samen proosten we op deze belevenis.
De beloning voor alle inzet.
De vis kon op geen beter moment komen, het moraal had wel even een boost nodig. Hoe enthousiast we ook te werk gaan tijdens de opvolgende dagen, het levert niets op en het lukt maar niet om de code te kraken. Het enthousiasme verandert langzaam in wanhoop. Okay, dat is wat overdreven, we hebben het erg naar ons zin aan de oevers van dit prachtige water. Het weer is tot nu toe ideaal waarbij de zonnebrandolie van onschatbare waarde is. Ik zeg tot nu toe, omdat we in het weekend zwaar op onze donder krijgen. Zowel letterlijk als figuurlijk.
Een plaatje van de andere flank, wat een beauty!
Meer geluk dan wijsheid
Elke avond bekijken we de weersvoorspelling. In tegenstelling tot de meeste dagen wordt er regen voorspeld. Dit kan wel eens een positieve draai geven aan onze trip. De volgende dag is het echter gewoon droog. Verbaasd zijn we niet, ze zaten er afgelopen dagen vaker naast. Na het avondeten zien we bewolking achter de bergen verschijnen en begint de wind snel in kracht toe te nemen. Omdat het toch al na zessen is besluiten we het droog te houden en willen we gaan inpakken. Juist op dat moment krijg ik een krijsende fluiter op één van mijn hengels. Samen springen we in de boot banen ons een weg door de groeiende golven. Eenmaal boven de vis, blijkt dat deze zich vast gezwommen heeft. Ik probeer van alles maar er komt geen beweging in. De bewolking die net nog achter de bergen verscheen, komt nu in rap tempo dichterbij. Ik sta met mijn hengel recht omhoog als er een onweersflits komt die zo fel is dat Arjen bijna doorzichtig wordt. We moeten van het water af en snel. In een echte tweestrijd doe ik een wanhoopspoging om de vis los te krijgen maar helaas breekt de lijn. Tijd om er bij stil te staan is er niet en vol gas varen we terug naar land. De boot trekken we de kant op en zoeken dekking onder onze brolly’s. Wat volgt is een storm die ik nog niet eerder zo heftig heb meegemaakt. Gedurende de storm zijn er meerdere momenten dat ik echt de brolly met beide handen moet vasthouden en als je net denkt dat het niet erger of harder kan, doet moeder natuur er nog een schepje bovenop.
" In een echte tweestrijd doe ik een wanhoopspoging om de vis los te krijgen maar helaas breekt de lijn."
Uitgerekend deze dag zitten we 100 meter uit elkaar en heb ik geen idee hoe het Arjen vergaat. Ik sms Arjen om te vragen of alles goed gaat. Zijn antwoord is zowel verbazend als lachwekkend. “Mwah ik lig eigenlijk wel relaxed, ik heb het alleen een beetje koud”. Krijg de pest, is het eerste wat in me opkomt. Ik lig hier doodsangsten uit te staan en meneer ligt wel relaxed 🙂
Midden in de nacht komt er eindelijk een eind aan deze storm. Ik ben bekaf van de spanning maar slapen wil niet echt lukken. We hebben beiden een brolly en stretcher, maar een slaapzak of warme kleding dachten we niet nodig te hebben. Rillend van de kou worden we meerdere keren wakker en zijn de eerste zonnestralen een welkome verrassing.
Zon! Daar zijn we wel aan toe…
Eenmaal weer terug in het huisje, zien we in het nieuws dat er afgelopen nacht 19 doden zijn gevallen. We zijn er stil van… Na een warme douche en een welverdiend feestmaal wordt de strategie van de tweede helft van de trip doorgenomen. Het moet anders, er moet duidelijk meer haalbaar zijn met een andere benadering.
Deel 2 is in de maak
Dat de tweede week productiever was, moge duidelijk zijn.
Zoals jullie wel hebben gelezen konden we het ‘Mighty Cassien’ niet volledig kraken in de eerste week van onze trip. Gelukkig hadden we een dubbele week kunnen afdwingen bij de bazen (zowel de werkgever als de vrouw). In het tweede deel van de sessie vielen er steeds meer puzzelstukjes op hun plek. Nog steeds was het hard werken en afzien, maar de beloning was er ook naar. Maar daarover de volgende keer meer. Wellicht heb je bovenaan de update de video zien staan, zo niet scroll dan zeker terug omhoog en geniet mee van de beelden van onze eerste week op Lac de Saint Cassien!
Stay tuned.
