Carnaval aan het water – Rick van den Acker
Carnaval; Brabants dialect voor “klemzuipen in een gek pakkie”. Nee, in dit korte artikel neem ik jullie niet mee naar het nachtleven in de kroegen, bars en discotheken in de stad, maar naar een klein, tussen de weilanden verscholen, riviertje midden in het Brabantse land.
Geen feest voor ons, rust in de kop en hopelijk een karper op de mat!
Bepakt en bezakt in de (te) volle Opel Astra van mijn vismaat Remco vertrekken we half februari richting het beoogde water. Meerdere malen vragen we ons af waarom we in godsnaam zoveel spullen met ons meesjouwen, maar onder het motto ‘een goede voorbereiding is het halve werk’ kunnen we de zware bepakking enigszins verklaren. Dit wordt moeilijker wanneer we eenmaal in de buurt van het water komen. Het water blijkt geen ‘relatief eind weg’ te liggen, maar gewoon een héél eind. Hortend en stotend komen we met een volgepakte trolley op de stek aan en na een goed uur van uiterste krachtsinspanningen wordt het basiskamp langzaamaan een feit.
Een fraai stilleven…
Tegen de schemering vinden onze rigs hun weg naar de beoogde stekken en onder het genot van een heerlijke half doorbakken hamburger genieten we van de heldere nacht. Het duurt niet lang alvorens we besluiten in de zak te kruipen. De rijp op mijn laarzen is een stille voorbode voor de koude nacht die komen gaat. Zo koud als de nacht was, zo stil was hij ook. Wanneer ik ’s ochtends tijdens het krieken van de dag mijn ogen open verwonder ik me over het witte wonderland dat zich over de velden heeft uitgestrekt.
Het was Koud, met hoofdletter K, maar we zijn vissers, en vissers laten zich door wat kou niet uit de weg slaan. Ik draai me nogmaals om en vertrek weer naar een land met karpers zo groot als walvissen, althans daar leken ze op. Totdat een hels kabaal op een kleine 10 centimeter van mijn oor mij uit deze waanwereld vandaan trekt. Met half aangeschoten schoenen zet ik een korte sprint in naar de hengel die werkelijk om aandacht schreeuwt. Nog voordat ik arriveer ga ik op mijn plaat, shit dat ijs is glad! Wanneer ik dan toch half kruipend bij mijn hengel aankom is de herrieschopper inmiddels enigszins gekalmeerd. Tijdens de dril die volgt moet ik eerst het net ontdooien en niet veel later kan ik de vis met het ontdooide net omsluiten. Mission accomplished; de eerste is binnen! Een korte foto en filmsessie later mag deze rakker zijn weg in het natte koude weer vervolgen. Een leerzame ervaring rijker en twee bloedzuigers armer, maar daardoor niet in mindere conditie.
De hoofdprijs van deze carnaval!
Gedurende de dag laat de zon zich veelvuldig zien en vliegen de thermokleren haast door de lucht, het is warm! Helaas brengt deze warmte enkel nog een brasem in de vroege avond, een mierzoet pop-upje bleek onweerstaanbaar voor deze grote lap. Ach, het is actie en dat is in deze periode meer dan welkom!
Na een iets minder koude, maar zeker niet minder gezellige avond, duik ik rond een uur of elf in mijn mandje. Het is welletjes geweest voor vandaag, laat de ‘walvisgrote’ karpers maar weer komen. ’s Ochtends wordt ik wederom een illusie armer wakker. De nacht is weer zonder enige activiteit voorbij gegaan. Zowel bij Remco als bij mij zwegen de beetmelders in alle toonaarden.
Helaas een blank. Toch was het genieten om tijdens de carnaval te vissen.
Zelfs de walviskarpers waren deze nacht niet aanwezig. De laatste uren van de sessie liggen alweer in het verschiet en onder het genot van een heerlijk bakje koffie staren we nog een hele tijd over het water. We vangen niks meer, maar het genot is er niet minder om. Carnaval aan het water, ik houd er van. Deze sessie heb ik tevens wat videobeelden geschoten. Hopelijk kunnen jullie er net zo van genieten als ik!
Tight lines,
