Brabo’s in the Bush 2013 – deel 5
‘Het aantal positieve reacties die we vorig jaar op de verhalenreeks kregen was geweldig. Zelf hebben we er ook alle plezier in om onze avonturen op deze manier op de lezers over te brengen. De passie en puurheid waarmee wij vissen is echt. Deze woorden hebben we ook meegenomen bij het schrijven van een nieuwe reeks Brabo’s in the Bush. Een nieuw avontuur zijn we aangegaan en we hebben weer mooie en minder mooie dingen meegemaakt. Ik hoop dat we jullie wederom een aantal weken kunnen vermaken met onze avonturen. Veel leesplezier!’
De updates van vorig jaar kun je HIER teruglezen! Het deel 1 van 2013 lees je HIER ! Deel 2 HIER, deel 3 HIER en deel 4 HIER.
Najaarssessie
Sjoerd vertelt:
De voorbereidingen
Weken voor de aanvang van deze sessie waren we al bezig met de voorbereidingen. Vanwege de visserij op een obstakelrijk water, in de buurt van het grote stuwmeer, moest er een systeem verzonnen worden om deze obstakels de baas te zijn. De sessie stond gepland voor zes á zeven nachten. Testsessies en vele uren denkwerk hebben voor een hoop inspiratie gezorgd. Samen met Bart van Vugt van Fauna Hengelsport hebben we een systeem uitgedacht op basis van een boeien/clipsysteem. Een uitgebreid artikel hierover heeft al eerder op KWO gestaan.
Het uitgedachte systeem.
De obstakels op het water bestaan uit ondergespoelde boomstammen. Loet Rooijackers en Jantje Beekx hebben eerder op dit water gevist. Na de sessie van Loet en Jantje heeft Daan met een aantal vrienden van hem een ‘gezelligheids’ sessie op het water gevist. Waar de obstakels zich bevinden was dus bekend. Het water zou buiten deze obstakels een aantal verrassingen herbergen in de vorm van mooie karpers.
Stukje reizen
De reis naar het gebied wordt wederom nachts afgelegd. Hij verloopt vlot tot Parijs, daar blijkt namelijk een noodzakelijke afslag afgesloten te zijn. Na een half uur ronddwalen in de stad van de liefde vinden we toch een route naar onze bestemming. Uren later zetten we voet op zuid Franse bodem. Sven van Anrooij en twee vismakkers van hem zijn aan het vissen op het grote stuwmeer waar wij het afgelopen jaar ook een aantal keer hebben gevist. Natuurlijk gaan we even bij ze langs. De sessie van ze loopt lekker en duurt maar liefst twee weken. Ze pakken het handig aan door zich geregeld te verspreiden over het gehele meer om zo de vangsten te kunnen opschroeven. Terwijl ik net een slok van mijn koffie neem krijgt de maat van Sven een mooie run en we genieten met zijn vijven van onze gezamenlijke hobby. In de mist wordt de vis afgedrild en even later ligt er een mooie spiegel in het net. Ik zet Sven en zijn maten met de vis op de foto en vervolg met Daan mijn weg naar het water waar wij onze zinnen op hebben gezet. De vangst van de mooie spiegel heeft onze motivatie tot een wereldniveau gepromoveerd. De slapeloze nacht is in een klap vergeten. We wensen Sven succes en houden die sessie nauw contact met elkaar.
Mooie momenten!
Bij het water aangekomen zien we dat deze nog in een dikke laag mist gehuld is. Iets wat ons bijna de sessie gekost had, enkele minuten hiervoor waren we namelijk in een slip geraakt met de auto. Vanwege de dichte mist kon ik niet zien dat er een haakse bocht in de weg zat, mijn snelheid was niet hoog maar het met bladeren bedekte wegdek maakte alles zeer glad. Gelukkig liep dit allemaal goed af en ik heb daarna in de dichte mist de reis zeer voorzichtig voortgezet. Eenmaal aangekomen besluiten we om eerst even naar de supermarkt te rijden om wat proviand in te slaan. De caissière staat ons maar raar aan te kijken als we in lieslaarzen de winkel binnen komen lopen.
Als we weer terug zijn bij het water blijkt de mist al wat opgetrokken te zijn en kunnen we zien dat we de enige karpervissers zijn op dat moment. We rijden rond het kleine pittoreske stuwmeer en kiezen de stekken uit. We nemen plaats op een centraal gelegen deel van het water. Nachtvissen op dit water is verboden, op twee zones na, dus we verstoppen de auto diep in de bossen. Overdag ruimen we onze shelters ook op om geen slapende honden wakker te maken. Het is laat in oktober maar de temperatuur loopt in het zuiden toch op naar 27 graden. Iets waar ik niet op gerekend had maar toch een welkome verrassing is. De watertemperatuur staat op een goede 16 graden wat de omstandigheden zo in het najaar ideaal maken.
Het pittoresk gelegen stuwmeer.
De eerste dag gaat voorbij met het peilen en uitzetten van de boeisystemen. Alles moet er perfect bijliggen en hier gaat ook veel tijd inzitten. Geïnvesteerde tijd die we later hopen terug te verdienen in een aantal mooie vissen. Daan en ik hebben onze taken altijd goed verdeeld dus alles loopt zeer gesmeerd. De avond valt en de lijnen liggen op scherp, we proosten op een mooie week en genieten samen van de avond. De temperatuur daalt die avond snel tot net boven het vriespunt en de mist trekt het decor weer dicht, wat een verschil met overdag. Maar dit hoort bij het najaar en maakt het tot een prachtig seizoen.
Rond negen uur vertrekt er al een hengel. Het is een hengel die met een boeisysteem is gepositioneerd. Ik sta op scherp wanneer ik Daan de hengel op zie pakken. Hij heeft contact met de vis en we varen snel naar de boei toe. Bij de boei aangekomen trekt Daan de lijn uit de clip en kan de dril echt beginnen. De clips zijn zo gemonteerd dat de lijn erin blijft zitten bij een aanbeet. Als we bij de boei zijn is er met een korte ruk aan de hengel de lijn vrij te krijgen uit de boei. Dit is bewust gedaan om ervoor te zorgen dat de lijn tijdens een aanbeet, wanneer deze loskomt uit de boei, niet alsnog de obstakels kan ‘opzoeken’. De dril verloopt rustig en al snel kan ik het net onder een mooie spiegel schuiven. De eerste is binnen en het systeem werkt hier ook!
De eerste is binnen!
De eerste nacht gaat bijna slaaploos voorbij. Het is gekkenhuis en we staan na de eerste nacht vissen op acht karpers. We verspelen er geen en het boeiensysteem doet wat het moet doen. De vissen zijn niet groot maar dat mag de pret absoluut niet drukken. De grote karpers komen wel daar zijn we van overtuigd.
De volgende ochtend zetten we vroeg de wekker om de shelters en stretchers op te ruimen. Dit vergt discipline maar is nodig om deze sessie op dit water probleemloos uit te vissen. Het vissen met een boeiensysteem vraagt deze discipline ook. Wanneer er zeer vroeg in de morgen bootjes op het water aanwezig zouden zijn kan het tot problemen lijden op het moment dat wij nog aan het slapen zijn. Dit willen we graag voorkomen. Het is voor de observatie van het water juist positief om met de ochtendgloren wakker te zijn, je ziet dan een stuk meer activiteit.
Aaspraat
Als we de puzzel rond het karpervissen opdelen in stukjes is de verdeling in mijn puzzel duidelijk. Er zijn verschillende stukjes die je ook wel factoren kunt noemen voor het vangen van een karper. Ik geef de stekkeuze een percentage van 60%, aaskeuze en gebruik 20%, de weersomstandigheden 10% en onderlijn en overige(hengeldruk) ook 10%. Niet iedereen zal het hiermee eens zijn maar het is mijn inzicht in het karpervissen, gelukkig is deze voor veel mensen verschillend. Dit houdt discussies draaiende en daar houd ik wel van.
Aangezien je niet elke factor zelf kan bepalen, zoals weersomstandigheden, moet je in de factoren die je wel zelf kunt bepalen 110% vertrouwen hebben. Aas is er hier dus ook eentje van. Daan en ik vissen nu al jaren met de producten van Jacco Noordermeer: TTB Baits. In deze producten hebben wij het volste vertrouwen en deze durven we dus altijd weloverwogen in te zetten. Ik ga niet speculeren dat dit de enige goede producten op de markt zijn want er zijn heel veel goede producten, iedere karpervisser heeft daarbij zijn eigen favorieten. De keus voor mij om met TTB Baits te vissen en te blijven vissen is gewoon het vertrouwen wat ik er de afgelopen jaren mee opgebouwd heb. Jacco is erg open in zijn producten en weet mij met zijn kennis te overtuigen in de kwaliteit ervan. Dit vind ik belangrijk in mijn visserij.
110% vertrouwen!
Tijdens deze sessie hebben we ervoor gekozen om voorzichtig te beginnen met voeren. Waar we normaal in stroken voeren, die we dan met meerdere hengels afvissen, hebben we er nu voor gekozen om erg stekgericht te werken. Per stek werd niet meer dan een kilogram gesoakte boilies gevoerd om mee te beginnen. We visten met 20 en 24mm bollen in een vismeel en een zoete versie, beide gesoakt in een olierijke visdip. We visten ongeveer dertig meter achter de boeien. Daar werd dan een voerplek van zo’n 200 vierkante meter gemaakt die op de rand werd afgevist. Door op de rand te vissen probeerden we te voorkomen dat de vis in aanraking met de lijn zou komen. Na de eerste nacht bleek deze tactiek al direct aan te slaan en we besloten na elke gevangen vis ongeveer een kilogram van dezelfde mix bij te voeren.
De eerste geviste dag bleef visloos en tegen de avond legden we de lijnen weer op scherp. Die nacht vingen we vijf vissen. Daan wist een erg mooi exemplaar van bijna een meter te vangen. De eerste bak was daarmee binnen wat ons erg tevreden stemde. Op het moment van de vangst schudde we elkaar de hand en niet lang daarna proostten we op onze hobby. ‘Vive le France’, zei ik tegen Daan. Ik hoopte voor mezelf ook op zo’n bak, maar kon van deze vangst ook erg genieten.
Bijna een meter spiegelgeweld.
De nachten verliepen goed qua vangst maar overdag konden we geen schub aan de haak krijgen. We waren dan ook zeer verrast dat tegen de middag de eerste aanbeet bij daglicht plaatsvond. Een spiegel met een schitterend schubbenpatroon en een kleur die iets weg had van een pot ‘duo penotti’. Bij daglicht kon ik Daan op de foto vereeuwigen met dit mooie exemplaar.
Duo Penotti.
De vis werd op het boeiensysteem gevangen wat betekende dat dit de eerste aanbeet was op het boeiensysteem bij daglicht. Een erg leuke opsteker voor alle uren denk- en testwerk die we erin hebben zitten. Tegen de avond, net voor de schemering, lig ik te luieren in mijn stoeltje en val af en toe licht in slaap. Op het moment dat ik in de verte een auto hoor sta ik op scherp. Auto’s zagen we namelijk amper vanaf deze stek. Mijn scherpte was geboden want het bleek de Gendarmerie te zijn die een surveillance rondje reed. Gelukkig viel hun blik niet op ons en hoefden we ons geen zorgen te maken.
Het boeiensysteem aan het werk.
De derde en laatste nacht op deze stek valt in. Ik heb de dagen ervoor een zone aangevoerd bij de dam. Deze gaan we na twee dagen voeren bevissen. De stek waar we nu hebben gezeten bracht niet op wat we gehoopt hadden. Toch wisten we de derde nacht op deze stek zes vissen te vangen. Maar wederom waren het kleinere vissen. De volgende middag verkasten we dus daadwerkelijk richting dam.
Garde de Peche, pas de problem!
Wanneer ik koers zet met twee volle boten vol karperspullen zet Daan met de auto koers richting de plek waar ik hem straks oppik. De damstek is erg ontoegankelijk, het makkelijkste is dus om er met de boot te geraken. De auto wilden we echter niet verlaten in het bos laten staan. Aangekomen bij de damstek laad ik snel de twee boten uit en leg een boot vast. De andere boot pak ik om Daan op te halen een stukje verderop.
Na een half uur zijn we al hard bezig met het beazen en uitvaren van de hengels. De hengels worden strategisch op een grote voerstrook gepositioneerd. Het water is hier op zijn diepst en tikt maximaal zeven meter aan, dit is de oude rivierbedding. De voerstrook loopt ook langs deze oude rivierbedding. Vijf hengels worden hier gepositioneerd en een hengel wordt als bonus in een grote baai geplaatst met een kilo voer eromheen. Het is genieten op de damstek. Een erg mooi uitzicht en wat een rust heerst er op deze plek. Tegen de avond vang ik een kleine spiegel met een schitterend schubbenpatroon.
Wat een rust!
Wanneer de nacht valt kijk ik vanaf mijn stretcher heerlijk over het water uit. Het is volle maan en het water wordt hierdoor schitterend verlicht. Echt genieten dit en ik spreek deze woorden uit tegen Daan. We drinken een pilsje en gaan slapen. Wat een heerlijk avontuur is het toch. Nachts worden we vier keer gewekt door een karper. Deze vier vissen weten we ook allemaal te verzilveren. Op deze stek is het boeiensysteem overbodig en daarom gebruiken we het dus niet.
De volgende ochtend gaat Daan naar de supermarkt om proviand in te slaan voor de overige dagen. We hebben nog twee nachten vissen te gaan en we willen er nog twee nachten volle bak tegenaan. Daan is net een half uur weg wanneer ik aan de overkant een auto zie rijden. Ik krijg gelijk een slecht gevoel bij deze auto. Op het moment dat ik achter me in het bos voetstappen hoor is mijn gedachte bevestigd. We zijn ontdekt door de Garde de Peche. Gelukkig is het overdag en zijn we niet in overtreding. De Garde de Peche weet echter maar al te goed dat wij hier nachts hebben gevist. De man is een erg sympathieke controleur.
Ik leg onze situatie uit en zeg dat we ons niet bewust waren dat we hier niet mochten nachtvissen. Hij weet gelukkig niet dat wij wel beter wisten, of hij deed alsof hij het niet wist. De man zegt dat dit de laatste nacht is geweest dat we buiten de nachtzones hebben gevist. Ik zie dat hij het meent en dat er niet over te discussiëren valt. De nachtzones zijn geen alternatief voor ons omdat wij die stekken niet aantrekkelijk vinden. Verkassen naar het grote stuwmeer is dus noodzakelijk. Wanneer Daan terug komt van de supermarkt vertel ik hem het slechte nieuws. We balen maar werken hard om zo snel mogelijk alle spullen in de auto te proppen.
Verkassen maar weer.
Onderweg
Ik bestuur de auto als we naar het grote stuwmeer rijden. Ondertussen hebben we contact met Sven over de mogelijkheden die eventueel in de omgeving zijn. De mogelijkheden in de omgeving blijken op dat moment niet de oplossing dus proberen we een stekje te vinden op het grote meer. Als ik de auto langs het grote stuwmeer stuur blijkt het gigantisch druk met collega karpervissers te zijn. Daan en ik tellen zo’n 30 karpervissers. Dit betekent gemiddeld toch zo’n 120 lijnen in het water. Iets wat mij niet aantrekt. Gelukkig denkt Daan hier hetzelfde over.
Van Sven hebben we begrepen dat sinds de drukte de vangsten ook zijn afgenomen. Voor ons is het duidelijk, het grote stuwmeer is op dit moment ook geen optie. Daan zit balend voor zich uit te staren als we de opties bespreken. Beide zeggen we, het kanaal in noord Frankrijk. Dit kanaal is erg bekend terrein voor ons. We zijn namelijk al acht keer richting dit gebied gereden. Het wil echter zo dat het kanaal vanaf het grote stuwmeer meer dan 600 kilometer rijden is. Het is al laat in de middag dus we komen in ieder geval in het donker aan. Het echte besluit komt pas wanneer we opmerken dat als we daarheen verkassen nog drie nachten kunnen vissen. De derde nacht hadden we namelijk normaal gesproken gebruikt om vanaf zuid Frankrijk naar huis te rijden. Het besluit is dus gemaakt, op naar noord Frankrijk.
Daan balend in een uitloper van het grote stuwmeer.
Tegen tien uur avonds stuur ik de auto het pad langs het kanaal op. We hebben vlot doorgereden. Er blijken geen andere karpervissers op het kanaal te zitten wat ons vertrouwen goed doet. De watertemperatuur ligt met veertien graden in ons denkbeeld. De hengels kunnen te water op de stek die in al die sessies het meest vruchtbaar is geweest. De hengels liggen binnen een uur te water. Na het harde werken komt ontspanning want we moeten nog avond eten. De gorden bleus vliegen snel naar binnen en de stretchers worden opgezocht. Het was een erg lange dag.
De nacht vliegt voorbij en pas om negen uur ochtends word ik gewekt. Niet door Daan want die slaapt hele dagen zo lijkt het af en toe, maar door een hengel die ligt te stuiteren op de steunen. Het is de beurt aan Daan en al snel kan ik een mooie schubkarper het net in loodsen. In het ochtendzonnetje fotografeer ik de vis en al snel daarna krijgt deze zijn vrijheid weer terug.
Het lijkt erop dat we vanuit zuid Frankrijk het goede weer hebben meegenomen want die dag loopt het kwik weer aardig op. Daan gaat tegen de middag instant op een andere stek zitten en probeert op die manier een bonusvisje in de wacht te slepen. Op deze manier kan op een water makkelijk de vis gesignaleerd worden. Wanneer Daan terug komt blijkt hij in die paar uur niks gevangen te hebben. Ik heb ook geen aanbeet meer gehad en de avond valt in. Een uurtje voor de schemer vaart Daan een rondje om een nieuw stekje aan te voeren waar hij het de volgende dag een paar uurtjes wil gaan proberen. Wanneer die terug komt blijkt hij veel vis te hebben gezien. Dat moet die volgende dag dus wel gaan lukken. Eerst gaan we de nacht in…
Instant op pad.
Kilometers avontuur
Nog voor de klok twaalf uur slaat hebben we een tweetal vissen op de kant waarvan een hele mooie dertiger schub voor mij. Die nacht vangen we nog vier schubs waaronder een aantal hoge twintigers. Super mooie en sterke vissen. Wanneer de ochtend valt zet ik een pannetje water op voor de koffie. Daan komt ook zijn stretcher afrollen en begint zijn spullen voor de ‘zoeksessie’ bij elkaar te sprokkelen. Na het ontbijt gaat hij weer op pad om een bonusvisje te kunnen vangen op de stek waar hij er gister een flink aantal heeft zien zwemmen. Tegen vijf uur in de middag komt hij terug en hij blijkt er het eerste half uur al een te hebben gevangen. Een mooie hoge twintiger tussen het wier vandaan geplukt. De rest van de dag bleef het bij hem net als bij mij op de stek ook stil. De avond valt weer en betekent ons laatste nachtje van deze najaarssessie. Een mooie sessie die in het zuiden begon en in het noorden eindigde. 2200 kilometers verder en met een aantal mooie karpers op zak.
Over kilometers gesproken. Daan en ik reizen nu drie jaar fanatiek elk jaar een aantal keer af naar Frankrijk. De langste van die trips duurde drie weken en de kortste drie nachten bijna 85 nachten in totaal verdeelt over dertien reizen. In die trips hebben we al meer dan 21000 kilometer asfalt verslonden. Meer dan 375 karpers kusten de spreidblokken van onze netten. Dit komt neer op iets meer dan 56 kilometer per karper. Een dieselprijs van zo’n 1,30/1,45 de liter en een auto die een op twaalf rijdt hebben ervoor gezorgd dat Daan en ik al jarenlang de schappen van de lokale supermarkten tot de nok toe vullen. Over aas nog niet gesproken. Gelukkig zijn de avonturen die we hebben meegemaakt onbetaalbaar! Genoeg over de statistieken, karperpraat volgt nu.
De laatste nacht
Wanneer de schemering valt hoop ik op een mooi einde van het Franse seizoen. Daan en ik vissen altijd vis om vis. Nu wil het wel eens voorkomen dat de een toevalligerwijs grotere vissen vangt dan de andere. Daan had op deze manier al een aantal mooie vissen op zijn lijstje kunnen bijschrijven. Gelukkig kennen wij geen afgunst en heb ik ze Daan dus altijd gegund en heb ik soms zelfs harder gejuicht bij een vangst van Daan dan hijzelf. Ik ving ook mooie vissen maar die uitschieters zaten er dit jaar bij mij helaas niet bij. Ik heb trouwens niks te klagen hoor. Het jaar ervoor had ik een aantal erg mooie uitschieters weten te vangen.
Beide hadden we de hoop dat het mij nog ging lukken dat jaar. Van de vis om vis volgorde zijn we geen moment af geweken. Onder het motto: Je zal maar net zien, werd de volgorde standvastig doorgezet. Vroeg of laat zou het ‘goedkomen’. Daar waren we beide van overtuigd.
Dat het goed kwam, daar waren we beide van overtuigd.
Om acht uur een trage run op een van mijn stokken. Na een korte, hevige en bloedstollende dril heb ik eindelijk mijn uitschieter van dat jaar te pakken. We proosten en zijn samen oprecht blij, wat is een goede vismaat toch belangrijk. Iemand om al het avontuur en gevoel mee te delen is gewoon onmisbaar in deze.
En of dat allemaal niet genoeg was ving ik na een aantal vissen diezelfde nacht nog een mooie uitschieter. Mijn nacht kon niet meer stuk en de trip was al dubbel en dwars geslaagd. Ochtends vroeg konden we van de afgelopen nacht nog zeven vissen bijschrijven en niet lang daarna zetten we koers richting ons mooie Brabant. Terug naar ons pap en ons mam, avonturen vertellen!
Naschrift
Deze najaarssessie vormde alweer de laatste Franse trip in dit ‘Brabo’s in the bush’ jaar. In 2014 zijn we een avontuur aangegaan waar we nu nog middenin zitten. Tegenslag en succes hebben we al gehad in dit nieuwe avontuur…
Geniet van het vissen en laat je gevoel lijden in de avonturen die je beleeft. Volg je eigen pad en beleef alles zoals het is. Dit is de weg naar het onbekende, de weg naar het geluk.
Gegroet,
