Afzien in het Zuiden – Arno Spruit

In je eentje naar Frankrijk… Voor Arno Spruit geen probleem. Eerder las je op KWO al een tweeluik over zijn ‘eenzame visserij’ op deze binnenzee van 700 hectare. In dit nieuwe artikel vertelt hij over een late najaarstrip die hij 4 maanden geleden maakte. Zoals gebruikelijk op groot openbaar water is het wederom flink puzzelen om tot resultaten te komen.

Arno aan het woord:Heerlijk, er staat wederom een (solo) trip naar mijn geliefde Lac du Salagou voor de deur. Zondagmorgen 22 november 2015 reis ik af richting het zuiden. De auto en aanhanger zitten goed vol met alles wat ik denk nodig te hebben.Goede muziek en dito zin maken de reis een stuk aangenamer, alhoewel het nog steeds een takkeneind rijden blijft.

Eerdere late najaarstrip waren vaak taai, maar altijd wist ik wel een mooie vis uit het ‘rode meer’ te peuteren. Kortom, het vertrouwen is er.

Ik ben zeer benieuwd hoe m?n lijf zich gaat houden tijdens deze sessie. Ik ben in augustus aan een hernia en een verschoven ruggenwervel geholpen, en dit wordt mijn eerste lange vistrip. Hopelijk ligt mijn bedchair comfortabel en hoef ik niet naar de pijnstillers te grijpen. Maar, vooralsnog voelt mijn lijf goed aan en eigenlijk is dit gelijk een goede testcase!

Aankomst op een vrijwel verlaten meer

Onderweg malen de diverse stekken door m’n hoofd. Uiteraard heb ik zo mijn voorkeuren voor een stek, maar het is altijd maar afwachten of deze stekken ook beschikbaar zijn. Tevens zal ik mijn keuze ook af laten hangen van het weer van de afgelopen tijd en in de nabije toekomst. Hiervoor heb je tegenwoordig een grote hoeveelheid mobiele apps ter beschikking en daar mag ik graag gebruik van maken. Al kent Salagou haar eigen wetten op dit gebied 😉

Als ik aankom, rond een uur of 10 in de avond, voel ik me nog opvallend fit en besluit ik om maar gelijk te gaan kijken of de stek, die ik op het oog heb, nog vrij is. Het is een verraderlijke klim naar beneden, maar zonder problemen kom ik op het stuk oever uit. Het is helemaal verlaten, dus dit wordt m?n startpunt van deze sessie. Yes!

Nu wacht er nog een hels karwei om al m’n spullen op de stek te krijgen. Na wat noeste arbeid zijn de twee Vortexen opgeblazen en volgestouwd met spullen. Met de ijskoude noordwesten wind mee, vaar ik naar ‘mijn’ stek. Vervolgens loop ik vlug de kilometer terug om de auto op te pikken en deze op een veiligere plek neer te zetten dan waar hij nu stond. De glasscherven van een autoruit die ik zag toen ik weer naar de stek ging, gaven wel aan dat het nog steeds niet koosjer is op die plek.

Nadat ik alles op de kant gesleurd heb, zet ik m?n Tempest op. Ik zet de spullen droog die droog moeten blijven en dan is het toch echt tijd om eens wat te gaan slapen. Het is inmiddels twee uur ’s nachts en m’n accu is nu echt wel leeg.

" De glasscherven van een autoruit die ik zag toen ik weer naar de stek ging, gaven wel aan dat het nog steeds niet koosjer is op die plek."

Van goed slapen komt echter niets, ik lig van pure onrust te draaien en ben om de haverklap wakker. Om even na zevenen ben ik alweer op, om dan tot de conclusie te komen dat het een stukje verderop eigenlijk beter zitten is. Maar goed, first things first, de hengels moeten ingelegd gaan worden. Gewapend met zeer recente info ga ik het water op. Vooral tussen de 13 en 20 meter slaat de Dragonfly op hol. Precies zoals m’n info was.

Terug op ‘mijn’ water, heerlijk om m’n vizier weer op de Salagou karpers te hebben gericht.

Ik verspreid een kleine 11 kg van de nieuwe Proceed bollen van TTB Baits over een groot oppervlak en leg de hengels op respectievelijk 14, 16 en 18 meter diepte. Op deze dieptes werden vorige week nog vissen door mijn contactpersoon gevangen.Daarna bouw ik op m’n gemakje de rest van het kampement op. De Noordwesten wind waait stevig over het water en is koud, maar met een watertemperatuur van 13,7 graden heb ik er wel vertrouwen in.

Na vier dagen is echter alles nog steeds stil gebleven. De vis laat zich ook niet zien zoals dat normaal gesproken wl doen. Ik heb er, tot nu toe, twee zien springen en dat is voor hier erg weinig. Ook heeft de watertemperatuur een dalende trend ingezet. Nu slaat de twijfel toch wel toe. Blijven of gaan, gaan of blijven…

Verkassen!

Verkassen is vaak een sleutel tot succes. Nou moet ik heel eerlijk bekennen dat ik daar nooit zo sterk in ben. Daar komt ook nog bij dat mijn ervaring hier is (en ook die van anderen) dat het vaak toch wel goed komt als je blijft zitten waar je zit. Niet zelden ging het in het verleden pas na 3 tot 5 dagen lopen. Het voer doet dan het werk zeg maar. Noem het gemakzuchtig of wat dan ook, maar ik heb ook nog wel een beetje het idee dat ik ook op vakantie ben, als het dan op werken gaat lijken…. Komt nu ook nog bij dat je ook nogal wat meesleept voor 12 dagen in je eentje.

Twee volle Vortexen, het is nodig om mijn materiaal te verplaatsen.

Maar goed, nu was ik het na vier dagen behoorlijk zat om naar stil hangende swingers te kijken en besloot om toch te gaan. Veel zooi of niet. Hier, op deze stek, was m’n vertrouwen geheel verdwenen.

Na de water en bollen voorraad eens goed te hebben bekeken en het gebruik van de afgelopen 4 dagen in ogenschouw te hebben genomen wist ik wat ik nodig had. Dat was gelukkig wel in 1 keer, naar beneden, te halen.

Alles gaat in de twee boten die ik bij me heb, en ik vaar richting de dam. Aan het begin van de arm naar de dam, zet ik m’n spullen op. Deze stek heb ik ooit eerder bevist en ik weet wat voor diversiteit er hier, onder water, te vinden is.Deze stek ligt bijna 2 kilometer verderop van de eerste stek. En nog verder van het vertrekpunt vandaan.

Als de wind ook maar een beetje verkeerd komt te staan en te hard wordt, heb ik wel een probleem op het moment dat ik weg moet… Maar who cares, dat is een zorg voor de dag dat ik vertrek, en die is nog lang niet aangebroken. “Living on the edge!”

Een mooi aspect aan het bevissen van Salagou zijn de prachtige zonsopkomsten en ondergangen.

De juiste keuze?

In de eerste nacht op de nieuwe stek gebeurd er niets, maar in de ochtend zie ik zowaar een vis springen in de buurt vanwaar ik lig te vissen. De aanbeet laat toch nog langer op zich wachten dan ik hoopte. Het contact duurde nog korter dan ik hoopte. Na een paar seconde lost de vis de haak… Gloeiende, gloeiende daar baal ik van zeg! Maar goed, van de positieve kant bekeken: het was in ieder geval actie!

De rest van de dag blijft winderig en stil, ondanks het felle zonnetje op het water. Ook in de nacht gebeurd er niets. Nou had ik dat ook niet echt ?s nachts verwacht. Kennissen van me hadden in de 2 weken die ze vlak voor me zaten, bijna al hun vissen gewoon verspreid op de dag gevangen.

De volgende morgen vroeg, het is inmiddels al 28 november, krijg ik een brasemachtige aanbeet op m?n rechter hengel. Deze hengel ligt op een fraaie rand, op 5 meter diepte en zo?n 150 bij me vandaan parallel aan de oever. Nee h, moet ik daar m’n bedje voor uit. Toch maar kijken of die slijmjurk er nog aanzit! Als ik boven de vis kom blijkt het toch een karper te zijn. Een fraaie schub laat even goed merken dat hij het er niet mee eens is, maar uiteindelijk beland deze vis toch gewoon in het net. Wat een moraalbooster kan zo?n vangst zijn, zeker als het allemaal moeizaam verloopt. De rest van de dag gebeurd er eigenlijk niets meer. Ook in de nacht blijft het weer stil.

De dag is net begonnen, en ik zit net aan m’n eerste bakkie koffie en app n van de volgers thuis dat het niets was vannacht…. “Pieeeeeeep”, weer dezelfde rechter hengel onder de kant. Een lastige harde wind maakt het varen minder makkelijk en ik lijk wel een dronken schipper, zo gaat de boot slingerend alle kanten op! Eenmaal boven de vis, geeft deze echt alles wat hij of zij heeft. Ondanks dat het maar een kleine spiegel is doet ie erg z’n best en laat de CJW goed buigen. Het pleit wordt echter toch in mijn voordeel beslecht. Voil een fraai spiegeltje is even de mijne. Happy days. Snel terug en weer door….

Klein, maar zr welkom. Zeker tijdens zo’n trip als deze, wanneer de visserij niet zo eenvoudig is.

De rest van de dag blijft het weer stil. De harde wind nodigt nou ook niet echt uit om een precisie ronde te doen met de visvinder. Tuurlijk, als er iedere ochtend een vis van de rechter hengel afkomt, dan kunnen dat nog 5 vissen worden. Maar al met al blijft het dan toch schrapen…

Ken je dat, je denkt dat je het weet en je zorgt dat je er helemaal klaar voor bent? Nou ik wel. Na drie ochtenden achter elkaar een vis van de kantstek te hebben gehaakt, dacht ik dat het slim was om alvast startklaar achter m’n hengels te gaan zitten. Laarzen alvast aan, een bak koffie erbij en maar wachten… Natuurlijk, ik had het gewoon kunnen weten, dat moet je dus niet doen. Die aanbeet, nou die kwam dus gewoon niet.

Ook op m’n twee andere hengels bleef het stil. Op alle mogelijk dieptes en interessante stukken heb ik ze weggelegd. Zodra de wind het toeliet werd het tijd om deze nu eens extreem diep weg te leggen. Tussen de 15 en 22 meter gaf de visvinder een berg vis aan, dat was niet normaal. Sommige een meter of 3 boven de bodem, andere groepjes er vlak boven. Beiden hengels gingen er op respectievelijk 18 en 20 meter in. Nu maar afwachten of het werkt. De tijd gaat dringen met nog 5 dagen… Helaas, ook hier lijkt de vis het of niet te doen of niet aanwezig te zijn. Alhoewel de visvinder duidelijk grotere groepen met vis aangeeft.

Een uitzicht om van te likkebaarden.

Ik besluit, zeker nu er een relatief windstille dag voorspelt wordt, om toch nog een keer te verkassen. Ik vaar een kleine kilometer terug en kom uit op een grote landtong, halverwege de Noordoever. Het bodemverloop is hier totaal anders dan op de vorige stek. Nadat alles op z?n plek staat leg ik m?n hengels uit. Het is heerlijk windstil weer en het voelt gewoon voorjaarsachtig aan, heerlijk! Ik verbaas me over de afwezigheid van collega karpervissers. Op de oevers die ik met m?n verrekijker kan zien, zie ik werkelijk waar geen enkele andere visser. Ook het aantal roofvissers met bootjes is minimaal. Prettig, dan kan je in ieder geval ongestoord je ding doen zonder ergernis of wat dan ook. De laatste 4 dagen zijn aangebroken en ik probeer alle zeilen bij te zetten om toch nog een paar vissen te vangen.

De laatste kans op succes

In de avond daalt de temperatuur als een malle onder nul. Binnen no time staat het ijs op de tent en in de cradle. Uit m?n ooghoek zie ik wat bewegen rondom m?n rodpot. Het blijkt een vos te zijn die op onderzoek uit is. Het beestje ziet er nog jong uit en is totaal niet bang. Het komt zelfs even aan m?n laarzen snuffelen, voordat hij of zij weer vertrekt. De komende dagen zal deze vos me iedere dag bezoeken? Ik vond het wel bijzonder, dit beestje was duidelijk vissers gewend en was eigenlijk tammer dan dat goed voor het vosje was?.

Het blijkt een tamme rakker te zijn.

Over het vissen kan ik kort zijn; het lukt me niet om ook nog maar n aanbeet te forceren. De watertemperatuur is inmiddels flink ingezakt en tikt nog maar krap 10 graden aan. Op de dag dat het tijd is om te stoppen, ben ik heel vroeg wakker. Dat betekend in ieder geval dat ik op tijd in de auto kan zitten om weer fijn naar huis te gaan.

Het ene jaar is het andere niet. Waar het in 2014 ‘los ging’, is het dit najaar schrapen voor een vis.

Ondanks dat het qua vangsten gewoon slecht was, heb ik toch genoten van het vissen, de omgeving en de uitdaging die het vissen in je eentje brengt. Het heeft me eigenlijk geen enkele moeite gekost om het de 12 dagen vol te houden. De grote vraag die me wel bezig houdt is waarom het me niet gelukt is om meer aanbeten te krijgen dan de 3 die ik nu heb gekregen. De visvinder gaf op de eerste twee stekken grote groepen met vis weer, waarvan het zeer waarschijnlijk was dat het, voor een deel, karper is geweest. Het aas, dat was gewoon goed, daar hoeft niemand aan te twijfelen. Ik vermoed dat de koude harde noordwesten wind en de toch wel rap dalende watertemperatuur een hele grote rol hebben gespeeld. Wellicht was het beter geweest om een wat meer windstil stuk op te zoeken. Maar goed dat is achteraf en heb ik nu niets aan 😉

Een aantal tips voor de solo vissers

Als je alleen op pad gaat, dan vraagt dat toch een wat andere voorbereiding dan wanneer je met iemand anders op pad gaat. Je kunt, zeker op een water als Salagou, niet zomaar even weg om boodschappen te doen of iets dergelijks. Je zult dus echt volledig ‘self supporting’ moeten zijn voor de periode dat je aan het water zit.

Als je alleen op pad gaat; zorg dan dat je goed voorbereid bent.

Een aantal aandachtspunten die ik zeker wil belichten:

[icon name=”e-check”] Neem EHBO spullen mee, varirend van een pleisters tot de medicatie die je eventueel gebruikt.
[icon name=”e-check”] Zorg voor voldoende vers eten en drinken. Zeker als je, door omstandigheden (lees te harde wind), niet van jestek af kunt (om te verkassen of naar je auto kunt), moet je niet zonder voedselkomen te zitten.
[icon name=”e-check”]Muziek! Zeker in de periode dat het al vroeg donker is vind ik een lekker muziekje een must. Het doodt de tijd en het ontspant.
[icon name=”e-check”] Leesvoer, maar dan lectuur welke niets met vissen te maken heeft. Gewoon een paar lekkere goede boeken.
[icon name=”e-check”] Voldoende kleding, een vanzelfsprekendheid maar o zo belangrijk.
[icon name=”e-check”] Toilet artikelen, goede hygine is voor mij een noodzaak. Gewoon elke dag je snuit wassen en tanden poetsen en om de dag een gemproviseerde douche pakken. Dit helpt mij door de sessie!
[icon name=”e-check”] Voldoende lichtbronnen. In het late najaar is het immers vroeg donker dus een extra lampje kan geen kwaad (en een setje reserve batterijen niet).
[icon name=”e-check”] Al het benodigde reserve vismateriaal, je kunt nu je maat niet even vragen “of hij wat te leen heeft”, want die is er niet… 😉

Tot een volgend avontuur!

Maar voor mij is het aller belangrijkste; je mindset. Stel je erop in dat je alleen zit en echt alles alleen zal moeten doen. Samen vissen is zeer gezellig, maar in je eentje op pad gaan heeft ook zeker z?n charme.

Arno Spruit