Met hart en ziel – Michael Aubry over zijn Franse visserij
In dit artikel schrijft Michael Aubry over zijn solo avonturen in het zuiden van Frankrijk. Sinds 2009 trekt hij er alleen op uit om volgens een zorgvuldig geplande tactiek zoveel mogelijk vissen over het netkoord te slepen. Echter verloopt niet iedere sessie zoals gepland, ensoms is het nodig om een kritische blik te werpen op de keuzes diezijngemaakt! Lees hieronder hoe het Michael af ging tijdens eentaaie najaarssessie…
Michael aan het woord:De traditionele herfstsessievan 2017 ligt alweer eventjes achter de rug. Eind oktober trok ik tien dagen lang het Franse vasteland in. Het was niet bepaald het grootste succes ooit. Datis meteen ook de reden waarom het eventjes heeft geduurd om dit verslag uit te werken. Sommige gebeurtenissen zinderen wat langer na en bieden stof tot nadenken. Een kritische terugblik op wat goed of fout ging was noodzakelijk om alles weer op een rijtje te zetten. Ondertussen heb ik alweer voldoende moed gevonden om de pen in aanslag te nemen en ga ik graag met jullie terug in de tijd.
En fraai exemplaar dat Michael afgelopen najaar wist te vangen!
Passie voor de stiel
Bij aanvang van het jaar maak je een seizoensplanning op. In 2017 was ik actief op enkele vooraf bepaalde cruciale momenten. Zo was er onder andere een buitenproportionele aprilsessie. Enkele maanden later stond de traditionele zomertrip voor de boeg. Er werden wederom grensverleggende vangsten gerealiseerd. Om het jaar af goed te sluiten kijk ik al enige tijd uit naar een welverdiende vakantieperiode in de herfst.
Tijd voor een welverdiende vakantieperiode!
Sindsenkele jaren bevis ik steevast een grote openbare plas in het zuiden van Frankrijk. In deze streek verloopt de overgang van zomer naar najaar veel langzamer. Zo was de gemiddelde temperatuur in de maand oktober ongeveer 20 graden celcius. Je kan het verschil in klimaat ook eenvoudig opmerken bij het aanrijden. Daar waar de bladeren van de bomen in Belgi en in het noorden van Frankrijkal bruingekleurd zijn, bemerk je halverwege de reis dat de boomvegetatie weinig of geen natuurlijke verandering heeft ondergaan.
Sindsenkele jaren bevis ik steevast een grote openbare plas in het zuiden van Frankrijk.
Onverwachte omstandigheden
In mijn hoofd worden er vooraf al verschillende tactische bedenkingen gemaakt. Iedereen heeftwel een droomscenario bedacht, maar de kans dat je in deze omstandigheden aan het water kan vertoeven is relatief klein. Er zijn altijd aspecten waar je op voorhand nooit rekening mee kan houden! Om er een paar te noemen:
- Andere vissers
- Gewijzigde onderwatersituatie
- Recente vangsten
- Diepteverloop
- Roofvisseizoen
Als je pech hebt kunnen roofvissers voor veel ellende zorgen!
Wanneer een sessie dichterbij komt,probeerik deze zo professioneel mogelijk te benaderen. Door de jaren heen sta ik in nauw contact met enkele lokale karpervissers. Het is wel eens gebeurd dat n van hen voor mijn komst de beoogde viszone tijdelijk inneemt, en de stek dus reserveert voor mij. Toegegeven, in zo?n situatie is de heenreis bijzonder relaxed 😉 Dat is dit keer niet het geval, waardoor alle stekopties open blijven. Op grond van het type water dat ik ga bevissen, bepaalik samen met de aaspartner welk aas op dit ogenblik het beste tot zijn recht zou komen. Ik kies een birdfood boilie met een lichte Scopex flavour, gecombineerd met zeer aantrekkelijk haakaas.
Samen met de aaspartner wordt de voerkeuze bepaald!
Mijnauto wordt ongeveer een week voor aanvang van de reis ingeladen.In mijn ogen heeft dit flink wat voordelen, zoals:
- Controle van het materiaal
- Voldoende tijd om ontbrekende spullen aan te schaffen
- Voldoende tijd om alles netjes in te laden
- Weinig of geen zorgenkort voor vertrek
Wel is het belangrijk dat je auto veilig staat. Iemand met slechte intenties kan met 1 inbraak je complete hobby om zeep helpen!
Doelstellingen
Een water op een projectmatige wijze bevissen gaat gepaard met het stellen van enkele doelstellingen. Voeren is de rode draad binnen mijn visserij. Het opzetten van een grote voerzone, die voor een langere periode (n tot drie weken) na elkaar wordt bevist, moet ervoor zorgen dat het aas zoveel mogelijk karpers bereikt. Het creren van een veilige aaszone is daarbij cruciaal. Wanneerdeze opzet is geslaagd dan is het de bedoeling om zoveel mogelijk karpers te vangen. Toch ligt de focus bij mij vooral op de grotere exemplaren. Deze prominente, vaak oudere vissen dragen een rijk verleden met zich mee en zijn erg divers van aard, wat mij enorm aanspreekt!
Het zijn met name de grotere exemplaren die Michael aanspreken! Foto credit: Emiel Tuijp
Het najagen van deze berbakken is mijn enige en allergrootste verslaving.Ik geniet oprecht van elke gevangen karper, maar telkens wanneer er een vis uit de bovencategorie in het net beland geeft me dat een enorme adrenalineboost. Debevlogenheid bij het uitoefenen van deze visserij is enorm, maar ook energievretend. Een grote openbare plas bevissen klinkt altijd erg boeiend, maar in de praktijk krijg je soms te maken met verschillende factoren die je visserij flink kunnen bemoeilijken. Denk bijvoorbeeld aan onoverbrugbare obstakels, lijnbreuken, stormachtige wind, onderstroom die je lijn continu verplaatst, trekkende vissen, paaiperiodes en ga zo maar door!
Alle uitdagingen die je als karpervisser naar je hoofd gesmeten krijgt gaat Michael in z’n eentje aan!
Sinds het jaar 2009 ben ik haast voortdurend alleen aan het water te vinden. Rekening houdend metde bovenstaande problemen is dat dus niet altijd een pretje. Toch is dit geen sollicitatie voor een vispartner. Integendeel, ik zou deze wijze van vissen voor geen geld meer willen inruilen, want ze wordt met hart en ziel beleefd!
Ik zou deze wijze van vissen voor geen geld meer willen inruilen!
De najaarsessie
Bij aankomst op donderdagavond stel ik jammerlijk vast dat de beoogde viszone is ingenomen. Door een beetje te buurten (en dat gaat aardig wanneer je de taal een beetje machtig bent) verneem ik vrij vlug dat er vanaf zaterdag een interessante sector vrijkomt. De beslissing om twee dagen een andere stek te gaan bevissen is snel genomen. Het betreft een stek diehaast nooit wordt ingenomen door andere vissers. Nog niet zo lang geleden beleefde ik er een geweldige periode! Deze stek biedt zowel mogelijkheden op afstand, als in de eigen oeverzone. Het voer gaat hoe dan ook niet verloren, want deze stek sluit nauw aan bij de zone die ik vanaf zaterdag zal gaan bevissen.
De beoogde zone is bezet, dus er wordt uitgepakt op een andere stek!
De temperatuur is, zoals ik al eerder zei, erg hoog voor de tijd van het jaar. Om acht uur ?s avonds meet ik nog 22 graden celcius! De voorspellingenvertellen me dat de herfst in aantocht is endat ik dit op de eerstvolgende dag ga merken.Het kwik tuimelt een tiental graden naar beneden en een koele noordenwind zet aan. De eerste nacht dat ik aan vissen toekom is van vrijdag op zaterdag. De radars treden niet in werking, maar ik zie niet meteen een groot probleem. Het gebeurt wel vaker dat de stekken traag op gang komen.
Soms is er wat geduld nodig om de stek op gang te laten komen!
Stek overname
Wanneer je een stek overneemt van andere vissers sta je altijd voor een dilemma. Je weet nooit met absolute zekerheid wat er is gevoerd, hoeveel er is gevoerd en wat er exact is gevangen. Welke tactische overwegingen je ook maakt, een volledig juiste beoordeling maken is in zo?n geval erg moeilijk. De volledigevoormiddag van de zaterdagwordt gebruikt voor het bepalen van de stekken. Ik stel wederom vast dat de onderwatervegetatie een flinke verandering heeft ondergaan ten opzichte van enkele maanden geleden.
De onderwatervegetatie heeft een flinke verandering ondergaan ten opzichte van enkele maanden geleden.
Ik maak in sommige situaties gebruik van een GPS, maar wanneer de desbetreffendestek een gedaantewisseling heeft ondergaan is dat uiteraard niet meer zo interessant. Het is dus belangrijk om de zone opnieuw uit te pijlen, met oog op het zoeken naar nieuwe hotspots en trekroutes. Het is begin novemberen de watertemperatuur meet nog 14 graden celcius. Er wordtbesloten om een tiental kilogram boilieszeer verspreid te voeren. Ik hou ervan om zo veel mogelijk aas maximaal te verspreiden!
Er is onder water veel veranderd, dus tijd om opnieuw naar stekken te zoeken!
Een valse start
De eerste vier nachten kan ik geen enkele reactie uitlokken. Dit is me in de zes jaren dat ik het water bevis nog nooit overkomen! De sector die ik op dit moment bevis staatbekend als een passagestek. Doorgaans krijg je hier niet het grootste aantal aanbeten, maar kan je wel een bepaalde constante terugvinden van n tot twee aanbeten per vierentwintig uur. Ik krijg stilaan het gevoel dat de vissen zich absoluut niet in mijn omgeving bevinden, en overweeg om te verkassen.
Ik krijg stilaan het gevoel dat de vissen zich absoluut niet in mijn omgeving bevinden.
Uiteindelijk doe ik het niet. De laatste jaren heeft mijn visserij zich zo ontwikkeld dat een stek wordt opgebouwd en zo goed mogelijk wordt afgeroomd. Het is nietzo dat ik al mijn normen en waarden overboord moet gooien als het een keer een paar dagen wat minder loopt.Er wordt dus doorgezet en dit lijkt zich te belonen. Op woensdagnacht worden de eerste twee vissen verschalkt. Het betreft een schubkarper van net geen twintig kilogram en een mooie dertiger. Er resten nog een vijftal dagen en de wil om er nog iets moois van te kunnen maken is enorm groot!
De eerste vissen zijn binnen, en er zit meteen een gewichtig exemplaar tussen!
Het vervolg in mineur
De twee vangsten doen me vermoeden dat er een school vissen is gearriveerd en om deze in de zone te kunnen houden, drijf ik voor het eerst in dagen het voeren weer wat op. Een dergelijke sessie met weinig tot geen aanbeten tast mijn mentale toestand erg aan. Je bent voortdurend aan het nadenken en overweegt alle opties. Karpervissen wordt op datmoment bijnaeen psychologische aangelegenheid! Om de tijd te doden verslind ik enkele boeken en wordt mijn proviand sneller dan voorzien leeggevreten.
Karpervissen wordt op datmoment bijnaeen psychologische aangelegenheid!
Een vervolgop deeerste tweeaanbeten komt er niet. Ik neem steeds meer contact op met enkele vertrouwelingen aan het thuisfront en uit mijn oprechte ongerustheid. De sessie dreigt op eendrama af te lopen! Tegenwoordig bestaan er verschillende Apps die vermelden wanneer de viscondities goed of slecht zijn. Deze zijn onder andere gebaseerd op het weer, de temperatuur, de luchtdruk en de maanstand. Het zijn allemaal omstandigheden waar wij als visser altijd al rekening mee moesten houden. Nooit eerder heb ik gebruik maakt van een dergelijke applicatie, maar ditmaal wint de nieuwsgierigheid.
Er zijn tegenwoordig diverse apps die je vertellen wanneer je het beste kunt gaan vissen.
Wanneer ik de ?Fishing Calender? App installeer opmijn mobieltje, geloof ik mijn eigen ogen niet. De omstandigheden kunnen niet slechter zijn! Het wordt nog erger als ik opmerk dat de conditiesalleen op de allerlaatste dag iets gunstiger worden. De moed zakt me werkelijk in de schoenen… De applicatie liegt niet, want de dagen die volgen vang ik helemaal niets meer. Overigens werden er op een water niet ver van mij vandaan op dat moment ongelofelijke resultaten gerealiseerd. Dit betekent dat dergelijke hulpmiddelen als een App zeker nietfoutloos zijn! Gelukkig krijg ik vanaf donderdagochtend een Belgische vriend op bezoek,die zich een aantal dagen wil toeleggen op het roofvissen.
Gevulde slings blijken helaas een zeldzaamheid tijdens deze najaarssessie!
Afsluiten in schoonheid
De sessie is zo goed als ten einde wanneer mijn vriend weer naar huis gaat. Hij overnachtte drie dagen en ving aardig wat baarzen en snoeken. Er rest nog vierentwintig uren om alsnog een resultaat neer te zetten. Voor het eerstlijken de weersfactoren in mijn voordeel te zijn (regenbuien, zuidenwind en een temperatuurstijging) en krijg ik het gevoel dat er echt iets in zit.
Michael krijgt zijn gelijk! Deze fraaie spiegel van rond de 15 kilo beland de volgende ochtend op de mat.
Ditgevoelblijkt terecht te zijn, want vroeg in de avond krijst de radar het uit. De lijn scheurt van het molenspoel! Ik vrees eerst dat het een meerval zou kunnen zijn, maardat blijkt gelukkig niet het geval. Er wordt een mooie spiegel geland in de categorie vijftien zestien kilogram. Niet veel later volgt er een nieuwe run, ditmaal op een afstandshengel. De vis komt gestaag terug gezwommen, maarzodra de boot boven de vis belandt ontstaat er een flinke tweestrijd. Het is meteen duidelijk dat dit een betere karper betreft! Na een vijftiental minuten drillen wordt het gevecht beindigt en komt er een enorme rug tevoorschijn. Er is me tijdens deze tiendaagse dan toch enig geluk gegund. De spiegelkarper weegt maar liefst vijfentwintig kilogram!
Uiteindelijk weet Michael de sessie af te sluiten met deze BRUTE spiegel van maar liefst 25 kilogram!
De volgende ochtend staat volledig in het teken van de terugkeer. Ik ben wel tevreden met hetresultaat van afgelopen nacht, maar toch is er een vorm van teleurstelling af te lezen op mijn gezicht. Deze periode verliep immers niet zoals verhoopt.
Kritische terugblik
Waar mijn vorige twee sessies van dit jaar enorm succesvol waren, kreeg ik nu te maken met tegenslag. Achteraf gezien nam ik misschien verkeerde beslissingen. Waarschijnlijk was het beter geweest om na twee drie dagen te verkassen, gezien de omstandigheden waarin ik vertoefde. Kritisch zijn voor jezelf is ook bijleren. Mijn visserij is erg specifiek en ik weet exact welke richting ik uit wil en hoe ik de gestelde doelen wil bereiken. Zo heb ik me eigen gemaakt aan een bepaalde eigenzinnige visie, waar ik maar moeilijk van afwijk. Dit eigenwijze karakter heeft me in het verleden al vaak iets extra opgeleverd, maar ditmaalpakte de situatie anders uit.
Ondanks dat er zeker enkele hoogtepunten werden beleefd, pakte de tactiek niet uit zoals gehoopt.
Ik ben er wel van overtuigd dat die laatste vangst (vijftig ponder) geen toeval was. Een dergelijke vis vangen is op deze stek altijd mogelijk en dat ook n van de redenen waarom ik niet wilde verkassen.
Het heeft enkele weken geduurd om dit te verwerken en een juiste plaats te kunnen geven. Dat klinkt misschien vreemd, want uiteraard ben ik wel tevreden met een vijftigponder, maar ik bekijk het ruimer.Er zijn slechts enkele momentenin het jaar waarin ik mijn visserij ten volle kan beleven endan doe ik dat met volledige toewijding. Wanneer achteraf het gevoel heerst dat dat niet het onderste uit de kan werd gehaald, dan kan ik daar erg van balen. Een viertal vissen op een tiendaagse sessie is gewoon te weinig als je weet dat er veel meer in dit jaargetijde zit.
Haast niemand is in staat om altijd en overal succesvol te zijn!
Hoewel er fraaie exemplaren tussen zaten, zijn vier vissen in 10 dagen geen vetpot!
Dit verslag betreft dus geen klassieke goednieuwsshow. Het is een eerlijke en realistische weergave van een zeer moeizaam verblijf aan het water. Uiteraard kom ook ik liever naar buiten met succesverhalen, maarhaast niemand is in staat om altijd en overal succesvol te zijn!
Tot de volgende keer.
