Mon Amour, Au revoir Bellebouche
“Mijn liefde, tot ziens Bellebouche”… dat is de titel van het schrijversdebuut van Herco Zevenbergen. Deze gedreven visser bezocht vijf jaar lang het Franse water Bellebouche totdat de visserij er in 2012 op hield. Karpers weg! Echter, Herco kijkt ondanks deze wrange afsluiter terug op een mooie reis. Een avontuur welke begint in de zomer van 2007…
Etang De Bellebouche
Na het zien van enkele foto’s en het lezen van een artikel van Johan Habex was ik in n klap smoorverliefd. Bellebouche, daar moest ik heen! Johan ving er waanzinnige vissen in een oase van rust. Dit werd mijn water, dat stond vast! Ik was nog nooit in Frankrijk alleen wezen vissen maar eens moest de eerste keer zijn. Met trillende handen pakte ik de telefoon. “Bonjour avec Eric”. Oke, tot zo ver begreep ik de beheerder nog wel, maar met handen en voeten praten door een telefoon is niet zo eenvoudig. Met veel pijn en moeite had ik even later een stek geboekt op Etang Bellebouche. Twee weken later zou ik in mijn eentje afreizen naar mijn nieuwe liefde.
Ik had niet lang nodig om verliefd te worden op dit water.
Totale onervaren metgroot wateren het gebruik van een boot (nou ja… een opblaasbootje met peddels) stond ik in het voorjaar van 2007 aan de oevers van het prachtige meer van 100 hectare. De weersvoorspelling was bar en boos: regen, regen en nog eens regen zou mijn deel zijn voor deze twee daagse sessie. Totaal 20 uur in de auto zitten en bijna 1700km wegtrappen voor twee nachten en dan alleen maar regen… Vissers zijn gek! Maar het kon me weinig schelen, als je verliefd bent is afstand relatief. Na de lijnen te hebben uitgevaren in een plastic opblaasbootje van de Bart Smit dook ik moe maar voldaan mijn stretcher op. Een flauwe zonnestraal scheen tussen de donkere wolken door. Dit was mijn moment, tot op mijn onderbroek nat maar zielsgelukkig. Ik was waar ik zijn moest, bij mijn liefje.
Deze mini-trip kreeg extra glans want op de de eerste ochtend ving ik haar: mijn droomvis! Zachtjes fluisterde ik haar lieve woordjes toe. Wat was ze mooi, wat was ze vol en rond. Ze was net zo zwaarlijvig als de dikke dame in mijn droom! Mijn PR ging (ruim) aan diggelen. Kilo’s karpervlees leunden een paar minuten op mijn bovenbenen en wat was ze zwaar… Een perfecte start!
De foto’s zijn ietwat vaag…
…maar de herinnering is haarscherp!
Augustus 2007 -Gekkenwerk…
In de zomer was ik terug op Bellebouche, maardirect naar aankomst hoorde ik dat er een visser overleden was. Letterlijk gestorven in het harnas aan de oever van het water. Gedachten raasden door mijn hoofd. Heb ik hier nuzo vervoor gereden? Wat een domper. Ik bedacht me hoe triest het moet zijn geweest voor de familie van de onbekende Engelsman (die in zijn slaap was overleden) om een telefoontje te krijgen dat hun geliefde is overleden tijdens de jacht op een fameuze bak.
Het sluiten van vriendschappen gaat snel als je op vakantie bent. Een fles wijn en een stokbroodje doen het altijd goed.
Langzaam kwam ik terug in de realiteit en kon ik de overleden visser en het wrange gevoel loslaten. Het meer was nog mooier dan ik had durven dromen. Ik besloot uit respect voor de onbekende overleden om een andere stek te nemen. Een keuze die bijzonder goed uit zou pakken want ik wist meerdere fraaie vissen te landen.
Terug in Oktober
Amper twee maanden later stuurde ik de volgeladen auto al weer aan op de oever van Etang Bellebouche. Mijn beste maat zou me vanaf dat moment vergezellen, meer voor de gezelligheid en het avontuur dan voor het vissen. Yatzee, dat sprak hem meer aan dan een hengel… 😉
De stek welke we bevisten was op het midden van het meer. Aan de overkant van het water is een natuurgebied waar vogelaars in alle rust hun ding doen. Ik was meer genteresseerd in de lelievelden vlak vr de overkant. De keuze was snel gemaakt en in vijf dagen roeiden we tientallen keren 300 meter heen en terug in onsplastic bootje. Dit om onzerigs strak te positioneren onder een lelie blad… In deze sessiewisten we 56 vissen te vangen waarvan 34 kanonnen boven de 15kg en een 7 tal bakken van 20kg+ Kapot van het roeien, maar wel met armen waar een worstelaar jaloers op zou worden namen we afscheid. Tot volgend jaar!
Juni 2008 – Alle remmen los
Twee maanden na de geboorte van mijn dochter Sjors was ik toe aan een klein beetje rust. Dat ik finaal kapot zou gaan tijdens 5 dagen hakken, beuken en sleuren op Bellebouche nam ik voor lief! Het was heerlijk om weer terug te zijn bij mijn liefde. De vangsten van de afgelopen week warenronduit slecht. Dat ik eigenwijs toch op mijn eigen manier ging vissen werd hoofdschuddend ter kennis genomen door de beheerder.
Je kunt een slechter uitzicht treffen…
In verband met de vele dwergmeervalletjes viste alle locals met tijgernoten. Boilies waren uit den boze omdat binnen een uur je boilie verpulverd zou zijn door die ellendige beestjes. Laat nou juist die emmer met tijgernoten nog op het balkon staan te stinken en slijmen. Met enige angst voor de kleine beestjes gingen de boilies te water. Wederom viste ik vier lijnen strak onder de lelies. Het plastic bootje was inmiddels ingeruild voor een polyesterboot met elektromotor. Op 300 meter afstand zat de slip potdicht. Geen meter lijn zou ik geven. De Pro Line Garlic Robin Red was net in opkomst en deed zijn werk en hoe! Na drie dagen was de bodem van de laatste emmer in zicht. Ik kreeg run na run en zou in deze drie nachten nauwelijks slapen.
Dag en nacht ging het geweld door. Het zal je niet verbazen dat ik na deze trip compleet gesloopt was!
Single hookbaits moesten het doen en dat deden ze. Op elke hengel kwam vis. Het maakte ook geen bal meer uit waar de rig te water ging. Vis na vis kwam op de kant. En van de meest bizarre gebeurtenissen was wel dat na het uitvaren van de rig, de spoel van de molen als een gek ging draaien… het zou toch niet? Halverwege het meer, met nog 150 meter te gaan volgde alweer een aanbeet. In alle chaos was het schepnet op de kant gebleven… Dit was een sessie zoals je maar eens in je leven mee maakt.
Alles puzzelstukjes vielen die week op zijn plaats. De juiste tijd, de juiste stek, de juiste rig en het juiste aas. Alle liefde en ontbering die ik gegeven had aan mijn liefje werd rijkelijk beloond. Ze gaf me meer dan ooit ware liefde terug. Dat op de laatste ochtend een onbekende dame in het net lag (welke tevens het nieuwe meerrecord betekende) gaf een dikke glimlach op mijn gezicht!
De bizarre cijfers: 5 dagen, 121 karpers op de mat,1 bak van 25kg+,14 bakken van 20kg+,46 kanonnen van 15kg+. Bizar!
De meest bizarre trip aller tijden!
Een voorjaarstrip in Mei 2009 samen met pa
Na de afvissing van afgelopen winter was het waterpeil laag, heel laag. Mijn oude vadertje vergezelde me voor het eerst naar mijn ware liefde. Niets maar, dan ook echt niets, zou deze trip gaan zoals ik vooraf had gehoopt. Was de liefde over? Waarom ging het niet? Twijfel sloeg toe en maakte plaats voor teleurstelling. De GarlicRobin Red wonderbollen waren inmiddels een populair hoofdgerecht voor de kleine ettertjes geworden. De herinnering met mijn vader is me dierbaar, dat dan weer wel. Maar met slechts een paar vissen op de mat was dit n van de minst productieve sessies uit mijn ‘Bellebouche loopbaan’.
Soms loopt het gewoon niet… Accepteren en op naar de volgende trip!
Juli 2009 -Eindelijk topstek
De verwachtingen waren hoog gespannen. Net als in het artikel van Johan Habex zou ik dan eindelijk stek 00 gaan bevissen. D topstek van het meer. Niets kon misgaan, dit werd de sessie waarin het moest gebeuren! De voorbereiding was nog nooit zo goed geweest! Alles had ik tot in detail uitgewerkt en ik was zo scherp als een mes!
Karpervissen heet echter niet voor niets karpervissen en niet karpervangen. Ook deze trip verliepen de zaken helaas wederom niet naar wens.Niets werkte en het einde van de trip kwam de grootste deceptie: na een zeer lange dril liet een dikke dame haar flank zien aan de oppervlakte. Mijn hart sloeg over. Ik dacht bij mezelf “zou dit dan de eerste 30kg+ zijn van Bellebouche?” Het kon niet missen, dit was haar! Breder, groter en massiever dan ik ooit heb gezien. Tergend langzaam kwam de visrichting mijn landingsnet. Dit was echter het moment dat mijn sprookje veranderde in een nachtmerrie. De topvis deed nog n ultieme poging om weg te komen en tijdens deze uitbarsting van geweld loste de haak. De vis van mijn leven zwom treiterend langzaam weg, mij met tranen in m’n ogen achter latend…
Een pleister(tje) op de wonde volgt later.
Zomerse teleurstelling
Na de geboorte van mijn tweede dochtertje Puk kwam het vissen op een lager pitje te staan. Een korte sessie in augustus 2010 met weinig resultaat zou de uitkomst zijn. Een paar vissen zijn de uitkomst van ploeteren door het nog steeds veel te lage water. Een gesprek met David, de sympathieke Engelsman maakt me nog treuriger: het vissen stond ter discussie op Bellebouche. Niet eerder heeft de terugreis zo lang geduurd. Na 9 uur sturen plofte ik thuis op de bank. Knock out geslagen door het slechte nieuws. Mijn dochter vroeg “papa, wanneer mag ik een keer mee grote vissen vangen?” Helaas moest ik haar antwoorden dat ik het antwoord op haar vraag niet wist.
Het einde nabij?
Einde visserij…
Eigenlijk durf ik de telefoon niet op te nemen. Het is David.. Met de moed in mijn waadpak en met trillende stem neem ik op. Het is stil aan de andere kant van de lijn, het lijkt minuten te duren voordat de verlossende woorden eruit zijn.. “It’s over Herco. It’s over…”
" Fermeture dfinive de la peche de la carpe fin!"
Knock-out!
Etang Bellebouche (100 ha) werd gepacht van de gemeente, de karpers welke er zwommen waren prive-eigendom. Tegen geringe betaling konden vissers hier lekker hun gang gaan. Na onenigheid tussen de huurders van het meer en de eigenaar van de karpers is besloten om het meer leeg te laten lopen, alle vis er af te vangen en uit elkaar te gaan. Diverse vissen zijn in 2012 verkocht aan andere betaalwateren. Het schitterende water vlak bij Chteauroux (Mzires-en-Brenne) in het Departement Indre, het gebied van de 1000 meren, is nog steeds te bezoeken. Men kan hier nu gewoon lekker water fietsen. De camping is nog steeds open, de huisjes zijn nog gewoon te huur. En prachtig stukje natuur in het uitgestorven en nog niet echt ontdekte deel van Frankrijk. Een toplocatie voor vogelaars, maar helaas niet meer voor karpervissers!
Zouden er nog van zulke parels zwemmen? Ik vraag het me af…
Stiekem droom ik nog wel eens over Bellebouche. Zouden er karpers ontsnapt zijn aan de afvissing? Op een dag kom ik terug en misschien neem ik een hengeltje mee? Op een dag zal ik je weer zien, ik zal staan aan de oever, een paar pasjes het water in lopen en denken aan de mooie herinnering… Bellebouche, ik mis je en ik zal je nooit vergeten!
Aanvulling maart 2016
Na een paar jaar ploeteren op diverse wateren in binnen- en buitenland is mijn focus momenteel volledig gericht op een nieuw Frans ’thuiswater’. Keihard en moeilijk, zo kan ik het ‘bomenwater’ het beste omschrijven. De vele obstakels maken het vissen (en vangen) zeer moeilijk maar de natuur en de potentie zou er nog wel eens voor kunnen zorgen dat er weer een topper op de mat gaat komen. Inmiddels is de eerste winterse sessie geweest, samen met mijn dochter Sjors die nu oud genoeg is om zelf met een kromme hengel te staan… Waanzinnig!
Een mooi moment: samen met mijn dochter een grote vis vangen op een nieuw water.
Tot slot wens ik jullie allemaal een goed visjaar! Hopelijk kunnen jullie tijd vrijmaken om heerlijk te gaan vissen en te genieten van al dat moois dat onze hobby te bieden heeft.
