Gewoon doen wat je ECHT wil – Richard Hoogstraten
Het leven dendert als een sneltrein aan ons voorbij. Werk, school, verplichtingen en verantwoordelijkheden worden dagelijks op ons afgevuurd. Soms moeten we onszelf afvragen wat we cht graag doen. Maken we wel genoeg tijd vrij voor onze belangrijkste passies in het leven? Richard Hoogstraten vond van niet en besloot een break te nemen en alleen naar Frankrijk te gaan om te pionieren op een kanalenstelsel.
Richard Hoogstraten vertelt: Je kent het vast wel: je hebt een druk bestaan. Elke week staat er maximale druk op: werken, verzorgen, sporten, voeren, ‘sociaal doen’ en als het kan; een nachtje pakken. Die paar nachtjes die je dan kan vissen geven eigenlijk meer stress dan dat ze de batterij doen opladen. Dit omdat je het voeren moet plannen en soms zelfs oppas moet regelen om te kunnen voeren. Wat een gedoe allemaal. Toch voel ik een grote noodzaak om door te vissen mijn batterij op te laden. Hoe kan dit anders?
Met deze vraag liep ik al een tijdje toen ik op een mooie zomeravond met mijn vriendin op de camping voor de tent zat. Dit onderwerp, de batterij, doen wat je ECHT wil, kwam ter sprake en mijn vriendin vroeg mij daarop “wat ik dan het liefste deed?” Waar ik de meeste rust en voldoening van kreeg. Hoe ik mijn hoofd leeg kon maken. Hoe ik helemaal tot mijzelf zou kunnen komen?
Geen plek op aarde waar ik zo tot rust kom als in Frankrijk.
Het antwoord laat zich raden? “Vissen!” Maar dan niet een nachtje, nee, dan moet ik maar gelijk twee weken gaan. Alleen. En dan ook maar meteen naar Frankrijk.
Kan-niet-reflex
Maar dat kan natuurlijk niet. Je kan niet zomaar twee weken weg. Het gezin, geld, mijn eigen schildersbedrijf, nee, dat kan echt niet… Meteen denk ik in onmogelijkheden in plaats van kansen. Maar gelukkig is mijn meisje outdoor life coach en die weet daar wel raad mee. ?Waarom streep je in oktober niet gewoon twee weken door in je agenda? En dan ga je gewoon. Doen wat je ECHT wil!?
Zegt ze dat nu echt? Ja! En waarom ook niet..? “Gewoon doen”, we zien wel wat er allemaal verder gebeurt. Een herinnering maken die je nooit meer vergeet. Vanaf vijf oktober 2015 worden er twee weken geen klussen aangenomen!
Balans tussen werk, het thuisfront en het vissen: dat is belangrijk.
Voorbereiding
In de twee maanden voorafgaand aan het avontuur is het vele werken een stuk makkelijker. Dit komt natuurlijk door de voorpret. Dat geeft extra energie. Benodigde zaken worden geregeld: vergunning, nieuw vervoer, voer en aas, end-tackle en nog even een nieuwe stretcher. Leuke zaken om je mee bezig te houden!
De ochtend van zeven oktober is het zover. Ik geef mijn vriendin een dikke zoen, de kinderen krijgen een extra lange knuffel en weg ben ik. De bestelbus ligt vol met groen spul achterin. Wat een heerlijk gevoel. Onderweg geniet ik al van mijn vrijheid. Twee weken nergens anders aan denken dan aan vissen (doen wat je ECHT wil). Voor het eerst helemaal alleen vissen in Frankrijk!
Geen compromissen, geen overleg, niets. Hoewel ik heerlijke Frankrijk sessies samen met vismaten heb gedaan, is dit misschien wel helemaal mijn ding. In Nederland vis ik immers ook bijna altijd alleen en dat bevalt mij prima.
Lange reis van ruim 10 uur ging goed. De vijftien jaar oude VW Transporter wilde niet veel harder dan 110 op de snelweg. Daarbij waren TomTom en ik constant aan het bakkeleien over de route.
Tegen de schemer was ik aan het kanaal en koos ik voor een veilige slaapplaats. Een bekende nachtviszone. Hier had ik al eens een avond gevist, zonder resultaat, maar er zou mooie vis moeten zwemmen. Maar na dit instant nachtje weet ik nog steeds niet wat er zwemt.
Tegen de avond kom ik aan bij ‘mijn’ kanaaltje.
Zoeken, voeren, zoeken
Nu begon de reis pas echt. Op tijd stond ik weer op om te gaan zoeken naar nieuwe stekken om aan te voeren. Na een paar uur rondrijden had ik een zeer veel belovende plek gevonden voor zaterdag en deze voerde ik alvast flink aan met een partikelmix en zoete boilies.
De zoektocht ging door voor een stek waar ik de aankomende nacht kon uitpakken. Enkele plekken vielen af door drukte van Franse (wit)vissers en een andere stek lag vol met afgewaaide takken. Ik koos dus maar voor een rustige slaapplek op een stuk kanaal waar ik weinig vertrouwen op vis had. Hier hengels ingegooid en een bord pasta klaargemaakt. Ook nu weer vroeg de tent in, dat rondrijden en zoeken blijkt flink vermoeiend te zijn.
Eindelijk! Alles ligt in, voetjes omhoog en energie bijtanken.
Een aantal uur later werd ik wakker in een treurige, natte mistwereld. Prima geslapen. Maar wt een saaie stek was dit. Snel vergeten! Vandaag staat het vinden van twee stekken aan een ander kanaal op het programma. Dat is wel even zestig kilometer heen en weer. Maar ik heb de tijd en ben ook op een verkenningsmissie, dus dat hoort erbij. Uiteindelijk kon ik twee plekken aanvoeren en reed ik terug naar het eerste kanaal. Nu kon ik voor het eerst vissen op een aangevoerde stek.
Hoopvol
Aangekomen op de stek zette ik snel de bivvy op en plaatste ik de hengels op de beoogde hotspots. Omdat dit het enige stuk kanaal was waar Frank en ik eerder vis konden vangen had ik goede hoop op een aanbeet. Om negen uur lag er dan ook een dikke spiegel in het net!Wow, wat een goed begin! Wegen doe ik al jaren niet meer (quote van Frank: ?ik kan zo ook wel ziet dat het een grote is?) en dat bevalt me prima. De vis kan dus weer lekker snel terug. Na de foto?s en het terugzetten beaasde ik snel de hengel zo was ik binnen no-time in afwachting van (hopelijk) nog een aanbeet.
Wat een fantastische start!
Na de spiegel ving ik rond half 12 nog een prachtige dikke schub. Deze kwam van links op een chod-rig met een witte Interceptor pop-up. Meer dan tevreden viel ik weer in slaap. Tot vijf uur. Toen ving ik nog een schub op tijgernoten.
Rond half negen werd ik wakker en ging opruimen. Ik besloot om deze stek nog aan te houden (duh!) en voerde nog een dikke kilo partikelmix en een kilo boilies op de stek. De partikelmix bestond uit hennep, gecrushde tijgernoten en wat duivenvoer. Aangevuld met pellets en een flinke scheut Interceptor liquid.
Hoe bruut is het model van deze schub? Om een ringetje doorheen te halen!
Door naar een andere stek op dit kanaal om de tweede voersessie te doen maar helaas zat er een Fransman bijna op mijn stek. Hierdoor heb ik noodgedwongen 200 meter terug gevoerd. Hopelijk vinden de karpers dat geen probleem. Vervolgens reed ik door naar de nachtviszone op het andere kanaal. Op deze nachtviszone voerde ik een ruime kilo rode knikkers en direct toog ik door naar de stek bij de spoorbrug. Ik was hier rond half drie in de middag en had dus alle tijd om de hengels in te krijgen. Soms komen de aanbeten als je het niet verwacht want al na een uur volgde er een run.Een kleine schubkarper kwam mij vertellen dat hier wel degelijk karper zwemt. Nu nog wat groters graag… 😉
Een nieuw kanaalstuk en ook hier zwemt karper!
Als ik tijdens het laatste daglicht bezig ben met het opzetten van de tent komt er een auto over het fietspad die mij bezig ziet. “Nu maar hopen dat hij denkt dat ik aan het opruimen ben” denk ik bij mezelf. Ik had namelijk niet het idee dat dit een nachtviszone was? De avond verder is stil gebleven, op een brasem na dan.
Hele boze Fransman
Een goede reden om in de ochtend snel in te pakken en te verkassen naar de aangevoerde stek op het eerste kanaal. Onderweg genoot ik van de prachtige herfstkleuren in de bossen, een vos in de berm en een grote rode wouw in de lucht. Na een andere stek aangevoerd te hebben arriveerde ik rond half drie op mijn ‘verse’ stek. Na een uurtje ving ik een mini meerval en nog een uurtje later een prachtige spiegel. Dat belooft wat voor de nacht!
Maar dat zal ik nooit weten want ik had de spiegel nog niet teruggezet of er stond een ADHD Fransman voor mijn neus. De beste man gaf door heel wild met z?n armen te zwaaien duidelijk aan dat nachtvissen hier verboden was (echt?). Hij zou zeker vanavond nog een ronde doen met een maat van de garde de peche. Ik wilde dat maar niet afwachten en koos eieren voor mijn geld. Dus weer een instant nachtje op een veilige nachtviszone. Dit keer op een voor mij nieuwe, zo?n 15 km verderop.
Hoe meer kilometers je maakt, hoe meer fraaie stekjes je tegen komt.
Op de nachtviszone gooide ik de boel lukraak in, want het was bijna donker dus beetje snelheid was geboden. Na een bord soep en een broodje kroop ik mijn slaapzak in. Want wt was het kou en daarnaast ook nog eens erg vochtig. De enkeldoeks bivvy was na een uur van buiten en van binnen al helemaal nat.
Halverwege de avond krijg ik wat piepjes op mijn rechter hengel. Ik dacht, “zal wel een meervalletje zijn” en wilde eigenlijk de slaapzak niet uit. Toen er nog paar piepjes volgden en ben ik toch maar gaan kijken. 10 minuten later lag er een enorme spiegelkarper in het net! Direct maakte ik wat foto’s, maar het was zo koud, donker en mistig dat dat niet helemaal ging zoals ik wilde. Dus deze zijn helaas niet van super kwaliteit.
De beste foto van de reeks pics die ik schoot van deze kanaalbeer.
De vis mocht snel weer terug het water in en ikdookmijn slaapzak in. Wat ik ook deed: ik kreeg het niet meer warm, zelfs niet met de extra cover over me heen. Om half twee kreeg ik weer een run, nu op de middelste hengel. Even later bleek het te gaan om een ambitieus uitzetspiegeltje waarbij de boilie maar net in z’n bekkie paste. Later die nacht verspeelde ik nog een vis door haakbreuk.
Doordat het zo koud was geweest heb ik niet echt kunnen genieten van deze, eigenlijk hele goede ‘instant’ nacht. Later bleek deze plek aangevoerd te zijn door een andere Nederlandse karpervisser. Bedankt Tim en sorry, volgende keer voer ik een stek voor jou aan! 😉
Andere kanaal blijkt niets
Vervolgens viste ik overdag nog een paar uur op de aangevoerde dagstek, daar waar ik de dag ervoor weggestuurd was. Dit leverde nog een mooie spiegel op gevolgd door een klein schubkarpertje. Toen door naar het andere kanaal. En daar ga ik kort over zijn: weer weggestuurd op een plek, nachtviszones die niet te vinden waren, een instant nachtje op de rivier leverde niets op (buitenom een zwikje kopvoorns, zucht?) en ik besloot dit kanaal meteen af te schrijven.
Geen vis, maar de stek an sich is prachtig!
Toch lekker, dat alleen vissen. Zulke beslissingen kan je gewoon nemen zonder dat het consequenties voor iemand anders heeft. Ook kan je helemaal tot jezelf komen, als je zo lekker achter je hengeltjes zit. Ik had zelf wat persoonlijke vragen meegenomen (restanten uit een roerig priv- en zakelijk leven) en had nu de tijd om daar op mijn gemak over na te denken. Dingen een plekje te geven en beslissingen te nemen over nog lopende zaken. Dit ruimt je kop behoorlijk op, heerlijk. Ook heb je de ruimte om eens wat breder naar mijn wereld te kijken. Wat kan ik, wat wil ik en vooral wat ga ik nog allemaal doen? Zowel zakelijk als priv. Ook dit heeft mij goede inzichten gebracht, waar ik verder mee kan.
Kanaal drie
Na wat omzwervingen en enkele vruchteloze instant nachtjes ben ik terug op een kanaal waar vismaat Frank en ik in 2012 erg leuk gevist hadden. Helaas kent dit kanaal weinig nachtviszones en veel open plekken zodat verstoppen ook geen goede optie was. In mijn herinnering zag het er toen ook veel levendiger uit. Ik raadpleeg mijn gegevens en besluit een stuk naar het noorden te rijden omdat daar op hetzelfde kanaal een aantal nachtviszones op berijdbare afstand van elkaar liggen. Zo kan ik weer op voerplekken vissen en dat levert toch meer vis op.
Kanaalkarpers als deze zijn altijd welkom.
De nachtviszones zagen er prima uit. De eerste twee gelijk voorzien van wat voer. De derde niet en bij de vierde zat een Franse karpervisser; Philippe. Hij was erg vriendelijk en met handen en voeten konden we zelfs wat informatie uitwisselen over het kanaal. Daarnaast ‘liken’ we elkaar even op Facebook, voor vervolg contact. Als afscheid en dank voor de info gaf ik hem een 2,5 kg zak The Baits Interceptor boilies, om eens te proberen. Hij was er erg blij mee en zei dat hij morgen rond de middag nog zou komen buurten.
Goed aas, slechts n van de puzzelstukjes…
Urban carping
Die nacht zit ik instant op een oud fabrieksterrein met leegstaand fabriekspand. Nadat ik de hele handel weer had opgezet kookte ik mijn maaltje en ging ik naar bed totdat ik rond half 12 een verwoestende run kreeg. Er bleek een hele boze schubkarper aan de andere kant van de lijn te ‘hangen’. Deze had geen enkele zin om het net in te komen. Wat een vechtersbaas. Na zo’n 15 minuten gaf hij het dan toch op en kon ik het net met vis uit het water tillen. Weer een dikkerd! Wat is dit gaaf zeg. Verder bleef het stil en rond half acht werd ik rustig wakker. Nog gewacht op Philippe, maar dat duurde mij te lang, ik wilde graag naar de volgende, aangevoerde stek.
Hier kun je mij ’s nachts voor wakker maken!
Tegenover deze stek was een gezellig restaurantje waar ik al eens koffie had gedronken. Daar maar de daghap besteld en voor een deel opgegeten. Wat een troep, maar je moet wat. Dus zoveel mogelijk naar binnen gewerkt, doorgespoeld met een biertje. Koffie na en weg. Ik werd trouwens weggestuurd door de eigenaresse, want ze waren zo ineens ?ferm”. Heel vaag, volgens mij was het mens een beetje gek.
Maar goed, snel ging ik terug naar de overkant en bouwde mijn kampement op. Ik zat nog wat te lezen over persoonlijk ontwikkeling toen ik bericht kreeg van Philippe, dat hij op zijn nieuwe boilies een mooie 15 kg vis had. Erg leuk! (Later zou Philippe uitgroeien als The Baits consulent in Frankrijk!)
Wederom een fraaie stek!
Koud
Deze erg koude nacht leverde geen vis op. Door naar de laatste stek welke ik twee dagen had aangevoerd. Ik had er flink vertrouwen in. Zeker omdat Philippe deze stek als ?tres bon? had omschreven.Het water was in deze twee weken zeker zes graden kouder geworden en ik had al enkele dagen nachtvorst gehad. Ik hoopte op een mooie afsluiter maar dat mocht niet baten. Het bleef bij een blank.
Conclusie
Gewoon doen wat je ECHT wil blijkt voor mij super belangrijk, dit is wat het leven leuk maakt. Je moet al zoveel? Deze sessie is mij super bevallen, ga ik zeker nog eens doen en misschien zelfs wel langer, een week of drie lijkt me helemaal mooi. De voorbereiding, de sessie zelf en thuis er over schrijven, foto?s bekijken en de foto?s laten zien, het is allemaal zo leuk. Deze manier van batterij opladen bevalt mij uitstekend!
Doe wat je wil en vergeet niet te genieten.
