Zum Harten Kern – Wim Hanegraaf in Oostenrijk
Wie Wim kent weet dat deze visser altijd smacht naar avontuur. Een karpertrip naar Oostenrijk moest dit verlangen temperen. Een groot bergmeer van ruim 1000 hectare was het tijdelijke jachtgebied…
Het is alweer een tijdje voor de zomervakantie geweest dat ik m’n laatste blog heb geschreven, tijd dus voor een update. Van de zomer zijn we heerlijk op vakantie geweest. Ik en mijn gezin wilde wel eens wat anders dan Frankrijk en vandaar dat we kozen voor een camping in Oostenrijk. “Een CAMPING! Hoe moet dat joh!?” Gelukkig beschikte mijn broer over een prima vouwwagen die ik mee mocht nemen, de boot kon er bovenop, hengels en andere zooi in de skibox en hatseflats richting Oostenrijk.
Een paar dagen ervoor ben ik uiteraard even naar Arkel gereden waar Jacco super goed zijn best gedaan had voor een goede voorraad TTB Baits Strawberry Fish 20 en 25mm bollen. Dit kon dus niet misgaan! De reden waarom ik nu net voor deze boilies koos is het ruime bereik van deze bollen; vis en zoet is een prima combinatie, geloof mij maar. Het waren in ieder geval genoeg bollen om de kont van de auto stevig richting het asfalt te drukken… 😉
Aankomst op de camping
Op de camping was ik al direct in mijn nopjes; we hadden een prachtige staanplaats die strak aan het water lag. En wát voor een water, een prachtig helder bergmeer! Echt met recht een plas om van te watertanden, een parel tussen de bergen!
Alleen het uitzicht is de lange reis al meer dan waard.
”Zum harde kern” was het bord waar ik langs kwam rijden richting mijn stek, uhm staanplaats. Het bleek al vlug dat dit gedeelte van de camping ”bezet” werd door een harde kern van hoofdzakelijk onder elkaar hele gezellige Oostenrijkers, zo van het soort ”Mein platz” Bij het opzetten van de vouwwagen (lees; klote dingen), waren in ieder geval alle ogen van onze vriendelijke buren op ons gericht. Toen de hengels tevoorschijn kwamen en de boot vol lucht werd geknald, zag je al wat meer paniek in hun ogen verschijnen. Hun platz werd mein platz, Jawohl.
Wat in ieder geval belangrijk was op deze aankomstdag was het er in knallen van voer, Jawohl! In mijn ogen is dit veel belangrijker dan een puik ingerichte vouwwagen, die bollen moeten erin. De vis moet op het aas gezet worden! Het daadwerkelijke vissen komt later wel, maar een dagje of liever 2 ongestoord laten azen doet wonderen.
Met de visvinder met GPS ben ik op zoek gegaan naar interessante kuilen, bultjes en mooie plateaus. Ik vond er dus niet één! Pannenkoek bodem, schnitzel bodem of hoe je het ook wilt noemen. Redelijk snel aflopend naar een meter of 6 diep en daarna rustig aflopend naar 11 meter, waarna het aan de anderen kant weer opliep. Ik verwachte de vis ver op het wijd (door de drukte op de campings langs de oever) en de Fishfinder verraadde al wat ik vermoede. Ik ben dus ongeveer vanuit het midden een voerstrook gaan trekken vanaf 11 meter naar 7 meter diepte en heb daar goed verspreid 25 kg gevoerd.
De voer assistent. Altijd handig 😉
Voer er op
De bollen had ik al gesoakt in salminol en zalmolie. Deze producten kunnen ervoor zorgen dat de vis die zich in de hogere waterlagen bevind het voer opmerkt en naar beneden komt om te azen. Tenminste dit is de theorie ☺ Het meer is 11 kilometer lang en gemiddeld 1 kilometer breed. De strook voer wordt aangemaakt en ook een interessant uitziende rietkraag in de eigen kant werd van lekkers voorzien.
De camping waar ik stond had een heel mooi zwemstrandje. Nu was dit natuurlijk uitgerekend het favoriete zwemstrandje van de ‘oude van dagen’, van harde kern. En daar kwam uiteraard al het grootste probleem. Wim ging uitpakken….. 4 blinkende karperhengels op een nog mooier blinkende rodpod, midden op het prachtige zwemstrandje, gevlochten lijnen alle kanten op. Je zal begrijpen dat ik gespreksstof van de dag was! Overdag viste ik dan ook niet in verband met de drukte.
Wat irritanter was bijvoorbeeld dat er elke ochtend héél vroeg dezelfde man een stukje kwam zwemmen. Aan zijn leeftijd te zien deed hij dit misschien al 60 jaar. En nu, NU stonden daar hengels. De eerste paar dagen ging hij nog netjes onder de lijnen door, een paar dagen later begon hij zich al te irriteren en expres wat aan mijn lijnen te sjorren, en een paar dagen later zat ie er zowat helemaal in verstrikt. Allemaal expres natuurlijk. Haha wat een bradwurst.
Controle
Ook was er de “Harde kern controleur” het vervelende van het vissen in Oostenrijk is dat alle grond om dit meer privé gebied is. Daarnaast is het meer opgedeeld in zones, waar weer allemaal verschillende vergunningen voor nodig zijn. Aangezien de Oostenrijkse vissers zelf niet zo veel gevangen kregen en ik hen aardig in de weg zat, gingen ze mij maar treiteren. Het duurde dan ook niet lang of ze stuurden de controleur op mij af!
Deze man, met lelijke snor, duwde meteen een pasje in mijn gezicht en begon te janken dat ik buiten de zone viste. Nu was dat natuurlijk wel zo, maar dáár zat de vis en dat wist deze fijne man ook. Gelukkig ben ik vrij vindingrijk en met een paar toploodjes lijkt het net of ik de anderen kant op vis. Probleem getackeld en snorremans had mooi niks in de gaten.
Na een slome start…
De eerste paar dagen ging het vissen erg moeizaam, ondanks dat ik voor mijn gevoel het voeren goed aangepakt had kreeg ik ze er niet op, behalve een klein schubje tegen de rietkraag was er weinig actie. Pas halverwege de 1e week kreeg ik een knaller van een run op 10 meter diepte. Al vrij snel werd voor mij duidelijk dat het niet om een karper ging, maar om een vis met langere baarddraden, een meerval dus. Een bizarre dril in het donker op die grote imponerende plas volgde. Tussen de bergen is het toch maar wat spannend als je daar moederziel alleen in een bootje zit met een tikkende slip. De dril duurde wel lang maar liep verder wel goed en snorremans werd gevangen, hij was net zo lelijk als de controleur…
Wat een monster!
Of het nu kwam door die meerval op mijn voerstek dat zal ik nooit zeker weten, maar vanaf toen begon ik regelmatig een karper te vangen. In de resterende vakantiedagen kwamen er dan ook een aantal prachtige gevinde rakkers op de kant. Met op het laatst nog een mooie bak van een schubkarper. Ik heb er in ieder geval genoten van mijn gezin en van het vissen, en daar is waar het om gaat.
Een aantal fraaie Oostenrijkse karpers.
Terug in Nederland
Je zou verwachten dat er nu weer een verhaal komt over mooie rivieravonturen in eigen land. Maar hier kan ik vrij kort over zijn, niet dus. Ik zag de laatste paar jaar al flink wat afname in de vangsten op het stuk Maas waar ik graag vis, maar nu was het helemaal absurd. Ik krijg ze niet meer op het voer of ze zijn er gewoon niet meer. Het gevolg: ik blankte als een dolle. En dat op stekken die normaal toch regelmatig vis opleverde.
Er is een beroepsvisser actief op ‘ons’ stuk Maas en er wordt flink aan zandwinning gedaan. Of dit nu specifiek de redenen zijn weet je natuurlijk niet zeker, maar ik raakte de drive helemaal kwijt. Dan maar even bewust niet vissen op de rivier. Volgend jaar ga ik wel weer volle bak, nu dus tijd voor wat anders! Zoals jullie in een vorig schrijfsel al hadden kunnen lezen had ikeen nieuwe boot gekocht. Het plan is dan ook om volgend jaar vanuit deze boot een ander gedeelte van de Maas te gaan bevissen. Een stuk rivier waar ik al eerder succesvol was.
Om zeker te weten dat het met het aas wel goed zit (en ook voor mijn eigen zelfvertrouwen) ben ik na de zomer op een paar putten gestart met vissen. Ik moet zeggen dat dit uitstekend gaat en op dit moment beleef ik een van m’n beste najaren ooit. Elke nacht vang ik meerdere mooie vissen en dit op plekken waar toch ook regelmatig geblankt wordt door andere karpervissers.
Door de ogen goed open te houden en goed te kijken hoe de andere vissers het aanpakken kan ik een aantal goede sessies draaien. De komende weken blijf ik dan ook lekker doorknallen en hoe dit af loopt lezen jullie vast weer in een volgende blog!
Eind oktober staat er nog een 3 daagse frankrijktrip gepland, waarheen precies weet ik nog niet, als er maar avontuur te beleven valt!
Stay tuned,
