Zo vis je SUCCESVOL op een syndicaat!

Hoge luchtdruk, koude nachten en harde wind. Niet zomaar de omstandigheden waarbij Erik Korner denkt: “laat ik eens gaan vissen”. Echter heeft hij nog een appeltje te schillen met een syndicaat waar prachtige PARELS zwemmen. Gaat het hem lukken om daar een vis te vangen?

Het syndicaat

Erik Korner aan het woord: Hoge luchtdruk, koude en harde wind en zo nu en dan een zonnestraal. Niet de beste omstandigheden om het eens te gaan proberen zou je zeggen. Met de gedachte “thuis vang je sowieso niks”, ben ik mij gaan focussen op een syndicaat met een leuk bestand aan vis. Zo’n watertje waarvan je weet dat elke aanbeet een prachtige vis kan zijn. Het betreft een bestand welke zich niet makkelijk prijsgeeft. Het is lekker rustig aan het water en ik kan in de dagen dat ik aan het water ben geen visser ontdekken. Zou het een goed idee zijn? De drang om te vissen ‘overruled’ mijn tegensprekende gevoel. Maar de omstandigheden wijzen erop dat de kans groot is op een blank. Toch ga ik ervoor!

Het beoogde syndicaat is mij bekend en ik denk te weten waar ik de vissen kan vinden. Het water is zo’n tien hectare groot en gemiddeld zeven meter diep en omringd door bomen met hier en daar wat obstakels langs de kant. Mijn beoogde stek ligt in een hoek van het water welke vaak in de luwte ligt. Ik denk dat plekken in de luwte wel de voorkeur hebben omdat de koude wind er niet op staat te beuken. De vissen zitten waarschijnlijk nog in hun ‘chill- modus’. Ook is het een plek waar de meeste vissers niet komen. Het is zo’n vergeten hoekje van het water. Deze stekken spreken mij altijd aan. Ik besluit mijn plan hierop af te stemmen.

Plan van aanpak

Ik ben wel iemand die graag zijn stekken voorvoert. Gewoon het gevoel dat je iets aan het opbouwen bent voor DE dag. Dat geeft mij op één of andere manier altijd meer vertrouwen. Maar de grote vraag blijft natuurlijk wel; wat en hoeveel ga ik voeren? Ik heb nog een aantal emmers staan met gecrushte en hele boilies. Wat zoete en vismeel bollen door elkaar heen. Zonde om dit niet meer te gebruiken. Ik ben niet zo moeilijk als het gaat om aas. Als het maar kwaliteit is, dan komt de rest wel goed. Het merendeel is zoet wat ik in mijn emmer zie zitten. Met deze twee ingrediënten ga ik mijn stek opbouwen.

Voedselnijd

Via een weerapp houd ik alles goed in de gaten. Ik plan mijn sessie op een ochtend waarvan in verwacht dat ik dan de meeste kans maak op een vis. Om de dag ben ik aan het water om de stek te voorzien van zowel boilies als boiliekruim. Daar zit een bewuste gedachte achter. Er zit namelijk behoorlijk wat witvis op het water en juist die wil ik gebruiken om de karpers nieuwsgierig te maken en wellicht wat voedselnijd te creëren. Dat klinkt misschien gek in een tijd waarbij de vissen nog niet actief zijn, laat staan actief op zoek gaan naar voedsel. Maar in het verleden heeft dit goed uitgepakt en ik besluit dit gewoon weer te proberen.

Ik voer zo’n twee a drie kilo totaal aan 12 en 15 millimeter boilies verspreid over een plek van zo’n vijf bij vijf meter. Daar overheen gooi ik zo’n tien spombs boiliekruim. Het idee hierachter is dat het kruim veel attractie creëert en de kleine voerdeeltjes die zes meter diep naar beneden dwarrelen veel witvis aantrekt en zodoende wat rumoerigheid op de stek veroorzaakt. De karpers die in de buurt aanwezig zijn zullen hierdoor nieuwsgierig worden en sneller een kijkje nemen dan wanneer je dit niet doet. De losse bollen zijn bedoeld voor de grotere vissen. Zo heeft elke vissoort wel wat wils maar kan ik uiteindelijk selectiever doorvissen.

Scherp vissen!

De harde kleiplaat ligt zo’n 38 meter uit de kant. Mijn spodhengel heb ik geclipt zodat ik altijd dezelfde afstand werp met mijn spomb. Zo creëer ik een mooie voerplek van vijf bij vijf meter. Om zo nauwkeurig te kunnen werpen gebruik ik ‘distance sticks’. Ideaal om hiermee super ‘strak’ je rig te plaatsen op de juiste plek.

De wekker gaat vroeg en met vertrouwen stap ik mijn auto in op weg naar de waterkant. Op één of andere manier vergroot voorvoeren mijn vertrouwen en vind ik het daarom extra spannend of mijn plannetje zal gaan werken. Mocht ik nou geen beet krijgen dan weet ik in ieder geval een stuk meer. Dan moet ik mijn plan gaan aanpassen en zal ik door moeten zetten om kans te maken op zo’n prachtige parel.

‘In session’

Het is nog donker wanneer ik arriveer op de stek. Op het water hoor ik al wat ganzen die wakker beginnen te worden. Ik kies bewust de vroege ochtend om dat ik verwacht dat er veel activiteit zal zijn in de nachtelijke uren. Het water is kraakhelder en daardoor zal de witvis eerder in de donkere uurtjes azen dan overdag. Overdag zullen ze namelijk ten prooi vallen aan de vele snoeken die daar rondzwemmen. Als er in de nacht activiteit is zullen ze voor het opkomen van de zon misschien de kruimels opeten. En daar hoop ik mijn slag mee te slaan. Alles wordt in een rap tempo klaargezet, de distance sticks worden weer de grond ingeduwd en we gaan ervoor.

Ik besluit zes spombs met kruim te voeren. Boilies laat ik nog even achterwege. Eerst kijken of ik direct beet krijg. Met dit idee probeer ik de vis actief te houden. De kleine aasdeeltjes voor de attractie en mijn 15 millimeter wafter voor de grote vis die op de stek rondzwemt. Een hengeltje links en een hengeltje rechts van de voerplek zodat ik de vis niet op hun vertrouwde gedekte tafel haak. Deze plek moet voor de vis als ‘veilig’ ervaren worden. Nu de hengels op scherp liggen is het tijd om ook zélf scherp te worden. Een kopje koffie gaat er dan wel in. Na het zetten van een heerlijk ‘bakkie’ kijk ik over het water en geniet ik van het ontwaken van de natuur. Dit is zo’n geniet-momentje die elke visser wel kent.

Actie

Lang hoef ik niet te wachten of er klinken een paar piepen. Overtuigend is het niet maar ik zie dat de hanger van mijn rechter hengel tegen mijn blank aanstaat. Ik schiet uit mijn stoel en wanneer ik bij mijn hengel aankom trekt mijn hengeltop krom en begint de lijn van mijn spoel af te ratelen. Yes! Dit is wat je wilt!

Aan het gedrag van de vis onderwater kan ik merken dat het waarschijnlijk zal gaan om een spiegelkarper. Over het algemeen is mijn ervaring dat de spiegels op dit water meer met hun kop schudden en niet al te veel lijn nemen in tegenstelling tot de schubkarpers die er als een raket vandoor gaan. Na een vrij rustige dril vang ik een glimp op van de vis. Ik zie een donkergekleurde vis met een paar schubben zo groot als appelschijven op zijn flank. Dit moet één van de parels zijn! Al snel schuif ik het net onder de vis en de eerste parel van het syndicaat ligt in mijn net. Ik had geen betere start kunnen verwachten. Heerlijk dit. Met veel zorgvuldigheid leg ik de vis op de mat en maak ik de haak los uit zijn bek. Ik zie dat mijn combi rig zijn werk goed heeft gedaan. Perfect gehaakt in de onderlip. Iets wat deze rig keer op keer doet.

‘Rig-talk’

Omdat ik vis op een harde plaat en daar de rig vanaf de kant op werp, wil ik zeker zijn dat de rig niet in de knoop raakt tijdens het werpen. Daarbij wil ik dat de rig altijd een goed resetvermogen heeft mocht deze opgepakt worden door vogels of witvis. Door het soepele uiteinde slurpt de vis dit zo naar binnen en door de verzwaring van het putty zal de haak direct in zijn onderlip glijden.

De rig ziet er misschien ingewikkeld uit maar dat heeft zo zijn reden. Ik vis een Cygnet Short Shank haak maat 4. Daarvoor doe ik een stukje krimpkous om de haaksteel te verlengen. Ik vis daar een 15 millimeter wafter op welke ik vastzet op mijn hair. Onder de wafter een klein loodhageltje van 0.2 gram om de wafter mooi zwevend op de bodem te hebben. Voorheen was ik altijd fan van een Slip D-rig maar daar ben ik toch vanaf gestapt. Mijn ervaring met deze rig is dat de haak vaak op verschillende plekken in de bek terecht komt en de vis de haak makkelijker uitspuugt omdat de bol zo dicht bij de haak zit.

100% vertrouwen

Na een aantal foto’s laat ik de vis weer vrij in het koude water. Op naar de volgende. De rig wordt weer voorzien van een wafter en met de ‘distance sticks’ bepaal ik weer de exacte afstand. “Donk”, de rig voel ik weer precies neerkomen op de harde plaat en met vertrouwen hang ik mijn bobbin aan mijn lijn. Gelijk gaan er weer vier spombs met kruim op en zo’n acht 15 millimeter bolletjes smijt ik op de voerstek. Ik kies er bewust voor om nu wel wat bollen bij te voeren want ik wil dat de aanwezige vis blijft hangen op de stek.

Ik kijk nog even op mijn camera hoe de foto’s geworden zijn als ook mijn linkerhengel teken van leven vertoont. Zou het weer raak zijn? Wanneer ik de hengel oppak weet ik het zeker. De tweede vis heeft zich gemeld. Ook deze vis dril ik rustig af en dirigeer ik mijn net in. Wederom een prachtige vis.

Het is een heerlijke sessie waarin de voorbereiding en de uitvoering meer dan geslaagd blijken te zijn. Deze ochtend worden er meerdere vissen gevangen. Iets wat echt uitzonderlijk is. Met een grote grijns op mijn gezicht maak ik de laatste minuten van de ochtend vol en besluit lekker op tijd te stoppen. Ik heb ondertussen ook wel honger gekregen en een warme douche kan ik op dit moment wel gebruiken.

Na zo’n goede ochtendsessie kan ik concluderen dat ik precies de juiste hoeveelheid gevoerd heb voor het aantal aanwezige vissen. Ik denk dat er best wat vis rondom het voer gezwommen heeft. Ik ga in ieder geval door met mijn strategie en hoop nog meer vissen te kunnen vangen. Je moet tenslotte het ijzer smeden als het heet is.

Vangze!

Erik Korner

Wil je meer weten over de tactieken én visserij van Erik? Volg hem dan op Instagram waar veel content over zijn visserij voorbijkomt. Benieuwd naar de producten waarmee hij vist? Kijk snel op de website van Trakker en volg ze ook even op Instagram, Facebook en Youtube!