Van Zummere en Nie Bang – Deel IV
In deze blog van Rik van Heugten en Teun van de Laar blikken de mannen terug op de afgelopen weken. De hoogtepunten waren schaars en een beroep op hun doorzettingsvermogen bleek noodzakelijk…
Rik vertelt: Op het moment van schrijven zitten we alweer in het najaar, voor veel vissers dé kans om het jaar nog even lekker af te sluiten met een serie mooie vangsten. In dit veelal favoriete seizoensgedeelte van menig karpervisser wordt er soms naar verhouding veel gevoerd. ‘Operatie Overstort’ is weer begonnen met als gevolg dat de drukke wateren als eerste stil vallen omdat de vissen al grotendeels ‘voldaan’ zijn. Het is tegenwoordig dan ook niet meer voor iedereen weggelegd om een megasessie te draaien op de circuitwateren.
Ikzelf hou van rust, vrijheid en ik ben op zich een vrij kalme jongen. Vandaar dat ik in het najaar niet wil aanschuiven tussen de voorvoerders, ik kies voor het grote stromende sop. Honderden hectare water voor mezelf, hier zal je het niet snel ‘stuk voeren’. De vis is constant in beweging en zal hierdoor toch net dat beetje meer voedsel tot zich nemen. Voedselnijd is hetgeen wat hier nog voor bizarre sessies kan zorgen en met een beetje mazzel… pak je een onbekende mega bak.
Een schubje van de rivier.
Terug in de tijd
We gaan terug naar begin augustus en het is bloedheet! Ik ben net terug van een verkenningssessie in Frankrijk als ik weer naar de Maas ga om te voeren. Het is warm en klam als we uit Teun zijn zwarte bestelwagentje stappen. Voor ons ligt de grote rivier met haar vertakkingen, de laatste tijd had ik het even te druk en werd er hier te weinig gevist. Gelukkig is dat nu anders en kunnen we weer volgas aan de bak!
Als ik de boot in het water leg is het Teun die ik voor de verandering eens hoor vloeken. Deze en jongen is normaal vrij heilig en schelden doet hij maar zelden! Het is nu dan ook goed mis… Hij is zijn voer vergeten! Best bijzonder want zijn emmertje voer is ongeveer vergroeid aan zijn hand. Deze doorgewinterde voerkoning zal waarschijnlijk met zijn emmertje aan het altaar verschijnen als hij zijn vriendin het jawoord zal geven.
Snel spitten we zijn auto door en al snel blijkt dat deze man toch nog een goede twee kilo ready´s rond had slingeren, altijd handig! Een dag later zijn we dan ook weer helemaal stand by en zodoende zijn we weer `Back on Track`.
Vanaf augustus ben ik dan ook met regelmaat aan de Maas te vinden. Ik wil er dit najaar bij zijn als het los gaat en ik laat de andere voorgenomen stekken dan ook vallen… All or Nothing! Het bleek tot nu toe nog niet de beste keuze, ofwel `Nothing`: een meerval wat klein grut zijn het schamele resultaat van een aantal sessies bikkelen.
Terug aan de rivier, wij houden er van!
We zijn een maandje verder en na een paar blanks slaat de twijfel toch toe, mede daardoor kies ik eens voor wat anders. Geen grote kolkende watermassa’s en bergen drijfvuil maar voor even ga ik ‘back to basi’c. Ik start met lichtjes voeren op wat kanaalstekjes en hoop zo misschien nog een mooie vis te kunnen vangen. De ‘regel van regelmaat’ (qua voer) wordt gehanteerd en een paar dagen voorzie ik de stek van wat lekkers. De eerste nacht vang ik meteen een prachtige uitzetspiegel. Ik stond al even droog dus deze vis was zeer welkom! Ondertussen is ook Teuntje weer even op zijn eigen stekje aan het knallen en alles loopt nu op rolletjes…
Een mooie spiegel voor Rik.
Kanaalavonturen met Teun
Teun vertelt: Het eten vliegt weer naar binnen en de wagen staat al weer geladen en wel op de oprit. Afgelopen weken heb ik mijn visuurtjes nuttig besteed en verschillende stekken bezocht en natuurlijk ook aangevoerd. Gelukkig heb ik ook goed weten te vangen dus de spirit is ‘sky-high’!
Als de laatste hap eten naar binnen gaat, wordt er snel een lekkere douche genomen waarna ik koers zet richting het kanaal. Vol goede moed en onder het genot van het nummer: I Follow Rivers zit de stemming er goed in. Kilometers asfalt vliegen onder mij door en voor ik het weet arriveer ik weer op mijn stekje.
Ik tuur richting de stek en schrik! Shit, er zit iemand! “Nee hé, dat meen je niet” denk ik bij mezelf. Ach ja, ik ben in ieder geval niet van plan om naar huis te gaan dus schakel ik over op Plan B! De wagen gaat rechtsomkeer en voor ik het weet sta ik alweer op de volgende stek.
Heerlijk om weer terug te zijn.
Gelukkig zit hier zoals gewoonlijk niemand en snel zet ik hier het kamp op. De hengels liggen in no-time op de juiste plekjes en al snel zit ik lekker aan het water met een koud biertje. Als ik tegen 1 uur besluit om te gaan slapen meldt de eerste platte zich en kan ik er stiekem van uit gaan dat het voor gevoerde voer weg is.
Als ik ’s ochtends wakker wordt van een paar losse piepen besluit ik toch maar om op te staan. Ik zie slaapdronken dat de lijn tegen de stroming in wijst… Kassa! Snel zet ik de haak en kan een klein schubje landen van een pondje of vijf. Terwijl ik de vis terug zet giert de andere hengel er ook vandoor, paniek! Ik grits de hengel van de steun en aan de slagen van de vis te voelen kon dit wel eens een mooi exemplaar zijn! Na een flinke drill met veel geven en nemen kan ik het net steken onder een mooie schub van precies 15 kg! “Yesss!”
Teun met zijn mooie kanaaldertiger.
Jammer genoeg is het drijfvuil er dit jaar vroeg bij waardoor de visserij steeds moeilijker wordt. Bossen wier van een paar kilo in de lijnen zijn daarbij geen uitzondering. Maar dit kan mij er niet van weerhouden om toch gewoon door te gaan. Of dit een verstandige keus is moet nog blijken, wetend dat het kanaal in het najaar hard kan zijn. De tactiek word aangepast, en ook de voerstrategie wordt veranderd.
De sessies stem ik af op het weerbeeld maar helaas heb ik te weinig vistijd om het écht goed aan te pakken. Ik kan niet de gewenste uren vissen maar toch weet ik en aantal succesjes te boeken.
Wat dieper in het jaar zit ik weer wat frequenter aan het kanaal en tussen de bossen druifvuil door weet ik toch weer een paar mooie vissen te versieren. Ik krijg het zelfs voor elkaar om in één week, op drie verschillende stekken, maar liefst drie 15kg+ vissen te vangen. Het aantal vissen dit jaar is niet schrikbarend hoog, maar over het gemiddelde gewicht heb ik gelukkig niets te klagen.
Niets te klagen 😉
Het najaar in…
Ondertussen begint mijn vriendin ook steeds meer en meer interesse te krijgen voor al dat vissers gebeuren! Een kort tripje Frankrijk staat in de planning en deze verliep naar wens. We genoten samen van prachtig weer, de mooie natuur én een aantal vissen. Ze is zo onder de indruk dat we afspreken om ook voor haar hengels te gaan halen! Met het najaar voor de deur is alles nog mogelijk….
Een week later staan we dan samen aan het water, vrouwlief zelfs bewapend met 2 knalroze stokken! Deze stek is afgelopen week nog een paar keer voorzien van het nodige aas en als snel liggen de fluor stokken op de hotspots.
Ik besluit met mijn polaroid bril polshoogte te gaan nemen bij de sluis om te kijken of ik wat vis kan spotten. Al zoekend naar onderwaterleven lijkt het alsof ik een vaag gefluit hoor, maar door al het verkeer schenk ik er in eerste instantie niet zoveel aandacht aan. Als ik dan toch mijn hoofd draai richting mijn vriendin blijkt dat zij al enkele minuten met een kromme stok in haar handen staat.
Ik ren naar haar toe en verleen assistentie bij haar eerste echte karper dril! De vis laat zich niet kennen, maar mevrouw ook zeker niet! Na een flinke dril met een hoop logge slagen, kunnen we een eerste glimp van het gevaarte opvangen en het blijkt meteen een beste! Het is voor mij een onbekende vis, van een voor mij toch zo bekend stuk kanaal.
Een knappe dame met een knappe vangst!
Voor de laatste keer zet ze aan, en gaat daarna vermoeid op haar flank liggen. Ik schuif het net eronder en Kristy springt op van vreugde! Haar eerste karper is een feit en ook nog wel een bak van een (kanaal) schub. Na weging blijkt haar eerste vis toch dik 15 kg te zijn en dat is reden voor een feestje!
Inmiddels is het einde van het jaar in zicht, en de watertemperatuur is al weer flink aan het dalen. De bossen drijfvuil worden nu echt te groot dus is het tijd tijd om te gaan, het kanaal geeft niet meer mee en het wordt steeds lastiger om mijn visjes te vangen.
Het jaar uitvissen…
Rik vertelt: Zoals jullie horen vliegt de nazomer voorbij en het wordt het hoog tijd voor wat avontuur. Geen langgerekt kanaal of een stromende rivier maar een verborgen putje ditmaal. Verscholen tussen het wild en torenhoge bomen, ver van de bewoonde wereld. Wel moet ik tweemaal met alle spullen overvaren! Een hels karwei, maar dan heb je ook wat! Ik zit namelijk het hele weekend in de modder, maar wel in de natuur.
Honderd en één muggen zoemen tijdens het sjouwen rond mijn hoofd. De druppels zweet op mijn voorhoofd werken als honing voor de bijen, en ik denk terug aan het moment dat ik dit putje voor het eerst zag liggen op Google Earth, een geweldig programma waar ik graag gebruik van maak. Echter; je ziet alles van bovenaf dus schijn kan nog wel eens bedriegen en een bezoek maakt vaak veel duidelijk. Vanaf het eerste moment dat ik bij het putje kwam was ik er aan verkocht!
Na alle inspanningen word alles nog opgebouwd en waarna een keiharde blank volgt! Ook dit is karpervissen. Door het gedoe rondom het putje besluit ik hier meer niet terug te gaan, maar even ergens anders heen te gaan. Ook even geen drijfvuil, denderende vrachtwagens en andere nonsens maar Frankrijk is hetgeen waar we naartoe gaan voor een allerlaatste verkenningsronde…
Toch nog succes in Frankrijk.
5 verschillende wateren en evenveel nachten later keren we samen tevreden huiswaarts. Het was weer een lang en vooral leerzaam jaar. Dat je plannen af en toe wat bij moet schaven is ons nu alom bekend. Het is dan ook niet raar dat onze pijlen in 2015 natuurlijk weer gericht staan op al het stromende water rondom onze woonplaats en als het daar even niet wil lukken… Dan is er natuurlijk nog genoeg stilstaand water over!
Teun met een fraaie Franse rakker.
Tot de volgende blog!
