Vakantievissen in Nederland – Rick Bongers
Afgelopen zomer heeft Rick hier en daar een ‘prik sessie’ gehouden. Kort een aantal uurtjes vissen op een productief stekje. Het het hem verging tussen de muggen en brasems lees je vandaag in zijn blog!
Omdat ik nog een weekje vakantie had kon ik mooi een doordeweeks nachtje pakken met aansluitend een dagsessie op een ander water. Het weerbericht zag er goed uit en het was verder lekker rustig met andere vissers. Toen ik op de stek was aangekomen had ik meteen twee hengels uitgevaren en ben ik vervolgens op mijn gemak alles op gaan zetten.
Ondanks de goede omstandigheden wist ik voor het donker worden géén vis te vangen. Wel vaarde ik beide hengels voor het slapen gaan nog een keer opnieuw uit. Dit doe ik altijd, zodat ik zeker weet dat alles er scherp bij ligt voor de nacht. Ik kon de slaap niet echt vatten en was erg onrustig. Misschien omdat ik lag te wachten op de eerste aanbeet of misschien wel door de tientalle muggen die het toch elke keer weer presteerden om het kleinste kiertje te vinden in het shirt wat over m’n hoofd lag.
Nachtelijk bezoek…
Af en toe kreeg ik een losse piep, waarschijnlijk door het riet wat steeds meer bewoog door de aanwakkerende wind. Elke keer dacht ik, “Jaaa, daar gaat tie!” Dit tafereel herhaalde zich een paar keer tot ik uiteindelijk tóch in slaap viel. Rond half 4 vertrok (gelukkig) mijn rechter hengel. Door een heerlijke run werd ik gewekt; snel m’n laarzen aan, hengel pakken en de boot in. Na een probleemloze dril kon ik een schitterende schub landen. In het net zag ik al dat hij een mooie stevige bouw had.
Wauw, wat een prachtige schub, zo zie ik ze graag.
Toen ik de vis de volgende ochtend uit de zak haalde zag ik pas de werkelijk schitterende kleur. Wát een vis! Na het maken van de shotjes kon de vis weer terug en genoot ik na van deze schitterende vangst. De rest van de nacht was het rustig gebleven op een brasem na. Maar dat maakte niks uit, voor mij was de buit binnen. Ik wilde niet te lang wachten met opruimen want overdag wilde ik nog gaan vissen op een ander water. Waar ik nog een hele mooie spiegel op het oog heb.
Handlanding
Omdat ik stiekem op nog een aanbeet hoopte liet in mijn linker hengel zo lang mogelijk liggen en ruimde ik eerst alle andere dingen op. Tijdens het opruimen piepte die hengel een keer. Ik dacht, “dat zal de wind wel zijn” en ging gewoon verder met opruimen. Ongeveer 15 minuten later, toen ik alles had opgeruimd, inclusief schepnet, ging ik die hengel maar eens indraaien. Vanwege de vele obstakels op de bodem draai ik de hengel op die stek altijd vanuit de boot binnen. Langzaam kom ik in de buurt van mijn stek waar ik merk dat mijn lijn ergens langs schuurt. Als ik kracht zet voel ik iets schudden. Ik dacht, “oh, er zit al heel de tijd een platte aan, Fijn!”
Ik zet iets meer kracht en ineens komt er een schub boven. De vis schiet er vandoor en de lijn is vrij en voor ik het weet zit ik met een kromme hoepel in m’n handen zonder schepnet. Ik was echt even perplex, het ene moment ga je er vanuit dat je je loodje gaat indraaien en het andere moment zit je ineens te drillen. Ik lachte me rot in die boot. Die vis was nog sterk ook. Het duurde bijna 15 min voor ik hem bij de boot had.
Toen hij uitgeteld naast de boot lag drukte ik hem tegen de boot, met mijn armen eromheen en kon ik hem zo erin hijsen. Het was nog een mooie vis ook. Vlug naar de kant en de camera spullen konden weer uit de auto. Na het maken van de shotjes en het terug zetten van de vis reed ik even snel langs huis om even op te frissen en wat nieuw eten en drinken te pakken.
Back she goes…
Een korte dagsessie
Het water waar ik overdag ging vissen is een totaal ander water en vergt ook een totaal andere aanpak. Op dit water vis ik vaak dicht in de kant met de hengel er vlak achter en de lijn helemaal slap. Bij aankomst was er niemand te zien dus had ik alle keuze. Al snel had ik 2 stekjes gevonden waar ik veel vertrouwen in had. De wind blies er lekker op en het zag er erg ‘carpy’ uit.
Omdat de vissen daar erg gevoelig zijn voor trillingen neem ik altijd voldoende afstand om zo mijn aanwezigheid niet prijs te geven. Tot mijn verbazing duurde het nog geen half uur voordat er een hengel vertrok en ik het op een sprinten moest zetten.
Na een korte dril kon ik een mooi schubje scheppen. “Dat is vlug,” dacht ik nog. En dan te bedenken dat je hier vaak zat keihard blankt. Nadat ik de schub terug had gezet bracht ik snel de hengel weer in orde en legde hem precies op dezelfde plek, in de hoop dat er nog eentje langs zou komen. Snel verliet ik de stek om de rust terug te laten keren.
Toen ik een uur later een boterham met hagelslag in mijn mond propte en een paar piepen hoorde verderop, spitste ik mijn oren. Die piepen veranderde ineens in een knallende run! Al sprintend en struikelend en slikkend kwam ik bij m’n hengel aan die flink krom stond. Dat is het mooie van vissen: de harde aanbeten, de fluitende beetmelders en een ratelende slip!
Damn, wát een vis! Hier kan ik weer even op teren.
Na een niet al te lange dril kwam er een schitterende spiegel boven. De vis gleed m’n net in en ik kon mijn lol niet op; “wat een dag!” Ik sta gewoon hardop te lachen, puur genieten dit. Het is niet ‘de targetspiegel’ maar daar ben ik zeker niet rouwig om want het is er wel één die ik nog niet had hier. Nadat ik een aantal mooie shotjes had gemaakt zette ik de spiegel terug. Even probeerde ik het nog op hetzelfde plekje maar het leverde niks meer op. Met een zeer voldaan gevoel ruimde ik mijn spullen op en reed naar huis. Hier krijg ik nooit genoeg van..
Tight lines,
