Terugblik op het voorjaar – Rik van Heugten
In deze blog blikt Rik van Heugten terug op het afgelopen voorjaar welke goed is verlopen voor hem. Zowel in Nederland als in Frankrijk wist hij mooie karpers te vangen.
Het is half april als ik terugkom van een geslaagde sessie op openbaar water in Zuid Frankrijk. Buiten een lekker kleurtje zijn de eerste vissen van het seizoen eindelijk binnen. Het blijkt dat ik het mooie weer heb meegenomen, want vanaf dat ik terug ben in Nederland schiet het kwik omhoog en voelt het buiten warm aan. Ik heb pas één nachtje in mijn eigen bed geslapen als ik alweer koerst zet richting kanaal. Teuntje heeft een stekje aangevoerd en vind dit de ideale gelegenheid om weer eens wat bij te praten. Aangekomen bij het kanaal liggen de stokken er al snel in. De flow waarin ik zit duurt voort, want binnen een paar uur ligt mijn eerste Nederlandse vis van het jaar op de mat… Een two tone schub is ditmaal de klos. Snel worden er een paar plaatjes geschoten waarna de vis weer de stroming in kan. Een paar dagen later wordt de stek weer bevist en weer is het raak, we zitten op rozen! Nu is het een spiegeltje dat het Roze Squid pop-upje niet kan weerstaan. Ook Teuntje valt in de prijzen met twee prachtige spiegels. De vis begint eindelijk los te komen en in de weken erop vangen we op andere stekken ook nog een paar vissen.
Eerste Nederlandse vis 2013, a good start!
De Lente begint nu echt zijn vorm te krijgen, het is eind April en genietend van het mooie weer zit ik aan de Maas. Twee dagen gevoerd en nu vissen, de hengels liggen in… en terwijl het zonnetje rustig wegzakt, klapt een van de stokken helemaal krom. Actie… snel klauter ik het heuveltje af, ga in het carbon hangen en probeer de vis af te stoppen. De vis zit meteen bovenin en al snel merk ik dat dit niet een van de giganten is. Na een tiental minuten zie ik de voorslagknoop door het topoog glijden en weet bij deze dat de strijd bijna gestreden is, na nog een paar vluchtpogingen zie ik een kort dik schubje mijn net in zwemmen. Na Frankrijk en het kanaal is nu ook mijn eerste maasvis van het jaar binnen. Op naar de volgende!
De week erop maak ik met Teun een verkenningssessie op één van de vele maasplassen die het Limburgs landschap rijk is, een ondiep stuk wordt instant bevist en na een goede nachtrust weten we al hoe laat het is… Of toch niet… Als we de hengels in willen gaan draaien zien we dat een van Teun zijn lijnen naar een andere richting wijst. De slimmerik is met de lijn meegezwommen! Na een korte dril kan ik toch nog een leuke vis voor Teun op de foto zetten.
Begin mei krijg ik het druk met andere zaken en tot ergernis aan toe kan ik amper nog gaan vissen. Even geen vrije tijd, het woord nachtvissen staat nu even niet in mijn woordenboek. Zelfs voeren zit er niet in… Een middagsessie op het kanaal levert nog wel een klein schubje op, maar verder gebeurt er niet veel. In het weekend worden er nog wel wat potentiële stekken bezocht, in de hoop toch die pot met goud tegen te komen. Een stek waar ik in de winter al eens was geweest met Nieki word nog eens goed bekeken en uitgepeild. Op een paar obstakels na een vrij rustig ogende stek, dus ik zal het hier nog eens proberen.
De Pro Line Shockleader vertrouw ik 100%.
Begin mei en enkele dagen boven de twintig graden. Het legioen komt weer tot leven en de kanalen thuis zitten meteen stampvol. Mijn gedachten gaan echter naar de Maas. Thuis worden allebei mijn hengels omgetoverd tot ware maasbonkers en met een dikke fluorcarbon voorslag erop kan het haast niet meer mis. Het voordeel van Fluor Carbon is dat het materiaal veel harder en schuurbestendiger is dan Nylon. Daarnaast zinkt hij goed en is hij bijna niet waarneem. Perfect dus voor de ruwe visserij op de rivier.
Half Mei mag ik eindelijke weer. Om de dag is er een killotje Big Acitvators te water gegaan. Mijn vertrouwen is niet te schaden. In alle rust kom ik de nacht door en als ik ’s ochtends tegen zeven wakker word zonder aanbeet, denk ik er nog over om snel te verkassen. Maar de wil om nog wat bij te slapen is sterker! Tegen beter weten in draai ik me nog maar een keer om en vind nog wat extra rust. De wekker schreeuwt het uit. Prijs! Na een zenuwslopende dril trek ik het beest het net in. Zo kan ik uiteindelijk toch met een tevreden gevoel naar huis. Hier ga ik zeker nog eens terugkomen.
Zulke vissen zijn een goede reden om weer eens terug te komen.
Inmiddels is het pinksterweekend en is strijk neer op een andere stek die eigenlijk niet, of ja, moeilijk te bereiken is. Je moet er echt met de boot heenvaren. We tutteren rustig voortgestuwd door de benzinemotor stroomafwaarts. Drie man sterk dit keer! Het kampement voor de nacht wordt in een binnenbocht van de maas opgezet. De lelies in de kanten verraden dat het er ondiep is en het er niet al te hard stroomt. De tactiek is simpel, om de dertig meter hebben we een hengeltje neergezet waarvan de laatste meter net achter de lelies word gedropt.
Een handje Big’s eromheen en klaar is Rik. Het stuk is lekker rustig, mede omdat de jetski’s en speedboten hier niet te hard mogen varen. De voortekenen zijn goed en terwijl ik foto’s aan het maken ben van mijn hengeltje zie ik het swingertje omhoog kruipen. Snel zet ik de haak en waarna de vis het direct op een zwemmen zet. De dril verloopt moeizaam en de vis zwemt zich vast in het ene na het andere obstakel. Toch krijg ik hem uiteindelijk veilig in het net. De krullen op de voorslag verraden dat ik deze vis niet had geland zonder deze temkabel. Opnieuw een mooie maasschub! Ik ben in opperbeste stemming en mijn nachtje vissen kan nu al niet meer stuk. Uiteindelijk blijft het bij deze vangst. Op de platte na dan, want zij zijn blijkbaar ook verzot op onze balletjes en houden ons verder nog wat bezig…
De rivier de Maas blijft me boeien. Ik denk dat deze passie nooit zal verdwijnen!
De plannen, de plannen… Druk heb ik het er maar mee. Door de bomen zie ik het bos bijna niet meer. De keuzes die gemaakt worden moeten kloppen, want het trekgedrag van de vissen op deze grote waterstelsels is enorm. Honkvaste vissen heb je altijd maar het gros zwemt in bepaalde periodes naar bepaalde stekken. Ga ik op die route zitten of op de desbetreffende sector, ‘als’ ze er dit jaar überhaupt wel heen zwemmen. Er zijn nog genoeg andere plekken waar ze zichzelf kunnen ophouden. Garantie heb je immers nooit… In de volgende blog zullen we het weten, tot dan en vang ze!
