Terugblik naar een speciaal 2021: Interview met Mark Hoedemakers – Deel 2

In het eerste deel blikten we al terug op een bijzonder 2021 en de mooie hoogtepunten voor onze Belgische makker en Shimano fieldtester Mark Hoedemakers. In dit tweede deel gaan we daar verder op in en vragen we wat door over zijn vangsten en de totstandkoming van ‘De Kronieken van De Surf’. Veel leesplezier!

KWO: Recent bracht Shimano een nieuw paradepaardje op de markt, de Aero Technium MgS XTD karpermolen. Heb je ze zelf en zo ja: wat zijn je ervaringen ermee?

Yes! Ik mocht ze een eerste keer echt in de hand houden op de KWO in Action Day op de Koperen Plas. Meteen werpen als een malle en verder voortdurend met die slip spelen. Een tweetal weekjes later stonden er drie van die juweeltjes voor de deur, waarna ik er eenmaal volgespoeld met Power Pro stante pede mee naar de waterkant trok. ’t Zijn namelijk die echte drils van karper, die voor mij de juiste graadmeter zijn voor de kwaliteit van de slip. 

Ik ga eerlijk zijn, mijn ervaringen zijn slechts gebaseerd op een handvol sessies en een handjevol vangsten, maar met betrekking tot de slip kan ik zeggen dat ik nog nooit iets beters in mijn handen heb gehad. 

Dit is het ultieme vlaggenschip onder de karpermolens. 

De opspoeling van de lijn is pure kunst. 107 lijnwikkelingen per oscillatie op de 45 millimeter lange spoel, dan weet je dat je de perfecte, tot op heden ongeziene lijnligging verkrijgt. Natuurlijk, “wiens brood men eet, wiens woord men spreekt”, maar voor deze uitspraken steek ik de hand in het vuur. Dit is het ultieme vlaggenschip onder de karpermolens. Of de duurzaamheid de test ook zal doorstaan, kan ik nu nog niet zeggen.

Zo’n molen moet voor mijn gevoel minstens een decennium blijven tikken, draaien en werken als een klokje. Maar mijn gevoel zegt dat dat in dit geval geen enkel probleem zal zijn. 

KWO: Spoel je jouw molens op met nylon of juist met gevlochten? Veel vissers twijfelen over de lijnkeuze. Kun jij eens aangeven wanneer je kiest voor nylon, voor gevlochten of zelfs voor fluorcarbon lijn?

Ik vis eigenlijk al jaren niet meer met nylon en zou het nog enkel gebruiken op (feller) stromend water of als het een verplichting moest zijn op het desbetreffende water. Dat neemt niet weg dat ik de ontegensprekelijk goede eigenschappen van nylon (er)ken. Op het net aangehaalde stromend water is de rek die de meeste nylon je biedt een groot pluspunt. ’t Vangt ook minder vuil op dan gevlochten materiaal.

Maar voor mij dus steevast een gevlochten hoofdlijn met een lange, stevige nylon voorslag (dat mag gerust 15 tot 20 meter zijn, aangezien ik de rigs meestal uitvaar en de voorslagknoop dus geen belemmering vormt). De hoofdlijn zorgt voor een directe beetindicatie, rekt niet uit en laat me dus toe ook nabij obstakelrijke zones te vissen. Die voorslag maak ik ook wel ’s uit fluorocarbon, de Aspire is dat.

Te vroeg komen is nergens goed voor…

Het voordeel van dat laatste spul, is dat het sneller en beter zinkt. Nadeel is dat het in dikkere diameters wel eens de neiging heeft om van je spoel te springen. Te vroeg komen is nergens goed voor… 

Alle gekheid op een stokje: de optie gevlochten en voorslag geeft je mogelijkheden die nylon je niet bieden kan, maar heeft ook nadelen. Je drilskills en het gebruik van je molenslip moeten optimaal zijn. Je moet weten wat je doet, je bent (nog meer dan bij nylon) verplicht met gevoel te drillen. Het laatste wat je namelijk wil, is door foute keuzes of onkunde schade aan karperbekken te veroorzaken. 

KWO: Aan het begin van het interview viel het woord ‘vrijwilligerswerk’ al eens en dat is niet voor niets. Jarenlang ben je namelijk voorzitter geweest van het VBK, de Vereniging van Belgische Karpervissers (VBK). Hoe intens was deze periode en hoezeer heeft dit jouw (prive) visserij belemmerd?

Van december 2007 tot december 2019 was ik inderdaad voorzitter van de VBK. Hoewel ik veel tijd en liefde stak in VBK, heeft me dat nimmer belemmerd in mijn visserij. Ik heb het ook oprecht 10 jaar graag gedaan. De laatste 2 jaar was het bobijntje op, het vuur gedoofd. Ik ben dan ook blij dat Ruud Schoefs nu als een jonge hond tekeer gaat en de rest weer mee op sleeptouw neemt. Hij en de hele ploeg, doen dat goed! 

Ik had, rekening houdend met hoe dit wereldje met haar halve en hele ego’s aan elkaar hangt, eigenlijk veel meer voordelen kunnen halen uit mijn 12 jaar voorzitterschap. Gelukkig zit ik zo ik niet in elkaar. Voor mij was het belangrijkste uit die tijd: ik heb iets waardevols nagelaten waaraan velen hun steentje hebben bijgedragen. Daarnaast heb ik er enorm veel vriendschappen aan overgehouden!

KWO: Stel je jezelf doelen in je visserij? Zo ja: waar liggen je focuspunten voor komend jaar?

Het enige doel dat ik stel is genieten van het karpervissen. Op mezelf, met een handvol vrienden en met m’n kinderen, Amélie en Lenn. Veel in het leven draait om het zoeken en vinden van balans. Dat maakt dat als je hart het bloed een poos heftig door de aderen jaagt, het een volgende keer weer wat rustiger mag. Ik kijk met een warm gevoel terug op elke periode in het karpervissen die ik tot op heden mocht beleven. 

Die vele avonturen staan onherroepelijk gegrift op de pellicule van de film van m’n leven. Ik toog steeds met verwondering, verwachting en in liefde naar de waterkant, nooit met dwang. Ik zal m’n naasten ook niet verwaarlozen voor het vissen.

Juist ja: een eenzame sukkelaar…

Zij zijn een belangrijke graadmeter, in alles wat ik doe. Wat ben je, als je oud en versleten bent, met een album nietszeggende foto’s van karpers, als je de historie achter die vangsten (lees: de kern van de zaak) niet kan herbeleven met zij die je liefhebt? Juist ja: een eenzame sukkelaar…

Anyway: volgend jaar ga ik heus weer opnieuw op pad. Maar waar en wanneer? Dat zal de tijd me wel leren, als die er rijp voor is.

KWO: Om het af te sluiten. Naast je 2 kids is de mooiste vangst uit je leven misschien wel de ‘geboorte’ van het boek over de Heylakker..? Kun je hier eens wat meer over vertellen?

Tja, het hele verhaal achter de totstandkoming van dit boek heb ik medio november uitgebreid uit de doeken gedaan in een blog. Toen was het er echter nog niet, op die digitale bestanden en de gewichtsloze doch in kilobytes flinke PDF na. Intussen ligt het boek ook fysiek op het schap en met enige fierheid mag ik stellen dat het zowat de dikste pil in de Nederlandstalige hengelsportliteratuur is. 448 pagina’s vol tekst, foto’s en tekeningen. ’t Is een voor onze ‘Lage Landen’ atypisch karperboek, want het handelt over slechts één en hetzelfde water. Toch is er enorm veel over te vertellen. 😉 

Het is een tijdsdocument waarin de ontstaansgeschiedenis van Heylakker en haar hengelsportclub wordt belicht en waarin uitgebreid wordt gekeken naar hoe we er het water-, oever en visstandbeheer in de praktijk brengen. Ook staan we stil bij de geschiedenis van een aantal illustere zevenvinners die er ooit het mooie weer maakten en richten we diezelfde spot op heel wat giganten van nu. Een lijvig deel van het boek is voorbehouden voor het vertellen van verhalen: zowel belevenissen aan de oevers als pikante clubhuisverhalen… 😉

Hoewel ik echt wel trots ben op het boek, besef ik dat de verkoop van ’t geschreven woord, zeker als dat boeken betreft, al jaren op de terugweg is. Of je moet ermee gaan leuren als een volleerd marktkramer, maar daar passen we voor. Dan maar meteen realistisch blijven en de intrinsieke waarde van het ding opwaarderen: we gaan voor een beperkte oplage en uit de kosten komen is het enige doel. Of neen: uit de kosten komen én iets uniek en tastbaars achterlaten in de karperwereld.  

KWO: We zijn door de vragen heen! Mark, bedankt voor je tijd. Wil je nog afsluiten met een paar wijze woorden, een mooi verhaal of een passende quote?

Quotes of wijze woorden, laat me het houden op het volgende. Als je al dik 2,5 decennium op karper vist, puilt je harddrive herinneringen uit en dat hoeft niet eens met dikke vissen te zijn. Hoe ouder je wordt, hoe meer nuance en sfeer gaat spelen. Toen ik laatst een keer nostalgisch terugblikte op een tijd aan één specifiek, Nederlands water waarop ik halverwege 2004 botste, dacht ik ook terug aan de band The Streets.

Van het één kwam het ander en luisterend naar live opnames van de nummers van die Engelse band die me destijds raakten, leerde ik ook enkele nieuwe tracks kennen. Van één van die nummers luidt het refrein als volgt:

I came to this world with nothing
And I leave with nothing but love
Everything else is just borrowed

Dat, beste vrienden, zegt in drie simpele zinnetjes alles. Over karpervissen én over het leven.

Mark Hoedemakers
Team Tribal

Meer weten over Mark’s gebruikte producten? Check dan de website van Shimano!

 Het eerste deel van het interview nog eens teruglezen? Klik dan HIER. Als je meer wil weten over de Shimano gear die Mark gebruikt kun je de website van Shimano bekijken en volg ook zeker de Facebookpagina voor het laatste (product)nieuws en vette vangsten!