Soms zit het mee… Soms zit het tegen…
In deze blog neemt Remco Akkermans ons mee naar Spanje waar ze prachtige dieptekaarten maken, zien we Spaanse schubs én zowaar Nederlandse karpers voor de paai!
Ondertussen zit onze tweede Ebro trip van het jaar er alweer op. Samen met Ron was ik al een tijd bezig met de voorbereidingen, we wilden ervoor zorgen dat alles piekfijn in orde was: aas, materiaal, visvinder… niets wilden we aan het toeval overlaten. De ervaringen van januari werden meegenomen, als de weergoden ons nu nog gunstig gezind zouden willen zijn….
De dag is aangebroken en ik vertrek richting Luxenburg waar Ron woont, daar pakken we de auto en aanhanger verder in en na nog een hazenslaapje vertrekken we zaterdag in alle vroegte, als een dief in de nacht.
Ruim vijftien uur later komen we aan en kunnen we beginnen met waar we zo lang naar uitgekeken hebben: vissen! We laden de auto leeg, koppelen de aanhanger af, gooien de spullen snel in het huisje en als de wiedeweerga rijden we naar de waterkant om te zien welke plekken als visstek in aanmerking komen. Het is lekker weer en op de meeste plekken springt de vis er lustig op los. Na wat overleg besluiten we in de baai te gaan zitten, want daar hebben we tot nu toe de meeste vissen zien springen.
Regen
Na een verkwikkende nachtrust rijden we zondagochtend vroeg naar de uitgezochte stek en snel varen we alles uit. Op de visvinder zien we dat het water 15,1°C is, dus er moet goed vis te vangen zijn.
Als we goed en wel klaar zijn, kijken we nog eens naar de lucht. Schrik: die blijkt steeds donkerder te worden. Die constatering ontlokt ons wel een paar krachttermen…. Een uur later begint het te regenen, eerst zachtjes maar al snel steeds harder! Die voorspelling “alleen regen op zondag en maandag” blijkt uiteindelijk te kloppen, want de zondvloed stopt op dinsdagochtend. Er blijkt meer dan 50 liter water per vierkante meter te zijn gevallen en het water in de rivier stijgt nu snel. Helaas zien we op onze stek geen karpers meer springen. Om toch te kunnen doen waarvoor we gekomen zijn, zijn we uiteindelijk gaan vissen op de punt die in januari dit jaar vis opleverde. We weten de stekken waar we in januari visten snel te vinden met de gps, maar om niets aan het toeval over te laten gaan we aan de slag met onze Lowrance visvinder in combinatie met het DrDepth programma. Al snel hebben we de hele stek in kaart gebracht waarna we onze hengels uitvaren naar de hotspots die we hebben gevonden.
Diepte verschillen worden goed in kaart gebracht.
Zon
De wolken zijn inmiddels verdwenen en de zon warmt het water snel verder op. Terwijl we zelf aan het verbranden zijn, beginnen de karpers weer heftig te springen in de buurt van de struiken. Het zal toch niet?? Tegen de avond komt er nog maar eens een regenbui voorbij.
’t Is inmiddels woensdag en gisteren avond hebben we eindelijk een visje gevangen (4kg). Omdat dit niet echt een goed begin is en niet is waarvoor we hier zijn, vervolgen we onze zoektocht op een ander stuk van de rivier.
Ook een klein visje kan vreugde brengen!
Na zeven uur rondrijden, vinden we eindelijk een vrije stek op de rivier, maar ook daar hebben we geen geluk. Net als de meeste andere vissers die we spreken overigens, zij hebben hetzelfde probleem: geen vis. We bespreken opnieuw onze opties en we besluiten uiteindelijk om met de pen in een baai onder de bomen te gaan vissen om zo te proberen toch nog vis te vangen.
We stappen uit bij onze nieuwe stek en verhip …, we horen het. We horen de reden waarom we niks vangen, waarom niemand iets vangt. Eerlijk is eerlijk, we kunnen er gewoon niks aan doen! Die beesten denken momenteel namelijk maar aan één ding: SEKS!! Het geklap in het water is luid en duidelijk. We vissen al jaren op karper maar we hebben er nog nooit zoveel zien en horen paaien. We stappen tussen de paaiende karpers door en bekijken ze aandachtig van dichtbij. Het moeten er honderden zijn, het ziet werkelijk zwart van de karper! De meeste zijn zo’n 4 tot 5 kg, maar we zien ook zeker een handvol beren van minstens 15 kg.
Vanwege de hoge waterstand werd er in het gras gepaaid, bizar.
Het is jammer, maar het is niet anders. Zo zie je maar: je kunt voorbereiden wat je wil, maar als ze niet willen, willen ze ook echt niet.
Die nacht vissen we nog wel op een andere stek, maar ’s ochtends blijken de karpers gewoon onder onze hengels te paaien! Tja, daar kunnen we niet tegenop boksen en we gooien de handdoek dan ook maar in de ring. Verslagen door moeder natuur en een dag eerder dan gepland pakken we alles weer in en rijden we weer naar huis. Meer dan 3.000 km gereden voor een visje van 4 kg.
En soms zit het mee!
Op zaterdag komen we na een lange rit verslagen thuis en bergen we de spullen maar even goed op. De behoefte om te vissen was even weg en op maandag gingen we weer vol tegenzin naar het werk. Als ik ’s avonds het weer bekijk, zie ik dat het op dinsdag erg warm wordt met in de avond kans op onweer. Wat nu, toch maar even gaan vissen? Op dinsdag kan ik niet wachten tot ik klaar ben met werken en daarom rij ik vanuit het werk gelijk door naar mijn oude thuiswater.
Gewapend met mijn penhengel ga ik op zoek. Al vang ik er maar één, hij hoeft niet eens groot te zijn, was mijn gedachte. Na een uurtje krijg ik mijn eerste aanbeet en na het aanslaan voel ik meteen dat het om een flinke vis gaat. Omdat ik maar met 22 honderdste zit te vissen, wordt het een gevecht van vooral meelopen en hopen dat ik de vis zo kan uitputten. Na ruim 20 minuten lukt het mij eindelijk om de karper in het net te krijgen; wat een gevecht was dit.
Wat een beer en dat op een lijntje van 22 honderdste.
Ook deze kleine krijger viel voor de Tangerine & Fish soft pellets van Gulp.
Ik vang die avond nog twee andere visjes waardoor de drang om er weer op uit te gaan weer volledig terug was en zo zie je maar. Ben je eerst een week aan het zoeken, rij je meer dan 3.000 km en dan vind je ze op een paar km van je huis!
