Returning the favor – Joey Kouwenhoven
Dat vriendschap boven kilo’s gevangen karper moet gaan klinkt heel logisch, maar als je de haat en nijdsoms ziet aan de waterkant lijken sommigen dit wel eens te vergeten. In dit artikel van Joey Kouwenhoven zien we hoe het ook kan: hij nodigt een Franse vriend uit in Nederland en samen beleven ze een heerlijke sessie.
In mijn vorige artikel beschreef ik hoe mijn Franse vismaat een topwater ontdekte en dit met mij deelde. Een groot gebaar en tijdens een gezamenlijke weeksessie konden we een aantal bakken van karpers strikken.Vorige maand kwamdezelfde Fransoos een lang weekend naar Nederland en was het mijn beurt om een water uit te zoeken waar hij zijn eerste Nederlandse karper kon vangen.
Een enorme vis uit de sessie van vorig jaar.
Het zou wat uitgekauwd zijn om op een overbevolkte vijver met vangstgarantie neer te ploffen, dus koos ik voor een relatief groot, diep en onbekend water. Het meer zou een interessant bestand aan vissen moeten bevatten, maar 100% zeker wist ik het niet. Kortom,het zou een hele uitdaging worden om m’n maat een karper te laten vangen, maar ik gunde het hem uiteraard enorm!
Overigens lijkt de gunfactor helaas vrijwel te zijn verdwenen binnen het hedendaagse karpervissen! Als ik met bepaalde serieuze gasten wl die chemie heb zorgt dat vaak voor een goede balans. Hierbij past het onderling uitwisselen van informatie en het tonen van respect naar elkaar. Afijn, geen diepzinnige verhalen nu?. Gewoon avontuur, vissen en genieten!
Op pad in Nederland
Eenmaal aangekomen op het water valt het me op dat er een enorme rust hangt en er is geen andere visser te bekennen; heerlijk! In rap tempo worden de lijnen in de avondschemer uitgeworpen, want binnen 36 uur moet onze Franse vriend alweer op Schiphol staan.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen!
Die nacht vangen we een hand vol zeelt en n brasem, een goed begin! Na mijn standaard visontbijt, wat bestaat uit een halve liter Vifit en een banaan, stap ik in mijn ?petit bateau? om hopelijk wat vis te kunnen spotten en onze kansen hierdoor te vergroten. Uiteindelijk vind ik een groot aantal karpers in een lelieveld aan de andere kant van dit kraakheldere meer. Het is eigenlijk belachelijk hoe ver we al mijn materiaal zonder kar naar de overkant moeten slepen om hier het laatste korte nachtje door te brengen, maar toch doen we het!
Na een klein uur ploffen we als twee zwijnen neer achter onze vers gepositioneerde stokken. Al binnen een uur trekt er een hengel krom, wat uiteindelijk de eerste echte Nederlandse karper van mijn maat wordt.
De kop is er af met deze mooie vis voor mijn maat.
Dat de grootte van deze vangst geen rol speelt is wel op te merken uit zijn enthousiaste reactie. Het doet me goed dit te zien en ik besluit om de volgende aanbeet ook te gunnen aan deze kameraad. Dit is n van de weinige kansen in zijn leven om een Nederlandse beauty te vangen, dus gun ik deze hem die graag.
Wanneer een molenspoel plots met een hoog toerental wordt leeg getrokken, wordt deze kans werkelijkheid. De dril verloopt moeizaam, want de vis ramt tot vier keer toe een rietkraag in. Omdat het bootje te klein is voor deze Franse reus bevrijd ik de vis uit het riet en zie dat het om een gehoopte bak gaat. Tijdens het scheppen schuift er werkelijk een prachtig Nederlands exemplaar het net in, wat deze sessie in n klap uitzonderlijk maakt. Even verbaasd als enthousiast kijken we naar een prachtige zwaar beschubte spiegel op de onthaakmat. Na snel wat plaatjes voor het donker te hebben geschoten, laten we deze dikke dame weer vrij. Wat een avontuur! En dat zonder zelf n vis te hebben gevangen!
Holy shit! Deze Nederlandse superspiegel toverde een glimlach van oor tot oor op onze gezichten.
Proost!
In de nachtelijke uren proosten we traditioneel met een glas whiskey op deze vangst en de verhalenmotor komt op gang. Er worden drie korte pauzes ingelast tijdens de sterke verhalen, om schubkarpers van rond de tien kilo veilig te kunnen landen. Wanneer de verhalen in sprookjes lijken te veranderen, zetten we een vijftal wekkers gezien de vroege vertrektijd van onze vriend. De rest van de nacht slapen we dan ook goed door en de iPhones, met nog nt genoeg batterij, doen hun werk in de (te) vroege ochtend.
Tijdens het drinken van mijn lauwe Vifit geeft de verste hengel n piep, wat genoeg is gezien de snaar strakke lijn. Omdat deze als enige niet bij het lelieveld ligt, maar tegen een omgevallen boom was gedropt, zet ik voor mijn doen direct flink wat tegendruk. Jammer genoeg voel ik niets, op een grote bonk waterplanten na. ?You touch bro?? klinkt het slaperig uit de bivy en ik haal teleurgesteld verder binnen. Vlak voor de kant komt de voorslagknoop met zeker twintig kilo aan wierbagage omhoog waarna er plotseling een enorme run volgt? Toch vis!
Na een heftige drill kan ikzelf ook een karper landen.
Met het continu plukken van wier en de lijn die telkens volledig slap hangt, vertrouw ik deze keer maar extra op mijn geliefde rigje. Gelukkig herstel ik elke keer het contact en sleep vervolgens een lang gevaarte het net in.
Een braincracker…
Tijdens zonsopgang mag ook ik nog even op de foto met een flinke schub en tevreden als we zijn verlaten we dit toch wel interessante prachtwater. Tijdens de terugrit wordt het mij met elke hectometerpaal steeds meer duidelijk?
" Afgunst en het egosme door alleen te vissen tot in Frankrijk aan toe, kan niet op tegen het gezamenlijk genieten van een prachtig avontuur met een goede maat!"
Gun ze!
