Pionieren in de Alpen – Nieuwe gronden
Op een zaterdagmorgen ben ik weer aan de Rhone putjes. Nadat ik geinstalleerd ben en al lekker een paar uurtjes zit te vissen zie ik aan de overkant van het putje opeens twee mannen in camouflage pakken lopen.
Dat kan maar 1 ding beteken, karpervissers! Weken heb ik hier geen andere vissers gezien, ik baal daarom stevig. Wat moeten deze lui nou op ‘mijn’ putjes?!
Ik hou ze nauwlettend in de gaten. Het blijken twee typische Franse karpervissers te zijn. Met zijn tweetjes gaan ze op een klein plekje zitten en lukt het ze om 4 hengels op ongeveer 20m2 te positioneren. Wat ook typerend is zijn de fel gekleurde rode en groene lijnen. Zou dit een nieuwe techniek zijn om de karpers middels hun lijnen naar het haakhaas te leiden?
Na ze bekeken te hebben besluit ik om even de gaan buurten. Ik ben benieuwd hoe ze hier gestrand zijn en wie weet hebben ze nog bruikbare informatie. Mijn Frans is op dat moment nog op een dramatisch laag niveau, maar met handen en voeten kom ik toch met ze in gesprek. Het blijken twee aardige gasten te zijn die het leuk vinden om over al hun visavonturen te vertellen. Regelmatig wordt er ook met namen van wateren gestrooid. Nou valt het vies tegen om die namen goed te verstaan, laat staan onthouden. Mijn telefoon biedt hier uitkomst, ik vraag de Fransmannen om wat namen in mijn telefoon te zetten. Geen enkel probleem voor ze. Dat zou je eens in Nederland moeten vragen!
Er blijkt een mooie plas van zo’n 30 hectare vlak naast Genève te liggen waar een zeer goed bestand op moet zwemmen. Ik vraag mezelf af hoe ik dit heb kunnen missen tijdens mijn Google Earth avonden?! Ik pak direct mijn visspullen in en besluit om bij de nieuwe plas te gaan kijken…
Lac le Fossé (Sloterplas)
Niet veel later sta ik al aan de plas. De plas doet me direct denken aan de Sloterplas. Net als de Sloterplas ligt deze plas midden in de bewoonde wereld en is het een drukte van jewelste langs de kanten. Gelukkig zijn het geen vissers, maar dagjesmensen. Een goed gevoel krijg ik van deze plas en mijn hersenen draaien gelijk op volle touren. Wanneer kan ik er gaan vissen en vooral waar?!
Een korte peilronde leert met dat de plas werkelijk overal even diep is, zo’n 3,5 meter. Het water staat vol met wier en is kraakhelder. Met een boot kun je waarschijnlijk overal op de bodem kijken. Aan één kant van de plas ligt een buitenzwembad met zwemstrand. Uiteraard is deze plek gelijk favoriet bij mij, deze plekken trekken namelijk altijd karper aan. Ik besluit om er komende een paar keer te voeren en het volgende weekend een dag te gaan vissen.
Met de werppijp knal ik er elke dag verspreid voor het zwemstrand ongeveer een 1.5kg boillies in. Het is gelijk een goede test voor mijn nieuwe bollen. Eindelijk heb ik een betaalbare readymade gevonden die van goede kwaliteit moet zijn, namelijk de nieuwe boillies van Sanders hengelsport. Ik ben benieuwd of ze het waar gaan maken!
Als ik op vrijdag avond de laatste boillies erin sta te meppen zie ik opeens een groen bootje vanaf de andere kant van het zwembad verschijnen. Wat is dit nou weer?! Ik zie een Franse carpiste rustig zijn hengel voor het zwembad uitleggen. Zojuist zijn mijn laatste boillies daar naar de bodem gedaald. Hij heeft dit niet gezien, want hij moet om een hoek vissen om voor het zwembad te vissen. Snel stap ik mijn auto in om polshoogte te gaan nemen bij deze Fransman. Eenmaal bij hem gekomen zie ik dat hij werkelijk lak heeft aan de regels. Hij maakt zich gereed voor de nacht met een mooie zodiac bij hem in het water, terwijl nachtvissen en boten verboden zijn! Ik zie daardoor wel dat het een serieuze kerel is, want hij doet veel meer moeite dan de gemiddelde Franse visser. Uiteindelijk kan ik een leuk praatje met hem maken en belooft hij morgen even te komen buurten bij me. Nu maar hopen dat ie geen beer voor het zwembad vangt.
Om 7 uur zaterdagmorgen zit ik geinstalleerd op mijn stek. Ik heb mijn lijnen met behulp van een speelgoedbootje uitgelegd (foei!). Ik kon de bodem overal mooi zien en dit hielp me om mijn rigs op kleine open plekjes te leggen. De voerboillies zullen wel volop in het wier terecht gekomen zijn afgelopen week, maar voor de vis maakt dat niet uit. Het belangrijker voor de rig om op een propere bodem te liggen, dit verhoogt de hakingskans enorm!
Als het zonnetje om een uur of 10 al goed begint te schijnen loopt er een hengel af. Het is een hengel op het wijd die best een aardig eind weg ligt. Ik voel de vis heel even, maar dan graaft deze zichzelf in het wier. Ik gooi mijn net half in het bootje en spring er zelf met mijn hengel ook in, voor zover dit past. Ik kan me makkelijk naar de vis toe pompen en als ik er boven kom gaat de vis weer rustig zwemmen. Na een weinig spectaculaire dril kan ik een mooie spiegel landen, misschien is het wel een dertiger! Als ik terug naar de kant aan het roeien ben, wat absoluut niet snel gaat met die vis achter mijn boot, hoor ik iets… Shit dat is mijn andere delkim! De hengel bij het zwembad gaat er vandoor! Een verschrikte voorbijganger wijst naar mijn hengel, maar ik zit nog 100 meter op het water. Ik gebaar hem dat hij aan moet slaan. Verward pakt hij de hengel en lift hem op, maar direct wordt deze door de karper weer naar voren getrokken. Gelukkig staat de slip open! Ik kom bezweet aan na een aantal minuten wild peddelen en pak de hengel over. Intussen zit de vis muurvast. Ik geef de Fransman mijn net met de spiegel en ga er weer achter aan. De vis is om meerdere boeien gezwommen en ik vrees het ergste. Na wat gepuzzel met de lijn haal ik dan ook halve rig binnen. Shit! Ik troost mezelf met de gedachte dat ik er echt niks aan kon doen en dat ik nog een mooie vis in het net heb.
De vis in het net blijkt een mooie twintiger te zijn. Na een paar foto’s krijgt hij zijn vrijheid weer terug. Ik krijg die dag ook met een nieuwe dimensie in mijn visserij te maken, namelijk meervallen. Van die krengen had ik geen last in Nederland! Hier blijken er genoeg te zwemmen en ze waarderen mijn squid & octopus boillies ook nog. Het lijkt alsof ze met scholen op mijn stek liggen, want ik haal ze achter elkaar binnen. De politie komt s’middags ook nog even langs, ze zien mijn speelgoedbootje liggen maar zeggen er niks van. Mijn bootje beschouw ik daarom maar als gedoogd.
Zoals beloofd komt de Franse karpervissers eind van de middag even buurten. Het blijkt een zeer aardige kerel te zijn die net als mij erg fanatiek is. Dat schept een band en al snel hebben we het over alle mogelijkheden in de buurt. Aangezien hij al een hele tijd hier in de buurt vist is hij eigenlijk van alles goed op de hoogte. De namen van wateren vliegen me daarom dan ook om de oren. Ik ben nog op zoek naar een leuk nachtwater voor in het weekend, dan kan ik op de sloterplas doordeweekse avondjes vissen. Eén water blijkt volgens Thony, de Franse carpiste, erg interessant. Hier zou een bestand aan karper moeten zwemmen om van te watertanden. Ik knoop de naam van het water goed in mijn oren en plan alvast een verkenningstripje voor het volgend weekend. Op naar Lac le Voyeur…
De groeten,
