Pionieren in de Alpen – Eindelijk terug naar Zwitserland
Het is dan eindelijk zover. Mijn hele leven zit in een gehuurde bus. Over 9 uurtjes zal ik in Zwitserland arriveren met heel mijn hebben en houden.
Voor onbepaalde tijd zal ik mij installeren in het hart van de stad van de luxe, mooie horloges, snelle auto’s maar bovenal in een schitterende omgeving met prachtige vistwateren…
De start op het bakken water
We schrijven begin maart. Een maand geleden ben ik goed aangekomen en heb ik mijn complete vis uitrusting mee kunnen nemen. Nu de eerste warme zonnestralen schijnen begint het goed te kriebelen en daardoor ben ik niet meer te houden. Gelukkig heb ik al een paar goede aanknopingspunten en ik besluit meteen naar het water te gaan waar ik vorig jaar met mijn maat Pim heb afgesloten. Dit water herbergt een bestand aan grote vissen wat grenst aan het onwerkelijke, waarschijnlijk kan ik me hier dit seizoen goed vermaken…
Op vrijdag middag arriveer ik aan het water. Ik zie meteen dat mijn beoogde stek al bezet is en een teleurstelling maakt zich van mij meester. Ik besluit een rondje rond het water te maken en zie dat het water rondom vol zit met vissers. Als ik ergens allergisch voor ben is het om tussen de andere vissers te zitten. Ik heb echter ruim een uur in de auto gezeten en ik heb geen alternatief in de buurt. Ik besluit om de enige vrije stek in te nemen, welke zich in een baai bevindt aan het einde van het water. Deze stek zal geen serie vissen gaan opleveren, maar de gedachte dat één dikke beer mijn sessie kan laten slagen maakt me gerust. Ik heb 48 uur voor de boeg en daarin moet ik wel een aanbeet kunnen forceren.
Als de nacht valt ligt alles in positie. Ik vis met twee hengels langs de kant onder het talud en mijn derde hengel is op een plateau op het wijd gepositioneerd. Vorig jaar had ik geen dieptemeter en deed ik alles op zicht in het heldere water van deze grindafgraving, maar de dieptemeter opent mijn ogen want er blijkt veel meer verloop in de bodem te zitten als gedacht. Helaas is de dieptemeter in een speelgoedbootje geinstalleerd, want een goede zodiac heb ik nog niet, deze gaat ook niet passen in de auto die ik ter beschikking heb want dat is namelijk een Mini Cooper…
Als ik s’ochtend wakker word overvalt me een lichte teleurstelling, want er is geen actie gekomen. Voor mijn gevoel lag ik goed te vissen en veel andere opties voor stekken heb ik niet. Ik begin rustig mijn ontbijtje te maken en stuur wat smsjes. Als ik rond 11 uur over het water tuur wordt ik opgeschrikt door een van mijn delkims. De waker van een kanthengel gaat stotterend omhoog en omlaag. Ik twijfel geen moment en sla aan, een gevoel van opluchtig krijg ik wanneer ik een goed tegengewicht voel. Een karper is gehaakt!! Wat ben ik blij met deze aanbeet, nu alleen nog rustig afdrillen en landen!
Mijn doel is om de karper vanaf de kant te drillen en tot nu toe levert het geen problemen op. De vis zit inmiddels al onder de kant, maar blijft erg diep. Het voelt erg gewichtig en ik weer zeker dat het een mooie vis is. Stiekem wrijf ik al in mijn handen, want dit wordt een erg lekkere binnenkomer. Plotseling gaat de vis er weer vandoor en neemt een twintigmal meter lijn, ik laat hem rustig gaan in de veronderstelling dat er geen obstakels staan. Dat blijkt een verkeerde inschatting want plotsklats voel ik tot diep in mijn botten mijn lijn schuren. SHIT! Ik twijfel geen moment en duik mijn speelgoedboot in. Ik weet me boven het obstakel te trekken en als ik volle kracht zet zie ik een stalenkabel naar boven komen met 3 meter daaronder een grote lange witte schim van een vis die zich probeert te ontdoen van de haak. De kabel is onderwater van de een naar de andere kant gespannen, waarom weet ik niet?! Ik zie dat mijn lijn alleen maar onder de kabel doorloopt en daarom probeer ik mijn hengel onder de kabel door te halen. Het lastige is dat ik dit één meter onder water moet doen en het gevolg is dat mijn speelgoed boot begint te tollen waardoor ik alle controle verlies. Na een paar pogingen weet ik dat het niet vanuit dit bootje gaat lukken. Ik heb de vis inmiddels een paar keer gezien en weet daardoor dat het een erg serieuze vis is die ik niet wil verspelen. Net als ik besluit om terug naar de kant te peddelen veert mijn hengel recht en schiet mijn lood uit het water. De onderlijn is net als ikzelf gebroken…
Ik smijt mijn hengel op de grond als ik bij de kant ben. Wat kan ik hier slecht tegen! Elke aanbeet op dit water is een kans op een droomvis. Als je er dan werkelijk een aan de lijn hebt en deze verspeeld is dat moeilijk te verwerken, pff… Als ik na een paar uur weer een beetje bij zinnen ben besef ik dat ik de laatste 24 uur er nog hard tegenaan moet om nog een kans te krijgen. Wellicht kan ik een mooie pleister op de wonde vangen. Ik vaar die dag alles opniew super scherp uit. Het mag helaas niet baten, want zondag pak ik mijn spullen in en mijn eerste blank van 2009 is een feit.
Zuur rij ik terug naar Genève. Ik baal van de verspeelde vis en ik baal van de drukte. De massa is er neergestreken en het is eigenlijk tijd voor nieuw water wat nog ontgonnen moet worden…
