Op het randje – Glen Willems

In iedere karpervisser schuilt een boefje. Zo ook in Glen Willems. Al een tijd wist hij van een water, een verboden water, maar toch moest en zou hij hier één van de bewoners moeten strikken…

Voorjaar 2014, de temperaturen kruipen iets omhoog en al een tijdje spookt een nieuw water door mijn kop. Eén probleem: het water is niet zo ‘karpervissersvriendelijk’… De ‘groene brigade’ vinden de watervogels en alles wat boven de waterspiegel leeft belangrijker, dan hetgeen er onder zwemt.

Een goede voorbereiding is het halve werk

Toen ik in het donker aankwam om wat voer te water te laten werd de sector die ik ging bevissen nog eens grondig uitgepeild, ik had er het vorige jaar al sporadisch gevist met als gevolg dat een vismaat van mij de prijs voor mijn neus wegkaapte.

Na wat peilwerk vond ik wat ik wilde en voerde dan ook het langzaam aflopende talud aan. Ook voorzag ik nog een interresante plek aan de overkant van wat voer. Ik vermoedde dat de vissen hier zouden kunnen rondhangen als de paai in aantocht gaat komen.

Na dit ritueel een vijftal keer te hebben herhaald, besloot ik mijn eerste nachtje mee te pikken en na een korte tocht (met een minimum aan materiaal) lagen de hengels te water. De nacht ging geruisloos voorbij en net voor het duister begon plaats de maken voor het licht, kreeg ik een knaller van een run op mîjn linker hengel die pal voor mijn voeten gepositioneerd lag. Na een heftige dril kon in een wilde schub in het net sluiten, ik schatte de vis om en bij de 14 kg, en kreeg na een foto zijn vrijheid terug.

Een snelle pic met de zelfontspanner en deze schub mag weer zwemmen!

De daaropvolgende dagen voorzag ik de beide stekken van wat voer en ik ging dan ook met een grote verwachting de volgende visnacht in. Snel werden de hengels te water gelaten en vol verwachting werd de volgende nacht gevist. Over deze nacht kan ik kort zijn, het werd een blank! Bij het opruimen zag ik wel enkele vissen springen, dit duidde er duidelijk op dat de vissen actiever waren tijdens het licht dan tijdens de nacht..

Tijd rekken…

Zo gezegd zo gedaan, de volgende keer dat ik er zou vissen zou ik de sessie wat langer laten uitlopen door het risico te nemen om er tijdens het licht nog wat te blijven doorvissen. Tijdens een doordeweekse dag was ik al vroeg aan het desbetreffende water voor een verkenningsrondje rond de put, na halfweg te zijn kwam ik plots uit op een groep karpers die duidelijk paai neigingen vertoonden! Ik moest snel zijn als ik hier nog iets wou op de kant brengen en snel werd een hengel uit de auto gehaald en deze werd uiterst voorzichtig in de buurt van de vissen gebracht.

De montage bestond uit een chod rig met een roze CC Moore Hellraiser Pop-up Optical Illusion. Ik wist dat deze goed zou opvallen en zo een voorbij zwemmende vis toch even van zijn paaigedrag zou kunnen afleiden. Dat mijn tactiek werkte, werd snel duidelijk. Al na een kleine 10 min zag een een boeggolf op de plaats waar mijn rig gedropt werd waarna de Fox beetverklikker het uitschreeuwde.

In de winter kan een scherp chod-rigje het verschil maken.

Omdat het nog licht was toen ik de vis aan het drillen was, drilde ik de vis van tussen de bomen, waarbij dit het er zeker niet makkelijker op maakte aangezien het een heftige dril was. Toen ik toevallig naar de overkant keek, zag ik dat ik nauwlettend in de gaten werd gehouden door 2 mensen met de verrekijker op de neus gedrukt.

Ik wist al hoe laat het was en de kans dat ik hier nog weg zou geraken werd met de minuut kleiner aangezien dat de vis nog lang niet scheppensklaar was, hierdoor voerde ik de druk nog een beetje op in de hoop dat hij zou keren en mijn kant uiteindelijk zou uitzwemmen. Wonderwel na een kleine 15 minuten zag ik voor de eerste keer een flank de waterspiegel doorkruisen; het was een spiegel! Dit wil zeggen een goede vis, want hier zitten er namelijk maar een tweetal. Ik kon de vis in een welgemeende scheppingspoging netten en ik stopte de spiegel eventjes in een bewaarzak.

Op het randje…

De vis lag veilig en wel opgeborgen en in allerheil vluchtte ik weg tussen de struiken. Vanaf de overkant zag ik hoe de groene mannetjes heel het gebied uitkamden op zoek naar mij.

Een vangst die veel voeten in de aarde had.

Toen ze weg waren, keerde ik terug met weegschaal en statief om de vis op een gevoelige plaat te zetten, bij de weging bleek het om een mooie dertiger te gaan! Eentje die ik niet snel zou vergeten door de hectische toestand hier geweest. Ik liet bij deze deze dan ook het water voor wat het was en besloot pas in het late najaar terug te keren.

Wordt vervolgd!

Glenn Willems