Mei Maand = Vis Maand – Chris Vandenhaute

Onze Belgische vriend Chris Vandenhaute zag met lede ogen aan dat het maar geen voorjaar wilde worden. In zijn blog vertelt hij in over zijn belevenissen in Belgie en Frankrijk.

Open dagen, beurzen, pffff het was een lange winter!

Na een veel te lange winter en koud voorjaar met veel te veel beurzen (en opendeurdagen) zijn we aangekomen in de maand mei. Dankzij wat geklungel met disco pop-ups op chodrigs wist ik één visje te vangen in de tijd vóór deze meimaand. Ook de geplande maartse trip met mijn Engelse buddies en Gardner teamleden Rich en Ryan helaas moest ik afblazen wegens sneeuwval… jullie zullen dan ook wel begrijpen dat ik hard aan vissen toe ben!

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

De mei maand zou dus alles moeten goed maken en een echte vis maand worden. De veel te lange winter en het te koude voorjaar hadden mij geen goed gedaan, ik snakte naar milde temperaturen en krakend carbon. Het slechte weer had echter wél tot gevolg dat ik er op mijn werk keihard tegenaan ging en zo een berg overuren op mijn raster liet noteren! Waar slecht weer toch al niet goed voor is. Baas tevreden en ik tevreden. Wat mijn baas echter niet in de gaten had, was het feit dat ik al deze uren zou laten uitbetalen in visuren “fishcash” en in “quality time on the bank” in plaats van “money on the bank”!

Liever vrije tijd aan de waterkant dan ‘money op de bank’.

Vrije dagen besteden, best lastig!

Het in-de-sneeuw-gevallen-tripje met Rich en Ryan werd dan ook verschoven naar mei, alsook nog een tripje op Hollandse bodem! Eindelijk had ik tijd om in te gaan op de invatie van Bert Teuben en Koos Walters op eens op beiden heren hun plassen te vissen. Aangezien deze trip op ogenblik van schrijven nog steeds in de steigers staat, zal die sessie deel uit maken van een komend blog.

Wat ik tijdens mijn mei maand planning nog niet wist, was het feit dat mijn Nederlands maatje Peter Vlasveld ook nog zou aansturen op een gezamelijke sessie. Toen ik zijn mailtje las, krabte ik toch wel eens achter mijn oren (en niet in mijn haar, want dat laatste heb ik helaas niet meer). Peter en ik hadden het inderdaad eens over gehad tijdens de Zwolle show, hoe leuk het eens zou zijn om samen aan de waterkant te vertoeven. Maar je weet hoe zulke dingen gaan: er worden tal van plannen gesmeed, maar de uitvoering is door diverse reden niet altijd aan de orde. Niet zo bij de Peet, we zouden gaan vissen en ik zou mij er niet kunnen uitlullen. De agenda werd nog eens doorgenomen, het werk uurrooster en we kwamen beiden uit op het lange Hemelvaartweekend. Drie dagen samen vissen, helaas had ik geen water voor ogen waar ik met Peet naar toe zou trekken, aangezien de wateren die ik bevis op dit ogenblik van het jaar onderworpen zijn aan de gesloten tijd (15 april tot 1 juni) of dat er een nachtvis verbod van kracht is.

Er werd dan maar besloten om mijn thuiswater aan te pakken zijnde de Geraardsbergse Gavers, dit zou wel inhouden dat we overdag visten en na zonsondergang moesten slapen op de parking, aangezien er dan niemand meer op het domein aanwezig mag zijn. Peet kennende wist ik dat dit geen probleem zou zijn, van een beetje hard-core vissen is nog niemand gestorven. Ik besloot dan ook om een beetje te gaan voorvoeren met twee soorten boilies die mij het laatste jaar een berg grote vissen hebben opgeleverd zijn de KGB Tutti’s gemixt met de nieuwe Hydro’s. Deze combinatie van de twee soorten en in verschillende diameters heeft mij nog nooit in de steek gelaten. Om een lang verhaal kort te houden, werd het een onvergetelijke sessie met in totaal 32 vissen, ik ga het verhaal hier niet uit de doeken doen, aangezien Peet en ik er een gezamenlijk artikel gaan over schrijven, dus nog even geduld! Ook hebben we veel filmateriaal geschoten en dat ga je zeker terugzien op Karperfilmpjes.nl

Zou zij ook last hebben gehad van het stugge, koude voorjaar?

France

Ik spring dan maar enkele dagen verder, en ga over tot de sessie met mijn Gardner maten Rich en Ryan. De klei aan mijn laarzen was nog niet droog of ik stond alweer aan de oevers van een ander water. Dit keer over de grens aan een zandput in het Noorden van Frankrijk. Dit fraaie meer zou onze thuisbasis worden de komende dagen.

Deze sessie stond vooral in het teken van een ‘social one’, zoals de Engelsen dit zo mooi zeggen. Een gezellig samen zijn, een beetje ‘outdoor cooking’ en ‘chillen’, maar vergis je niet, ook tijdens zulke sessie’s moet er vis in het mandje komen. Mijn twee buddies hadden zondag al plaats genomen aan de oevers en ik zou hen pas op maandag vergezellen. Mijn jongste dochter Noor had namelijk nog een voetbaltoernooi, dat ik voor geen geld van de wereld wilde missen. Ik heb dan wel geen zoon, maar in de plaats kreeg ik een dochter die werkelijk bezeten is van het (voet)balletje. En, al zeg ik het zelf, ze is er nog verdomd goed in ook.

Een gezellig samenzijn aan een prachtig water!

Aangekomen aan de oevers was de begroeting hartelijk en het weerzien voelde gelijk vertrouwd. Rich en Ryan hadden hun eerste nachtje er al opzitten, helaas zonder vis. Aangezien het voor ons allen de eerste keer was op deze 12 hectare grote zandplas moesten de puzzelstukjes nog vallen. Ook het feit dat er geen boten werden toegelaten op deze plas, maakte het vinden van deze puzzelstukjes nog moeilijker.

Eén van de weinige Franse karpers!

Engelse tactieken werden dan maar bovengehaald en de marker en spod hengel draaiden overuren. Na wat ‘hard labour’ werd hier en daar toch wat geschikte stekjes gevonden om op te vissen. De weersomstandigheden waren ideaal: bewolkt met een lichte zuidwester. Ideaal! Afijn, dat dachten we toch maar het tegendeel bleek waar! Het werd een leuke driedaagse trip waarin we veel konden brainstormen over nieuwe end-tackle, Rich had wat materiaal meegenomen om te testen en er reviews over te schrijven voor een paar Engelse magazines. Tijd zat hiervoor want de karpers kwamen maar zeer beperkt langs. Uiteindelijk kwamen er drie stuks op de kant, maar geen beren. Geeft niet, want vis op de mat geeft altijd een goed gevoel! Het was heerlijk om weer buiten te zijn en samen bij te kletsen met mijn ‘soul mates’.

Op naar een volgend avontuur!

Tight lines,

Chris Vandenhaute