La Reine de France – Pieter van de Werfhorst
Het avonturieren door heel Europa heeft ‘Piet’ al veel bakken opgeleverd!
Het is april en alle grijze tinten worden vervangen door het magische groen. Het voorjaar staat voor de deur. Misschien wel één van de mooiste jaargetijden. De natuur ondergaat een ware transformatie. Vogels fluiten mooier dan ooit te voren, de fuut danst sierlijk op het water en alle eenden zijn op zoek naar een broedplek. Zelfs de prikkende meidoorn straalt liefde uit door haar bloemenpracht.
Meten is weten
Het voorjaar is een tijd waarin alles en iedereen weer gaat stralen. Mens en dier zie je gelukkig worden. Het is ook dé tijd om de gewichtige dames achter de schubben aan te zitten. Een eenvoudig jaargetijde is het echter niet! Het voelt weer heerlijk om buiten te kunnen lopen, maar op het moment dat je op twee meter diep de thermometer naar de bodem laat zakken, word je wakker geschud.
Ineens ben je een ervaring rijker en een illusie armer. Het water is nog maar achteneenhalve graad! Hoe vaak ik hier niet mijn hoofd aan heb gestoten is écht niet meer op één hand te tellen. Natuurlijk zou je op ondiep water in de volle zon een kans maken. Onderschat echter niet hoe passief de vis nog kan zijn. Waarschijnlijk azen ze maar enkele uren per dag.
Meter voor meter kan je de temperatuur opnemen.
Timing lijkt cruciaal, het is de rode draad tussen succes en mislukken. Een goede thermometer is een item wat je in het voorjaar eigenlijk niet mag missen. Ze zijn in diverse soorten verkrijgbaar: van hele dure meters die elke meter in de waterlaag opmeten tot goedkope, zinkende aquariameters, die overigens ook prima voldoen. Neem de tijd en meet regelmatig de temperatuur op.
Je zult zien dat met name in het vroege voorjaar de temperatuur in de luwte en in de zon wel twee graden warmer kan zijn dan op de windkant. Daarbij weten we dat het omslagpunt tussen vangen en blanken vaak rond de tien graden ligt. Bepaal hoe warm het water is aan de windkant en in de luwte. Houd ook rekening met de zon: op welke kant staat hij het langst te schijnen? Als je al deze zaken weet kun je een weloverwogen keuze maken. Je weet nu waar je heen moet!
Koninginnedag
Eind april, iedereen is in de ban van Koninginnedag. Voor mij is het al jaren geleden dat ik het in Nederland heb gevierd. Het is dé tijd om in het buitenland zo’n zwangere hangbuik te vangen. Zitten die er dan niet in Nederland? Zeker wel, maar het avontuur, de omgeving en de kans op een dikke spiegel is in Frankrijk gewoon vele malen groter.
Rustig cruise ik door het heuvelachtige landschap. De rit gaat richting het zuiden. Plan A is een aantal kleine wateren aanvoeren en deze stuk voor stuk afvissen. Plan B is terugrijden naar het midden van Frankrijk om daar op een bekend water achter een dikke dame aan te zitten. Het is verstandig om meerdere plannen te maken omdat je verrast kunt worden door de drukte aan de waterkant. Natuurlijk kun je er voor kiezen om aan te schuiven, mij lukt dit echter niet.
De groene paddenstoelen geven mij een claustrofobisch gevoel en dat ga ik liever uit de weg. Na ruim 1000 km komen we aan bij het gebied met de kleine putjes. Pfff, ze zijn nog kleiner dan we dachten. Laten we maar even doorrijden naar een ander water. Deze lijkt op Google Earth in ieder geval wat groter. Deze blijkt inderdaad groter, echter de teleurstelling ook! Het water zit tot de nok toe gevuld met vissers. Met Martijn wissel ik één blik en we begrijpen elkaar.
We rijden nog even naar het kleine putje terug en dan beslissen we wat we gaan doen. Lang hoeft er niet nagedacht te worden. Dit is te klein en daagt te weinig uit. We gaan terug naar de bekende gronden. Eenmaal aangekomen lijkt dit een goede keuze. Slechts één dagjesvisser als concurrentie. Dit biedt kansen!
De natuur lijkt hier ook beduidend verder ontwikkeld, alles is al groen. We hebben de weersites al weken bijgehouden. Met temperaturen van ruim achttien graden schatten we in dat de watertemperatuur hier al richting de vijftien graden zal gaan. Op verschillende dieptes meten we de watertemperatuur en gemiddeld is deze zestien graden. Ik denk dat we precies op tijd zijn.
Ik vermoed dat de vis tegen de paai aan zit. We gaan dus op zoek naar een stek waar zowel diep als ondiep gevist kan worden. De volgende criteria zijn voor ons van groot belang. Kan de vis hier paaien? Is er voldoende watervegetatie in de vorm van rietkragen, biezenvelden en dergelijke? De ondiepe stekken zijn vaak productiever omdat de mannetjes hier al gaan verzamelen.
De hoogzwangere vrouwtjes liggen vaak wat dieper en komen wanneer het paaispektakel begint, massaal de ondieptes op. De exacte watertemperatuur waarbij het paaifestijn gaat beginnen, is moeilijk te bepalen. Ik heb ervaren dat de karper begint met paaien als de watertemperatuur zo’n twee a drie dagen rond de achttien graden schommelt.
Aasvoorbereiding
Heeft de karper in het voorjaar behoefte aan eiwitten of koolhydraten? De aasdoktoren zijn er zelf nog niet helemaal over uit en laten er verschillende theorieën op los. Vergeleken met vismeelboilies zitten er minder eiwitten in een zoete birdfoodboilie, maar merkt de vis dat echt al voor de aasopname? Gezien de inspanning die geleverd gaat worden tijdens de paai is het te verklaren dat eiwitten belangrijk zijn voor het herstel van de vis. Of zou het er toch mee te maken hebben dat er in de natuur ook een explosie aan eiwitten vrij komt wanneer het water warmer wordt? Ik vind het lastig om hier conclusies aan te verbinden. Daarbij heb ik vaak in het voorjaar goede zaken gedaan op koolhydraatrijk aas.
Om niet in theorieën te verzanden kies ik er voor om twee verschillende boilies te mengen: een zoete koolhydraatboilie en een eiwitrijke vismeelboilie. Deze zijn prima door elkaar te vissen. Met een watertemperatuur van zestien graden durf ik per hengel wel een kilootje te voeren. Maar om er nu al acht kilo in te meppen is iets te veel van het goede.
We kiezen er voor om op te starten met tweeëneenhalve kilo verkruimeld aas en voegen hier vijf kilo hele boilies aan toe. Het is alsnog zeveneneenhalve kilo, echter zal de witvis zich ook voeden aan het boiliekruim en ligt er slechts vijf kilo boilies verspreid over acht hengels. De mix Garlic Robinred Fish en Sweet Scopex Cream moet het hier gaan doen. Om het nog attractiever te maken boosten we het met een flinke scheut Scopex-dip.
Boost je pop-ups met dip voor instant attractie!
De eerste nacht wordt er bewust niet gevist. Wel wordt er geslapen, en hoe! Een nacht overslaan door de lange reis breekt je toch wel op. In alle vroegte word ik wakker en geniet ik van het prachtige decor. Martijn is nog in diepe rust. Met mijn camera schiet ik enkele mooie beelden van de opkomende zon die de mistflarden tekent als een grijs rookgordijn. Fotografie is leuk maar ik ben hier om te vissen natuurlijk. Na een goede kop koffie worden de hengels klaargemaakt, onderlijnen geknoopt en stekken gezocht. Tegen de avond zijn we aan het vissen.
Het donker valt en het water komt tot leven. Er springt volop vis in de sector. Dat is goed nieuws! Rond twee uur ’s nachts meldt de eerste vis zich. Het is gelijk een vis van 15 kilo. Daar ben ik zeker blij mee. De rest van de nacht en ochtend levert nog een drietal vissen op waaronder een prachtige spiegel voor Martijn.
Wat een prachtige spiegel voor Martijn.
De strategie werkt en het lijkt ons zinvol weer een bucket met een kilo of acht te voeren. Ook besluiten we komende nacht niet te vissen! Dat klinkt misschien raar, maar daar is een reden voor. Je hebt maar een week om te vissen en dan sla je ook nog een nacht over! Mijn beweegreden is dat rust op de stekken je misschien de tweede nacht nóg meer vis kan opleveren. Druk en stress op de stek wil ik zoveel mogelijk vermijden.
La Reine de France
We vangen heel aardig, echter blijft die dikke dame nog uit. We weten dat er een aantal waanzinnige spiegels rondzwemmen op dit meer. Wat zouden we graag één van die toppers willen vangen. ‘La Reine de France’ betekent de Koningin van Frankrijk. Het schijnt dat er op het dit water een heuse koningin zwemt. Zij wordt beschouwd als ‘de mooiste’ uit de regio. Met een gewicht van ruim twintig kilo zou ik haar graag eens willen aanschouwen.
Genietend van een lekkere Côtes du Rhône zie ik in het schijnsel van mijn lamp, heel langzaam de top krom trekken. Het is één van de diepe hengels. Zou dit een dikke dame zijn? Gezien het grillige bodemverloop is het verstandig om met de boot de vis op te halen. Elk risico probeer je te vermijden. Minuten later ben ik al grappend aan het drillen en zeg ik tegen Martijn: “Ik ben de koningin aan het drillen.” Hij kan de humor er wel van in zien en roept: “Dat geluk heb jij ook nog.”
Het is pikdonker en ik heb nog geen schim van de vis kunnen zien. Het voelt in ieder geval goed aan! Het zal vast een betere vis zijn. Wat een krachtexplosies, keer op keer vliegen er meters lijn van mijn molen af. Uiteindelijk begin ik dan toch terrein te winnen. Enkele minuten later schep ik mijn trofee. Dit is een 20 kilo-vis, zeker weten. Ik til haar in alle rust op en word even stil. Ik kijk nog eens en roep dan: “Het is haar! Ik heb dé koningin in het net liggen!!!”
La Reine de France in haar volle glorie!
Wat er dan allemaal door je heen gaat is onbeschrijfelijk. Een schitterende vis gevangen in een prachtig decor. Genieten op en top!
Pieter van de Werfhorst
