Karper Stratego 2.0 West – Zuid/West
We schrijven over de eerste week van november. Ik had met Guido de afspraak staan om een weekje in Nederland te gaan vissen omdat de in eerste instantie geplande Frankrijk trip niet door kon gaan omdat ik mijn werk verloren ben. We hadden beiden in Nederland een goed lopende stek en zouden deze om beurten afvissen gecombineerd met een drie daagse sessie bij onze vrienden in Amsterdam. De eerste vierentwintig uur zouden we op mijn stek doorbrengen. Ik had de graffitibunker nog een extra weekend aangevoerd en zo doende kon ik hier nog een aller, aller laatste keer vissen. Dit keer in het gezelschap van Guido.
Bij aankomst viel meteen op dat er maaiwerkzaamheden plaatsvonden op een naburig water en hierdoor dreef er een lange groene sliert maaiafval over onze stekken. Na zes uurtjes vissen en daarin alles uit de kast te hebben gehaald dat in onze macht lag, moesten we concluderen dat dit niet een ideaal begin zou zijn van de visweek als we hier de nacht zouden doorvissen. We besloten om een korte nacht te vissen op Guido’s plek en zo de volgende ochtend vroeg richting Amsterdam te vertrekken. De nacht veranderende vlotjes in de ochtend en tijdens een bak verse koffie praten we na over de onverwachte blank. We zouden wat voer achterlaten op de stekken en zodoende hoopten we hier alsnog op een succesje als we uit Amsterdam terug kwamen. We zouden hier dan immers nog twee nachten vissen.
Na een kleine anderhalf uur rijden kwamen we aan op de stek in Amsterdam. Onze vrienden welke in eerste instantie zouden meevissen hadden beidden plots belangrijkere zaken welke hun aandacht vereiste. Wel hadden ze voor ons de stek geruime tijd van aas voorzien, ideaal voor ons want gezien de reis afstand konden we zelf niet voorvoeren. De stek lag er werkelijk fenomenaal bij, een flinke west- zuidwester wind beukte op de kant. Je kon ze gewoon ruiken die kerps het is gewoon geweldig om zo aan te komen op een stek. We zouden samen voeren, vissen en vangen dit betekent voor ons dat we alles samen doen en vis om vis vissen. We zetten eerst onze onderkomens op omdat de hevige wind ook enkele heftige regenbuien met zich meenam. Na wat geknoei met de haringen en scheerlijnen konden we beginnen met de hengels.
We kozen ervoor om met elke hengel een andere diepte te bevissen en wisselende afstanden uit de oever te pakken. Zodoende kunnen we snel en efficiënt bepalen wat de hotspots zijn en het maximale uit de drie dagen halen. We hoeven ons immers geen zorgen te maken dat één van de eigen hengels niet zou lopen, we vissen bij wijze van spreken allebei met vier hengels. De voerboot met dieptemeter kwam hier maximaal van pas en zorgde voor een gedetailleerd onderwaterbeeld. Tijdens het uitvaren van de eerste twee hengels diende zich de eerste vis al aan. Totaal onverwachts stond ik plots met een veel te kromme stok in de handen, vast! Kut. We wisten dat het risico bestond op deze stek en hadden naar ons idee het goede gedaan om dit te voorkomen. We namen ons verlies en zorgen dat alles nog beter voorbereid werd, een volgende aanbeet wilden we immers niet weer verspelen. Die volgende aanbeet liet een klein uur op zich wachten en resulteerde in een mooie hoge spiegel van Duitse makelarij. BAM!
De wind is de afgelopen uren aangewakkerd tot een matige storm. Alles wappert en klappert, en tijdens de snoeiharde windvlagen staat de tent zo strak dat ie bijna uit zijn naad scheurt. Een heuse najaarsstorm lijkt het wel. Gelukkig deert het de vissen allerminst en gaan ze volledig los op de voerstek. We hebben er helaas toch weer enkele verspeeld, maar Guido land later op de avond toch een leuk schubje.
Die nacht trekt de wind zo mogelijk nog harder aan en kan ik de slaap niet vatten. Alles fluit en tuut, zijn het de taken van de bomen niet dan zijn het onze piepers wel waar de wind vat op krijgt. De volgende ochtend ben ik gebroken, brak en op. Toch varen we in het eerste ochtend licht alles opnieuw uit om weer efficiënt gebruik te maken van de dag. Tijdens! dat uitvaren, giert er al een optonic. Na een korte en hevige dril land ik een goede schub die zich goed heeft vol gevreten op onze voerstek. De bollen van een Noordelijk gelegen aasfirma bevielen hem merkbaar uitstekend. Of is het de combinatie van mijn huisgemaakte stickmix met de bollen? Het boeit niet, we vangen.
De dag blijft tegen verwachting lang stil. Wel is het middags erg gezellig als onze Amsterdamse vrienden aankomen voor een gezellige babbel. Mensen als deze koester ik, eerlijk en oprecht, met het hart op precies de goede plek. Echte vrienden. Het is al namiddag als Guido een hengel kan pakken welke zijn aandacht vergt. De Amsterdammers enthousiast als ze zijn speculeren al over nog een spiegel. Ze zagen wat aan de dril, de uithalen, diepgaan, je kent het wellicht wel. En verdraait Guido trekt een prachtige hoge spiegel over het netkoord, een wilde en nog een mooie ook.
De trip is voor ons al geslaagd. Een watertemperatuur van om de tien graden, beukende windvlagen met regen en andere nattigheid en allebei twee vissen in de pocket. Het hadden er een paar meer kunnen zijn als het niet zo was dat we een gelijkwaardige hoeveelheid vissen verspeeld hadden. Die avond is het nog een poosje gezellig op de stek en dan is het tijd voor de Amsterdammers om te gaan. Ze worden de volgende ochtend weer vroeg op het werk verwacht en het weer word al hoe slechter deze avond. De wind neemt weer erg in kracht toe en bereikt weer stormachtige waarden.
Achteraf hoorden we dat het niet mee was gevallen om met de brommertjes veilig thuis te komen. Stelletje lefgozers!
Guido en ik kiezen eieren voor ons geld in dit natuurgeweld en lopen de haringen en scheerlijnen nog eens na alvorens we onze stretchers opzoeken. Ik kan de slaap wederom slecht vatten, in gedachten zie ik de grote tak die schuin boven mijn hoofd hangt al afknappen en mij vast op mijn stretcher pinnen. Toch dommel ik na een tijdje in, mijn vermoeidheid wint het van mijn onrust.
Aan het begin van de nacht als de wind op zijn hoogte punt is en daadwerkelijk stormkracht heeft bereikt krijgen we een aanbeet, het is Guido’s linker hengel maar het is mijn beurt. Na een vlotte dril zonder erg veel weerstand of moeilijke taferelen vermoede ik eerst een deftige brasem, of een klein schubje gehaakt te hebben. Echter was het niet zo dat Guido wel erg enthousiast werd toen in het licht van zijn hoofdlamp een aantal grote schubben zichtbaar werden tijdens het scheppen. Toen ik de vis zelf onder ogen kreeg ging ik ballistic. Ik heb gedanst en gezongen boven de gierende wind uit, helemaal dol werd ik. Zulk een prachtig beest maakte mijn schubbenjaar helemaal goed een spiegel al deze is er één uit duizenden.
Tijdens het fotograferen en de uurtjes daarna zat ik op een roze wolk. Deze vis is de kers op mijn toch al geweldige taart dit jaar.
Toen onze vrienden de vangst gemeld gekregen bleek het de target te zijn van één van hen, een vis die al vier jaar op zijn verlanglijst stond. Gelukkig pakte hij het erg sportief op en feliciteerde me hartelijk met de vangst. Voor hem was het positieve aan de vangst het teken van leven. Je weet immers maar nooit na vier jaar. Die nacht bleef het verder stil en de aansluitende ochtend ook, de lucht klaarde wat op die ochtend en zodoende konden we redelijk droog inpakken.
Tijdens de terug reis besloten we na goed overleg om geen gebruik te maken van de mogelijkheid om op Guido’s stek te gaan zitten. We zouden een nachtje bij de vrouw in bed kruipen en de volgende ochtend weer fris op pad gaan. We zouden sowieso de week uit vissen. Die volgende ochtend reden we voor dag en dauw langs ons geliefde kanaal, afvragend waar te gaan zitten reden we een veel te lange tijd besluiteloos rond. We hadden elk zo onze bedenkingen en aanknopingspunten hierdoor konden we geen passende stek voor ons samen vinden. We besloten hierdoor om wat te peilen en observaties uit te voeren. Het plan voor de winter is zo geboren, stekhoppen en bevestigingen bij elkaar vissen. Ik zal hieraan mijn komende blogs wijden, deze en mijn vorige blogs zijn te lezen op Karper Stratego.
Vangsúh,
Jeffrey Vrielink
www.karperstratego.blogspot.nl
