Drie BIZARRE vangsten van Mark Pansar I 2022
Spannende anekdotes, prachtige verhalen van jaloersmakende vangsten en avonturen waar de ‘karperpassie’ vanaf druipt. Daar zijn we bij de sympathieke Mark Pansar voor aan het juiste adres! Ook nu heeft hij een geweldig artikel voor ons geschreven die je in één adem uit wil lezen… Veel leesplezier!
Mark Pansar aan het woord: 2022, een jaar vol veranderingen, vol emoties maar ook een jaar vol vriendschap, een prachtige roadtrip met mijn zoon en een schitterend vangstjaar. Met dit laatste wil ik jullie in dit artikel meenemen naar mijn drie mooiste momenten én monumenten.
Pizza…
Half augustus vertrokken mijn zoon en ik op roadtrip door een deel van Frankrijk. Een trip die al geruime tijd gepland was. Mijn zoon is dan wel geen karpervisser, hij wilde gewoon het avontuur meemaken en dat heeft hij wel geweten. Het plan was om meerdere wateren te bevissen op elf dagen durende trip. Of we nu goed aan het vangen waren of aan het blanken, we hadden ons voorgenomen om maximaal drie dagen of nachten op een water te blijven en dan door te rijden naar het volgende water. Dat was het opzet van deze “tour de France”. Tijdens onze eerste echte halte, vielen we al meteen met onze gat in de boter. De trip was toen al geslaagd en we waren amper 72 uur onderweg.
Direct actie
Vol goede moed reden we verder en na een tegenslagje (het water was gesloten in deze periode), belandden we op het water waar we pas na het weekend wilden uitpakken. Nu goed, je weet nooit waar je soms terecht komt en al zeker niet als je puur openbaar gaat vissen. Na een zeer korte nachtrust, komen we tegen vier uur in de ochtend aan op het water. Het is al behoorlijk druk en onze beoogde stek ligt er verlaten bij. Die eerste dag krijgen we een aantal aanbeten, waaronder gelijk één van de topvissen van het water. Mega blij uiteraard! Tegen valavond, voordat we het terrein verlaten, beslissen we (net als gisteren) om nog een andere zone mee aan te voeren in dat gebied. Puur op gevoel alsook de diepte speelde hierin een cruciale rol.
Het is klokslag vier uur als de wekker weer gaat. In no-time zitten we in de auto. Ditmaal gaat alles veel sneller en net voor zonsopgang liggen de hengels “spot on”. Tegen de middag zijn we al twee mooie vissen rijker en lunchen we. De laatste hap is nog maar net achter onze kiezen als we een lichte zakker krijgen. Ik trek wat aan de lijn en bemerk dat de lijn blijft komen zonder enige weerstand. Ik neem de hengel op en draai bij totdat ik enige weerstand voel. Vervolgens spring ik in de boot en in standje vijf van de elektromotor klief ik door de hoge golven. Het duurt niet lang vooraleer ik een eerste maal mijn opponent zie. Meteen is het duidelijk voor mij dat het om “Pizza” oftewel “Numéro huit” gaat. Hét boegbeeld van het water!
‘Icoon der Alpen’
Na een matige dril ligt ze aan het oppervlak en keer ik me nog een laatste keer door de golven vooraleer ik haar over het netkoord kan tillen. Ik bal de vuist naar mijn zoon en net als gisteren weet hij van ver dat het om een kolossale vis gaat. Wat een uniek moment voor ons beiden én nadat het icoon der Alpen terug gaat, zegt mijn zoon: “Wat een roadtrip, wat een plezier beleef ik!” Geloof me vrij mensen, “dit doet wel iets met een vader!”
Een nieuwe start
Het is begin september, de week na de terugkomst van onze roadtrip, als ik start op een afgraving. Een prachtig stukje natuur met een al even mooi bestand. Dit bestand heeft als klap op de vuurpijl ook nog eens drie echt grote vissen. Mega interessant dus! Ik heb me voorgenomen om alvast te proberen om er eentje van te vangen tijdens de komende maanden. Stiekem hoop ik op twee van deze giganten en dan liefst ook nog “De Grote Schub”. Eentje uit de duizend en qua schoonheid amper te evenaren. Althans dat is hoe ik erover denk en puur een persoonlijke mening. De eerste weken loopt het alvast aardig maar voorlopig nog geen spoor van “De Drie Musketiers”. Toch weet ik tijdens iedere sessie één of meerdere vissen te vangen. Dus met een tevreden gevoel ga ik oktober in.
Aan de vooravond van de nieuwe maand arriveer ik in de late namiddag aan het water. Snel alles op de boot laden en varen! Ik ben best wel wat gespannen want morgen ga ik officieel aan de slag bij Fox International en CC Moore. Twee mooie uitdagingen bij merken die al jaren garant staan voor kwaliteit. De nacht verloopt rustig en voor het ochtendgloren zit ik al aan de koffie.
Uit het niets komen er een paar bliepjes uit mijn beetmelder gevolgd door een korte run. Ik grijp de hengel uit de steun en stap in de boot. Na luttele minuten zie ik mijn opponent voor het eerst. Een prachtig, langgerekte schub is mijn deel en tevreden vaar ik terug. Mijn telefoon staat niet stil aan belletjes en berichten, want het nieuws is zo pas bekendgemaakt. Altijd leuk om (gemeende) felicitaties te krijgen van mensen die je een nieuwe start gunnen. Na het terug inleggen van de hengel, zet ik alles klaar om de vis te fotograferen.
‘Een musketier…’
Net voordat ik de sling uit het water wil hijsen, krijg ik een snelle zakker op een andere hengel. Het duurt eventjes voordat ik contact heb met de karper maar als dit eenmaal gebeurt, begeef ik me in de boot. Veel moet ik niet meer varen want ze heeft al zoveel terug gezwommen dat ze bijna in de obstakels zit in de eigen kant. Bizar! Ik weet haar toch in het open water te houden en ineens zie ik een enorme grote spiegel onder de boot doorzwemmen. Yes, denk ik bij mezelf! Het is één van de drie.
De dril verloopt vlekkeloos en niet veel later duw ik het net onder haar. Ik bal de vuist want ineens, op een wel zéér speciale dag, is de missie geslaagd. Een uurtje later komt Ruud langs en we zetten beide vissen op de gevoelige plaat. Een dag om nooit meer te vergeten…
Dé target!
Een paar weken na het vangen van de eerste musketier, weet ik ook de tweede grote spiegel te vangen. En dus blijft er nog “ééntje” over. Die “ééntje” is niet zomaar “ééntje”! Het is voor mij één van de mooiste schubs die ons kikkerlandje telt en daarbij ook een zeer moeilijke klant. Doch is mijn motivatie hoog om haar dit jaar nog te vangen.
Week na week weet ik mooie vissen te vangen en ik weet dan ook telkens grotere vissen af te vinken uit het lijstje. Enkel “Zij” blijft half november nog over. De derde week van november sta ik, naar mijn gevoel, voor DE week. Ik hou nauwlettend het weerbeeld in de gaten en bemerk dat er een bepaalde nacht is dat de luchtdruk een enorme gedaanteverandering maakt. Die nacht, die sessie staat “geboekt”. Ook al is het een nacht die ik normalerwijze (zaterdagnacht) nooit vis. Dit keer dus wel want ik heb een zéér sterk vermoeden dat het D-day kan gaan worden.
In dezelfde week weet ik, voor de zogezegde D-day, nog drie vissen te verschalken. De aangevoerde plaatsten met Odyssey XXX zijn dus weeral geheel afgeroomd. Een aas dat de vissen enorm weten te appreciëren als je er een voercampagne mee kan opstarten. Ze blijven gewoon terugkomen en dat geeft me alleszins enorm veel vertrouwen.
D-Day!
Het is zaterdagnamiddag als ik aan het water arriveer. Lichtjes gespannen laad ik de boot vol en voel de ‘vibes’ in mijn lichaam. Terwijl ik aan het overvaren ben, bel ik nog even met een goede vriend. Ik geef hem mee dat het morgenvroeg (tussen negen uur en half tien) weleens “kassa” kan zijn. Heel bizar want met dit gegeven loop ik al de ganse week in mijn hoofd.
De nacht valt en tot diep in de nacht blijf ik wakker. Klokslag zeven uur komen er drie bliepjes uit mijn hoogst gevoelige RX+ gevolgd door een oplopende toon. Ik neem de hengel ter handen en begeef me onmiddellijk (via de boot) naar de plek des onheil. Eenmaal boven mijn opponent, voel ik het meteen. Het is haar! Het logge gewicht en het nauwelijks aftrekken van lijn, is me door vorige vangers meegegeven. Dus het kan bijna niet anders dan dat “Zij” het is.
“Dus het kan bijna niet anders dan dat “Zij” het is…”
Beetje bij beetje wordt ze moe en na 25 minuten komen er gigantisch grote luchtbellen naar boven. Nog nooit heb ik er één van deze omvang gezien. Onvoorstelbaar! Daar is ze dan … bij de tweede keer dat ik haar aanschouw, steek ik het netkoord onder het gigantische lijf in. Ik shake, ik tril en sla een kreet over het water. Wát een schub, wat een ongelooflijk knappe vis.
Ik kan mijn ogen niet van haar afhouden en blijf nog een kwartiertje dobberen op het water. De adrenaline giert en ik bel een aantal goede vrienden uit hun bed om mijn emoties te kunnen delen. Het verdict van het gewicht ligt in de lijn van wat ik verwachtte maar geloof me, dit is niet belangrijk! De schoonheid daarentegen wel. Als ik later de fantastische beelden onder mijn neus krijg van de fotograaf dan kan ik maar één ding zeggen: ”WOW!!”
Op naar 2023! Dat staat bol van uitdagingen, avonturen en hopelijk kan ik “THE target van 2023” ook met jullie delen.
Tot ziens!
Mark Pansar
Mark is een rasechte, bloedfanatieke karpervisser van wie je de geweldige ‘carpy’ platen en spraakmakende vangsten absoluut niet wilt missen! Volg hem daarom op Instagram en Facebook en vergeet zeker niet een kijkje te nemen op de website van CC Moore!
