De Rode Draad – Alpe d’HuZes – Jeroen Neef
Een aangrijpende en emotionele blog van KSN-er Jeroen Neef. Kanker komt (helaas) dichtbij in zijn leven voor en in deze blog roept hij op te doneren aan het goede doel…
Hoi mannen, zoals waarschijnlijk wel bekend blog ik al een tijdje niet meer, ik heb het schrijven voor mijn eerste liefde weer opgepakt. En dat is De Karperstudiegroep, ook al dragen ze nu een andere naam ik noem het nu die ene keer nog maar even zo want ik weet niet beter. Via die club leerde ik Wijnand van Hemert kennen en later ook zijn beste maatje Mic (Michel van Druten). Met alle twee kan ik enorm goed opschieten en ook mijn trouwe vriend Danny den Buitelaar is gaandeweg goed bevriend met hun geraakt. Het zijn beide rasvissers van het eerste uur en ik heb al een aantal mooie momenten met hun mogen beleven…
Zo zaten Danny en Mic vorig jaar samen te vissen op 30 december, Wijnand kwam kijken met een plu en stretcher zodat hij een biertje kon drinken. Even een kilometer of 80 rijden om te gaan kijken, prachtig! Ik hoefde een stuk minder ver en met zijn vieren stonden we in de stille donkere nacht met een fles bier te kijken naar het vuurwerk wat hier en daar de lucht kleurde. “Weer eens wat anders als onweer.” Al snel kwam de vis aan het woord die zowel Wijnand en ik al hadden gevangen. Voor Danny en Mic was dit dé vis die ze ooit nog een wilden vangen en zo lulden we de avond vol. Ook dit soort momenten vallen bij onder ‘vangsten’, namelijk de vangst van een mooie herinnering!
Vriendschap, een bijzonder goed. Zéker als jij en je maten allemaal gezond zijn..!
Nog zo’n gouden moment was het afgelopen najaar toen ik bij Mic op bezoek was, het was de eerste koude nacht en de lucht was helder. Normaal gesproken niet echt lekker visweer maar zo in het najaar wil zo’n eerste koude nacht nog wel eens goed zijn. We hadden beide echt sterk het gevoel dat Mic vis ging vangen. Ik had een pan vers gemaakte soep meegenomen voor Mic die hij zo het ruim in kieperde. “Komt goed uit man, ik had eigenlijk te weinig eten bij”, zei hij dankbaar. We dronken een paar pilsjes en toen besloot ik te gaan. En in die tijd ving hij 2 brasems. Beide zaten we vol van verwachting want die witvis beten was natuurlijk een goed teken. Ik zei tegen hem, “je kunt me bellen voor foto’s want ik ben gewoon bereikbaar.” Voor ik wegging gaven we elkaar een stevige hand en zei ik: “ik zie je morgenochtend wel!” Thuis keek ik nog even Studio sport en omdat ik al even van het gouden amber geproefd had pakte ik er nog een paar, even nog een trappist erbij, hoppa! Toen was het 00:45 en ging ineens de telefoon. Ik nam op en daar aan de andere kant hing Mic, helemaal uit zijn kanarie te gaan. “IK HEB HAAR!!!”
De dag erna ging ik ’s ochtends vroeg zijn kant op om foto’s maken. Ryan, de middelste van mijn 3 jongens, was ook al wakker en wilde dolgraag mee. Hij heeft het visvirus ook flink te pakken maar hij is nog te jong om te beseffen wat de ‘waarde’ is van een vangst als deze.
Bij aankomst aan het water worden de handen geschud en schieten we een flink aantal foto’s van deze Hollandse schone! Missie volbracht!
Wauw, wát een mega brute vis!
Dit zijn mooie momenten mannen, weten jullie het nog? Mic is diegene in het midden, Danny steekt zoals normaal overal boven uit en Wijnand zit links. Mic jongen het is je gegund! Mijn kleine held Ryan kijkt toe, weet hij veel wat er voor monument voor zijn neus ligt…
Nieuwe missie
Mic zou Mic niet zijn als hij niet al een nieuwe uitdaging klaar had liggen en die uitdaging is wel even iets anders als stil achter je stokken zitten. Voor de tweede keer gaat Mic namelijk de Alpe d’Huez opfietsen om geld in te zamelen voor de kankerbestrijding. Nu hebben we allemaal wel ervaringen met kanker én de ellende die dat met zich mee brengt. De één iets verder maar anderen ook heel dichtbij, te dichtbij. Denk maar eens aan het verhaal van Joery van de Beek wat in de nieuwste Monkey Climber magazine staat. Kippenvel!
Jaren geleden is er ooit een uitzending op tv geweest van het programma ‘De laatste wens’ (of zoiets). Het ging over ene Thomas Koppes en zijn laatste wens was om nog één keer te gaan vissen… Een jaar of twee later leerde ik Joery kennen en hoorde ik dat het zijn maatje was. Jezus man dat kun je je toch niet voorstellen. Ik weet nog goed dat ik die uitzending zat te kijken en omdat het een karpervisser was keek ik toen met hele andere ogen naar die uitzending. Toen ik later het verhaal erachter hoorde van Joery greep dat me erg aan. Ik heb natuurlijk Danny als trouwe maat en zijn broertje Wesley is ook twee keer ziek geweest en heeft de angst om dood te gaan meermaals gehad. Gelukkig leeft hij nog en ik mag toch hopen dat hij zijn portie gehad heeft nu.
In het boek ‘A merry old dance’ van Micky Gray schrijft, de overigens knettergekke, Micky over het verlies van één van zijn beste vismaatjes aan die kloteziekte. En nu op dit moment ligt de vrouw van een collega van mij te wachten op de grote oversteek. Babette gaat zeer binnenkort ook aan de grote reis beginnen en laat een dochtertje achter van een jaar of 5-6. Papa Gabriel zal ook een zeer moeilijke tijd tegemoet gaan. 8 jaar lang zijn ze al aan het knokken en wat een heerlijk huwelijk van 2 jonge mensen zou moeten zijn wordt zo uit elkaar gerukt. Elke keer als ik het maatvoerders kantoortje binnen loop en ik zie de tekeningen hangen die zijn dochtertje voor papa gemaakt heeft… Tja, wat moet je daar nu van zeggen. Ik ben ook papa en ik word daar heel stil van. Dan denk ik “Meid, ik hoop dat je het een plekje kunt geven en ik hoop dat papa de kracht heeft om je aan de hand te nemen en je mee te nemen door het leven heen. Ondanks het grote verlies.”
Dus voor Thomas, die nu hopelijk ergens achter zijn hengels zit samen met Macca het maatje van Micky Gray. Voor Babette die nu haar bed niet meer uit kan en het gevecht nu écht aan het verliezen is. Voor Gabriel en die kleine meid die achterblijven. En voor alle andere horror verhalen die je overal om je heen hoort door die kloteziekte wil ik jullie vragen om mijn maatje Mic en zijn team te steunen. Karperwereld online heeft een groot bereik en dus verwacht ik wel wat van jullie. Mic heeft het al eerder geflikt om 6 keer die berg op te jassen en met wat extra steun word de drang om door te douwen alleen maar groter. Dus Mic jongen, ook al moet je, je stuur doormidden bijten: “gas op die lollie!” Maar ik ken je maat, dat doe je toch wel.
Nu is het jullie beurt! Ook al is het maar 1 euro: DOE MEE want later is een groot deel van de mensen die dit lezen óók de klos. Dus ookal doe je het niet voor een ander, wees dan een egoïstische klootzak en doe het dan voor je eigen toekomst!
Sponsor die jongens!
Jeroen Neef
Lees hieronder de motivatie van de maat van Jeroen:
Ik ben Michel van Druten, 28 jaar oud en woonachtig in Spijkenisse. Waarom benader ik u..? Op 6 juni 2013 ga ik wederom met mijn team Bikers Passion proberen om per persoon 6x de Alpe d’Huez op 1 dag te gaan beklimmen. Dit alles voor de stichting Alpe d’HuZes om zoveel mogelijk sponsorgeld binnen te halen. Dit ga ik doen op de racefiets.
Waarom doen we dit?
Iedereen kent wel iemand in zijn naaste familie,vriendenkring of collega die te maken heeft of heeft gehad met kanker. Alpe d’HuZes zet zich ervoor in dat de strijd tegen kanker uiteindelijk wordt gewonnen. Dat kanker niet meer als een dodelijke ziekte, maar als een chronische ziekte kan worden gezien.
Hierbij heb ik uw steun hard nodig. Via mijn actiepagina kunt u onze inspanningen bijhouden. Op deze actiepagina kunt u o.a. ons doel, teamacties en blog bekijken. We willen onze sponsoren zo veel mogelijk op de hoogte houden van trainingen sponsoropbrengsten e.d. via deze actiepagina is alles te bekijken.
Op deze pagina vind u ook de knop “steun mij” via deze link kunt u mij een teamlid of het team sponsoren. Dit kan particulier en als bedrijf. Verder heeft u de optie om een bedrag te sponsoren of per beklimming te sponsoren. Dit kan heel simpel met IDEAL of eenmalige machtiging. Werkelijk alles is welkom, elke euro is er 1. Voor bedrijven die bedragen boven de €500 willen sponsoren kunnen gebruik maken van diverse sponsormogenlijkheden. Zie hiervoor de sponsortabel voor bedrijven.
Wat is Alpe d’HuZes?
Alpe d’HuZes is een actie waarbij fietsers, alleen of in een team, geld bijeen fietsen waarmee zij een bijdrage leveren aan de strijd tegen de gevolgen van kanker. Op één dag wordt getracht zes maal de legendarische Alpe d’Huez beklommen. Een bijna onmogelijke opgave. Toch lukte het in de jaren 2006 tot en met 2012 al heel veel deelnemers, zelfs een aantal (ex-)kankerpatiënten. In 2012 werd een recordbedrag van meer dan 32,2 miljoen Euro opgehaald. Maar Alpe d’HuZes is nog veel meer dan dat!
Alpe d’HuZes en haar Missie
Alpe d’HuZes zet zich ervoor in dat de strijd tegen kanker uiteindelijk wordt gewonnen. Dat kanker niet meer als een dodelijke ziekte, maar als een chronische ziekte kan worden gezien. Klik hier en lees alles over de visie en missie van Alpe d’HuZes.
Alpe d’HuZes en haar Anti-strijkstokbeleid
Alpe d’HuZes hanteert een strikt anti-strijkstok beleid. Alleen daardoor kunnen we garanderen dat 100% van het ingezamelde geld ook daadwerkelijk ten goede komt aan het onderzoek naar de bestrijding en preventie van kanker. Klik hier en lees de impact van het Alpe d’HuZes Anti-strijkstokbeleid.
Waar gaat uw geld naar toe?
Het KWF Alpe d’HuZes fonds wordt voor verschillende doelen gebruikt, hier een overzicht van de bestedingsdoelen en nogmaals, al uw geld gaat hier naar toe, we gebruiken niets van uw geld om het evenement zelf te organiseren. Dat wordt allemaal door de deelnemers en de vrijwilligers zelf gedragen.
Ik hoop dat ik u enthousiast heb kunnen maken om mijn team te sponsoren om de strijd tegen kanker uit te bannen. Mocht u nog vragen hebben dan kunt u contact met mij opnemen via de mail en/of actiesite.
Namens Team Bikers Passion,
