De magische 20 kilo grens: het begin van een nieuw hoofdstuk voor Pim Verlaan

Soms zit het tegen… maar soms zit het ook mee! Na een moeilijke periode weet Pim eindelijk een BAK van een vis te vangen, voor hem de afsluiting van hoofdstuk één en het begin van een nieuwe. In deze update neemt hij jullie mee naar de sessie die hem altijd zal bijblijven, lees dus snel verder en haal hier jouw motivatie uit!

‘Dikke vis-perikelen’

Pim Verlaan aan het woord: Dit verhaal gaat over het einde van een hoofdstuk, maar zeker ook het begin van een nieuwe! Na 25 jaar gericht op karper te hebben gevist was daar vorig weekend eindelijk die lang verwachte en felbegeerde 20 kilo vis. Ondanks vele trips naar het Franse land en sessies op Nederlandse bodem, was het mij tot op heden niet gelukt om die magische grens van 20 kilo over te gaan. Meerdere vissen van 18 en 19 kilo kwamen zowel in Nederland als in Frankrijk mijn net in glijden. Maar die éne, echte dikke bak ontbrak nog in mijn
fotogalerij… tot afgelopen weekend.

Vrouwlief had zowaar iets gepland, waardoor ik een extra nachtje kon gaan vissen. Deze kans liet ik natuurlijk niet voorbijgaan en binnen no-time was mijn vismaatje Peter ook op de hoogte gebracht om een extra nacht te pakken deze week. Normaliter vissen we iedere week van dinsdag op woensdag en nu konden we de vrijdag op zaterdag als extra nacht pakken. De dinsdag moest Peter helaas verstek laten gaan in verband met werk en ben ik alleen op een putje in de buurt gaan vissen. Deze nacht had ik een prima resultaat van drie vissen tot 11 kilo.

Ik wist toen nog niet wat het plan zou gaan worden voor de vrijdag. Toen ik die donderdag in de dierenspeciaalzaak van mijn maatje Ronald was, vertelde hij mij dat de vissen van een bepaald water op dat moment richting de paaigebieden trokken en gevangen werden.

Het moest een keer gaan gebeuren.

Dit was de informatie die ik nodig had. In de auto, op weg terug naar huis werd er gelijk gebeld met Peter: “Jo, maatje, ik heb een plan voor vrijdag. De vissen trekken de paaigebieden in, we moeten nu toeslaan!” Het afgelopen najaar hebben we negen nachten samen geblankt op dit water, dus het moest een keer gaan gebeuren.

Dit is hét moment

Het is inmiddels vrijdagavond en ik ben zo rond de klok van acht bij het water. Er zit maar één andere visser, dus we hebben genoeg opties hoe we de vissen kunnen onderscheppen. Ikzelf kan de keuze niet maken en wacht tot Peter er ook is. Hij is wat later omdat hij de kinderen nog moet voorzien van snoep tijdens de laatste ronde van de avondvierdaagse. Als hij arriveert is het plan snel gemaakt en kunnen de hengels klaargemaakt worden. Binnen het uur liggen er al drie ‘platte’ op de kant en dit voorspelt weinig goeds voor de nachtrust. Ook de werkzaamheden aan het spoor doen hier niet goed aan.

Half slapend hoor ik opeens mijn ontvanger het uitgillen. Ik pak de hengel op en kan de vis niet blokken. Voor mijn gevoel gaat de vis vol het riet in. Na drie keer roepen komt ook ‘Peet’ zijn tent uit om te helpen deze vis veilig in het net te krijgen. Na een paar minuten zeg ik: “het is denk een kleintje, het lijkt of hij vast zit in het riet.” Terwijl ik dat zeg, bedenk ik mezelf dat ik met gevlochten lijn vis en helemaal geen geschuur voel van riet of iets dergelijks. Toch blijf ik erbij dat het een kleine vis is.. totdat Peter een schim ziet en zegt: “Pim, dit is serieus geen kleintje.”

“Pim, dit is serieus geen kleintje!”

Een euforisch einde na een moeilijke tijd

Kort daarna glijdt er een volle dame over het netkoord. Bij het zien van de vis op de mat, besef ik dat dit weleens dé vis kan zijn. De vis waar ik al jaren naar verlang en waar mijn vrouw al jaren hoofdpijn van krijgt omdat ik maar blijf roepen: “ik wil die 20 kilo vis vangen!” Bij het wegen durf ik niet te kijken en de eerste woorden die Peter zegt, komen niet helemaal binnen. “Ik kan je alvast feliciteren maat, maar houdt de klok even stil.” Daarna zegt hij: “T*ring, 21,2 kilo gek!” Op dat moment kan ik het niet geloven en nemen de emoties de overhand. Deze vis, deze ongelooflijk mooie, geweldige, dikke vis waar ik al jaren naar hunker, ligt daar dan.

In een flits komen de slechte tijden van afgelopen 2,5 jaar voorbij. Ik durf te zeggen dat het niet makkelijk is geweest voor mij en mijn gezin. Mijn gezondheid heeft ons zwaar op de proef gesteld. Deze vis voelt dan ook als een echte beloning. Een echte afsluiting. Want het laatste half jaar gaat het dan ook een stuk beter met mijn gezondheid. Deze vis zie ik dan ook als het einde van een moeilijke periode. Als het einde van een visser zonder 20 kilo vis.

Een nieuw begin van een avontuur

Het einde van een slechte periode. Het is zeker niet het einde van een fanatieke visser. Ik zal blijven genieten van het karpervissen en alles daaromheen. Voor mij is het dus niet het einde, maar het begin van een mooi nieuw moment in mijn leven. Eentje waarvan ik nog heel lang zal nagenieten! Eentje die vraagt om meer van deze momenten en mooie vissen, want wat is onze hobby toch een prachtige beleving!

Ik sluit af met de volgende woorden: ‘Ga niet opzoek naar geluk, beproef je geluk. En als het geluk aan je zijde is, proef dan de zoete smaak en geniet!

Pim Verlaan

Zo zie je maar: “stop nooit en blijf doorgaan!”. Ooit komt daar het moment dat je die éne vis vangt waar je op zoek naar bent. Uiteraard kunnen de handige tips die je vindt op de KWO Community hier wel aan bijdragen.