Brabo’s in the Bush – deel 7

Lees ook de voorgaande delen van Daan en Sjoerd:

Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Deel 5
Deel 6

Daan vertelt over de lange augustustrip:

Water een

Nou mag ik verder vertellen over onze augustus sessie, maar eerst wil ik even wat duidelijk maken aan Sjoerd. Hij vertelt in het begin, dat de as van de auto het gehouden heeft. Nou de garage was het daar, thuis aangekomen, toch niet helemaal mee eens. Bij de APK-keuring bleek niet alles meer zoals het hoort te zijn. Een hoge rekening, waarvan je minstens vijf keer naar een betaalwater zou kunnen gaan, later en hij rijdt weer als een zonnetje.

Letterlijk en nu ook figuurlijk Brabo’s in the Bush!

Maar laat ik daar niet teveel over uitwijken, het gaat tenslotte om het vissen. We hebben de laatste nachten heerlijk gevangen en terwijl we aan het slachten waren voerde Sjoerd elke dag vijf kilo op water een. Het is acht augustus wanneer we besluiten te verkassen naar water een, de teller staat inmiddels op 46 vissen. Maar vanaf vandaag gaan we volgas voor water een, hier willen we allebei meer over weten. Om onze kansen te vergroten besluiten we om een stuk te gaan bevissen waar waarschijnlijk zelden gevist is. De stek is zeer moeilijk bereikbaar, maar dat hebben we er wel voor over.
We laden op een makkelijk bereikbaar stuk van het water de boten in en vanaf daar zal Sjoerd naar de stek varen. Ik stap in de auto en cross met de auto naar de stek toe, natuurlijk een stuk sneller als Buijks. Ik parkeer de auto in de bosjes en ga met mijn snoeischaar op pad. Een tijdje later heb ik na een fikse boswandeling een klein stekje opengeknipt waar we ons ding kunnen gaan doen. Na een tijdje zie ik Sjoerd aan komen varen met de zooi in de boot. Het opbouwen kan beginnen.

De stek is alleen niet voor de lamste mensen weggelegd. Zoals je op de foto kan zien is er net genoeg ruimte voor een tent, maar daar blijft het dan ook bij. De tocht naar de hengels is overdag al lastig en dan staat er niet eens een pieper te schreeuwen. Eerst moeten we naar beneden glijden over een verticaal talud. Na dit talud begint direct het water tot borsthoogte. Vanuit dit diepe gedeelte moeten we nog een kleine vijftien meter over een ondiep gedeelte lopen. Op het ondiepe gedeelte staan de rodpod’s.

Op het ondiepe gedeelte staan de rodpodjes.

Bij een aanbeet zal het nachts een complete chaos worden, maar dat zien we dan allemaal wel weer. Zoals altijd proberen we de lijndruk beperkt te houden en varen we maar vier hengels uit. Omdat het water verschrikkelijk helder is doen we over het plaatsen van de rigs al snel vier uur. Alles kunnen we zien, door middel van sliders en toplood kunnen we de lijn helemaal weg werken. Het duurt wel langer dan normaal, maar met de snorkel op de kop is het een mooi werkje om alles perfect te leggen. Het vertrouwen is dan ook groot als we avonds een Kronenbourg opendraaien. We voeren de gehele sector beperkt aan met zo’n drie kilo boillies, dit hebben we met het voorvoeren tenslotte ook gedaan.

Stekken zoeken…

Onvergetelijke momenten…

De eerste aanbeet is er een die ik de rest van mijn leven niet meer ga vergeten. Rond half tien krijg ik een run op de meest rechtse hengel die zo’n tien meter van een kommetje ligt. Sjoerd springt in het water en rent naar de hengel, ik volg hem direct. Hij slaat de hengel aan en geeft hem over, het gevecht met één van de onderwaterbewoners is begonnen. De vis is alleen nog niet gestopt met zwemmen en de hengel gaat helemaal krom. We stappen in de boot en varen achter de vis aan. De karper heeft de kom weten te bereiken en dat is iets wat we wilden voorkomen. We komen bij de kom aan en vanuit de boot volgen we de lijn, deze is dwars door een wierveld gelopen en lijkt de takken in te verdwijnen. De lijn wordt uit het wier getrokken en we komen tot de schrikbarende conclusie dat de vis inderdaad de takken in is gezwommen.

Ik geef de hengel over aan Sjoerd en spring uit de boot, deze vis wil ik na al de moeite die we dit jaar in dit water hebben gestoken niet verspelen. Gelukkig is het hier niet diep en kan ik na wat takken afgebroken te hebben een spiegelkarper zien liggen. De vis ligt rustig tussen de takken. Ik denk bij mezelf hoe ik dit ga oplossen. Ik besluit met het schepnet de takkenbos in te kruipen om zo hopelijk de vis op de een of andere manier te kunnen scheppen. Nadat ik weer een hoop takken heb afgebroken begint de vis te zwemmen. Wat een kracht heeft die vis. Hij koerst vanuit de bossen dwars door een wierveld en verdwijnt dan uit ons zicht. De kom ligt helemaal vol met wier en ik besluit om naar de plek te zwemmen waar de vis de takkenbos verliet.

Het duurt lang en Sjoerd roept of hij moet komen helpen, maar ik schreeuw terug dat het allemaal wel gaat lukken. Op de plek aangekomen begin ik te voelen naar de lijn. Deze heb ik snel gevonden en ik zie de vis tien meter verderop in een wierveld kolken. De vis zit er nog aan, nu moet die snel geland gaan worden anders gaat het fout.

Het begint ondertussen donker te worden en tussen zo’n dik pak wier en takken voel ik me niet helemaal op mijn gemak. Met de hand probeer ik de vis te lokaliseren en voel ik zijn flank. Verderop begint Sjoerd weer te roepen of hij moet komen met een schepnet. Ik heb alleen een net zonder stok bij me. Ik hoop de vis in het net te schuiven samen met een hele hoop wier. Omdat het complete chaos is roep ik tegen Sjoerd dat hij daar moet blijven en de vriendschap is op dit moment ver te zoeken.
Ik kom nog net met mijn hoofd boven het wier uit en de staart van de vis bevind zich recht voor me. Ik probeer het net onder de vis te krijgen, alleen door het vele wier is dit onbegonnen werk. De vis krijgt opnieuw kracht en zwemt weer dwars door het wier heen. Ik moet de lijn los laten en de vis kan de takken wederom bereiken. Ik zoek de lijn terug, maar als ik deze op spanning probeer te krijgen, moet ik tot de conclusie komen dat de voorslag is gebroken. Ik sta verbijsterd voor me uit te staren met mijn kop net boven het wier en tussen de takken terwijl het ondertussen donker is geworden. Sjoerd merkt al snel wat er is gebeurd wat gepaard gaat met een vloekregen waar je u tegen zegt, teleurstelling op zijn hoogtepunt. Dit is klote, zwaar klote. We zijn verbijsterd en hebben totaal geen vertrouwen meer in een goede afloop van deze sessie.

Het vervloekte kommetje, hier in het najaar zonder wier.

De lijn loopt nog tussen alle takken door, deze moeten we er dus eerst uit gaan halen. Hoe groot onze teleurstelling ook is, we blijven nadenken en ruimen de lijn op. Nadat we op de oever zijn gekomen evalueren we de zaak en kan er gezegd worden dat we fouten hebben gemaakt. Dit is te laat maar we leren er weer van. De hengel wordt opnieuw opgetuigd en een stuk verder van het kommetje geplaatst.

Meerval verhalen

We gaan de nacht in en zien wel wat er komen gaat, de kom is in ieder geval goed verstoord. Nachts krijgen we toch nog een run op links en nu wordt het helemaal chaos. Ik glibber in het donker naar beneden en spring in het water, dat ging toch niet helemaal zoals gepland. Als ik weer boven water kom kan ik toch de hengel aanslaan. Sjoerd heeft de boot ondertussen in gereedheid gebracht. Het is dan misschien zomer, maar het is nachts toch echt wel koud als je in je natte zwembroek en blote bast aan het drillen bent. We komen bij de plek waar we de vis gehaakt hebben en wonder boven wonder zit er geen enkel stukje wier aan de lijn. Toch vind ik dat de dril anders verloopt dan normaal, de vis heeft ons toch al zo’n 200 meter meegesleept en ik begin te denken aan een meerval. Ik vertel dit tegen Sjoerd maar die moet daar niks van hebben, altijd als ik een sterke karper heb gehaakt begin ik te twijfelen over meerval zegt ie. Sjoerd pakt de bouwlamp en schijnt in het water, mijn gedachte word bevestigd, een flinke meerval hangt aan de lijn. Ik heb al eens gericht op meerval gevist dit is dus niks nieuws voor mij. Sjoerd krijgt het daarentegen toch wel moeilijk, hoe gaan we die de boot in krijgen.

Ik heb al eens eerder gericht op meerval gevist!

Hier hadden we niet op gerekend. Ik geef de hengel over aan Sjoerd, een meerval dril je tenslotte ook niet elke dag. Nu we weten dat we met een meerval van doen hebben kan er een stuk harder gedrilt worden. Sjoerd zet een tandje bij en de hengel van 2,5 lbs gaat goed krom. Terwijl Sjoerd drilt, schijn ik met de lamp in het heldere water zodat we alles mooi zien gebeuren. De meerval zwemt onder de boot door en volgens mij voelde die zich niet zo goed, want hij kotst een flinke berg boillies uit. Het was een mooi gezicht om te zien en allebei zeggen we iets in de trant van: Zag je dat! We zijn weer iets wijzer, want nu weten we waar het grootste gedeelte van het voer is gebleven.

De dril gaat weer door en de meerval begint gelukkig moe te worden, nadat we eens goed hebben gekeken blijkt hij toch niet zo groot te zijn als we in het begin dachten. Ik heb ook geen zin om mijn handen open te halen dus we gaan de meerval gewoon scheppen. Om te voorkomen dat de meerval heel het net afbreekt, moet deze echt dood en dood moe zijn. Elke keer als de meerval langs de boot komt tik ik deze op zijn kop waardoor er weer een krachtexplosie plaats vindt. De meerval hadden we allang kunnen scheppen, maar je dure netje kan met pensioen als die meerval leip wordt in het net. We scheppen uiteindelijk de knoepert en tillen hem samen de boot in, héhé.

Iets kleiner dan gedacht, maar nog steeds 30 kg!

Op de kant aangekomen kunnen we de afmetingen vaststellen: 1.60m bij 30kg. Niet zo groot als we in het begin dachten, maar nog steeds een hele mooie meerval. Het mooiste aan meerval vind ik altijd de slijmlaag, heerlijk geurtje komt er vanaf. In het water maken we nog wat foto’s en dan zwemt de meerval weer weg. Alleen niet in de goede richting, hij gaat recht onder de aangemeerde boot liggen. Laat dat nou net de plek zijn waar wij het water uit moeten.

Sjoerd de meervalhunter…

Daar staan we dan midden in de nacht met ergens tussen ons en de kant een meerval. Zoals echte vrienden dat doen naaien we elkaar flink op. Sjoerd is duidelijk de ‘held’ van ons tweeën en besluit met de weegzak voor zich uit op pad te gaan naar de oever toe. Ik kijk toe en roep nog wat ‘geruststellende’ termen. Als meneer bijna bij de kant is vliegt hij met een vloeiende beweging de boot in. Ik ga helemaal kapot van het lachen en vraag wat hij allemaal aan het doen is. Sjoerd roept dat hij die meerval voelde. Nou daar sta ik dan, Sjoerd die ondertussen rustig in de boot zit heeft duidelijk de taak van lachen overgenomen. Hij biecht echter op dat het helemaal niet waar was en dat hij liep te klote. Ik geloof er helemaal niks van en omdat ik de camera nog in mijn handen heb kan ik niet zo snel door het water rennen. Ik beland echter ook in de boot en heb onderweg helemaal geen meerval gevoeld. Je kan wel zien wie hier de diehards zijn hé…

In de boot moet je alles bij je hebben!

De hengel wordt opnieuw opgetuigd en uitgevaren. De boot zal echter bij de hengels blijven liggen en de tocht langs de meerval kan niet ontweken worden. Die zal wel weg zijn zeg ik tegen Sjoerd, alleen nu moet hij weer wat opbiechten. Die meerval had hij net wel gevoeld, maar omdat ik de camera nog in mijn handen had deed hij uiteindelijk of het een geintje was. Hij was bang dat ik die anders nooit op het droge ging krijgen. Wat een ellende en ik zal mezelf opofferen en besluit als eerste de kant op te gaan. Ik ben aardig op weg, alleen bij de laatste stap die ik moet zetten voel ik hem. Langs mijn been begint het ineens te bewegen. Ik spring uit het water en op de kant aangekomen zie ik Sjoerd weer helemaal kapot gaan van het lachen. Alleen niet voor lang, want meneertje moet zelf ook nog op de kant komen. Helaas voor mij komt hij binnen enkele seconden veilig op de kant. Er wordt nog even uitgebreid gelachen en dan kruipen we met de hoop op een karper de slaapzak in.

De eerste vis die we landen is meteen een mooie!

Nachts krijgen we toch nog een run op de hengel die in de buurt van het kommetje lag. Na een redelijk korte dril kan Sjoerd het net onder een mooie dertiger schuiven. Hebben we uiteindelijk toch nog een karper op het droge gekregen in de eerste nacht. De volgende dag houden we onszelf een beetje bezig met het knopen van onderlijnen en vangen helaas niks meer bij.

Nuttig tijdverdrijf…

Tot volgende week!

Sjoerd Buijks en Daan Biemans 

De augustustrip is over de helft en Sjoerd en Daan genieten vollop. Ze voeren, vangen en snorkelen op hun stekken en gaan vreemd met gigantische meervallen!