Bizar: de droomsessie van Ronny Geens in Frankrijk

Aan de hand van tekst, foto’s en video check je in deze update het bizarre avontuur van Ronny Geens. Op een openbaar Frans water maakte hij de sessie van zijn leven mee! Ga maar even zitten want het aantal grote vissen in deze update is duizelingwekkend!

Eens in de zoveel tijd zie je een bericht op Facebook voorbij komen waarvan je direct meer wilt weten. Onderstaande updates zagen we op de pagina van Ronny. Allereerst vonden we het al bijzonder dat Ronny aan het vissen was, want de insiders weten dat Ronny als boiliebakker vaak dag en nacht aan het werk is.

Ronny-Geens-FB-1

Ronny-Geens-FB-2

De spectaculaire updates bleven zich maar opstapelen en toen Ronny weer in Belgie was duurde het niet lang voordat we hem aan de lijn hadden om zijn unieke verhaal op te tekenen. We schrijven rustig mee een hieronder lees je zijn verhaal over een sessie waarin niets te gek was!


Ronny aan het woord: Het was druk, super druk de weken voor mijn sessie. Je moet weten dat mijn boiliefirma Carpelicious steeds beter draait en ik hierdoor ook steeds meer aan het werken ben. Het geeft een goed gevoel als de vissers goed vangen met je aas maar door de drukte was ik ook heel erg toe aan een ‘break’.

Franse sessie is de ultieme vorm van ontspanning voor mij! Hier een Alpen beer uit 2012!

Franse sessie is de ultieme vorm van ontspanning voor mij! Hier een Alpen beer uit 2012!

Gelukkig heb ik de afgelopen winter kunnen investeren in een grote vriescel. Hier kan ik 5000 kilo freezerbaits in kwijt en dit geeft me dan ook een voorraad voor als ik er even tussenuit wil. Maar… dit voorjaar was er zoveel vraag naar de boilies dat veel aas rechtstreeks naar de klant ging. Normaal gezien had ik half mei op de maandagochtend willen vertrekken maar dit werd woensdagavond met slechts 12 uur slaap in de 4 voorliggende nachten.

Jullie snappen dat de reis zeer taai was en met hangen en wurgen wist ik mezelf wakker te houden. Muziek op vol volume, raampje open en vooral géén schaapjes tellen. De adrenaline om te gaan vissen zal wellicht nog wel de grootste hulp zijn geweest. Mijn makker Brian zat er al en wist me te vertellen dat één van de topstekken vrij was, een goede reden om ‘volgas’ door te knallen.

Een vijftiger van teamlid Brian Kuypers, deze staat ook hoooog op mijn lijstje ;-)

Een vijftiger van teamlid Brian Kuypers, deze staat ook hoooog op mijn lijstje 😉

In de vroege ochtend arriveerde ik aan het Franse circuitwater. De put van zo’n 35 hectare bevat een karperbestand om van te smullen. Een groot aantal veertigers, een zwikje vijftigers en een enkele vis over de magische dertig kilo grens. ‘Helaas’ is half Europa op de hoogte van het bestaan van dit water en dit resulteert dan ook in een constante stroom van vissers. Zelf heb ik het water ook al meermaals bezocht en ik heb het in mijn hart gesloten; het is voor mij dé uitdaging om hier een grote vis te vangen.

Stekken zoeken!

Ondanks mijn chronische slaaptekort was ik zo verstandig om eerst mijn tent op te zetten en dat was maar goed ook want vlak hierna kwam er een drie man sterke Tsjechische delegatie om de hoek varen. Zij hadden het ook op ‘mijn’ stek gemunt maar waren zeer sportief en zochten elders een plekje.

De volgende taak was het zoeken naar visstekken om de rigs te kunnen droppen, geen eenvoudige keuze aangezien deze grindafgraving vol met ‘groen’ staat. De sport is hier om plekken te vinden waar je een presentatie kan neerleggen. Nu zijn er best wat grote open plekken tussen het wier te vinden, maar je hoeft geen hooggeleerde te zijn om te kunnen bedenken dat dit ook de meest beviste stekken van het water zijn.

Wier... een uitdaging waar je hier flink mee te maken hebt.

Wier… een uitdaging waar je hier flink mee te maken hebt.

Mijn tactiek was dan ook: het vinden van zeer kleine open plekjes, sommige niet groter dan het wiel van een auto. Stekjes die zelden tot nooit voorzien worden van een rig! Tijdens eerdere sessies was dit dé sleutel tot succes en hopelijk zou dit nu ook een goede strategie zijn!

Na 3 uur zoeken had ik nog maar 3 van de 4 markertjes uitgelegd. Toch MOEST ik even slapen, de vermoeidheid was te groot. Wél voerde ik alvast wat snoepgoed op de 3 reeds gevonden ‘hotspots’.

Droom ik?

Na een powernap vond ik een vierde stek en was het tijd om de lijnen voor het eerst te water te laten. De mini hotspots beviste ik met een kort scherp rigje op een shockersysteem. Als hoofdlijn is het noodzaak om gevlochten toe te passen, dit in verband met al het wier. Je wilt direct weten als je beet hebt. Wel gebruik ik altijd een dikke nylon voorslag!

Rods out!

Rods out!

Afijn, ik zat nog maar net en in mijn hoofd was het Zandmannetje alweer een toespeling aan het maken om de slaapzak weer op te zoeken, toen er een beetmelder protesteerde. Dit is en blijft het mooiste geluid op aarde! Totaal verbaasd sloeg ik aan en dook direct de boot in. De vis boorde zich direct in het wier maar door druk te houden kreeg ik hem (of haar) er weer uit en de karper zette koers richting open water.

Ik had door dat het een grote vis moest zijn, de bellenplakkaten die aan het oppervlakte verschenen waren niet mis! Toen de opstandige vis over het netkoord gleed wist ik niet of ik mijn ogen moest geloven: ik zag dat het de topvis van het water was!

Oef, wat een bak: liefst 72 keiharde ponden.

Oef, wat een bak: liefst 72 keiharde ponden.

Ik riep Brian erbij en samen wogen we de buffel en het verdict van de Ruben Heaton bleek 36,1 kg te zijn! Wauw, wát een start! Na een korte fotosessie gleed de vis terug in het water en liet mij uitgeput achter!

Ik besloot dan ook om die nacht niet te vissen en ook geen wekker te zetten… Wél voerde ik eerst nog de stekken aan met wat Red Spice en de Bird Banana boilies.

Dag 2

De volgende ochtend werd ik pas om 10 uur wakker. Een goede nachtrust; dat was lang geleden! Snel maakte ik de hengels opnieuw gereed en die dag kwamen er 2 vissen op de kant, beiden dertigers. Ik ging hoopvol de nacht in en om 4 uur in de ochtend liep de hengel af waar ik de 36,1 kg vis had gevangen. Het minuscule zandplaatje produceerde wéér een bak: de grootste schub van het water.

Zoals jullie zien is het wederom een mega bak en de weger stopte pas bij 33,8 kg. “Wat is hier aan de hand?” dacht ik bij mezelf! De sessie kan nu écht niet meer stuk. Dat het die dag verder stil bleef kon me dan ook weinig deren. Ik had wel het idee dat het voer van de stekken verdween; daar zorgen de catfish en witvisachtigen op dit water wel voor. Vandaar dat ik continu bleef bijvoeren. Iedere 2-3 uur maakte ik een rondje langs de markers en voerde ik een paar handen bollen. In mijn ogen een belangrijk onderdeel van de strategie!

Ik moet dromen!

Na de topspiegel van het water te hebben gevangen, pak ik nu ook de topschub!

Twee vijftigers op een dag

De titel verraad al wat er gaat komen, maar veel spannender kan ik het ook niet maken! We zijn inmiddels halverwege de sessie aan gekomen en toen brak er een dag aan die ik niet snel meer zou vergeten. Ik had 2 van mijn hengels verplaatst naar nieuw gevonden open plekjes tussen het wier en midden op de dag mocht ik aanzetten voor een knetterharde drill. Toen ik wéér een groot schubbenlijf door het water zag buffelen vreesde ik even voor een dubbelvangst. Gelukkig bleek het de nummer 2 schub van het water te zijn en met 52 pond wederom een vangst om in te lijsten!

Wauw, wéér een buffel, de nummer 2 schub van het water!

Wauw, wéér een buffel, de nummer 2 schub van het water!

Later die dag volgde een vis van een paar ons lichter en dit zou de enige topvis zijn op de Bird boilie. Alle overige dikbuiken leken toch een voorkeur te hebben voor de Red Spice. Wat wel irritant was; de catfish begon de boilies ook steeds meer te waarderen, ik ging dan ook iets verspreider voeren om de kans te verkleinen dat de catfish mijn haakaasjes zou demonteren!

Het houdt maar niet op!

Wat een bijzondere dag! Dit zal ik niet snel vergeten!

Nog 1 bijzonder dagje

Wat me vooral bij zal blijven van deze trip is de ‘ontspannen modus’ waar ik in verkeerde. Na de twee dertig kilo vissen heb ik de rest van de sessie vanaf een roze wolk bekeken en kon ik mij nergens druk om maken. Op het thuisfront ging de bollen verkoop gewoon door.

Dankzij mijn vader werd de vriescel steeds iets leger, maar omdat de bodem nog niet in zicht kwam kon ik nog een paar dagen blijven. Dat is toch pas échte liefde: hard werken zodat ik wat langer kon vissen!

IMG_4450

Opvallend was dat ik tot dan toe eigenlijk alleen maar dertigers ving óf vissen van boven de 25 kilo. Niet dat dat erg is, maar het is wel opmerkelijk want het meer bevat immers een flinke smak veertigers! Tot mijn vreugde kon ik de balans richting het einde van de trip weer wat gelijk trekken. Ik ving namelijk twee lage en 1 mid-veertiger op een dag! Bizar!

Ongelooflijk! Wéér een vis boven de 25 kg grens!

De reeks grote vissen blijft maar duren!

Wat een bijzondere dag! Dit zal ik niet snel vergeten!

Een hoogzwangere spiegeldame!

Nog een kort stukje video met een tweetal memorabele vissen:

Verkassen, of toch niet?

De actie die ik kreeg bleef niet onopgemerkt bij de overige vissers. Steeds dichterbij kwamen ze en de rigs werden steeds meer in de nabijheid van mijn markers geplaatst. De laatste 2 dagen was ik volledig ingesloten maar ik kon me er niet druk om maken! Mijn buren waren de sympathieke Tsjechen en een Duitse pecheur! Super vriendelijke gasten en we hebben menig uurtje gezellig gekletst met een pint.

Dat is voor mij ook vissen op dit water; de ‘vibe’ die hier hangt is redelijk tot zeer vriendelijk. Men gunt elkaar nog een visje en is zeer behulpzaam als het gaat om het assisteren bij de fotografie of even op je spullen letten als je boodschapjes gaat doen.

Maar goed, omdat ik toch ingesloten zat heb ik de laatste momenten van de trip maar gebruikt om mezelf vol te tanken (bijslapen) voor de drukke tijd die nog zou komen op het werk.

Catfish... het meest vervelende aspect van dit water.

Catfish… het meest vervelende aspect van dit water.

Toekomst

Helaas werden al die schoonheidsslaapjes niet meer ‘verstoord’ door een aanbeet, maar klagen zal ik niet doen! Ik kijk terug op een uniek avontuur en ook Brian had een supersessie met enkele prachtige karpers! Ik zal er zeker nog eens terug keren, er zwemmen nog enkele volschubs die ik nog niet heb gevangen en die rakkers worden ook ieder jaar een kilootje zwaarder…

Nu ik weer in België ben verblijf ik weer veel uurtjes in mijn loods om bollen te produceren. Gelukkig staat deze aan het kanaal en af en toe gooi ik tijdens de schamele pauze uurtjes een hengeltje uit! Dit voorjaar lijkt alles te lukken want ook op het kanaal kwamen er inmiddels enkele mooie ‘boenkers’ langs!

Ronny-Geens-Frankrijk-1

Ronny-Geens-Frankrijk-2

Rest mij enkel nog een woord van dank. Vooral mijn vader wil ik bedanken voor zijn assistentie in de zaak. Daarnaast dank ik mijn lieve vrouwtje en goede vriend Sammy voor hun steun. Als laatste, maar zeker niet de minsten wil ik alle consultants en de klanten van Carpelicious bedanken! Samen maken we van 2015 een waarzinnig jaar!

Voor meer informatie over mijn bedrijf check je de website of de Facebook pagina.

Ronny Geens

Bekijk ook