Winterpracht, een ijskoude Franse trip – Joery van der Beek

Joery van der Beek houdt wel van een uitdaging. Een ruime week vrij stond in zijn agenda dus trok hij afgelopen december met vismaat Richard naar een koud Frankrijk op jacht naar een winterbak…

Vismaat Richard Hangjas met een parel, buit gemaakt tijdens een memorabele sessie.

Afgelopen zomer ging ik een hapje eten bij Richard; een goede vriend en tevens vismaat waar ik al jaren mee op stap ga. Door de drukte en veranderingen in onze levens zijn we dit jaar nog niet samen wezen vissen.

Tijdens het eten kwamen de verhalen van afgelopen jaren weer eens boven. Mooie avonturen maar ook de sessies die totaal in het water vielen door onkunde en verkeerde keuzes. De avond vloog voorbij en we lagen regelmatig dubbel van het lachen door alle dingen we samen hebben meegemaakt. Natuurlijk gaan deze verhalen ook over de mooie vissen die we hebben gevangen maar het opvallende is dat juist de gebeurtenissen daarom heen zorgen voor de prachtige herinneringen die altijd wel bij zullen blijven. Want wat maakt het vissen op karper nou zo bijzonder en wat blijft er na al die jaren hangen in je gedachten? Het gewicht van de vissen of de beleving en voldoening? Voor ons het laatste!

Freedom is what counts!

Tijdens deze avond bekijken we heel wat beeldmateriaal en we moeten tot onze conclusie komen dat we van veel vissen de gewichten niet meer precies weten. Dat het juist deze informatie is die ontbreekt zegt denk ik genoeg over het feit dat het vissen op karper zoveel meer is dan getallen. De passie en de beleving die wij als vissers binnen onze hobby hebben is vele malen belangrijker en zorgen ervoor dat een sessie blijft hangen in je gedachten. Het is een totaal plaatje van mooie herinneringen en gebeurtenissen waar je nog eens aan terug kunt denken als het even wat minder gaat. Want zonder passie en beleving is er maar weinig aan en herinneren alleen de kille getallen je nog aan iets wat ooit eens je prachtige hobby moest voorstellen.

Het zijn niet de kilo’s die de herinnering bepalen.

Ik ben aardig ver verwijderd van mijn eigenlijke doel van dit verhaal maar ik merk dat ik dit toch even kwijt wil. Ik hoor namelijk te vaak verhalen van twee vissers die samen veel tijd en geld investeren in een sessie… maar zodra het dan uiteindelijk op het echte vissen aankomt, elkaar niks meer gunnen. Stekken worden vooraf geclaimd en zonder overleg kiest een van de mannen voor ‘de beste stek’.De een vangt een twintigtal vissen met enkele toppers erbij en de ander pakt een enkel visje. Wat zal er voor gevoel achterblijven als deze vissers weer thuis zijn en terug denken aan afgelopen sessie?

Ik kan hier werkelijk niet bij met mijn gedachten. Je gaat toch met iemand op pad omdat je het goed kan vinden met die persoon? Wat is er dan mooier om elkaar wat te gunnen en proberen om er het beste van te maken. Maar blijkbaar werkt dat niet voor iedereen en is de lust naar (grote) vis op zo’n moment groter dan de gunfactor naar je maat toe. Maar goed, iedereen moet dit voor zichzelf weten, alleen denk ik niet dat je over een paar jaar nog samen op de bank kan nagenieten van deze sessies.

Tijdens deze avond komen we erachter dat we eigenlijk toch nog wel een keertje samen op pad willen. Ik heb alleen thuis de afspraak gemaakt om dit jaar niet meer naar Frankrijk te gaan omdat we aan het sparen zijn voor ons nieuwe huis. De ontwerpfase zit er bijna op en het daadwerkelijke bouwen moet na de winter gaan gebeuren. Richard hoort mijn verhaal aan en wilt toch graag op pad.

“Joer, door mijn slechte rug doe je altijd genoeg voor mij, ik neem de reiskosten voor mijn rekening en jij regelt het aas”. Ik ben erg blij met dit aanbod want dat betekend dat we toch nog samen op pad kunnen gaan!

December!

Nog deze avond prikken we een datum en worden de eerste stappen gezet naar een mooi avontuur in december. December? Ja, juist. We kiezen bewust voor het begin van de winter omdat we beiden nog nooit in deze periode op pad zijn geweest. De kans op een berg vis is natuurlijk groter in oktober of november, maar toch kiezen we voor de laatste maand van het jaar. De uitdaging is vele malen groter en dat is voor ons de ideale drijfveer om er nog even volgas tegenaan te gaan. Het gaat immers niet alleen om een berg vis maar ook om de eeuwige zoektocht naar nieuwe uitdagingen en ervaringen.

De keuze is gevallen op een groot water in het zuiden van Frankrijk. Door het klimaat in deze omgeving is de kans op mooi winterweer zeker aanwezig en we hopen dan ook dat het water nog niet teveel is afgekoeld.

Het zuiden van Frankrijk…

Bij aankomst hebben we gedeeltelijk goed gegokt. Met een middag temperatuur van vijftien graden is het nog heerlijk weer maar het water is al afgekoeld naar acht graden. Na een ronde om het water moeten we concluderen dat we de enige karpervissers zijn op dit moment. Heerlijk!

De eerste dagen van deze sessie doen we er alles aan om een vis te vangen. Helaas lukt dit niet. We verkassen vier maal in evenveel dagen maar krijgen geen teken van leven te zien. De watertemperatuur is ondertussen gezakt naar zes graden en er is kouder weer voorspelt. We hebben nog drie nachten voor de boeg en gaan in overleg. Binnen een paar minuten zitten we op één lijn en beginnen we met het opruimen van het materiaal.

Freezerbaits…

We besluiten om ruim 400 kilometer terug te rijden naar een gebied waar we beiden al regelmatig gevist hebben. In dit gebied liggen nog een paar wateren die buiten schot zijn gebleven van de ‘grote meute’. We besluiten om de rust op te zoeken op een van deze wateren en hier de sessie uit te vissen.

Na een gezellige autorit komen we rond 15 uur aan bij de grote supermarkt om nog even wat boodschappen te gaan doen. Op de parkeerplaats krijgen we al een idee van de drukte in het winkelcentrum. Nergens een parkeerplek te vinden! Nou, de meesten van jullie weten hoe groot deze parkeerplaatsen zijn dus dat beloofd wat. Het is gekkenhuis in de winkel en we besluiten om beide een kant op te gaan en alleen de hoognodige boodschappen mee te nemen.

Na een twintigtal minuten treffen we elkaar weer en nemen we plaats in de rij achter de kassa. In Nederland duurt het soms lang, maar hier in Frankrijk overtreffen ze alles! Ben ik de enige die zich irriteert aan het betalen met cheques? Handtekening, inscannen, terug geven, bonnetje tekenen, in ontvangst nemen etc.. hoe komt het toch dat ik dagen aan de waterkant kan zitten maar hier in de supermarkt al heel snel mijn geduld verlies? Maar ach, na een klein uur zijn we terug bij de bus en kunnen we eindelijk richting waterkant.

Ondanks de kou is de natuur prachtig!

Aangekomen bij het kleine overzichtelijke water kiezen we voor een stek precies in het midden. Op deze manier kunnen we beide genoeg water bevissen en is de kans op vis het grootst. Rond acht uur liggen er vijf hengels op verschillende dieptes en afstanden. We kiezen bewust voor vijf hengels omdat meer in onze ogen niet nodig is.

Dat het hier in de Alpen wat kouder is dan in het zuiden van Frankrijk merken we gelijk. De thermometer bevestigd dit en stopt bij tien graden…onder nul! Gelukkig hebben we veel warm eten en drinken bij ons en heb ik sinds drie jaar weer eens mijn tent meegenomen. Super luxe!

Heerlijke Chocomel, een beetje warmte kunnen we wel gebruiken 😉

Rond de klok van acht uur krijgen we de eerste aanbeet. Een paar piepen gevolgd door een raar geluid. Richard is er, ondanks zijn rugklachten, als de kippen bij en kan nog net de hengel vastpakken voordat deze een duik in het water wilt nemen. Door de extreme temperatuur is de slip helemaal dicht gevroren en zit alles muurvast. We duiken de boot in en dompelen de molen onderwater.

Alles is stijf bevroren.

Dit werkt en we kunnen achter de vis aan. Ondanks de kou staan er nog veel planten in het water en de vis weet die ook feilloos te vinden. Na een paar minuten heeft Richard direct contact met de vis en zien we een schubkarper vlak onder de boot doorzwemmen. Wat een machtig gevoel is dit! We trillen als twee vibrators, maar we proberen ons te concentreren op de vis. langzaam komt hij naar boven en ik kan het net onder een fantastisch mooie schubkarper steken. We juichen en geven elkaar een hand. De kou is even vergeten want we hebben het voor elkaar! Een karper gevangen in deze omstandigheden. We maken gelijk foto’s van deze vangst en laten hem weer snel zwemmen. Onder het genot van een kop koffie zitten we na te genieten van dit toch wel speciale moment.

Wat een prachtige vis!

Overdag komt de temperatuur niet boven het vriespunt en houden we ons zelf warm door warme chocomel en warm eten. In deze omstandigheden moet je extra goed voor jezelf en elkaar zorgen. Juist dit geeft een extra dimensie aan het vissen. We zijn blij met onze gemaakte keuze en genieten volop.

Genieten van het schrale zonnetje.

Een droom komt uit!

Die avond gebeurd er iets wat wij beide nooit hadden durven dromen. Ik krijg vanuit het niets aanbeet en snel springen we de boot in. De vis zit gelijk weer vast tussen het wier en ik moet volgas trekken om alles los te krijgen. De lijn schiet los en ik zie tot mijn schrik dat het uiteinde richting een boom gaat die helemaal onderwater ligt. Ik drijf met mijn bootje zo’n tien meter van de boom af en heb mijn voorslag nog niet op mijn spoel. Ik zet de motor in zijn achteruit en probeer de vis weg te houden bij de boom. Het werkt en de vis komt langzaam mijn kant op.

Op dat moment voel ik al dat dit niet zomaar een vis is. De trage bewegingen en logge gewicht verraden de afmeting van mijn tegenstander. Op dat moment raak ik in een roes en concentreer mij op het geen dat mij bezig houdt. De vis komt omhoog en ik kan hem gelijk scheppen. Ik kniel neer en trek het net langzaam naar me toe. Tot mijn verbazing ligt er een prachtige schub in het net! Een droom komt uit.

Vanaf dat ik begon met vissen heb ik al een voorkeur voor schubkarpers alleen is het mij nog nooit gelukt om een écht grote schubkarper te vangen. Op dit moment ligt er een schubkarper voor mij en ik raak helemaal van de wereld. Ik schreeuw het uit en Richard staat te springen op de kant. Wat een moment!

Van een moment als dit heb ik altijd gedroomd!

Ik overhandig het net aan mijn maatje en duik snel mijn tent in om mijn warmtepak en laarzen aan te trekken. Als we beide warm zijn aangekleed leggen we alles klaar en halen we de vis uit het water. wat een afmeting en wat een kleur. Na het gebruikelijke weegritueel maken we gelijk wat foto’s. Op dit moment is het -10 en we willen de karper niet lang op het droge houden. Na een paar foto’s is het voldoende en zetten de vis terug.

De ochtenden zijn bar koud.

We kijken elkaar aan en kunnen het niet geloven. Natuurlijk wil ik graag grote vissen vangen maar het is niet het belangrijkste in mijn visserij. Anders had ik wel in september of oktober gaan vissen, maar om nu in deze sessie zo’n prachtige vis te vangen is echt ongelofelijk en maakt deze sessie tot een van mijn mooiste en extreemste ooit! De reis, de weeromstandigheden en de kameraadschap zijn van onmisbaar belang bij deze vangst en die zal ik daarom ook nooit vergeten.

Na zeven nachten vissen zit deze sessie erop. We zijn al aan het opruimen als er opeens weer een hengel afloopt. Richard pakt hem en kan later een prachtige spiegel landen.
Een mooi en passend einde van deze sessie.

Richard sluit de sessie af met een prachtige spiegel.

De terugweg verloopt zonder problemen en we komen aan het begin van de avond weer thuis. Door de ramen zie ik dat Laura de kerstboom heeft neergezet en ik krijg een heel warm gevoel van binnen. Vissen is mijn hobby of beter gezegd levensstijl. Maar zonder de steun van thuis is het allemaal niet mogelijk. Een goede balans is belangrijk in het leven en dat is iets om bij regelmatig bij stil te staan.
Ik bedank Richard voor de goede zorgen en we wensen elkaar het beste voor de komende feestdagen. Het vissen zit erop voor dit jaar en we gaan ons klaar maken voor gezellige feestdagen met vrienden en familie.

Wat mij nog rest is om iedereen fijne dagen te wensen en een knallend uiteinde. Maak van 2014 een mooi jaar vol met mooie avonturen en herinneringen en blijf vooral dichtbij jezelf. Laat je niet gek maken door andere en geniet met volle overtuiging van onze prachtige hobby!

Tot volgende jaar!

Joery van der Beek