Obstakelvisserij: boeien(d) – Sjoerd Buijks
Brabo’s in the bush, zomer ’13
Voordat ik begin met het artikel wil ik een beroep doen op het gezonde verstand van jullie als karpervissers. De obstakelvisserij is een veel besproken onderwerp, met de nodige voor- en tegenstanders. Onze mening, die van Daan Biemans en ondergetekende, is dat obstakelvisserij uitgeoefend kan worden wanneer over elke situatie nagedacht is. Niks mag aan het toeval overgelaten worden. Zoals ik al zei, gebruik je gezonde verstand en pak geen onmogelijke situaties aan met alle gevolgen van dien. Jullie begrijpen hier namelijk precies wat ik bedoel. De vis mag niet de dupe worden van de onkunde van de visser.
Zomer ’13
We gaan terug naar de zomervakantie van 2013. Daan en ik zijn aan het slachten op een groot stuwmeer wanneer Loet Rooijackers en Jantje Beekx langskomen voor een heerlijke lunch van de barbecue. Deze twee Brabanders zijn kennissen van me en ook in de omgeving aan het vissen. Ze zijn op weg naar een ander water en komen even bijpraten. Het water waar ze naartoe gaan is voor Daan en mij onbekend dus we zijn zeer benieuwd naar de vangsten.
Wanneer we de volgende dag horen dat ze in een nacht twaalf runs hebben gehad gaan bij ons de oren op scherp staan. Echter wisten ze van die twaalf runs maar twee vissen te landen. Een van die twee vissen was een mooie spiegel van zestien kilogram. ‘Wat was de rest dan wel niet?’, zeg ik tegen Daan wanneer ik het sms’je van Loet lees. De reden van de verspeelde vissen ligt hem in de ‘onder gespoelde’ boomstammen die het water herbergt. Zoals je in Frankrijk veel ziet op de stuwmeren is het betreffende meer ook bezaaid met dit soort obstakels. Dit is boven water niet te zien maar onder water is het een ware hel voor een karpervisser.
Onder gespoelde boomstammen zijn een kwelgeest.
Loet en Jantje zijn hier niet op voorbereid en besluiten dus na een nacht met zoveel verspeelde vissen hun heil ergens anders te zoeken. Zoveel vissen verspelen wil niemand. Niet voor jezelf en helemaal al niet voor onze gevinde vrienden. Bij Daan en mij gaat er echter een lampje branden en wij zijn benieuwd naar wat er allemaal nog meer zwemt. ‘Voor de obstakels vinden we wel wat’, zeggen we tegen elkaar.
Daan heeft met twee vrienden van hem die niet zo fanatiek op karper vissen een ‘gezelligheidssessie’ in de planning een aantal weken na onze slachtsessie op het grote stuwmeer. Het was in eerste instantie niet de bedoeling om op hetzelfde water als Loet en Jantje terecht te komen maar vanwege de omstandigheden waren Daan en zijn vrienden toch genoodzaakt om op dit water plaats te nemen. Onvoorbereid weliswaar maar met de kennis van de onder gespoelde boomstammen aanwezig konden ze toch een aantal mooie vissen vangen. Er werden een aantal vissen verspeeld maar dit kon onvoorbereid haast niet voorkomen worden. Daan sprak aldaar met een lokale karpervisser die een boekje opendeed over het bestand. Nu gingen alle bellen rinkelen en ik kreeg van Daan diezelfde dag nog een sms’je. ‘Sjoerd! We moeten een oplossing vinden voor die verrekte boomstammen, dit water moeten we serieus aanpakken…’. Toen Daan eenmaal terug in Nederland was hoorde ik de rest van het verhaal. Er schenen namelijk een aantal serieuze bakken rond te zwemmen op het water. Onze interesse was dus voor 100% gewekt, hier zouden we in het najaar gaan vissen.
Het systeem!
De weken vooraf aan onze najaars sessie op het water hebben we een aantal systemen uitgedacht om de boomstammen de baas te zijn. Twee systemen vonden we het meest geschikt, namelijk het gebruik van een polybal en een drop-off systeem in combinatie met een steen. We hadden echter nog niet aan alle systemen gedacht zo bleek later…. Het polybal systeem werd uitgedacht en de materialen werden aangeschaft. Toen we hiervoor in onze vertrouwde hengelsportzaak aankwamen hielden we een soort van brainstorm met Bart van Vugt over de mogelijkheden om deze obstakels de baas te zijn. Bart is de eigenaar van Fauna Hengelsport en altijd al een zeer fanatiek (karper)visser geweest. Hij had zelf in het verleden al met een polybal systeem gevist maar zo’n zelfde systeem was voor onze geplande visserij niet haalbaar. Er moesten namelijk afstanden van meer dan 300 meter overbrugd worden. Het risico dat de wind teveel parten hierin ging spelen was te groot.
Na een aantal ideeën opgenoemd te hebben kwam Bart met het idee om een soort van clipsysteem in combinatie met een boei te gebruiken. Bij ons alle drie ging een belletje rinkelen en het systeem bleek tijdens een testsessie perfect te werken. De speciale clips werden aangeschaft en het polybal systeem verdween even in de ijskast. Het boei/clipsysteem moest het gaan doen en we hadden er het volste vertrouwen in.
Tijdens de testsessie kwam naar voren dat het gewicht onder de boei, om hem op zijn plek te houden, lichter moest zijn dan dat de boei aan drijfvermogen bevat. Wanneer het gewicht onder de boei zwaarder is dan dat de boei kan ‘dragen’, bestaat de kans dat de boei zinkt wanneer deze van zijn plek schuift. Vanwege de kostbaarheid van de clips is dit geen leuk grapje. De eerste vis die we vingen op het systeem was nachts. Omdat we een groter gewicht hadden gepakt dan dat de boei aankon, en de boei verschoven was tijdens de aanbeet, waren we de boei inclusief clip dus ook kwijt. De volgende dag konden we deze gelukkig weer vinden maar we hebben er gelijk van geleerd. Als boei gebruiken we, zo professioneel als we zijn, een frisdrank fles. Het gewicht bestaat uit een straatklinker die met een dun maar sterk touw is bevestigd aan de fles.
Overzichtssituatie van het boeiensysteem.
Hierboven is een overzichtssituatie van het systeem te zien. De clips die we gebruiken kun je zo strak zetten als je zelf wilt. Wat je hiermee dus kunt bereiken is dat je de lijn vanaf de hengel tot de boei zo strak kunt zetten dat je aanbeten goed doorkrijgt. Vanaf de boei naar het lood kun je de lijn wat slapper laten staan om zo de lijn mooi over de bodem te krijgen. Wij visten vanwege de obstakels niet verder dan 30 meter achter de boei. Het gebruik van een zware slider, minimaal 15 gram, zo’n twee meter voor het relatief zware lood, minimaal 150 gram, is dus ook aan te raden. Zo weet je in ieder geval zeker dat de laatste twee meter over de bodem loopt. Met het voeren hielden we ook rekening met het systeem. We maakten grote voerplekken die we op de rand afvisten. Zo probeerden we te voorkomen dat de vissen de lijn tegenkwamen tijdens het foerageren.
De clips die wij gebruikt hebben zijn van het merk Spro.
Najaar ’13
In Frankrijk aangekomen werd het systeem meteen succesvol ingezet. De eerste nacht wisten we drie vissen te vangen met behulp van de clips. Als handigheidje om nachts de boeien terug te vinden is er een of twee kleine breeklichtjes in te stoppen. Van veraf zie je de boeien op deze manier niet liggen maar als je in de buurt van de boei bent zie je hem uitstekend. Wij monteerden de lijn op zo’n manier in de clip dat deze pas loskwam wanneer wij met de boot in de buurt van de boei kwamen. We wilden niet dat de lijn loskwam direct bij de aanbeet, dit is wel zo te monteren, omdat zo de lijn eventueel alsnog de obstakels kon ‘opzoeken’.
De lijn gemonteerd in de clip.
In Frankrijk hebben we vier nachten met dit systeem gevist. Tijdens deze nachten wisten we vijftien vissen te vangen op het boeisysteem. Waarvan een aantal hele mooie exemplaren. We verspeelden slechts een vis met het systeem, dit was overigens niet de oorzaak van het systeem want de haak schoot vroeg in de fase van de dril los. Na vier nachten kwam er helaas abrupt een einde aan de sessie op dat water. We werden door de Grade de Peche gesnapt maar kwamen er gelukkig met een waarschuwing vanaf. We hebben van de sessie een hoop geleerd en zullen waar nodig in de toekomst zeker terugvallen op dit boeisysteem.
Zoals te zien loopt de lijn perfect over het wateroppervlak!
Het systeem kent echter wel een aantal nadelen. Wanneer er op een water veel bootjes varen is het systeem overdag slecht te gebruiken. Wij hebben overdag een aantal keer de lijnen eruit moeten halen omdat er snoekbaarsvissers op het water zaten. Doe dit ook, het scheelt een hoop gedoe en het is zelfs nog positief om je stekken wat rust te geven. Wij voerden overdag ook om de twee uur een kleine hoeveelheid aas om de vis actief op de stek te houden. Ook is het systeem met een erg harde dwarswind lastig in gebruik. De wind zorgt voor een bocht in de lijn die de beetregistratie geen goed doet. Met het gebruik van een extra boei zou dit eventueel verholpen kunnen worden. Dit hebben wij echter niet nodig gehad en dit hebben we dus ook nog niet uitgewerkt.
De aanbeten die je met het systeem krijgt zijn erg verschillend. De ene keer krijg je een normale run en de andere keer maar een paar piepen en staat de hengeltop geheel krom. Het systeem vereist dus wel een grote mate van oplettendheid. Zoals al eerder gezegd, gebruik je gezonde verstand en blijf altijd nadenken over je visserij. Doe dit soort dingen niet zonder er eerst uitgebreid over nagedacht te hebben.
Een mooie vis, die Daan zonder het boeisysteem niet gevangen zou hebben!
Sjoerd Buijks
