Karpervissen op een pittoresk kanaal – Robin Smit
In dit artikel neemt Martin SB man Robin Smit ons mee naar een kanaal dat in het voorjaar voor de karpers dienst doet als trekroute naar de paaigronden. Tijdens zijn actieve visserij lukt het hem om een legio aan karpers te verschalken. In dit artikel geeft hij ons een kijkje in zijn aanpak…
Het kanaal
Wanneer kan je een water een kanaal noemen? Voor mij is het een lang gerekte bak met water, punt! Niets meer en niets minder. Dit voorjaar had ik zo’n langgerekte bak op het oog waarvan ik wist dat de vissen elk jaar via dit stuk water de polder in trokken. Dit om er te paaien en vervolgens er de zomer door te brengen. Vele vissen blijven ook hangen in het kanaal waarna ze aan het eind van het jaar weer terugkeren naar het winteronderkomen. Mijn taak was dit voorjaar heel simpel: lokaliseer de vis en volg ze. Dit deed ik door middel van goed observeren en vooral instant en licht bepakt te vissen. Uit eerder opgedane ervaring wist ik namelijk dat de vis niet zou blijven hangen op gestructureerd aangelegde voerplekken. Door een aantal keer goed te hebben geobserveerd kwam ik erachter dat de vissen vooral ’s avond actief waren.Dit gegeven deed me besluiten om voornamelijk in de middag en avond te vissen. Na het water nog een keer goed te hebben bekeken kon de eerste sessie beginnen.
Plan de campagne
Omdat de vis alles behalve stekgebonden was, was het mijn streven om de vis te blijven volgen. Dit zorgt er niet enkel voor dat je continu ‘op de vis’ zit, maar ook nog eens dat je meer vissen bereikt binnen een korte tijd. Deze actieve visserij hield in dat ik licht bepakt op pad moest. Dit was een plan dat al een tijdje op de plank lag, maar nu was het tijd voor de praktijk! Het water dat bevist zou gaan worden is goed te bereiken via een kleine weg. Ideaal, want met mijn fiets (inclusief fietskar) kon ik zo erg mobiel te werk gaan.
De natuur aan het kanaal is prachtig.
Het eerste succes
Het is middag wanneer ik langs het water rijd. Mijn fietskarretje is bepakt met wat materiaal. Ik had voor mezelf al bedacht dat ik eerst het water af zou rijden op zoek naar activiteit en dat ik dan pas boven op de actie zou gaan zitten. Zo gezegd zo gedaan. Na een tien minuten trappen, bijna aan het einde van de waterstrook, zie ik enkele vissen tussen de lelies liggen. Ik rij een klein stukje door, pak de spullen uit en installeer me. Ik besluit om de Monstercrab van Martin SB in te zetten. Een boilie waar ik het volste vertrouwen in heb. In combinatie met een roze plastic maïsje of een Garlic & Shellfish dumbel pop-up voor de aantrekkelijkheid is dit een ware killer!
Uit het nest gevallen.
Voordat ik begin met het klaar maken van de hengels voer ik alvast een klein beetje rondom de plek waar ik de vis bezig zag. Ik kan op deze manier de vis alvast activeren en laten azen, waardoor een aanbeet hopelijk niet lang op zich zal laten wachten. De rigs worden van een foampje voorzien. Omdat ik recht in de lelies vis is het belangrijk om de haakpunt goed te beschermen, op deze manier komt er geen troep op de haak te zitten. Aangezien ik vis met een gevlochten hoofdlijn maak ik me weinig druk om de stengels van de leliebladeren, bij een aanbeet zal de lijn hier met gemak doorheen snijden. Wanneer de rigjes op de plek liggen laat ik de lijn afzinken, hang hem slap, waker eraan en kan het wachten beginnen.
Licht bepakt de vis achterna.
Terwijl ik even ga zitten om een lens te verwisselen hoor ik aan de andere kant een bekend gepiep. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit een fijnere toon vind! Na een klein sprintje, oppassend voor fietsers en andere konijnenkoppen die niet op de weg letten, pak ik vlug de hengel op. Na een boel geklooi tussen de onder de kant gelegen lelies, weet ik de vis te landen. Tien seconden later ligt er een kleine rondbuikige schubkarper op de mat; niet verkeerd!
Na het schieten van wat foto’s zie ik dat de groep vissen zich heeft verplaatst: een kleine 50 meter verderop bewege wat lelies. Ik zet de vis snel terug en pak de boel in. Ik gooi alles zodanig op de kar dat ik mijn materiaal er zometeen weer snel en efficiënt af kan halen. Met de fiets aan de hand volg ik de vissen en even later zit ik weer, hopend op een snelle aanbeet. Tegen de schemer pak ik nog een vis en besluit dat het mooi is geweest, ik kies het hazenpad.
Een kalm uurtje gaat voorbij. Ik geniet van de omgeving en schiet her en der wat plaatjes voor de fun. Ineens hoor in naast me een schel gepiep en gefluit. Ik, als karpervisser, heb meteen mijn oren gespitst en draai me direct om. De hengels liggen er nog roerloos bij. Een zacht windje doet de takken achter me bewegen. Wederom datzelfde gepiep. Ik leg mijn focus op één van de middelste takken in de struik en zie een klein mereltje heen en weer hoppen. Het ziet er naar uit dat ze een ruig ritje heeft gemaakt vanuit één van hoger gelegen takken. Waarschijnlijk uit een nestje gevallen en nu wat gedesoriënteerd. Ze kijkt me verontwaardigd aan. Alsof ik net uit een nest ben gevallen. Ik breng ondertussen mijn camera in gereedheid en schiet was foto’s voor op de harde schijf.
Een slachtoffer van de actieve aanpak.
De weersomslag
Een week later ben ik weer van de partij. Dezelfde strategie wordt toegepast en ook ditmaal heb ik er het volste vertrouwen in. Naar mijn mening kon het niet anders als goed gaan. Er was echter wel een weersomslag op komst, maar die zou waarschijnlijk in mijn voordeel gaan werken. De hengels liggen en in de verte wordt de lucht langzaam aan wel erg donker. De zon, die wordt bedekt met wolken, schijnt zijn laatste zonnestralen nog snel even tussen de bui door wat zorgt voor een waar schouwspel. Nog geen minuut later begint het langzaam te regenen en krijg ik, zoals ik al gedacht had, een aanbeet.
Dit is een fenomeen dat ik erg vaak zie gebeuren: Net voor de regen een aanbeet krijgen. Dit heeft naar mijn mening te maken met de luchtdruk die in een kort tijd veranderd wat de vis wel eens tot azen aan kan zetten. De aanbeet bracht me een klein schubje en een nat pak. Net voor de regen beet krijgen betekend in de regel namelijk ook drillen in de regen 😉 Het belangrijkste is dat de voldoening er is, want daar gaat het tenslotte om. Verder bleef het die avond, op het tikken van de regen na, opvallend stil.
De avonden aan het kanaal zijn puur genieten.
De Crushies deden hun werk weer.
Blijven hangen
Zoals ik al eerder beschreef blijft een deel van de vissen zomers in het kanaaltje hangen. De stekken die ik beviste op een ander water leverden niet het resultaat op waar ik op gehoopt had. Ik koos er daarom voor om weer terug te keren naar het kanaaltje. Eens kijken of ik de gebleven karpers kon vangen! Na een avond vissen werd dit bevestigd, twee mooie vissen zagen even mijn mat van dichtbij! De gewichten van de vissen waren niet echt relevant, de schoonheid telt vaak net zo goed. Soms moet je wateren waar het even niet loopt met rust laten om vervolgens een goede sessie te draaien op een water waar het wat beter is. Zo simpel kan het zijn om toch dat beetje vertrouwen weer te herwinnen..
De terugkeer op het kanaal leverde meteen twee vissen op.
Slotwoord
Een klein polder kanaal als uitvalshoek kan leuke sport opleveren. Ondanks het feit dat de vissen qua formaat niet monsterlijk waren, heb ik me toch enorm vermaakt. Zeker wanneer je boven op de vis zit, en blijft, kan je binnen een korte tijd een aantal aanbeten versieren. Volgend voorjaar ben ik er weer. Kijken of ik dan eventueel een grotere vis kan landen. Wat in het vat zit verzuurt niet!
