Bevers, slangen, Franse biggen en Maas bakken – Wim Hanegraaf
De titel zegt genoeg: onze Brabantse vriend Wim Hanegraaf heeft weer veel moois meegemaakt afgelopen weken. Tijd voor een verse blog met teleurstellingen én hoogtepunten uit zijn visserij!
Hij zal het wel leren, nu lekker samen stekken zoeken.
Ondertussen zijn we alweer wat verder in het voorjaar, en ligt die voor mij saaie winter alweer een tijdje achter ons. Ik heb de laatste tijd stevig gevist. Het vroege voorjaar ging al meteen goed van start, met een paar mooie vangsten! Echter, daarna werd het toch wat stroef en kwamen de eerste blanks. Nu ben ik wel zo realistisch dat het gedeelte rivier wat ik bevis niet een van de makkelijkste is, en dus blanken regelmatig voorkomt, vooral zo vroeg in het jaar.
Mooi uitzicht, helaas weinig resultaat.
Een relax vakantie in Frankrijk
Daarom kwam het weekje Frankrijk in april als geroepen, even de batterijen opladen om mezelf daarna weer te kunnen richten op de rivier. Het was er goed vertoeven met goed gezelschap. Ik heb verschrikkelijk gelachen en dat is voor mij ook vissen; lol en avontuur. De vangsten waren iets minder deze keer, tenminste op het water waar het om draaide. Er was gelukkig nog een klein putje bij waar volop ‘klein grut’ te vangen viel en daar konden wij onszelf prima bezig houden.
Vismaten Koen en Eddy, worden hier wél blij van!
Omdat de grote plas niet liep zoals ik wilde was er natuurlijk wel wat meer tijd voor ongein. Terwijl vismaat Danny ook lekker aan het rossen was op het sleurputje zat ik lekker op mijn stek te relaxen, pilsje erbij je kent het wel. Toen het tijd werd voor een sanitaire boodschap zonder sanitair… Ik was mijn biertje aan het teruggeven aan de natuur en opeens schrok ik me kapot! Voor mij lag een slang in het gras. Ik dacht dat ik een adder aan het bewateren was en dat ie mij elk moment naar mijn slang kon vliegen! Maar niks was minder waar, nadat ik van de schrik was bekomen en na wat onderzoek met een porstokje kon ik de conclusie trekken dat de slang hartstikke dood was. Maar het vreemde was dat hij eigenlijk nog in prima staat was, misschien dat ie geschrokken was van mijn apparaat?
Meteen ontstond er een gemeen plannetje. Danny die het niet zo heeft op beestjes heeft (groot of klein) en zat lekker aan het kleine putje te hengelen en ik zag mijn kans schoon, tergend langzaam ben ik naar zijn tent geslopen en heb daar mijn snode plannetje in werking gezet. Ik heb de slang prachtig weggelegd op zijn telefoon die netjes op de lader lag in zijn tent waarna ik de rits van de tent weer dicht deed. Je kunt je eigen natuurlijk er wel iets bij voorstellen hoe zijn reactie was toen hij zijn telefoon wilden pakken! Natuurlijk kent ie mij en viel ik al snel door de mand, ik ben tot op de dag van vandaag nog steeds op mijn hoede….
Fijne maat!
Gelukkig werden er uiteindelijk nog een paar mooie vissen gevangen, ik besliste (net zoals de Duitsers daar een handje van hebben) de wedstrijd in de laatste minuut! Ik kreeg een snerpende run op een verre stok. En omdat ik de hengel op flinke afstand tegen de takken had gelegd was snelheid geboden. Met de slaapzak nog half aan mijn blote voeten greep ik de hengel, ik voelde direct schurende takken, kak. Gelukkig stopte het schuren snel en pompte ik de vis redelijk makkelijk uit te takkenbossen en kon de echte dril beginnen. De vis werd redelijk vlug naar de kant gepompt en al snel lag er een flinke bak schepklaar.
Jan die bij mij op de stek zat kon de vis redelijk makkelijk scheppen. Mits hij niet slaapdronken was, want hij maakte een ‘schep misser’ van jewelste dus. De vis sloeg een kolk en schoot weer de diepte in. Een stevige vloek volgde en toen duurde het voor mijn gevoel lang, heel lang. Ik kon eigenlijk nog maar aan één ding denken. Niet losschieten! Gelukkig schepte mijn schepheld de tweede keer wel raak, nadat ik als een klein kind had staan roepen “schep hem nu!! Please!”. Het resultaat een brute spiegel, met flink gewicht. En zo kon ik de week toch tevreden afsluiten.
Een ‘last minute’ karper!
Terug op de Maas
De rivier was bij terugkomst al lekker op temperatuur gekomen en dat maakt het vissen een stuk eenvoudiger. De stek die ik wilde gaan bevissen had vorig jaar ook al een leuke serie vissen opgeleverd. Dus een 2 daagse voersessie moest nu ook weer het beoogde resultaat geven. Het enige verschil was dat ik nu de bollen van TTB Baits ter beschikking had. Ik koos voor de Extreme Sweet & Spicy en voerde 2 dagen lang 2,5kg 24 mm bollen per dag voor, als haakaas gebruikte ik een 24mm High Visual boilie. Deze gebruik ik nu vaker en het werkt voor mij prima.
TTB High Visuals gebruik ik regelmatig als haakaas.
Het was in ieder geval weer genieten aan de oevers van de Maas. Wat een rust, geen anderen vissers en alleen maar de bever die af en toe voorbij zwemt en daarbij soms de lijn aantikt waardoor de Delkim telkens een paar piepen geeft. Ondertussen is meneer de bever al aan mij en de set-up gewend en schrikt hij er niet meer van. Mooi zo de natuur, ik hou er van (IHEV).
Meneer de bever valt mij regelmatig lastig 😉
Het was alweer midden in de nacht toen ik een volle fluiter op mijn rechter hengel kreeg. Hier op deze stek gaat eigenlijk altijd de rechter hengel. Je moet je eigen voorstellen dat die hengel maar ongeveer 10 meter uit de top gevist worden en aangezien dat Maaskarpers niet echt bekent staan om de zachte aanbeten krijg je dus knallende runnen. Echt prachtig, je schrikt je wel kapot. Soms vraag ik mezelf ook wel een af of het wel gezond is voor je hart! Ook deze vis scheurde weer langs het kribhoofd weg en omdat er een serie bomen op de krib staat kun je weer niet anders dan te water gaan. Nu was het water wel iets opgewarmd, maar 14 graden is nou niet echt heel relaxt om in te gaan staan! Helaas kreeg ik niet de tijd om een waadpak aan te trekken, brrrr fris! De vis knalde na zijn superrun rechtdoor de vaargeul in waarna hij stil bleef liggen achter het talud, rust is in deze situatie geboden! Als je nu gekken dingen gaat doen ga je de vis zeker verspelen. Na een paar spannende minuten begon de karper weer te zwemmen en kreeg ik hem naar de kant gepompt waarna hij toch zeker 10 minuten onder de top rondjes bleef zwemmen, toch gaf hij plots de strijd gewonnen en kwam de vis boven drijven, bak!! Met de vis in het net ben ik weer de basalten opgeklauterd (afzien dat riviervissen) en heb ik de vis op de mat kunnen hijsen, en een bak was het.
Wat een brute schub, daar hou ik van.
De weken erna heb ik deze stek nog een paar mooie vissen kunnen vangen, allemaal krachtpatsers en enorm divers qua looks.
Een goudklompje in de ochtendzon!
Helaas heb ik dit jaar nog geen spiegel gezien op de river en daar wordt het toch wel eens tijd voor! Er staat in ieder geval nog genoeg gepland voor dit jaar. Hopelijk in de volgende blog dikke bakken uit geplande sessies in de Biesbosch. Of het aankomende avontuur op jacht naar Oostenrijkse bakken…
Een langgerekte supersterke schub!
Stay Tuned!
