Tribal Life – Alijn Danau doet het weer en vangt ‘Jumper’!

Weer… Na de ‘Mohikaan’ en ‘Sammy’ stond er nog één vis op het lijstje van Alijn Danau, namelijk ‘Jumper’. Een schub die er maar weinig uitkomt, maar door veel karpervissers achterna gezeten wordt. In juni was het zover, Alijn had vier nachten de tijd. Of het lukt om deze bak van een schub te vangen, lezen jullie hieronder.

Alijn aan het woord: Het is woensdag 23 juni 2021, 06.00 uur in de ochtend. Ik heb zonet m’n eerste vis van de sessie geland die op zondagavond van start is gegaan. Gisteravond bracht ik voor het eerst een hengel naar de sinds zondag aangevoerde en bewust met rust gelaten stek. Een plekje dat ik had gevonden tijdens mijn vorige sessie in april. Een plek die me toen vier vissen opleverde waaronder ‘Sammy’, een vijftigponds plus schub en de nummer drie van het water. Een behoorlijk mensenschuwe vis, die pas voor de vierde keer in zijn leven op de kant kwam.

De weg lag open

Op dat moment wist ik dat ook de weg naar ‘Jumper’ openlag. Als ik ‘Sammy’ kon verschalken, dan behoorde zijn nog een heel stuk grotere broer ‘Jumper’ ook tot de mogelijkheden. Ik was er intussen meer dan ooit van overtuigd geraakt dat beide schubs er een afwijkende manier van azen op nahielden. Daar had ik een antwoord op gevonden. De vangst van ‘Sammy’ was daar het bewijs van. Ik had bovendien een spot gevonden (ik vermoed dat het op hun trekroute lag) waar ik vrij makkelijk een aanbeet kon forceren.

Mijn vertrouwen was torenhoog, alleen moest ik tijd zien te krijgen om mijn bevindingen om te zetten in de praktijk en dat was nog het moeilijkste, omdat de stekken permanent geboekt waren. Gelukkig had ik deze week in juni weten te krijgen en kon ik vier van de zeven geboekte nachten vissen.

Het werd warmer

De vis die ik zonet in het net heb geloosd is er één die meteen alle alarmbellen heeft doen afgaan. Het is ‘Kasjmir’, een nog jonge volschub spiegel die in het verleden in het gezelschap van ‘Jumper’ is gevangen. Ik weet dat ze samen optrekken, het werd warmer… De vissen houden zich aan het in mijn hoofd zittende scenario. Het is bovendien de eerste vis in meer dan zes weken die hier gevangen wordt. Na mijn trip eind april (goed voor vijf vissen) werd er de week erna nog één gevangen en sindsdien leverde de stek geen vis meer op. De vissen die sindsdien op de kant kwamen, werden zonder uitzondering gevangen aan het andere uiteinde van de plas.

Een geliefde spot

Zijn ze terug of nooit weggeweest? Ik vermoed dat niemand anders weet heeft van deze spot, dit overduidelijke kruispunt waarlangs ze maar al te graag voorbijkomen. Drie uur later gaat dezelfde hengel op dezelfde spot er opnieuw vandoor. Een onwaarschijnlijke fluiter! De lijn vliegt van de nochtans zwaar afgestelde vertrouwde Baitrunner en tegen de tijd dat ik vanuit de bivvy bij de hengel ben en in de boot zit, heeft de vis al tientallen meters lijn genomen. Hij blijft met de motorhendel helemaal opengedraaid nog steeds door de moord en brand schreeuwende slip gaan. Overduidelijk dus dat het geen ‘stockie’, noch een ‘grassie’ is. Dit is er één van de heel erg dunne toplaag, enkel deze vissen doen dit!

Het zal toch niet…

Het duurt enige tijd alvorens ik in de buurt kom van de plek waar ik hem heb gehaakt. Hoe dichter ik erbij kom, hoe meer ik de lijn voel afbuigen naar rechts. Tot op het moment dat ik de lijn voel schuren en vanuit mijn rechtse ooghoek een boei opmerk die een gans eind naar rechts in de overkant ligt en op en neer danst. F*ck, het zal toch niet waar zijn….

F*ck, het zal toch niet waar zijn….

Helaas, het is wel waar, de vis is helemaal naar daar gevlucht en zwemt nu weer mijn kant op, maar heeft een bocht genomen rond de boei. De spanning bouwt zich op, mijn zenuwen staan op knappen. Als ik naar de boei vaar, zie ik mijn lijn eronderdoor lopen. Ik breng de boot tot stilstand, leg de hengel neer, open de vrijloop van m’n Baitrunner en trek me via de lijn naar de boei. Ik voel de vis trekken en zie de lijn rond het boeientouw gedraaid zitten.

Ik moet snel beslissen en besluit om het touw meteen door te knippen (zonder mijn lijn te raken, en dat zorgt voor de nodige zenuwen) met behulp van de schaar die altijd in de boot klaarligt. Het lukt, de lijn springt ervan achter weg en tot mijn opluchting kan ik weer contact maken. Echter, de vis zit ontzettend veel verder dan ik dacht. Hij zit in de richting waar ik vandaan kom, dus is het rechtsomkeer maken met de boot en er opnieuw achteraangaan. Na een meter of vijftig springt de voorslagknoop door het startoog van m’n TX7 en heb ik eindelijk het gevoel dat ik de controle heb teruggenomen.

Het gevecht kan beginnen

Vanaf nu kan het gevecht echt beginnen. Ik voel nu ook overduidelijk dat het inderdaad een grote, zware vis betreft! Hopelijk niet opnieuw de ‘Mohikaan’, ik hoef hem echt geen derde keer. En evenmin ‘Sammy’ voor een tweede keer. De enige die ik echt nog graag wil en nog ontbreekt is ‘Jumper’. Na een minuut of tien begint de vis langzaam naar boven te komen. Dat is alvast niet de gewoonte van ‘Mo’, want die is minder snel uit zijn lood te slaan. Ik vang een eerste glimp op in het kristalheldere water waar je vele meters diep kan kijken en zie de enorme contouren van wat een schubkarper blijkt te zijn. Geen spiegel, dus niet ‘Mo’.

‘Sammy’ of ‘Jumper’?

Mijn verstand zegt ‘Jumper,’ maar ik wil mezelf niet voortijdig rijk rekenen en verdring de gedachte naar mijn achterhoofd. Hij duikt nog enkele keren, maar slaagt er niet meer in om tot aan de bodem te geraken. De strijd is in de eindfase beland, hij ligt nu boven, hapt naar adem, water gulpt uit zijn bek. Ik stuur de boot lichtjes bij zodat ik het net schepklaar kan leggen.

Hij duikt nog enkele keren, maar slaagt er niet meer in om tot aan de bodem te geraken.

Kop omhoog, hij komt, langzaam maar zeker schuift hij op richting het net en op het moment dat zijn grote kop bijna tegen het spreidersblok botst haal ik het op en is de strijd beslecht. Maar, ik ben nog steeds geen honderd procent zeker.

Het is alsof ik die ene 1% twijfel volledig wil uitsluiten om niet alsnog een anticlimax te moeten beleven. Ik kijk in het net en ontwaar een rug zo breed als een os, een kanon van een schub, dat kan maar één ding betekenen: ‘Jumper’! En dan daalt er een gezegende rust over me heen en word ik me ineens bewust van allerlei omgevingsgeluiden die zonet nog afwezig waren. Ik rol het net op zodat het afgesloten en dicht zit, hang het vervolgens met behulp van twee plastic knijptangen vast aan één van de al gefixeerde rammen van m’n boot. ‘Jumper’ ligt nu met z’n neus in de vaarrichting en we dobberen samen naar de kant.

Euforie

Met een hoofd overlopend van geluk handel ik alles af op routine. Eenmaal aangekomen op de kant schuif ik de driepoot met weger tot vlakbij de waterlijn, trek de grote onthaakmat tot tegen het net en til hem met al mijn krachten op de mat in de al klaarliggende sling. In een volgende flukse beweging hangt hij aan de haak van m’n unster en zie ik de naald doorklappen. Hij gaat meteen de zeventig pond door en zakt door tot halverwege de 36 en 37 kilo. Het eindverdict luidt 36,6 kg bij 114 centimeter. Veel zwaarder dan ik had verwacht en eigenlijk was ik even gelukkig geweest met ettelijke kilo’s minder.

Mario is de eerste die ik bel. Ik weet en besef dat hij minstens even hard als ik achter de vis aanzat, maar ik weet ook dat hij nobel is en me deze vangst gunt zoals ik ze ook hem had gegund. Ik weet ook zeker dat zijn tijd nog komt. Mario feliciteert me uitgebreid en schiet me meteen te hulp. Ook Matheus komt een handje toesteken. Even later zwemt Jumper zijn vrijheid weer tegemoet. Ik besluit om nog een nacht door te vissen. Ik wil nagenieten aan de waterkant.

Als dessert komen er nog twee heerlijke ‘stockies’ langs, alweer een flink stuk groter dan vorig jaar. Wanneer ik de volgende dag mijn kamp opbreek, besef ik ten volle dat mijn tijd hier voorbij is. Ik heb gevangen wat ik wilde, andere avonturen wachten op mij!

Alijn Danau – Team Tribal

Alijn gebruikt de volgende materialen:

• Hengel: Tribal TX-7 12ft 2.75 (lees hier Alijn’s review)
• Molen: Big Baitrunner Ci4+
• Lijn: Power Pro 0.32mm Mossgreen

Namens KWO, Shimano en team Tribal feliciteren we Alijn Danau nogmaals van harte met deze, wederom, topvangst van ‘Jumper’ op 36,6 kg en 114 cm!

Check de Facebook pagina van Shimano Tribal Benelux en blijf altijd op de hoogte van de laatste vangsten, nieuwste producten en meer.