December Dreams, riviervissen met Frans van Maanen
December, de tijd van lange koude mistroostige nachten. Een felle, gure wind geselt het wateroppervlak. Kale bomen zonder blad en lage watertemperaturen. De tijd dat het lekker rustig is aan het water. Veel collega-karpervissers hebben de stokken inmiddels opgeborgen, wachtend op betere en vooral warmere tijden. Ik ben echter nog volop aan de oevers van de rivier te vinden.
Ondanks de lage watertemperatuur en extreem felle stroming aast de vis nog goed. Een kleine hoeveelheid bollen verspreid gevoerd moet het gewenste resultaat opleveren. Met zulke lage watertemperaturen als nu het geval is durf ik niet veel meer te voeren omdat ik bang ben dat de vis snel verzadigd is. 500 gram per dag lijkt mij een mooi uitgangspunt. Het lijkt niks op zo’n enorme rivier, maar beter het zekere voor het onzekere.
Een winterse rivierschub voor onze dappere Frans.
8 December 2013, het is een uur of acht als ik aan de rivier arriveer. Reeds een week lang heb ik dagelijks de stekken schaars voorzien van enkele handjes bollen. Het is flink koud dus snel breng ik alles in gereedheid zodat ik op tijd in mijn auto kan plaatsnemen voor de kachel. De rigs zijn elk voorzien van vers aas en in no time ligt alles in positie. Ik nuttig nog een pilsje alvorens lekker in mijn warme slaapzak te kruipen. Veel verwacht ik er niet van, vanwege de lage watertemperatuur vrees ik dat de vis niet echt actief meer aast.
Beet!
Groot is mijn verbazing dan ook als midden in de nacht enkele piepjes overgaan in een snoeiharde run. Vlotjes spring ik van mijn bedchair en trek een sprintje richting de stok die op de rodpod ligt te stuiteren. In een vloeiende beweging trek ik het carbon krom, wat wordt beantwoord met enkele stevige slagen op de hengeltop. De vis probeert zich door hevig met zijn kop te schudden van de haak te ontdoen. Ik kan alleen maar hopen dat het zaakje stand houdt en de haak zijn houvast niet verliest. Na enkele hachelijke momenten bedaart de vis enigszins en heb ik meer controle over de situatie. Veel moeite om te ontkomen doet de vis niet meer en het duurt niet lang voordat ik het beest kan scheppen.
Eenmaal veilig in het net knip ik mijn hoofdlamp aan om mijn felbegeerde prijs eens nader te bekijken. Een mooie schub van 13 kg is mijn deel. Snel onthaken en de vis wordt weer toevertrouwd aan het ruwe, koude water. Niet veel later ligt de stok weer op zijn plaats en zit ik voor de kachel in een poging weer wat warmte in mijn lijf te krijgen. Als ik eenmaal weer wat opgewarmd ben besluit ik mijn slaapzak op te zoeken voor wat welverdiende nachtrust.
Een run in de morgen is een dag zonder zorgen…
Het lijkt enkele ogenblikken later als dezelfde stok weer acte de presence geeft, maar de lichter wordende lucht spreekt boekdelen. Het is inmiddels al weer ochtend als ik opnieuw met een hoepel in mijn handen sta. Deze dril verloopt echter een stuk rustiger en mijn opponent neemt schijnbaar moeiteloos talloze meters lijn op een gestaag tempo.
Een BAK van een schub voor Frans.
Heel lang duurt het machtsvertoon echter niet en enkele minuten later ligt er een grote schubkarper aan het wateroppervlak naar lucht te happen. Snel het net eronder en hijsen. Die zit erin, mijn geluk kan niet op! Wat een bak, en dat zo laat in het jaar! Als de vis eenmaal op de mat ligt besef ik pas hoe koud het is. Snel de vis wegen en wat foto’s schieten met de zelfontspanner, zodat ik weer wat kan op warmen. Als alles weer in gereedheid is gebracht en ik de juist gemaakte foto’s nog eens nader aan het inspecteren ben krijg ik weer een keiharde aanbeet. Ik schrik me lamlendig en mijn camera vliegt door de bus! Na wederom een korte, lome dril hijs ik een mooie spiegel het net in! Heerlijk, die winter!
Nóg zo’n supervis! Heerlijk die winter!
Tijdens het opruimen strooi ik nog een paar handjes aas in de rivier want hier kom ik nog terug…
I’ll be back…
Frans van Maanen
