Zandguppen – Haagse avonturen van Ben en Dennis
“Er was eens…” Ik kijk Dennis aan en we breken in lachen uit. Sprookjes, daar doen we niet aan. Gekkigheid uithalen natuurlijk wel. Samen beleven we onze hobby met veel passie en plezier en dat zal in dit artikel zeker terug komen…
Dennis en ik zijn beide een beetje gek, misschien dat we daarom goed op kunnen schieten.
Net als Dennis vis ik behoorlijk veel en vissen we beiden vaak alleen. Op de een of andere manier kunnen wij het goed vinden samen (ik begrijp nog steeds niet hoe dit mogelijk is) en zo vissen we sinds een jaar of twee regelmatig samen. Ook gaan we ook zo’n twee keer per jaar samen op avontuur in Frankrijk.
In het begin waren onze gezamelijke trips enkel naar Frankrijk maar nu gaan we steeds vaker op eigen bodem op avontuur. Als je dan meerdere dagen op elkaar aangewezen bent leer je elkaar toch wel kennen en heb je het over de gekste dingen. Vrouwen, gezinnen, hoogtepunten, dieptepunten en natuurlijk over het karpervissen, en op welke manier we dit beleven. Ook spreken we veel over onze dromen en doelstellingen die we graag nog willen behalen.
Dennis is altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen wat ook zijn uitwerkingen op mij heeft. Ik probeer 2 á 3 keer per jaar naar Frankrijk te gaan en in Nederland vermaak ik me prima in mijn eigen regio in bijvoorbeeld stadsparken en de uitgebreide kades maar ondertussen ken ik de wateren wel al valt er nog genoeg te halen en te beleven.
Een mooie vis uit een eerdere gezamelijke sessie.
Tijdens onze laatste trip kwam een bepaald water ter sprake waar Dennis een keer wilde gaan kijken. Ik had hier ook wel oren naar en zo stonden vroeg in het voorjaar gewapend met peilhengel met onze voeten in het zand. Zand ja ,want dit water heeft een heus strandje. Ik zeg ‘strandje’ omdat dit water veel, maar dan ook veel kleiner is dan dat ik had verwacht. Combineer dit met de ‘kaalheid’ van een dor en laat op gang komend voorjaar… mij bekroop het gevoel “moet ik hier nou gaan vissen?”.
Het water is maximaal 3 hectare waarvan een deel aan de andere kant van een bruggetje ligt en ondiep is. Wat mij wel opviel is dat het water kraakhelder is, iets waar ik wel van hou want dit komt de vissen vaak te goede qua uiterlijk. Na wat smijtwerk met de peilhengel bleek de plas toch dieper dan gedacht en haalde ik de voerboot uit de auto die uitgerust is met dieptemeter. Het strandje, wat mooie rustig af leek te lopen, bleek veel sneller af te lopen en tot wel 6 meter. Al gauw zagen we dat de bodem erg gevarieerd is. Een taludje hier, een bultje daar en ik werd zowaar een beetje enthousiast! Wat ons nog het meeste aansprak was de steiger aan de overkant die langs driekwart van het water loopt en zeker 4 meter breed is.
Nu kan ik me voorstellen dat sommige denken wat moet je nou op zo’n klein putje en geloof me dat hadden wij ook maar door geruchten over een vis met een behoorlijk gewicht kreeg onze nieuwsgierigheid toch de overhand. Toch leek het er niet van te komen dat we hier aan de slag zouden gaan want onze vertrouwde wateren en meerdere trips naar het buitenland van Dennis slokte onze tijd op.
Summermadness
Dennis en ik hadden geen klagen over onze vangsten tot nu toe dit jaar maar toen de zomer na een lang en grillig voorjaar eindelijk in alle felheid losbarstte en ook andere zaken zoals vrouw/vriendin, feestjes, strand enz mee gingen spelen kwam het water weer ter sprake en besloten we toch een poging te gaan wagen.
Eind augustus had ik onverwachts tijd en besloot het erop te wagen. Mijn vrije dagen vielen deze week op woensdag en donderdag, ideaal wat betreft het risico andere om vissers tegen te komen (of hangjeugd) en zo toog ik naar de waterkant. Het was deze avond/nacht volle maan wat voor vele gelijk staat aan een blank en door andere grote bakkenmaan genoemd word. Er is maar een manier om erachter te komen en dat is gewoon vissen.
Nadat de laatste badgasten en wandelaars waren verdwenen dropte ik mijn hengels op de door mij gekozen stekken. 1 rig op 5.50 meter op de rand van een talud en de ander op 4.30 meter bovenaan een ander talud vlakbij de lange steiger.
Na wat gestaar naar de volle maan en sterren en alles op Facebook geliked te hebben wat er te liken viel vond ik het wel tijd om de slaapzak dicht te ritsen. Slapen werd helaas lastiger dan ik dacht. De rust werd niet verstoord door gillende piepers maar door de in grote getale aanwezige hangjeugd. “Ow ja fuck, het is nog vakantie.” Stiekem ben ik wel een beetje jaloers op die gastjes. Ik heb geen last van ze in zin dat ze mij wat aan doen, maar door de af en aan rijdende scooters, muziek en de af en toe brekende bierflesjes (zonde van het statiegeld) lukt het mij niet om de slaap te vatten.
Om een uur of 1 zijn ze allemaal verdwenen en vind ik eindelijk rust. “Pieeeeeeeeppppppp…” ..ow nee he ☺ “Fuck die volle maan”, denk ik terwijl ik mijn hengel krom trek. Even later ligt de eerste vis van het water op de mat. Hoppa! Niet een ‘volle-maan-bak’ maar toch een mooie schub die net de 20 pond aantikt en ik ben er maar wat blij mee. Wat me opvalt is dat de vis puntgaaf is en de bek vrij klein en erg zacht is.
Skinnydipping
Nadat de vis weer zijn vrijheid heeft teruggekregen val ik als een blok in slaap. Niet heel lang daarna word ik weer gewekt door een gillende pieper alleen sliep ik zo vast dat ik helemaal versuft ben en het even duurt voordat ik de hengel te pakken heb. De vis neemt gelijk lijn wat mij doet denken aan een groter exemplaar. De vis probeert de steiger te bereiken maar gelukkig kan ik dit voorkomen.
Wat ik vervolgens doe vergeef ik mezelf nooit; ik denk de vis veilig te hebben weggeloodst. Een stuk naar rechts staat een groot obstakel in het water maar aangezien ik daar niet eens in de buurt van vis maak ik me daar totaal niet druk om.
Rustig hou ik druk op de lijn en loop langzaam richting de kant en leg ondertussen mijn schepnet neer. Ineens voel ik de lijn schuren en kom ik bij mijn positieven. De vis is als een malle naar rechts gezwommen en heeft het obstakel bereikt. “Jezus Ben, hoe stom kan je zijn?!” De boel zit muurvast en wat ik ook doe de vis komt niet los. Ik probeer de lijn slap te leggen maar dan word er gelijk weer lijn genomen dus de vis zit er nog wel aan. Omdat we eerder al mossels hadden gezien maak ik gebruik van een voorslag. Ik twijfel of dit nog wel goed gaat komen…
“Wat te doen wat te doen?” vraag ik mezelf af. Na de lijn een kwartier te hebben laten liggen probeerde ik het nog een keer in de hoop dat de vis zichzelf los gezwommen had.
Helaas was dit niet zo. Nu kan ik gaan trekken maar de voorslag breek je niet zomaar dus dan trek je de bek van de vis verrot en dat is dus geen optie. Het is voor augustus toch al best fris in de nacht en het water is al helemaal niet warm maar toch trek ik alles uit en duik erin. Ik heb even nodig om op adem te komen, want het voelt best koud. De lijn hou ik in m’n linkerhand en begin te zwemmen.
Eenmaal bij het obstakel trek ik aan de lijn en voel de vis nog steeds maar zie dat de vis behoorlijk diep zit en het een ware jungle is onder me.
Allerlei gedachte gaan door m’n hoofd en haal diep adem en besluit om de diepte in te duiken. Ik zie natuurlijk niets in het donker en duik nog een keer. Daarna durf ik simpelweg niet meer aangezien ik ook alleen ben en het nu echt koud krijg. Ik vervloek mezelf dat ik dit heb laten gebeuren en baal van het feit dat ik het niet los kan krijgen. Ik heb wel al een aantal meter voorslag gewonnen en bijt de lijn zo ver mogelijk door.
Als ik weer terug op de kant ben merk ik dat mijn lippen trillen en ik kramp krijg tussen mijn schouderbladen, wat kan duiden op onderkoeling. Snel begin ik me af te drogen en kleren aan te doen en te bewegen… Opdrukken, rennen met m’n armen zwaaien. Ik kijk op de klok en zie dat ik ruim een half uur in het water ben geweest. Dat dit eigenlijk niet verstandig was om te doen besef ik me heel goed en raad het ook niemand aan om na te doen. Tuurlijk is het welzijn van de vis belangrijk maar dit mag nooit ten koste van je eigen veiligheid gaan en al helemaal niet als je alleen bent.
Een voordeel….je ben klaarwakker. Naar huis gaan wil ik nog niet en ik maak de hengels weer in orde.
De hengel ligt nog geen half uur in als deze weer afgaat. Dáár krijg je het pas weer warm van! Nu ben ik superscherp en de vis komt zonder problemen naar binnen. Toch nog iets wat een lach op me gezicht brengt 😉
Een mooie stevige schub van 24 pond.
Even later tijdens het inpakken besef ik me steeds meer hoe dom de zwempartij was en baal ik van de verspeelde vis. Zo zit het leven en het vissen vol met fouten en leermomentjes en kan ik weer wat op mijn what-NOT-to-do-list aankruisen.
SAMEN STERKER
Vijf dagen later sta ik weer aan het water maar nu voor 2 nachten. Dennis komt er dit keer ook bij maar is later. Als Dennis verschijnt liggen mijn hengels er al even in maar nog zonder resultaat.
Snel begint hij met het uitpakken van zijn spullen en binnen no time liggen ook zijn hengels in. Ondertussen heb ik lekkere pantosti’s gemaakt en met een dikke laag curry vreten we ze op ☺
Terwijl ik nog de stukjes tussen me tanden vandaan peuter krijgt Dennis een harde aanbeet. Hij vist met twee hengels tegen de steiger aan en met de slip dicht. Met de hengel in zijn hand rent hij door het zand als een echte David Hasselhoff* om de rek uit de lijn te krijgen. (*David Hasselhoff speelde in baywatch, een lekkere wijven serie uit de jaren ’90, ik was er gek op)
Afijn, on topic 😉 Dit gaat goed en even later ligt er een dikke schub op de mat. Ik herken de schub en het blijkt inderdaad dezelfde te zijn als degene die ik 5 dagen terug had. Ondanks dat blijft het een mooie vis en schieten we gauw wat foto’s.
Het wordt de avond van Dennis want een uur later gaat weer de hengel van Dennis af en zie ik hem weer door het zand ploeteren.Deze vis weet wat die wil en geeft zich niet zomaar gewonnen.Een flink aantal keren neemt die meters lijn en zorgt voor enkele spannende momenten. De vis is een ware strijder meer moet zich toch gewonnen geven. We zien een beste spiegelkarper in het net en “whoooopppppp” klinkt over het water. De weger blijft staan op 16 kilo en daar is Dennis, en ik ook natuurlijk, zeer blij mee en maakt het ons nieuwsgierig naar wat er nog méér zwemt.
We praten heel wat na over deze vis en ook over het feit waar deze vis vandaan komt. Volgens ons is het een vis van een SKP en nog vrij jong. Vermoedelijk heeft een visser deze overgezet vanuit een nabij gelegen kanaal. Tijdens ons gesprek gaat weer de hengel van Dennis af maar hij zegt “pak jij hem maar”. Ik maak er dankbaar gebruik van en sta ik ook weer met een kromme hengel. Dit gaat om een kleinere vis maar elke vis is welkom en al helemaal op een nieuw water.
Ook deze vis is puntgaaf en heeft een vrij kleine mond die erg zacht is. We prakkiseren ons rot over de gevangen vissen tot nu toe. Allemaal gezond en ongeschonden. Veel gevist word er hier dus niet of in ieder geval niet veel gevangen.
Het word alweer vroeger donker en net voordat we de slaap zak op willen gaan zoeken gaat weer de hengel van Dennis af. Hartstikke gaaf maar waarom doen de andere hengels helemaal niks.
Voor de kant sta ik al klaar met het schepnet als ik in het licht van mijn hoofdlamp zie dat het weer een flinke spiegelkarper is. Deze schoonheid weegt 12 kilo en heeft een vreemde bult aan de linkerkant. Wel iets wat de vis makkelijk herkenbaar maakt!
Ons enthousiasme groeit per vis, want de een is nog mooier dan de ander. De rest van die avond en nacht blijft het stil op een portie brasems na. Om half zes in de ochtend gaat de wekker en vertrekt Dennis naar zijn werk. Pfffff ik heb dat vroerg ook gedaan maar dat breekt mij echt op. Dennis is was dat betreft net een robot die werkt op energydrinks. Respect Den!
Als ik een paar uur later wakker word ga ik vol goede moed de 2e dag in. Het werd die dag behoorlijk warm wat ook weer het nodige vrouwelijk schoon naar het strandje trekt. Daar uitgebreid foto’s van gaan maken doe je natuurlijk niet. Alhoewel… als je de lezingen van Pilaar bezoekt… maargoed, geloof me: het had zeker niet misstaan in een geheel ander artikel 😉
Ik moet altijd lachen hoeveel moeite vrouwen doen die topless willen zonnen. Handdoek om, topje uit, voorzichtig gaan liggen en het bruinen kan beginnen. Dit terwijl de huidige bikini’s zo minuscuul zijn dat ze net zo goed naakt kunnen gaan lopen! Even later komt de gemeente het grasveld maaien waardoor het hele circus weer opnieuw begint (tot groot vermaak van mij).
Als de rust weer is teruggekeerd zie ik vier kinderen op het strand met iets spelen wat beweegt. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en besloot een kijkje te gaan nemen. Een klein lief schattig babykonijntje zat doodsbang op het strandje. Waarschijnlijk opgejaagd door de grote boze meneer van de gemeente op de grasmaaier ☺
Aangezien de kinderen de gemoedsstand van het beestje ook niet echt bevorderen besluit ik het beestje met gevaar voor eigen leven op te pakken en het naar de bosrand te brengen naar waar het waarschijnlijk vandaan komt. Onder luid applaus van de aanwezige badgasten loop ik weer terug naar de stek en zwaai naar het publiek om te bedanken. Puik werk brigadier!
Weer terug op de stek besef ik me dat het alweer tegen het einde van de dag loopt en er helemaal niets gebeurt is op visgebied. Dat vind ik toch wel jammer en vreemd tegelijk. Vreemd omdat qua omstandigheden er niets verandert is en jammer omdat ik na de mooie serie vissen van Dennis toch ook wel graag een visje wil vangen.
In de avonden word het in rap tempo elke dag wat vroeger donker en zo keert ook de rust weer terug behalve dan het peloton hangjongeren maar die storen zich niet aan mij en ik niet aan hun. Geheel tegen de regels in maak ik gebruik van een derde hengel die ik sneaky probeer weg te werken. Iets wat ik niet vaak doe maar we zijn de enige op dit water en nu zit ik ook nog alleen.
In de avond zie ik steeds meer activiteit op het water maar zonder resultaat en duik in de slaap zak in. Voordat ik de REM slaap bereik mag ik er eindelijk uit en voel ik een flinke strijder aan de lijn. Ik zie dat het weer een spiegel is en denk “gaaf, hoeveel spiegels zwemmen hier wel niet?”. Hoppa, schepnet eronder en hebbes. Op de mat zie ik ineens de kenmerkende bult. Het zal toch niet?
De spiegel die Dennis 24 uur geleden had gevangen ligt nu weer op de mat. BIZAR!
De spiegel doet zich echt tegoed aan het voer en als dank poept de vis de mat onder. Blij dat ik toch nog een vis te pakken heb maar tegelijkertijd baal ik ervan. Wéér een vis gedubbeld. Zit er nou zo weinig vis of is het gewoon toeval?
De rest van de nacht gebeurt er niets meer en nadat ik vroeg in de ochtend Dennis op de hoogte breng pak ik in. Plotseling hoor ik terwijl ik met me hoofd in een ingeklapte oval zit een raar gekrijs achter me. Als ik mezelf naar buiten heb geworsteld zie ik een kat wegrennen met iets in zijn mond wat te groot is voor een muis. “WTF een konijn?! Mijn konijn?!” Het is dan wel geen koe die een haas vangt maar nooit gedacht dat een kat een konijn zou vangen. Flappie R.I.P.
Een lach en een traan
Een nieuwe week breekt aan en helaas lukt het zowel Dennis als mij niet om een nachtje te pakken! Mijn vrije dagen vallen ongunstig voor Dennis en hij zit ook midden in de bouw van zijn nieuwe huis.
Maandagmiddag sta ik al aan het water met verse batterijen en een goed humor. Het word een ware bliksemstart want net als ik al mijn spullen op orde heb krijg ik al een aanbeet! Ook deze vis wil ook koste wat kost de steiger bereiken maar ik gun de vis geen millimeter. Op de mat ben ik blij om te zien dat het een vis is die we nog niet gevangen hebben. Een mooi gekleurde schub gaat op de foto.
Ook weer een puntgave kleine zachte bek en vooral de gele kleur aan de onderkant van de staartwortel vind ik erg mooi. Deze bliksemstart en het feit dat het een nieuwe vis betreft doet het bloed weer sneller stromen! Mijn bloed krijgt echter ruimschoots de tijd om af te koelen want de rest van de dag gebeurt er niks op wat geëtter na van wat meerkoeten.
Ik vis graag met een shocker systeem maar het nadeel daarvan is dat als bv een meerkoet je aas te pakken heeft gehad je lood al losgekomen kan zijn. Dat hoeft niet maar ik als zenuwpees aan de kant heb er dan geen vertrouwen meer in en besluit ik dus de hengel opnieuw uit te varen. Halverwege het inhalen voel ik ineens een vreemde weerstand en gaat mijn lijn naar links. Een vis kan het niet zijn want het beweegt niet.
Met pijn en moeite krijg ik het geheel naar de kant en zie ik mijn rig verstrikt hangen in een andere lijn. Met de hand probeer ik de lijn binnen te trekken wat lukt maar ik zie van twee kanten een lijn uit het water komen en van ver een bellenspoor. Als ik alles binnen heb ben ik zowel verbaasd als geïrriteerd. Verbaasd over het feit dat er toch door andere gevist word en geïrriteerd door de vraag hoe die visser dit voor elkaar heeft gekregen. Zeker 2x 50 meter lijn compleet met lood en rig met het aas er nog aan!!! Het aas stonk verschrikkelijk en was al behoorlijk aan het vergaan.
Wel ben ik blij dat ik het eruit heb kunnen halen.
Als alles weer op zijn plek ligt Is de tijd weer sneller gegaan dan ik dacht en word ik weer geconfronteerd met het feit dat het steeds vroeger donker wordt. Persoonlijk vind ik dit knap irritant; mijn gevoel zegt dat het laat is maar het is gewoon nog vroeg. Maar zo slecht komt het niet uit, ik ben moe en na nog even achter de hengels te hebben gezeten dui ik vroeg de koffer in!
Diep in de nacht word ik gewekt door een harde aanbeet waardoor ik weer eens op mijn sokken sta te drillen. Waarom ik nog slippers meeneem is mij een raadsel maar de hoop dat ik ze ooit nog eens aantrek (voordat ik naar me hengel ren) bestaat nog.
De dril verloopt rustig en een kleinere schubkarper glijdt het net in. Hoppa! Als ik net de vis op de mat leg en uit het schepnet til gaat de andere hengel af. Bizar, en vooral als je nog een beetje suf van het slapen ben. Als ik de vis onder de kant heb zie ik dat dit ook een schub is, maar iets klopt er niet. In het net kan ik de vis voor het eerst goed bekijken en begin spontaan te lachen. Wat een gedrocht van een vis ☺ Snel zet ik de camera op z’n plek en maak wat foto’s van de eerste schub.
Nu is de 2e aan de beurt en nu die op de mat ligt zie ik pas echt goed wat voor een freak of nature het is. Ik denk dat de vis op jonge leeftijd zijn rug heeft gebroken en dit wel weer genezen is ,want met de dril was niks mis, maar helemaal jofel is het niet. Zelfs het optillen was lastig want de vis is ook behoorlijk krom.
De vis leg ik terug het water en terwijl deze rustig wegzwemt kan ik het niet laten om te lachen.Niet dat de vis zich daar wat van aantrekt maar toch. Snel vaar ik alles weer uit en ik duik weer terug in de slaapzak. Het is pas 3 uur maar omdat ik er vroeg in ben gegaan ben ik al uitgeslapen!
Even over zes krijg ik al een Whatsappje van Dennis die vraagt hoe de nacht verlopen is. Ik vertel mijn verhaal en lachen we samen om de quasimodovis en is hij benieuwd naar de foto’s.
Om half acht neem ik een energy drankje wat onderhand een nieuwe verslaving begint te worden waarvoor mijn dank uitgaat naar Dennis……Bedankt he ☺ Deze sessie leverde geen grote vissen op maar wel voor ons nog onbekende vissen dus wie weet wat we nog kunnen verwachten. Ik voer het restant boillies op over de stekken en pak in.
Dennis op de solotoer
2 dagen later is het Dennis die nu een nachtje alleen gaat doen. Direct vanuit zijn werk rijdt hij naar het water en nog geen uur later krijg ik al een berichtje van hem. “Je gelooft het niet” zegt hij, en even hoop ik dat hij een nieuwe bak te pakken heeft maar helaas: “ik heb weer de 12 kilo spiegel met de herkenbare bult”.
“Hoe is het toch mogelijk” zeggen we tegen elkaar. Ook al zitten er maar zo weinig vissen zou je toch denken dat de vis nu wel twee keer nadenkt voordat hij het haakaas pakt. Blijkbaar niet en ligt hij weer op de mat! Even later krijgt Dennis een aanbeet. Dit keer een schub en volgens hem eentje die we nog niet hadden!
De hoop op die ene bak waarvan we hadden gehoord leeft dus nog steeds. Later die nacht word de hoop echter weer wat getemperd als Dennis de 16 kilo spiegel opnieuw weet te vangen…
De dagen erna discussiëren we heel wat af over wat te doen en of het wel nut heeft om hier verder te gaan. We besluiten om nog een keer samen een 2 daagse sessie te plannen en blijven ook gewoon doorgaan met voeren.
Tussendoortje
Als ik denk dat het nog 5 werkdagen duurt voordat het zover is word ik enorm ongeduldig. Alsof de dienstindeling het ruikt krijg ik spontaan een telefoontje met de mededeling dat ze deze week wat extra ruimte hebben en aangezien ik nog behoorlijk wat dagen het staan of ik interesse heb in een extra vrije dag. “Goh wat rot, wat moet ik nou toch doen met deze extra vrije dag?” grap ik bij mezelf. Eenmaal thuis leg ik het voor aan vrouwlief en na een diepe zucht antwoord ze “ga maarrrrr”. Yessss!
Zo blij als ik was, zo down was ik de volgende morgen. Dennis en ik houden er best wel andere tactieken op na maar ondanks dat heb ik nog geen problemen ondervonden aan mijn systeem. Ik vis graag met kleine haken maat 10 of zelfs 12 en met een shockersysteem. Omdat ik tegen de steiger vis was ik al met wat grotere haken gaan vissen (maat 8) maar dit tussendoortje zal een hoop veranderen. De eerste run kwam al snel maar als ik de hengel oppak en ik net dacht “deze voelt goed” valt ineens de druk weg en veert de hengel terug in de rechte stand. Lijnbreuk? Afijn, kan gebeuren door verschillende oorzaken maar minder erg vind ik het niet. Ik baal er stevig van!
Om een lang verhaal kort te maken krijg ik in totaal 5 aanbeten waarvan ik er niet een verzilver.
2x keer lijnbreuk ,2x een uitgebogen haak en een keer een losser. Je snapt, ik voelde me op dat moment een superpeppie. De laatste verspeelde vis was nog wel het ergste: deze vis bleek een kleine maar wel onbekende spiegelkarper te zijn. Ik was al helemaal blij met deze ’troostprijs’ maar op het moment dat ik het net eronder wilde schuiven schoot de haak los. Totaal gefrustreerd ruim ik op in de vroege ochtend en bel Dennis om uit te huilen…
De ultieme poging
We besluiten om nog een ultieme poging te wagen, dit keer een sessie van 2 dagen. Dennis neemt dit keer z’n vriendin Jennifer mee en zij vist ook. In totaal liggen er straks 6 hengels over het water. De eerste paar uren heb ik het water voor mezelf omdat het ‘visstel’ eerst een etentje heeft.
Ik heb het een en ander aangepast aan mijn rig en loodsysteem. Voor het eerst gebruik ik leaders waarvan ik moet zeggen dat het makkelijker is dan ik altijd dacht en dit nu al een vaste aanwinst is in min visserij! Een mens is nooit te oud om te leren ;-0
Het loodsysteem heb ik zo aangepast dat bij lijnbreuk alles eraf glijdt en de vis alleen de onderlijn overhoudt.
De onderlijn heb ik veranderd door over te schakelen naar haakmaat 4 wat ik eigenlijk ‘slachthaken’ vind want ik ben zo groot totaal niet gewend maar met die zachte bekken denk ik dat deze meer vlees pakken en ook het uitscheuren zal voorkomen.
Weer begint deze sessie voor mij met een bliksemstart. Het is nu begin september en om half 8 valt de schemering al in. Dit word ook nog verergerd door het slechte weer met dikke bewolking en regen. Kort achter elkaar krijg ik twee aanbeten. De eerste is een kleine schub en terwijl die op de mat ligt sta ik met de tweede hengel in de hand een vis te drillen. Tot mijn stomme verbazing zie ik dat het wéér de bultspiegel is. Bult is nu dus in een maand tijd 2 x door Dennis en 2 x door mij gevangen. Het blijft een leuke vis maar genoeg is genoeg.
Ik hang beide vissen even weg zodat ik eerst weer beide hengels in orde kan maken en omdat Dennis had laten weten onderweg te zijn en hij dus foto’s kan maken.
Na de foto’s zetten Den en Jen de spullen gauw op de juiste plaats want de regen word steeds harder. Dennis heeft een grote twee persoonstent bij zich waar we gezellig de rest van de avond doorbrengen. Het is vanavond ook weer eens druk met hangjeugd en als ik meerdere bierflesjes achter elkaar hoor breken zijn we toch wel even op onze hoede. Gelukkig gaan ze kort daarna weer weg en blijven we alleen met de regen achter.
Terwijl wel gezellig aan het babbelen zijn over het nieuwe huis en de dagelijkse dingen horen we ineens veel rumoer achter ons. Dennis en ik staan gelijk buiten en zien tot onze verbazing allemaal gele hesjes. Gaan ze nu nog joggen? Het blijkt een scoutingclub te zijn die Stratego gaan spelen in het bos.
Door de rommelige week ben ik behoorlijk moe en zoek me eigen onderkomen op. Later in de nacht word ik wakker geschreeuwd door Dennis die met mijn hengel in zijn handen staat. Ik heb de pieper totaal niet gehoord, echt ongelofelijk. Hij geeft me de hengel over en daar ben ik erg blij mee. Na een straffe drill blijkt de vis die aan de andere kant hangt de 16 kilo zware spiegel te zijn. Ik ben blij dat ik de vis ook mag vangen maar nu is deze vis dus ook al 3 keer op de kant geweest in een maand tijd.
Door de regen zoeken we gauw onze slaapzakken weer op maar ik durf bijna niet meer te slapen. Door een pieper heen slapen is echt niets voor mij want zoals ik thuis niet wakker te krijgen ben zo sta ik bij het vissen bij elk geluidje naast me stretcher. Een paar uur later is het weer raak en nu sta ik wel direct bij de hengel. Ditmaal is het een schub die we ook al een keer gevangen hebben.
Tijdens het schieten van de foto’s zijn we het erover eens dat dit de laatste keer is op dit water. De kans dat er nog een bak zwemt bestaat maar zoveel dubbelen is gewoon niet leuk meer. In de ochtend nadat we weer wat tosti’s naar binnen hebben gewerkt kan ik nog een vis bijschrijven. Wel weer een nieuwe vis maar de lol is er wel een beetje vanaf nu.
Het heeft bijna de hele nacht geregend en net als ik dacht “hé het is droog” kwam er een schep bovenop. Naast mijn ovaltje is zowaar een riviertje ontstaan!
Weet je wat erger is als zand? Nat zand! Het gaat overal zitten en blijft aan alles plakken. Gelukkig wordt het uiteindelijk toch droog en zelfs nog lekker zonnig ook. In de middag zie ik de top van mijn linker hengel doorbuigen, maar gek genoeg komt er geen piep uit mijn oude Fox micron E. Het blijkt helaas een brasem, maar ik vraag me af “waarom ging mijn pieper nou niet af?”. Ze zijn al behoorlijk oud maar hebben nooit geweigerd ook niet tijdens hevige regen. Gelukkig heb ik altijd wel wat van gereedschap bij me en vond ik al gauw de oorzaak: ZAND!
Na dit vermoeiende en zenuwslopende onderhoud piept het weer als vanouds. De hele dag en nacht verlopen karperloos maar aan brasems geen gebrek. Het is wel gezellig maar toch houdt het hier op.
Bonusronde
Wat ik al vaker heb vermeldt is dat ik buschauffeur ben en het de ene maand een crime is om vrij te krijgen en de andere maand bellen ze je op of je vrij wilt. Ik zat nog te bedenken welk water ik het najaar zou ga bevissen toen ik weer zo’n telefoontje kreeg. Weer zo’n lastige keuze want “wat zal ik eens gaan doen?”. Lastige dilemma’s altijd ☺ Ik had nog nergens anders gevoerd en de vrije dag zou al een dag later zijn! Nu vis ik wel vaker ergens zonder te voeren maar ik besloot nog een allerlaatste keer een poging te wagen….
Klik op het filmpje om de avonturen van deze sessie te zien!
Dit was het weer voor deze update. Ik ga proberen er weer een mooi najaar van te maken en ik hoop jullie ook. Vang een bak, of twee, of drie en vergeet er vooral niet van te genieten!
Groeten,
Ben Scholten & Dennis Spek
