Julia & Franse Karpers – Nick Beuvink
Kersverse Nash Benelux Consultant kreeg een aanbod welke hij niet kon weigeren. Het mooie weer lonkte zijn geliefde Julia naar Frankrijk en Nick volgde met liefde. Voor Julia als ook voor de Franse karpers…
Vijf weken terug kwam mijn wederhelft met een aanbod: “Ik ben over twee weken 1 week vrij, zullen we dan gaan vissen?” Op mijn vraag of dat dan 1 of 2 nachten moesten worden antwoord ze: “Ik wil eigenlijk wel naar Frankrijk.”
" Een simpele zin, die bij een karpervisser direct 489 radertjes in het hoofd laat draaien. “Ik wil eigenlijk wel naar Frankrijk.” "
Uit eerdere ervaringen heb ik geleerd het feit Frankrijk en vrouw beter niet te combineren. De vorige keer eindigde dit in een “gecombineerde” vakantie. Iets wat niet werkt voor mij. Na een nacht rossen op de rivier (zonder 1 minuut slaap) stond ik dan ’s ochtends met 35 graden op een markt in een pittoresk Frans dorp. Je weet wel, die marktjes met die stinkkaas en hordes tergend traag lopende Fransen. Niet te doen.
Weinig slaap, geen probleem!
Maar nu moest het dan toch maar weer gebeuren, en eerlijk: ik zag het best wel zitten. Er werd her en der wat informatie gebietst. Geen rompslomp met boot, motor en 200 kilo knikkers maar gewoon lekker instant een beetje vissen. Als het wat wordt, is het mooi, zo niet was het in ieder geval gezellig. We plannen een vijfdaagse trip en willen dan drie nachten vissen en verder een beetje relaxen.
Een oriëntatiesessie die wellicht voor latere sessies wat meer indruk zou scheppen, dat was mijn doel.
Het begin is er!
Wist ik veel wat er te wachten stond. Eenmaal aangekomen na een veel te lange reis (file, file en nog eens file) zet ik behoorlijk gaar de tent op langs het water. Hengel links, hengel rechts. Even goed gepeild en wat bodemonderzoek verricht. Voer erop en we zien het wel. Kort gezegd: ’s nachts vang ik een leder van 16,2 kilo en ben ik eigenlijk (naast de andere 2 vissen) al zeer tevreden. Tijdens de foto sessie ’s ochtends krijg ik een flauwe beet. Na een dril van een kwartier land ik een vis van 22,2 kg….mijn nieuwe pr. Hoe dan????
Een heel dik PB voor Nick, wát een brute vis!
De dag gaat voorbij in een roes en de tweede nacht vang ik nog twee pareltjes van vissen. Van het kaliber 25 +- pond. De dag daarop besluit ik wat te gaan struinen in de omgeving. Een watertje word bezocht en ik spot al vrij rap enkele vissen. Na wat stalken met de pen volg ik een schub over een stuk van 500 meter. Hij had het aas al meerdere keren geweigerd maar bij de laatste worp, waarbij de vis van mij afzwemt, pakt hij het aas op een vreemde manier. Met een versnelde tred in zijn zwemroute, de bekende manier van schrikken, zwemt hij weg maar neemt en passant zonder twijfel en stoppen wel mijn aas op. Na een zenuwslopende dril van bijna een half uur (!) en talloze vastzwemacties in onder andere lelies en wier schep ik een gigantisch lange schub. Hij mist een pens maar is breed als een biels. Na de terugtocht richting auto om de mat en weegklok te halen – de vis ligt veilig in een recoverysling – mag een 20,7 kg (bij 104 cm) grote schub poseren voor de camera. Ook mijn penrecord is gesneuveld.
Ook nog een nieuw record met de pen, met recht een supervis!
De laatste nacht voor de terugreis vissen we weer statisch. De sessie kan al niet meer kapot. ’s Nachts maken we nog een aantal dingen mee die ooit nog eens op papier worden gezet en tegen het ochtendgloren krijg ik wederom een flauwe beet. Om de trip af te sluiten ligt er nu een vis van 18,5 kilo in het net. Ik snap er werkelijk niks meer van, maar ben uitermate tevreden !
Dit alles is gebeurt in een krappe 40 uur vissen, instant. Noem het geluk, noem het bizar. Soms zit het tegen, maar nu zat het een keer heel goed mee!
