Het einde van een tijdperk – Alessandro Sempre

Iedereen kent het wel: het water waar jouw vissersleven begon. Voorntjes, brasem, zeelt en dan… werd er opeens een karper gevangen! Alessandro Sempre kent ook zo’n plek. Helaas wel een plek die zich begeeft aan het einde van een tijdperk!

Alessandro vertelt: Dit is de plek waar alles ooit begon. Ik gedij op het ruisen van de wind en de gedachten uit een ver verleden. Ik zoek de warmte van mijn stretcher op en beleef herinneringen opnieuw. Ik zit op de stek waar ik twintig jaar geleden als kleine jongen viste met de opa’s uit het bejaardenhuis. Af en toe schoven ze mij een paar maden toe zodat ik ze enigszins kon bij benen. Mijn kunstig geknede broodballetjes boden simpelweg geen partij tegenover de sappige wurmpies die de opa’s gebruikten.

Dit is de plek waar alles ooit begon!

Ik leerde afkijken, ik leerde vissen. Het was een mooie tijd en ik denk soms weleens dat het zelfs een betere tijd was. We hadden geen notie van de wereld om ons heen. De vijver was onze wereld. Als je een brasem ving dan was je koning en dat betekende heel wat anders dan de term ??brasemkoning’ van vandaag de dag.

Anekdote

Een grappige anekdote is hoe ik samen met mijn broertje onze eerste karper ving. Inmiddels waren we de voorntjes ontgroeit en viste we met een heuse werphengel en bijbehorend schepnetje. We hadden geen idee van wat we deden en van wat er zou gaan gebeuren. Als de dag van gisteren herinner ik mij dat er een hengel van de steun getrokken werd. Deze werd gevolgd door een puberale rush vol van adrenaline, opwinding en ongeloof. We hadden een vis aan de lijn waarvan we de naam niet wisten maar die vocht als een haai. Dit hadden we nog nooit meegemaakt.

Dit hadden we nog nooit meegemaakt!

Uiteindelijk bleek ons guppen netje natuurlijk niet berekend op een uit de kluiten gewassen karper. Gesteund door mijn broertje en de fietsmand van mijn moeder ging ik te water om de vis te landen. De vis werd uiteindelijk de onze en terugkijkend is het grappig dat we de tegenwoordigheid van geest hadden om de vis op een natte trui te leggen. Een vis scheppen met een fietsmand is natuurlijk uit den boze en een echt karpernet werd aangeschaft. De vis zwemt gelukkig nog steeds zijn rondjes en blijft één van de absolute parels van het water. Een passie was geboren.

Start van het najaar

Het einde van 2019 nadert en we staan inmiddels aan de start van het najaar. De eerste herfstbuien trekken inmiddels over ons land. Ik weet uit ervaring dat dit bij uitstek de periode in het jaar is om op dit water aan de slag te gaan. De zomers leveren hier doorgaans niet zoveel vis op, een uitschieter daar gelaten uiteraard. Bovendien is het een bekend en met de auto gemakkelijk te bereiken water waardoor het in de zomermaanden vaak extra druk is. Als de dagen in rap tempo korter worden neemt de animo ook geleidelijk af. Gecombineerd met flinke regenbuien zorgt dit ervoor dat ik de afgelopen week geen vissers aan het water gezien heb. Drie weken geleden was ik te vroeg met mijn ambities. Ik dacht dat er niemand anders bezig was en voerde het de week voorafgaande aan mijn sessie drie keer lichtjes aan.

Het einde van 2019 nadert en we staan inmiddels aan de start van het najaar.

Met licht voeren bedoel ik in dit geval zo’n 250-500 gram gemixte 15 & 20 mm boillies per voerbeurt. Op de dag van de sessie sta ik met mijn hengel in het water de rig op scherp te leggen als ik achter mij het tokkende geluid van ter water gaande bollies hoor. Ik loop mijn hengels hier graag uit en draai mij om in de richting van twee mannen die op twintig meter afstand van mij op de pier staan strooien alsof het vijf december is… Erg sociaal is het niet, maar er iets van zeggen kun je eigenlijk ook niet. Ik vis stug door terwijl ik diep van binnen wel weet dat mijn kansen zijn verkeken. Door blijven vissen zou tegen beter weten in zijn, maar toch doe ik het. De nacht verloopt zoals verwacht geruisloos en mijn wakers blijven onaangetast. Later hoor ik dat de heren net als ik ook de hele week het water hebben aangevoerd.

Syndicaat

In de twee weken die daarop volgen ben ik met mijn hoofd niet bij de kleine put. Mijn maat die wekelijks op de boot zit voor werk kwam terug en alle beschikbare tijd die we samen op het syndicaat kunnen doorbrengen brengen we dan ook daar door. We hebben een roulatiepas voor één jaar, waardoor we het maximale uit onze gezamenlijke vistijd willen halen.

Mijn maat is intussen alweer een week aan het werk en ik ben weer begonnen met rondjes lopen langs de kleine put. Ik zie de vissen eigenlijk altijd op dezelfde plekken, niets bijzonders… De omstandigheden spelen hier een grotere rol. Je kunt op de goede stekken vissen maar als de omstandigheden onjuist zijn is visloos naar huis gaan eerder regel dan uitzondering. Met de juiste omstandigheden kun je, mits er scherp gevist wordt, makkelijk één twee karpers haken. Met de wetenschap van de vorige sessie besluit ik minimaal te voeren wat inhoudt dat ik tijdens mijn rondje maximaal 15 boilies verspreid voer over het hele water.

Zeer waarschijnlijk is dit het laatste jaar dat er gevist mag worden op de put. De wijk is aan het verjongen en in hoog tempo wordt er een nieuwe finex wijk uit de grond gestampt. Het winkelcentrum gaat verdwijnen en in plaats daarvoor komen er langs het water woningen met aangrenzende vlonder en tuin aan het water. De bevisbare kant van het water wordt daarmee privé-bezit en zo zal er behalve veel riet maar weinig beschikbare ruimte om te vissen overblijven. Laat staan dat er met huizen op zo’n korte afstand nog in de nacht gevist kan worden met elektronische apparatuur!

Het bevisbare water wordt privé-bezit…

Het hele jaar ben ik al wat vaker dan normaal aan het water te vinden. Ik weet dat het einde van een tijdperk nadert en ik wil graag nog wat vissen haken voor het definitief stopt. Ik vis zelfs meerdere nachtjes met onjuiste omstandigheden en besef weer waarom het water zo’n taaie kan zijn.

Omstandigheden

Als ik op maandagavond een rondje loop voel ik het meteen… Dit is precies wat ik nodig heb: de temperatuur is zwoel, terwijl het toch hard waait! Een duidelijke zuidwester wind. Er zit leven in het water en ik kan de vis bijna ruiken. Ik heb uiteraard geen hengels bij en tijd voor een nachtje heb ik niet. Flink balen. Het blijft steken op de weg terug naar huis en ik overweeg mijn aanpak voor aankomende week. Als ik de auto thuis op de parking zet check ik direct de weerapp op mijn telefoon. Die vertelt mij dat de omstandigheden inderdaad ideaal zijn vannacht.

Uiteraard heb ik geen tijd om een nachtje te vissen.

Helaas veranderen de omstandigheden in aanloop naar donderdag drastisch ten nadele van een karpervisser, en het lijkt dan ook geen goed idee om op donderdag uit te pakken. De voorspellingen op dinsdag zijn nagenoeg gelijk aan die van vandaag en ik besluit daarom om morgen te gaan vissen. Het enige nadeel is dat ik tot in het begin van de avond druk ben met andere verplichtingen en dat het vanaf dat moment bijna onophoudelijk zal regenen tot woensdagochtend.

Clean Gap

Het is dinsdag 18:30 als ik mijn auto aan het inladen ben en de wind stevig aanwakkert. In de verte zie ik een donker front zich opbouwen en ik probeer voordat de buien naar beneden komen aan het water te zijn. Als ik op de parkeerplaats van het winkelcentrum aankom regent het al pijpenstelen. Ik check buienradar en waar ik al bang voor was blijkt waar; het stopt niet meer met regenen. Met nog veel meer regen op komst en nog nog maar een uurtje daglicht besluit ik dat het geen zin heeft om peukjes in de auto te blijven roken in de hoop op een ??clean gap’. Waadpak aan en goan dus! Mensen die onder de gevels van de winkels staan te schuilen kijken mij aan alsof ik gek geworden ben.

Zij hebben geen idee van de primitieve wereld waarin ik mij begeef.

Mijn barrow laad ik in militair tempo vol met vismateriaal. De blikken worden steeds verbaasder als ik in dit hondenweer ook nog zelf een hond uit de auto tevoorschijn tover en de regen trotseer. Ik kan eigenlijk wel genieten van de verbouwereerde blikken die mijn ten deel vallen. Zij hebben geen idee van de primitieve wereld waarin ik mij begeef. Een spel van jager en prooi dat word gespeeld op het scherpst van de snede. Winst zit hem in details en onverstoorbaar doorgaan als andere stoppen. Gelukkig is de stek dichtbij en beland ik op de plek waar ik graag wil zitten. Snel wordt de shelter opgezet zodat mijn spullen en de hond droog zijn. Ondanks dat het met bakken uit de lucht komt lukt het mij om de spullen droog aan de waterkant te krijgen. Meevallertje! Door mijn waadpak en regenjas heb ik geen last van de regen en kan ik snel beginnen met het klaarmaken van mijn hengels en rigs.

Rigs uitlopen

Het water is ongeveer 1.5 hectare groot en heeft een gemiddelde diepte van 1,5 meter. Op wat harde plekken na is de bodem modderig en groeit er geen wier of waterplanten. Ik loop mijn hengels hier liever uit dan dat ik werp. Dat heeft namelijk twee redenen; ik ben ervan overtuigd dat het gooien met lood eerder vis af schrikt dan wanneer er iemand met zijn waadpak door het water loopt. Voorbeeld: als ik met mijn lood in de buurt van een vis gooi is het gevolg bijna altijd dat de vis een spurt neemt en de sector verlaat. Het is mij al vaker overkomen dat als ik met mijn waadpak in het water stond er vlak voor mijn voeten een karper draaide of wakker schrok. De vis bleef dan vaak gewoon in de buurt en leek niet echt onder de indruk van mijn aanwezigheid. Daar zit natuurlijk nogal een verschil in en het is zeker geen regel die opgaat voor elk water van dit type.

Ik loop mijn hengels hier liever uit dan dat ik werp.

Een andere reden is dat ik hier graag met zwaarder lood vis. Ik denk dat lood dat gegooid wordt dieper in de modder zakt dan lood dat je rustig neer kunt leggen. Tijdens het neerleggen kun je lood mooi wegwerken door het met zand te bedekken. Het is ook veel makkelijker om een harder plaatje te vinden dan wanneer je werpend zou vissen. Op dit water kunnen de koeten ook een echte ??pain in the ass’ zijn. Als ik bijvoer tijdens het uitlopen dan laat ik de bollies die ik bij voer pas onderwater los. Ik gooi ze dus niet! Dit voorkomt dat de koeten direct weten waar het voer ligt. Ze loeren er op en houden mij nauwlettend in de gaten. Ik wil voorkomen dat ze op zoek gaan naar eten en daarbij mogelijk mijn haakaas op pakken.

Zeelt aanbeet

Het is schemering als ik droog onder mijn shelter kruip en de hengels op scherp liggen. Al vrij snel krijg ik actie van zeelt. Lekker dan…! Hier zit ik al helemaal niet op te wachten met dit weer. Wederom ben ik genoodzaakt de hengel uit te lopen om de rig opnieuw te plaatsen. Een half uur later is het weer raak en ik blijf mij verbazen met wat voor gemak de zeelten een 20mm bol wegkrijgen . Ik vis beide rigs met een enkele bol aan de hair op een soepele onderlijn van 16cm, haakje vier straight point van Ridgemonkey. Met deze haak kan ik meerdere vissen haken zonder dat ik direct de haak hoef te vervangen.

Het lijkt een grove benadering, maar omdat ik het vangen van zeelt wil beperken kan ik echt niet kleiner gaan vissen. Gewoonlijk aast zeelt in de schemer en zodra het echt donker is geworden houden de valse piepjes op en lijkt de actie van de doktersvis af te nemen. Ik twijfel of mijn rigs nog wel goed liggen en deze gedachte houd aan terwijl ik mij begeef tussen dromen en woelen. Echt slapen lukt deze nacht niet. Dan word ik in de vroege ochtend gewerkt door wederom een zeeltachtige aanbeet. De run is fors, valt stil maar blijft wat na-sukkelen. Het geeft mij de tijd om mijn waadpak en regenjas aan te trekken omdat het nog steeds onophoudelijk regent. Ik zie mijn hengel steeds verder krom trekken in de verlengde richting van mijn stek. Dit is karper! Een zeelt heeft er de kracht niet voor om de hengel zo te doen doorbuigen. De vis wordt wakker geschud als ik contact maak en begin te drillen.

Oude bestand

Ik voel wel dat het om een goede vis gaat en ik zweet nog even peentjes als hij achter een verkeersbord in het water langs probeert te zwemmen. Niet wetende welke vis ik aan de lijn heb blokkeer ik stevig om te voorkomen dat de vis het bord haalt. Er mogelijk voorbij zwemt en vervolgens de lijn zou kunnen breken. Vier ferme stappen achteruit doen deze krachtsinspanningen beslissen in mijn voordeel en ik krijg de vis voor het bord weg. De karper is hierdoor al vlak voor de kant en ik zie in een glimp dat het gaat om de topvis van het water. Een schub van het oude bestand, op 16 kilo ving ik haar voor de eerste en enige keer in alle jaren dat ik hier vis. Ondanks dat er veel gevist wordt op dit water komt deze vis er nauwelijks uit. Ik kan de regen nu wel waarderen en drill de vis rustig af waarbij ik intens geniet van het moment. Deze vis landen geeft de ultieme voldoening.

Ik kan zo blij zijn met het vangen van karper en al helemaal op een plek als deze die vol dierbare herinneringen is. De vis is geschept en ik bel verheugd, maar veelste vroeg, met mijn vriendin. Ik vraag of ze zometeen wil komen helpen met het maken van foto’s. Met het vangen van deze vis is het voor mij duidelijk dat het voor mij klaar is hier. Ik weeg de vis op precies 15 kilo. De vis oogt oud en vermoeid. De dril was ook absoluut niet zo explosief als de eerste keer dat ik haar ving. Eind dit jaar zijn de huizen af en is het gedaan met de visserij.

De vissen hebben alles gegeven door de jaren heen en verdienen hun pensioen. Deze vis is nog van het oude bestand. Een bestand dat eind jaren 70/begin jaren 80 is uitgezet met de aanleg van een nieuwe wijk. De precieze lichting waarin deze vis zat ken ik niet maar het staat vast dat het een oude vis is. De zon komt op terwijl ik samen met mijn hond van het water en onze vangst geniet.

Ik schik wakker uit een dagdroom als er nog een aanbeet volgt op de andere hengel. Het is een oude bekende die ik al vaker gevangen heb. De pret is er niet minder om. De vis besluit om mij nog een laatste keer van repliek te dienen in de vorm van een schitterende dril. Ik bewaar de vis in het schepnet totdat mijn vriendin is gearriveerd voor het maken van de foto’s. Samen drinken we koffie en vertel ik haar dingen die ik hier als kleine jongen beleefde en leerde.

Alessandro Sempre

Meer zien van Alessandro? Check dan zijn Instagram-account!